[@Open] What is that? [S.P.T]

"Terugkomend op de vragenlijst. We kunnen gaan zodra jij kan, we zullen teveel zien om op te noemen, en ja we zullen veel andere katten tegenkomen, sommige zijn brutaal en anderen zijn aardig. Weer anderen zijn levensgevaarlijk. Niet dat wij daar bang voor hoeven te zijn, de meeste katten zoeken geen ruzie met een kater die twee keer zo groot is als zij. Dan de laatste vraag. Ja we zullen levensgevaarlijke situaties tegenkomen, maar later kan je daar vaak om lachen. Wil je nog steeds mee, Kleine avonturier?" Specklpaws ogen glipten naar de kater. Hij stond versteld. "Ja!!!", brulde hij iets te enthousiast. De jonge kater sprong op en liep op Pepper af. Hij drukte zijn neus in diens pootvacht. "Gaan we nu al?", smeekte hij. Hij moest zijn kop in zijn nek slaan om oogcontact te hebben met de kater.

Linx grinnikte om de enthousiasme van de jonge kater. Een Rogueleven was niet heel geweldig als je het zo bekeek. Je was maar alleen en als je iemand tegenkwam dan negeerden ze je... Ze zag met een steek van pijn, die steeds erger werd, hoe de jonge kater zijn neus tegen de flank van de oudere kater aandrukte. "Hey, misschien is het een stomme vraag..." Linx stopte even. Durfde ze het echt te vragen? "Tja, kan ik misschien met jullie mee? Ik hoor best wel goed, dus ik kan vijanden sneller horen aankomen en..." Ze haakte af. Eigenlijk wist ze niet of het wel goed was dat ze dit had gevraagd, de jonge kater voelde zich duidelijk niet op zijn gemak bij haar.

Pepper keek glimlachend toe en gaf de jonge kater een kopje toen die zijn neus in zijn vacht duwde. Hij werd afgeleid door een vraag van de poes "Hey, misschien is het een stomme vraag... Tja, kan ik misschien met jullie mee? Ik hoor best wel goed, dus ik kan vijanden sneller horen aankomen en..." Pepper keek vragend naar Specklepaw. "Ik ben niet meer de baas, dus Speck kleine vriend wat zeg je ervan?"

~ Sorry weinig tijd, 'kan morgen bijna niet posten... ~~(Kga naar Walibi met school!!!)~~

"Ik ben niet meer de baas, dus Speck kleine vriend wat zeg je ervan?" Specklepaw boog zijn kop door die vraag. Hij was moeilijk te beantwoorden. Na een zucht wende hij zich tot Linx. "H...het was eigenlijk d...de bedoeling dat i....ik en Pepper gingen." Het was eruit. Zijn staart zwiepte heen en weer. Wat moeilijk alle beslissingen op jou nemen.
-Flut-

"Ik ben niet meer de baas, dus Speck kleine vriend wat zeg je ervan?" Zei Pepper. "H...het was eigenlijk d...de bedoeling dat i....ik en Pepper gingen." was het antwoord van de kater die waarschijnlijk Speck heette. Linx knikte treurig met haar kop. "Ja, ja snap ik wel.. Het was alleen maar een vraag.. Weet je, ik trek niet zo met andere katten op en ik dacht, laat ik meegaan. Maar als jij dat liever niet wilt, dan snap ik dat natuurlijk... Toen ik hier kwam was ik niet heel gezellig.." Linx draaide zich om en sprong weg. Ze wilde eigenlijk wel dat een van de katten haar terug kwam halen, maar dat gebeurde hoogstwaarschijnlijk niet. Ze opende haar kaken, ze had best wel honger. Maar ze zou dit keer netjes wachten tot ze het Thunderclan territory uit was.

Pepper zag dat de jongeling er moeite mee had. Hij gaf hem een duwtje als aanmoediging, en na een tijd deelde hij dan eindelijk zijn beslissing met de twee anderen. "H...het was eigenlijk d...de bedoeling dat i....ik en Pepper gingen." Pepper knikte meelevend, voor beide katten. Hij snapte Linx, maar hij snapte Speck misschien wel nog iets beter. Het jonge katertje had er vast naar uitgekeken om samen met hem op stap te gaan. Linx leek helaas iets minder blij.
"Ja, ja snap ik wel.. Het was alleen maar een vraag.. Weet je, ik trek niet zo met andere katten op en ik dacht, laat ik meegaan. Maar als jij dat liever niet wilt, dan snap ik dat natuurlijk... Toen ik hier kwam was ik niet heel gezellig.." Pepper bleef stil toen hij keek hoe Linx zich omdraaide en wegliep. Het was niet aan hem om haar terug te halen, en ergens voelde hij dat ook Speck de drang niet had. Hij schudde zijn kop en keek naar de jonge kater, die met een schuldgevoel beschreven gezicht naar de poes zat te staren.
"Hé, kop op! Je hebt de beslissing gemaakt die jij goed vond, dus wat mij betreft ben je geslaagd voor je eerste Rogue test!" Hij keek het katertje aan met een grijns die zich snel over zijn gezicht verspreidde en hoopte dat hij hiermee het katertje op zou kunnen vrolijken...

"Hé, kop op! Je hebt de beslissing gemaakt die jij goed vond, dus wat mij betreft ben je geslaagd voor je eerste Rogue test!" Specklepaw knikte en keek afwezig naar de poes die vertrok. Daarna wende hij zich tot zijn vriend en keek hij met een mengeling van spijt en enthousiasme. De jonge kater schudde eens krachtig zijn kop en sprong vrolijk op. "Gaan we nu al. Alstublieft.", miauwde hij met toenemende vrolijkheid.

Pepper grinnikte toen hij zag de stemming van het katertje omsloeg. "Gaan we nu al. Alstublieft." Hij knikte en draaide om. Ze moesten eerst over het Thunderpath. Hij liep erheen en bleef op een veilige afstaan staan.
"Ren zodra ik ja roep." Zei hij tegen zijn compagnon. Hij wachtte, keek, en nadat het monster voorbij gescheurd was. Riep hij het start sein. "Ja!" Hij trok de kleine kater mee en gooide hem al rennend, aan de andere kant van het Thunderpath neer. Snel liep de grote kater naar hem toen en neusde hem omhoog.
"Je zult er gewend aan raken. Ik beloof het."

"Ren zodra ik ja roep." Specklepaw knikte nerveus en keek naar het breede grijze pad. "Ja!" Voordat de jonge kater zijn poten in beweging kon zetten greep Pepper hem bij zijn nekvel en gooide hem het Thunderpath. "Je zult er gewend aan raken. Ik beloof het." Speck knikte beverig en volgde nieuwsgierig zijn vriend.

Sour grijnsde, ze zouden zijn kant opkomen. Hij zou uit de bosjes springen, en hij zoude kleine pakken. Daarna de grote, of zou hij het toch andersom doen? Sour had het hele gesprek gevolgd, vanaf het begin af aan. Hij vond het interessant, het was altijd handig om andere katten te kennen. Hij kende Embershine en Linx nu, en dat kon hij altijd tegen anderen gebruiken, zelfs tegen hen. Nu had hij zin in actie. Zijn nagels schraapte over de zachte aarde, en hij wachtte tot het zover was, tot hij tevoorschijn kon komen. Toen de katten de struik gepasseerd hadden, sloop hij uit de bosjes, en liep ze achterna met uitgeslagen nagels. Hij zou ze volgen, tot hij wist waar ze heen wilden. Misschien gingen ze wel naar een kittycat, dan zou hij dat tegen kennissen van hun kunnen gebruiken. Misschien gingen ze naa zijn vroegere clan, de Bloodclan, dan zou hij dat weer tegen kennissen van ze kunnen gebruiken. Na de katten een tijdje gevolgd te hebben, werd hij opgemerkt. De grootste kater draaide zich om en op hetzelfde moment haalde Sour uit naar de kater zijn ogen. Dit zou een spannend gevecht worden, maar dar hield Sour wel van.

~ Sorry ik moet in dit forum blijven haha.

Pepper liep naast Speckle naar de bosjes. Hij liep dicht naast het katertje en loodste hem weg van de bosjes. Hij had de kat geroken, en wist niet of de bedoelingen die de kat had goed waren.
Ze liepen langs de struiken zonder dat er iets gebeurde. Pepper kende dit soort. Ze waren snel, en dodelijk. "Blijf hier" fluisterde hij tegen het katertje, hij wilde niet dat die gewond werd.
De grote zwarte kater draaide zich om en zag hem staan. Een middelgrote kater, niet te sterk, wel gevaarlijk.
Nog voor Pepper iets kon zeggen werd er uitgehaald naar zijn ogen. Toen de tegenstanders klauw in mid-air gaf Pepper een slag, en raakte de kater in de pees. Die poot zou nog pijn doen voor heel wat moons.
Pepper liet het hier niet bij. Dit soort katten waren te gevaarlijk om zomaar rond te laten lopen. Hij had een poot dan wel zo goed als onschadelijk gemaakt. Maar de tegenstander had er nog drie.
Snel gaf Pepper met zijn ene poot een slag tegen het oor om de kater af te leiden, terwijl hij met de ander de katers poten onder hem uitschopte. De kater viel op de grond, en Pepper liep weer terug naar Speckle, die alles gezien had.
"Ik heb les gehad van de beste" zei hij zacht. Waarna hij zijn compagnon meenam, weg van de gevaarlijke kater.

Kreunend viel Sour op de grond. Zijn poot deed pijn, zijn oor deed pijn, maar het maakte hem niet uit. Hij had bij de Elite gezeten, hij zou doorvechten. "Zo makkelijk ben je niet klaar!" Sour sprong op, en greep de kleinere kater in zijn nekvel. Hij rende een stuk door. Daar zette hij het kleine katertje neer, maar voordat hij weg kon rennen, sloeg hij een poot tegen zijn slaap waardoor hij bewusteloos neer viel. "Een stap verder en dit katertje krijgt zijn laatste beet," Sour meende het, hij had totaal geen gevoel. "Jij zorgt ervoor dat er op mijn poot paardenblaadjes komen te liggen, en winterklokjes, dan laat ik deze jongen gaan." Sour had veel verstand van blaadjes en planten, dus hij wist wat hij moest doen zodat zijn poot niet op zou zwellen.

"Blijf hier" Specklepaw knikte. Hij trilde van de spanning die hier plotseling was ontstaan. "Ik heb les gehad van de beste" De jonge kater knipperde traagjes met zijn ogen. Hoofdschuddend liep hij maar met Pepper mee. Onverwachts kreeg hij een klop op zijn kop. Een ging een siddering door hem heen en alles werd zwart...

Onderwerp: Re: [@Open] What is that? [S.P.T]