[@Open] What is that? [S.P.T]

"Goed goed, ik wilde deze jonge kater hier alleen maar waarschuwen dat hij zich nóóit op Shadowclan territory moet begeven, want hij wilde dit grijze pad maar al te graag oversteken. En daarbij, snap ik niet waar jij je mee bemoeid. Dit gaat ons aan en jou niet. Ik ben trouwens niet op Thunderclan territory, dit streepje hoort nog bij Shadowclan." Specklepaw trok zijn lip op, maar zei niets. Wat die kater allemaal brabbelde was brol. Specklepaw negeerde hem en keek naar Pepper en Vixenpaw.

Pepper keek geïntrigeerd naar Vixenpaw, eerst zo'n grote mond, en nu zo stil...
Hij keek opzij en zag dat Specklepaw hem ook aankeek. "Misschien moet je je vriend uitleggen dat we hem niks aan zullen doen. En snel anders bevuilt 'ie zichzelf nog, en dat gaat stinken.." Fluisterde hij in het oor van de jonge kater, waarna hij weer onverstoord naar Vixenpaw keek. Wat zou de jonge kat nu doen? Doodsbang wegrennen? Nee, zo zag hij er niet uit, niet bang genoeg...

"Misschien moet je je vriend uitleggen dat we hem niks aan zullen doen. En snel anders bevuilt 'ie zichzelf nog, en dat gaat stinken.." Specklepaw kneep zijn ogen tot spleetjes. Vixenpaw was geen angsthaas. Hij gromde als antwoord.
-Flut

Pepper moest weer lachen, Speckle nam alles veel te serieus. Hij keek naar zijn grommende vriend en zei unimpressed: " zeg zeg, Tijger. Je bent wel een beetje opvliegend vandaag hè? Nou ja maakt niet uit, ik probeer je vriend alleen op te fokken zodat hij zichzelf zal bewijzen. In mijn wereld is het namelijk heel belangrijk.."

"Zeg zeg, Tijger. Je bent wel een beetje opvliegend vandaag hè? Nou ja maakt niet uit, ik probeer je vriend alleen op te fokken zodat hij zichzelf zal bewijzen. In mijn wereld is het namelijk heel belangrijk.." Specklepaw boog zijn hoofd en gniffelde mee. "Is dat echt traditie?", vroeg hij nieuwsgierig.

Embershine hoorde het gesprek van de twee katers aan en keek geïrriteerd opzij. "In plaats van dat jullie hier staan te kletsen, wil ik Pepper meenemen naar mijn clan en hem dan aan Shrewstar laten zien, en jij kan dan wegwezen samen met die Vixenpaw van je." Embershine had er genoeg van en hij grauwde. Als deze katers niet snel weggingen, zou hij zijn nagels wel gebruiken. Hij was ervan overtuigd dat Pepper met hem mee zou vechten, omdat hij eerst ook Shadowclanner geweest was, maar toch twijfelde hij ook weer. Hij stond te vrolijk met de Thunderclanner te babbelen en hij was weggelopen uit de Clan om tja, een lonersleven te leiden. Eigenlijk leek Embershine het ook wel wat, een Lonerleven, maar toch kon hij het niet over zijn hart halen om er een te worden.

"Is dat echt traditie?", Hij knikte bedachtzaam, zo kon je het eigenlijk wel noemen. De grote kater wilde net zijn mond openen om antwoord te geven toen Embershine begon te spreken:"In plaats van dat jullie hier staan te kletsen, wil ik Pepper meenemen naar mijn clan en hem dan aan Shrewstar laten zien, en jij kan dan wegwezen samen met die Vixenpaw van je." Pepper keek de ander bedachtzaam aan, waarom moesten ze terug naar Shadowclan? Hij was niet voor niets weg gegaan...
" Weet je wat Ember, als jij Shrewstar gaat halen blijf ik hier om nog even met deze twee te praten oké?"
Hij had nog geen zin om weg te gaan... En daarom begon hij uit te leggen aan Speckle " Het was een traditie, zodat alle Rogues weten wanneer een gevecht eerlijk is, zodat het doden een beetje rustig en eerlijk zou gaan... We zijn niet helemaal regelloos weet je" het laatste zei hij al grinnikend toen hij het ongeloofwaardige gezicht Van de jonge kater zag.

Specklepaws ogen werder groter en groter toen Pepper begon uit te leggen: "Het was een traditie, zodat alle Rogues weten wanneer een gevecht eerlijk is, zodat het doden een beetje rustig en eerlijk zou gaan... We zijn niet helemaal regelloos weet je" Ongeloofwaardigheid straalde van hem af. "Doden? Eerlijk?", piepte hij met open mond.

Linx snoof een zachte angstgeur op en ze liep bezorgd de richting van de geur in. Ze kon er niet tegen om deze lucht te negeren, ze had het al vaker gedaan en altijd had ze een schuldgevoel gehad. Eigenlijk was Linx best een moederlijk type, ze had alleen geen partner en daar had ze ook geen behoefte aan. Ze hield van kleine katten, maar zelf zou ze niet echt van deze bengeltjes willen. Linx merkte ontzet dat haar poten haar naar het Thunderpath brachten, iets wat ze vreselijk vond. Ze merkte wel dat de angstgeur al wat ouder was, maar ze rook een hoop onbekende geuren. Ze trippelde het laatste stukje en zag tot haar grootste verbazing gigantische katten staan, wel 3! Er was ook nog een kleinere, waar Linx alleen al door de vacht van deze kater een zwak voor hem had. "Hallo. Ik ben Linx. Wat is hier aan de hand?" Bezorgd keek ze naar iedere kater. Geen van hen had ook maar één schram, en daar was ze redelijk opgelucht over.

Embershine had eigenlijk geen zin om Shrewstar te gaan halen, maar hij moest wel nu. Toen hij wat geluid hoorde, keek hij verstoord naar de kant van het geluid. "Hallo. Ik ben Linx. Wat is hier aan de hand?" Embershine snoof. Hij had al helemaal geen zin in nóg een kat. "Nou Pepper, ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ben hier weg."

- Embershine is topic UIT -

"Doden? Eerlijk?" Pepper glimlachte, maar voor hij antwoord kon geven kwam er ineens een poes uit de bosjes gelopen. "Hallo. Ik ben Linx. Wat is hier aan de hand?" Hij keek haar geïrriteerd aan, hij mocht dan wel groot zijn, maar gewelddadig was hij niet. Alleen als het moest. Hij was net van plan om dit uit te leggen toen Embershine weer eens begon te praten. "Nou Pepper, ik weet niet wat jij gaat doen, maar ik ben hier weg." Hij keek de kater na en zuchtte, hij kon niet zo goed tegen veel dingen tegelijk.
Daarom negeerde hij de poes en zei tegen zijn kleine vriend. "Weet je, ik vind dat je gelijk hebt. Maar soms worden Rogues aangevallen door moorddadige wezens, en aangezien jullie de Warrior Code hebben die het doden stopt moeten wij het wel doen. Vind je ook niet?"

"Weet je, ik vind dat je gelijk hebt. Maar soms worden Rogues aangevallen door moorddadige wezens, en aangezien jullie de Warrior Code hebben die het doden stopt moeten wij het wel doen. Vind je ook niet?", miauwde Pepper. Specklepaw knikte gretig. "Is Rogue zijn leuk.", vroeg hij met grote ogen van opwinding. Hij sprong op van schrik toen hij een vreemde poes zag. Blijkbaar had ze al iets gezegd, want ze keek vragend naar hun. Specklepaw schudde zijn kop en keek naar de grote kater.

"Is Rogue zijn leuk?" Hij keek zijn jonge vriend weer aan, wat waren zijn ogen groot!
Pepper lachte, normaal had hij het niet zo op jonge katten, te veel vragen, te weinig inhoud. Maar deze was wel gaaf.
Hij keek hem in de ogen en zei "ik vind het geweldig, maar het is wel lastig. Gelukkig hoef ik voor niets en niemand bang te zijn, ik weet niet of het is opgevallen.. Maar ik ben nogal groot.." Pepper lachte zijn bulderende lach en vervolgde "Als je wilt kan ik je een dagje meenemen.. Maar ik begrijp het als je mentor dat niet wilt.." Hij keek weer treurig, het was een van de redenen geweest dat hij Shadowclan had verlaten. Zijn mentor accepteerde hem niet, en op een dag was Pepper met hem in gevecht geraakt...

"ik vind het geweldig, maar het is wel lastig. Gelukkig hoef ik voor niets en niemand bang te zijn, ik weet niet of het is opgevallen.. Maar ik ben nogal groot.. Als je wilt kan ik je een dagje meenemen.. Maar ik begrijp het als je mentor dat niet wilt.." Specklepaw snakte naar adem toen hij dat zei. Hij nam grote happen lucht en keek de kater aan alsof hij gek geworden was. Na een paar keer diep adem te halen antwoorde hij: "Mijn mentor is niet zo heel actief bezig met mij..." De jonge kater kon zijn gretigheid niet onderdrukken en schreeuwde bijna: "Natuurlijk wil ik mee! Wanneer kunnen we gaan en wat gaan we dan allemaal zien? Gaan we ook andere katten tegenkomen? Zullen er gevechten zijn, is er gevaar voor eigen leven?" Hij kreeg zijn vragen stroom maar moeilijk te onderdrukken.

Linx volgde het gesprek en ze snapte er eigenlijk niks van. Een kat die opeens weg was? En dan een gesprek over mentors, en doden? Wat dacht deze Rogue wel? "Sorry dat ik jullie onderbreek, maar mag ik even weten wat hier gaande is?" Ze keek met een ijzige blik op de twee katten neer. Nou ja, behalve de grootste, daar keek ze naar omhoog. "Ik heb geen zin om een hele uitleg te krijgen wat hier de afgelopen 2 uur gebeurt is. Ik zou alleen graag weten wat deze Rogue, net als mij trouwens, hier doet met een andere kat. Ben jij een kat die bij rechtlopers woont?" Linx had het woord rechtlopers eens gehoord, en ze had het meteen overgenomen. Ze haatte het woord tweebeenen, want zij hadden er toch ook twee? Natuurlijk hadden zij er nog twee meer, maar dat hadden die rechtlopers ook. Dus, al met al, ze noemde de rechtlopers liever rechtlopers dan tweebeenen. De blik van Linx gleed over de katten. De ene was groot en sterk, de andere was kleiner maar leergierig en hoogstwaarschijnlijk slim. "Zijn jullie vaker samen?" Linx was gewend om alleen te wonen en ze stond meer bekend als Loner dan Rogue. Eigenlijk hield ze er wel van, maar ze maakte gebruik om contacten te maken wanneer dat maar kon.

"Sorry dat ik jullie onderbreek, maar mag ik even weten wat hier gaande is? Ik heb geen zin om een hele uitleg te krijgen wat hier de afgelopen 2 uur gebeurt is. Ik zou alleen graag weten wat deze Rogue, net als mij trouwens, hier doet met een andere kat. Ben jij een kat die bij rechtlopers woont? Zijn jullie vaker samen?" Specklepaw kneep zwijgzaam zijn ogen samen. Hij snoof en keek Pepper even vragend aan. Toen wende hij zich helemaal naar Linx. "Wat hier gaande is? Een gewoon gesprek." Zijn rug werd bol toen hij het woord rechtlopers hoorde. "Nee.", siste hij gewoonweg. Met een zucht antwoorde hij op de laatste vraag: "Nee, dit is de eerste keer dat ik Pepper zie."

"Wat hier gaande is? Een gewoon gesprek." Linx knikte kort. Dit geloofde ze wel. "Nee." siste de jonge kater als antwoord op de vraag over de rechtlopers. En op de laatste vraag beantwoorde hij: "Nee, dit is de eerste keer dat ik Pepper zie." Linx dacht dat hij wel de waarheid sprak. Net toen ze in gedachten verzonken was, schrok ze op van een geluid. Ze spitste haar oren. Een konijn! Eindelijk, ze had wat te eten! Ze liep ongevier 10 konijnenhuppels van de katten af, liet zich daar in de prooivanghouding zakken en ze liep zo 2 konijnenhuppels verder. Toen sprong ze omhoog, en beet de nek van het konijn door. "Hebben hier jullie altijd zo goed te eten? De prooi komt gewoon op je aflopen!" Ze wist wel dat de andere katten het konijn niet geroken hadden. Linx kon goed ruiken en ze was superlenig, waardoor ze vaak prooi ving als er prooi was. Maar de plekken waar zij geweest was, was er geen prooi...

~Note: Linx gebruikt andere woorden, bijvoorbeeld konijnenhuppels (vossenlengte, staartlengte) of prooivanghouding (sluiphouding).

"Hebben hier jullie altijd zo goed te eten? De prooi komt gewoon op je aflopen!" Specklepaw sperde zijn ogen wijd open toen hij zag dat Linx op prooi uit zíjn territorium had gejaagd. Zijn haren rezen te bergen al probeerde hij zijn kalmte te bewaren. Na minutenlang daar zo te staan kon hij zich niet meer inhouden. Met een aarzelende blik op zijn vriend Pepper storte hij zich op Linx. "Je mag geen prooi vangen in hét ThunderClan terrertoria... en dat weet je best.", spuugde hij woedend. Hij beet hard in de staart van de kat. Wat dacht die wel?!

"Natuurlijk wil ik mee! Wanneer kunnen we gaan en wat gaan we dan allemaal zien? Gaan we ook andere katten tegenkomen? Zullen er gevechten zijn, is er gevaar voor eigen leven?" Pepper glimlachte, nog nooit had hij zulke enthousiaste ogen gezien. Maar hierover moest hij nadenken. Rogue leven was hard, en hij wilde niet dat het leventje zoals Speck het kende, ruw van hem werd ontnomen.
Het viel niet op dat hij geen antwoord gaf, want de poes was dichterbij gekomen en stelde een vraag. "Sorry dat ik jullie onderbreek, maar mag ik even weten wat hier gaande is?" Pepper keek in haar ijzige ogen, dit beviel hem allerminst. Maar de poes had het niet door en ging onverstoord verder "Ik heb geen zin om een hele uitleg te krijgen wat hier de afgelopen 2 uur gebeurt is. Ik zou alleen graag weten wat deze Rogue, net als mij trouwens, hier doet met een andere kat. Ben jij een kat die bij rechtlopers woont?" Hij siste, er was bijna geen ergere manier om clankatten te beledigen.
Zijn vriend beantwoordde de eerste vraag met een simpel antwoord "Wat hier gaande is? Een gewoon gesprek." Pepper knikte, goed samengevat. Hij grinnikte, die poes moest wel denken dat ze sociaal gehandicapt waren ofzo.
Ineens ging Specks rug bol staan. Pepper knikte, een natuurlijke reactie op het woord 'rechtlopers' net zoals 'tweebenen' en 'housefolk' had het een vreemde uitwerking op clankatten...
"Nee." Siste Speck en vervolgde toen "Nee, dit is de eerste keer dat ik Pepper zie." Pepper keek verbaasd op, inderdaad! En toch voelde het alsof hij Speck al superlang kende.. Ach tja, soms had je dat gewoon.
Ineens ging de poes in de jachthouding staan en sloop op het konijn af, Pepper had het gezien en vond het knap dat ze het ging ruiken. Maar oh wat dom om dit te doen waar een clankat bij was...
Ze kwam terug en zei bits: "Hebben hier jullie altijd zo goed te eten? De prooi komt gewoon op je aflopen!" Pepper zuchtte, hoe gek was deze poes?
Speck reageerde fel. "Je mag geen prooi vangen in hét ThunderClan terrertoria... en dat weet je best." Het katertje sprong op de poes af en beet haar in de staart. Pepper sprong snel tussenbeide. Om Speck weer rustig te maken zei hij:
"Terugkomend op de vragenlijst. We kunnen gaan zodra jij kan, we zullen teveel zien om op te noemen, en ja we zullen veel andere katten tegenkomen, sommige zijn brutaal en anderen zijn aardig. Weer anderen zijn levensgevaarlijk." Hij zag dat Speck hiervan schrok en zei snel "Niet dat wij daar bang voor hoeven te zijn, de meeste katten zoeken geen ruzie met een kater die twee keer zo groot is als zij." Hij grinnikte weer en ging door. "Dan de laatste vraag. Ja we zullen levensgevaarlijke situaties tegenkomen, maar later kan je daar vaak om lachen. Wil je nog steeds mee, Kleine avonturier?
Pepper keek Speck aan en wachtte op het allesbeslissende antwoord...

"Je mag geen prooi vangen in hét ThunderClan terrertoria... en dat weet je best." zo was het antwoord van de jonge kater. Linx keek verrast op. Ze had wel eens over de Clans gehoord, maar ze was nog nooit echte clankatten tegengekomen en ze dacht dus dat de verhalen hierover nep waren. "Eigenlijk.." Linx aarzelde even. "Eigenlijk niet nee. Ik wist niet dat de Clankatten écht waren?!" Ze snuffelde nieuwsgierig, maar opeens sprong de kleine kater op en beet haar in haar staart. Ze kon een kreet van pijn niet onderdrukken. "Wat?" Totaal verbijsterd keek ze naar de kater. "Nou ja, ik vergeet het wel." Toen kwam de grote kater en hij hing een heel verhaal over het Rogueleven op, en dat de kleine kater met hem mee mocht. Eigenlijk wilde Linx ook wel mee, maar ze durfde het niet te vragen. Het deed haar misschien wel goed als ze wat meer katten zou zien. En ze zou allemaal verhalen kunnen horen van de jonge kater, over hoe het nou ging met die Clan's en dat gezeur. En de grote, oudere kater leek haar heel aardig. Ze keek omhoog naar de kater en ze probeerde een smeekblik op te zetten, wat, dacht ze dan, redelijk goed lukte.

Onderwerp: Re: [@Open] What is that? [S.P.T]