Like the legend of the phoenix {Shrewleap}

De schemering begon en het licht werd rood. Een zonsondergang kon beginnen en de clanleden kwamen een voor een het camp indruppelen. Het tongen kon beginnen en de katten zochten elkaar op. Het werd langzaam donker. Jonge Apprentices gingen bij de Warriors zitten en vertelden hun avonturen van de dag, terwijl enkele kittens door het camp rondhupsten. De nieuwtjes werden uitgewisseld en er wat geroddeld. Boneface was rustig het camp ingelopen, en had enkele kikkers plus een spitsmuisje op de prooistapel neer gelegd. Ze ging niet bij een groepje zitten. Een gaap verliet haar mond en ze strekte zich uit, daarna liep ze naar de Warrior Den toe. ''Sorry...'' ze wrong zich langs de katten die voor de den zaten, struikelde bijna over een Apprentice en ging daarna vlug de den in. Wat een drukte... In den zelf was het juist rustig, een andere kat lag in zijn nest. Boneface liep naar het hare, wat een beetje in het midden lag en ging erin liggen. Ze was moe, alsof ze de hele dag in de weer was geweest, maar dat viel erg mee. De poes rolde zichzelf een paar keer heen en weer en ging toen opgerold liggen. Haar groene ogen sloot ze, om in slaap te kunnen vallen. Ondanks haar luiheid duurde het nog even voordat het echt lukte. Dus rolde de poes zichzelf opzij en ging anders liggen. Nope, geen effect. Ze wou gewoon gaan slapen! Buiten klonken stemmen van katten en grommend deed Boneface haar poten op haar oren. Het geluid dempte, echter hield ze dit niet lang vol. AARHG! Wat nou weer? Een kat ging op haar staart staan en krijsend vloog Boneface de lucht in. ''Kijk uit waar je loopt!'' snauwde ze tegen de kat. Haar ogen wende weer aan de duisternis en ze zag tegen welke kat ze was uitgevallen. Shrewleap

-Als Boneface wilt slapen...-

Net was ze terug van een bezoekje aan Smokebreath. De Medicine cat had haar wat kruiden gegeven die het helen van haar diepere wonden wat zou versnellen. Aangezien Rushspirit een Warrior groep wilde die elke keer in actie kon komen, was het beter voor haar om snel weer te genezen. Voorzichtig trippelde ze naar de Warrior Den, zag dat Wolftail zich ergens bij de prooistapel bevond en glipte toen snel naar binnen. Ze had even geen zin om hem te horen zeuren over haar gewicht. Ja, ze at wat weinig de laatste tijd en ja ze kon er ziek van worden, maar momenteel had ze even geen zin om iets van de Clan af te nemen. Zonder dat ze het wist was ze op een staart gaan staan. ''Kijk uit waar je loopt!'' Met een krijs sprong de poes de lucht in en Shrew deed geschrokken een paar sprongen achteruit. "S-sorry!" Mompelde de zwartwitte poes geschrokken en deed een paar passen naar voren. Ze herkende de andere poes als Boneface. Snel plaatste ze een wat vriendelijkere blik op haar gezicht.

Shrewleap deed een paar stapjes achteruit en mompelde sorry. Boneface geeuwde en ging rechtop zitten, haar staart deed geen pijn meer, maar ze was nu wel weer klaarwakker. De poes voor haar zette een vriendelijk gezicht op en Boneface deed hetzelfde. Even viel er een korte stilte tussen de twee zwart-witte katten totdat Boneface besloot wat te zeggen''Hum, hoe is het?'', het kwam er wat ongemakkelijk uit en het klonk niet echt vragend. Voor Boneface zat een oudere kat, die niet al te min was in de clan. Boneface rook opeens de vage geur van verwondingen die aan het helen waren en ze bedacht dat Shrewleap gewond was geraakt, hoewel Boneface de reden niet wist.

kort-

Gelukkig maar. De andere Warrior was niet echt kwaad op haar aangezien ze ook een wat vriendelijke glimlach op haar gezicht neerzette. ''Hum, hoe is het?'' Was het dan niet als een lopend vuurtje door de Clan gegaan? Blijkbaar niet, maar dat was ook beter, aangezien Shrew het liever, als ze het wilde vertellen, het zelf deed. "Het kan altijd beter gaan, vooral nu ShadowClan zo naar de knoppen gaat." De poes deed niets aan het volume van haar stem, waarschijnlijk wisten de meeste katten al dat ze fel tegen de 'Leader' was, dus konden ze niet verklikken. Toch had de poes zo het gevoel dat het strenge regime van de Rushspirit al snel in elkaar zou zakken. Dat moest haast wel.