What a remarkable view~

_{De smekende blik die de poes op hem wierp vermoorde hem vanbinnen. Het leek alsof tientallen doornstruiken hem omsingelden en ze dichter naar hem toe gingen en hem traag maar zeker in de vacht begonnen te prikken. "Beloof me.." Haar stem trilde, en nu pas besefte hij wat hij haar wel niet had aangedaan. Hij knikte aanmoedigend, als teken dat hij niet kwaad zou worden of dergelijke. "Beloof me dat je geen kat meer zult vermoorden... Voor mij niet..." Voor eventjes was hij sprakeloos. Hij wist niet of hij zich aan die belofte kon houden. Maar hij moest, voor haar zou hij dat doen. Maar dan slechts ook alléén voor haar. "En voor jezelf niet..." Hij knikte ietwat schokkerig en opende zijn mond. "Ik beloof dat ik vanaf nu aan geen enkele kat meer zal vermoorden." Miauwde hij plechtig, terwijl hij zijn blik op haar gericht hield.}

Strawberry bleef hem aankijken, weigerde zijn goudkleurige blik los te laten met haar blauwe, hoeveel moeite dat ook kostte. Ze wilde deze belofte afdwingen, hoe dan ook. "Ik beloof dat ik vanaf nu aan geen enkele kat meer zal vermoorden." Miauwde Twirlfang op plechtige toon. Strawberry boog haar kop even. "Dan beloof ik ook plechtig dat ik niks meer met je te maken zou willen hebben als je deze belofte zou breken." Miauwde ze, haar stem eindelijk niet meer rillerig en bevend. "Dus neem deze belofte niet lichtjes... Twirlfang.." Miauwde ze er op zachte, bijna toonloze toon achteraan. Het was bijna een bedreiging, als Strawberry het in zich zou hebben om te kunnen dreigen dan. Want als ze ergens niet goed in was... "Desolate was eerst een Thunderclan warrior," Mompelde ze erachteraan.

_{"Dan beloof ik ook plechtig dat ik niks meer met je te maken zou willen hebben als je deze belofte zou breken." Hij verstarde even en bleef haar versteend aankijken. "Dus neem deze belofte niet lichtjes... Twirlfang.." Hij knikte. "Dat zal ik zeker niet." Sprak hij zachtjes. Echter deden de volgende woorden hem wel even goed schrikken. "Desolate was eerst een Thunderclan warrior," Met opengesperde ogen keek hij naar de kattin naast hem. "Waarom heeft ze de Clan dan verlaten?" Vroeg hij nieuwsgierig. Hijzelf zou het nooit in zich hebben om de Clan te verlaten. Hoe stoer hij zich af en toe ook wel niet mocht voordoen, hij was hopeloos zonder Clan, punt.}

"Dat zal ik zeker niet." Miauwde Twirlfang en Strawberry knikte zachtjes. "Mooizo.." Miauwde ze enkel, waarna ze haar blik weer op het water richtte. Ze had zelf gekozen dit moeilijkere onderwerp aan te snijden. Ze zou het dus ook afmaken. Twirlfang zou hopelijk aan het eind van dit gesprek exact snappen wat hij precies gedaan had, wie hij vermoord had en wat de achtergrond was. Misschien zou hij het dan allemaal begrijpen en misschien zou zij dan ook wat rust kunnen vinden... "Waarom heeft ze de Clan dan verlaten?" Vroeg de kater. Strawberry lachte wat scheefjes en bleef naar haar eigen reflectie staren. "Ze had de clan niet verlaten," Miauwde Strawberry wat toonloos, "Ze was verbannen."

_{"Ze had de clan niet verlaten," Twirlfang trok één wenkbrauw op uit nieuwsgierigheid en had niet meer de kracht om zijn blik van haar af te wenden. "Ze was verbannen." Sprak ze. Hierna begon zijn staartpunt ietwat nerveus te tikken op de aardbodem. "Oh.." Sprak hij, woordloos dat hij was. Maar hierna schudde hij zachtjes zijn kopje en vernauwde hij zijn gele oogjes ietwat. "Hoezo? Had ze dan iets verkeerds gedaan?" Wat 'n stomme vraag. Natuurlijk had ze dat. Anders werd iemand niet verbannen uit een Clan, toch? Hij kon anders geen andere redenen opsommen waarom iemand uit een Clan werd verstoten zonder dat die iets verkeerds had uitgespookt.}

Strawberry staarde alleen maar voorwaarts naar het water en krulde haar staart om haar lichaam heen. Ze voelde zich op dit moment zeer klein en kwetsbaar, iets wat te zien was aan haar houding. "Hoezo? Had ze dan iets verkeerds gedaan?" Vroeg Twirlfang. Strawberry knikte zachtjes. "Ze had mijn vader aangevallen en bijna vermoord..." Mompelde Strawberry, terwijl ze haar kop even schudde alsof ze nare gedachtes uit wilde bannen. "Toen het puntje bij paaltje kwam, was het zijn woord tegen de hare, en hij was een gerespecteerde warrior in de clan... zij niet." Haar stem vulde zich met berouw.

_{"Ze had mijn vader aangevallen en bijna vermoord..." Hij schrok weer van haar woorden. Hij wist niet dat de poes zo'n scherp karakter had. Wie weet had hij haar wel gemogen zou hij haar ooit hebben leren kennen. "Toen het puntje bij paaltje kwam, was het zijn woord tegen de hare, en hij was een gerespecteerde warrior in de clan... zij niet." Hij vergeleek even de situatie met hem en Strawberry. Het zou op hetzelfde neerkomen, dus eigenlijk had hij geluk dat de poes echt nog niks had gezegd. Hij knikte zachtjes en zette even zijn vacht op toen een koele wind tegen zijn lichaam blies. "Ik wist niet dat ze zo... was." Sprak hij zachtjes. "Ik ben inderdaad een grote fout begaan door haar... te vermoorden."}

De stilte was bedrukkend. De bries maakte dat ze haar vacht ook wat opzette en eventjes rilde. Ze had niet zo'n dikke vacht, haar wintervacht moest nog komen. Ze richtte haar blik eventjes op de sterren die langzaam begonnen te verschijnen. "Ik wist niet dat ze zo... was." Sprak hij zachtjes. "Ik ben inderdaad een grote fout begaan door haar... te vermoorden." Miauwde de kater. Strawberry knikte zachtjes. "Ze wilde me alleen maar beschermen.." Murmelde de poes, "Mijn vader haatte me immers... En daardoor mijn zusje ook. Daarom bezocht ik tante Desolate zo vaak, zij waardeerde me wel. "

_{"Ze wilde me alleen maar beschermen.." Murmelde de poes. Hij knikte begrijpend, waarna hij gauw een blik op de lucht boven hen wierp die steeds donkerder begon te kleuren. Het zou algauw nacht zijn. "Mijn vader haatte me immers... En daardoor mijn zusje ook. Daarom bezocht ik tante Desolate zo vaak, zij waardeerde me wel. " Hij liet zijn hoofd weer dalen en staarde weer naar het water. "Haten je vader en je zus jou nog altijd?" Vroeg hij stilletjes, terwijl hij een ietwat beschermende blik op de poes wierp. Hij wist niet eens wie d'r vader was, laat staan dat hij wist wie haar zus was. Maar als het er op neer kwam zou hij haar beschermen koste wat het koste.}

Strawberry haalde haar schouders op en keek even omhoog naar Twirlfang. "Haten je vader en je zus jou nog altijd?" Vroeg de kater aan haar, een logische vraag. "Maak je maar geen zorgen," Miauwde Strawberry toonloos, "Mijn hele familie is dood," Dit maal liet ze geen tranen. Om eerlijk te zijn miste ze ze niet, totaal niet zelfs. De enige die ze miste was Desolate. Maar die kreeg ze ook niet meer terug, ze wist niet eens zeker of ze haar tante nog in de Starclan zou wederzien. "Heb jij familie in de clan?" Besloot ze Twirlfang uiteindelijk maar te vragen, om het onderwerp maar iets te veranderen. "Sorry, ik heb de hele avond verpest." Fluisterde ze.

_{Hij wist deze keer zijn gele blik op de rivier voor hen gericht te houden, en draaide slechts één oortje haar richting op toen ze weer sprak. "Maak je maar geen zorgen," Miauwde Strawberry toonloos, "Mijn hele familie is dood," Hij wiebelde met zijn oortjes en verstrakte zijn staart ietwat meer rond zijn lichaam in de hoop zo meer warmte te vinden. Gezien ze het op een toonloze toon had gezegd, nam hij maar aan dat ze dat verdriet al verwerkt had. Als ze er wel had om moeten rouwen... "Heb jij familie in de clan?" Hij verstarde eventjes en spanning liep in hem op. "Mijn siblings zijn toen ik nog kit was, vermoord door een vos toen we een uitstap maakte, ik was de enige die het had overleeft," Miauwde hij stilletjes. "Mijn vader is gestorven vlak voor mijn warrior Ceremonie," Vervolgde hij, nog stiller dan voorheen. "Alleen mijn moeder leeft nog, maar ze ligt op sterven wegens ouderdom." Sloot hij zijn zin af terwijl één bittere traan over zijn wang rolde. "Sorry, ik heb de hele avond verpest." Hij schudde zijn kopje en keek Strawberry rustig en kalm aan. "Nee, ik ben blij dat ik het bij iemand kwijt kan." Spon hij zachtjes.}

"Mijn siblings zijn toen ik nog kit was, vermoord door een vos toen we een uitstap maakte, ik was de enige die het had overleeft," Miauwde hij stilletjes. "Mijn vader is gestorven vlak voor mijn warrior Ceremonie," Vervolgde hij, nog stiller dan voorheen. Strawberry moest haar oren spitsen om het te kunnen horen, maar legde ze daarna weer af. "Alleen mijn moeder leeft nog, maar ze ligt op sterven wegens ouderdom." Sloot hij zijn zin af terwijl één bittere traan over zijn wang rolde. Strawberry schrok hier iets van, zo'n teken van emotie bij Twirlfang. "Het spijt me voor je..." Miauwde Strawberry zachtjes, haar oren platleggende in haar nek Maar toch ontmoette de kater haar blik weer. "Nee, ik ben blij dat ik het bij iemand kwijt kan." Miauwde de kater. "Geen probleem..." Miauwde Strawberry, terwijl medelijden meerdere knopen in haar maag legde. Eventjes twijfelde ze, maar hierna gaf ze hem toch een troostend kopje. "Het komt wel goed, geloof me," Murmelde ze zachtjes. "Ik kan het weten."

_{"Het spijt me voor je..." Miauwde de poes zachtjes. De herinneringen aan zijn vroege familieleden stapelden zich weer op als één grote blok van emotie in zijn maag en zorgden ervoor dat nog een laatste tweede traan zich een uitgang naar buiten wist te vechten. "Geen probleem..." Sprak Strawberry nadien. Ergens was hij weer verdiept in zijn gedachten, maar algauw werd hij uit zijn emotiedipje getrokken door de volgende beweging van de poes. Strawberry gunde hem een troostend kopje. De plotse aanraking van haar warme vacht deed hem weer zachtjes glimlachen. "Het komt wel goed, geloof me," Murmelde ze zachtjes. "Ik kan het weten." Hij keek haar aan met zijn gele blik welke alleen maar zachtheid en warmheid vertoonde en spinde eventjes. "Dank je," Miauwde hij zachtjes. Hij had nog nooit eerder zo'n gesprek met iemand gehouden, maar hij was blij dat het Strawberry was met wie hij zijn gevoelens deelde.}

"Dank je," Miauwde Twirlfang en dat wekte Strawberry weer op uit haar waas. Ze leek eventjes te schrikken, alsof ze zich besefte wat ze aan het doen was. Vaker als ze medelijden kreeg, liet ze zich hierdoor meeslepen. Desolate zei altijd dat haar empathisch vermogen veel te groot was. Maar gek genoeg... Vond ze het deze keer niet zo erg. Het voelde oké om Twirlfang te helpen. Misschien was het niet eens zo'n slechte kat. Misschien had hij gewoon hulp nodig. Ze kalmeerde daarom ook prompt weer en trok ze haar kop terug met een voorzichtige, toch wat weifelende glimlach op haar gezicht terug. "Geen probleem." Miauwde ze zachtjes.

_{De poes trok zich na enkele seconden weer terug, maar Twirlfang vond dat niet zo erg. Hij wist wel dat het al een grote stap was, en hij was niet eens zeker of ze het uit medelijden had gedaan of uit vriendschap. "Geen probleem." Miauwde de poes zachtjes. Hij glimlachte weer en zuchtte. "Het wordt al laat, ga je mee terug naar het kamp of wil je liever hier blijven?" Vroeg hij voorzichtig waarna hij Strawberry weer aankeek met een vragende blik in zijn ogen. Het liefste wou hij hier blijven samen met de poes, maar hij wou het haar tegelijkertijd ook weer niet lastiger maken dan dat het al was.}

"Het wordt al laat, ga je mee terug naar het kamp of wil je liever hier blijven?" De stem van Twirlfang drong plotseling door in haar oren. Voorzichtig keek Strawberry op. Wilde ze terug naar het kamp? Ze verwonderde het zich eventjes, maar uiteindelijk gaf ze wel antwoord. "Nog liever even niet.." Miauwde ze zachtjes, ondanks dat ze het best wel koud begon te krijgen zo bij de rivier, "Maar als jij terug wilt naar het kamp, laat het je niet tegen houden," Miauwde ze, "Ik red me wel," Ze probeerde een zelfverzekerde grijns op te zetten, maar zo goed was ze daar niet in als ze heel eerlijk was.

_{"Nog liever even niet.." Miauwde ze zachtjes, enkele seconden nadat hij de vraag gesteld had. "Maar als jij terug wilt naar het kamp, laat het je niet tegen houden," Hij keek eventjes naar zijn voetjes en spitste zijn oren toen Straw weer begon te praten. "Ik red me wel," Toen hij opkeek om de uitdrukking op haar gelaat te bestuderen spotte hij een zelfverzekerde grijns. Hij grinnikte even en strekte eventjes zijn poten. "Ik ben niet zeker of je liever alleen wilt zijn nu," Begon hij rustig, volledig op zijn gemak. "Daarom stelde ik de vraag dus." Miauwde hij kalmpjes.}

Strawberry's uitdrukking begon toch wat vermoeid te raken onder haar grijnzen. Ze had maanden op haar hoede moeten lopen. Wanneer was het laatst dat ze zich echt veilig gevoeld had? Misschien wel nooit, ook niet toen haar vader nog leefde. "Ik ben niet zeker of je liever alleen wilt zijn nu," Twirlfang klonk op zich redelijk rustig. "Daarom stelde ik de vraag dus." Strawberry haalde prompt haar schouders wat onverschillig op. "Ik ook niet, daarom leg ik de vraag weer bij jou neer," Miauwde de poes, eventjes met haar staart zwiepende.

_{"Ik ook niet, daarom leg ik de vraag weer bij jou neer," Miauwde de poes, goede tactiek. Hij greens even en zuchtte zachtjes. "Ik ben slecht in zulke keuzes maken," Sprak hij, zachtjes lachend. "Dus kan ik niet anders dan," Hij maakte even een korte pauze voordat hij verder praatte. "De vraag weer bij jou te leggen." Hij zou dit spelletje een eeuw aan een stuk kunnen blijven doorspelen. Bij sommigen werkte het op de zenuwen, maar bij Twirlfang duidelijk niet. Het was altijd leuk om in spanning af te wachten wat de persoon zou zeggen.}

Strawberry wierp eventjes een zijdelingse blik op haar gesprekspartner, benieuwd wat hij zou kiezen. Maar ze zou geen antwoord krijgen op die vraag. "Ik ben slecht in zulke keuzes maken," Sprak hij, zachtjes lachend. "Dus kan ik niet anders dan," Strawberry fronste eventjes toen een stilte viel, maar Twirlfang maakte zijn zin nog wel af. "De vraag weer bij jou te leggen." Oh, zo ging hij het dus spelen? Strawberry glimlachte poeslief. "Dan kun je heel erg lang wachten op je antwoord," Miauwde ze zoetjes, terwijl ze ook even een stilte liet vallen, "Want van mij krijg je het niet." Ze krulde haar staart om haar voorpoten heen en staarde weer naar boven naar de sterren.

Onderwerp: Re: What a remarkable view~