[@Waterstream+Open] Back in the time [S.P.T.]

Specklepaw ploeterde door de sneeuw. Hij keek honerig voor zich uit. Zijn vacht was nog glad maar zijn ribben waren te zien. Gisteren had hij zijn eerste prooi gevangen. Daar was hij best wel trots op. De kleine apprentice liep naar zijn lievelingsplekje: De sunningrocks. Het zonnetje van gisteren was verdwenen en maakte nu plaats voor dreigende grijze wolken. Hij keek omhoog. De eerste vlokjes vielen al naar beneden. Hij tilde een poot op om er naar één te slaan. Het sneeuwvlokje smolt meteen weg door zijn aanraaking. Hij keek op door een stem. Nieuwsgierig trippelde hij de steen af en stopte bij de grens van het ThunderClan terretory. Onder hem kolkte de rivier en op een steen zat een kat. Specklepaw snoof. Bah! Wat een vieze visgeur., dacht hij walgend. Uit beleefdheid miauwde hij maar wat terug: "Hallo."

Waterstream was nog maar net uit het RiverClan kamp weg om te gaan jagen, of ze rook al prooi. Ze plooide haar poten onder haar buik, en maakte zich klaar voor een krachtige sprong. 'Deze muis zal ik hebben!' dacht ze zichzelf bemoedigend. Ze was nog maar net een Warrior en moest zichzelf dus nog bewijzen. Ze sprong naar voren, en met een harde klap op de kop van de muis, had ze hem gedood. 'Nu heb ik toch al iets goeds gedaan vandaag.' Ze trippelde rustig verder met de muis tussen haar kaken, maar na een tijdje dacht ze er toch maar aan om hem te begraven, zodat ze nog wat meer prooi kon meenemen naar het kamp. Nadat ze een kuiltje had gegraven, en het muisje erin had gelegd, wandelde ze verder opweg naar de rivier. Opeens rook ze een kat van een andere Clan, 'ThunderClan!'dacht ze in paniek, 'Wat doen die hier nu weer?' ze sloop verder terwijl ze het geurspoor volgde. "Hallo." hoorde ze opeens een kat miauwen, en ze keek geschrokken op. "Euhm... Hallo. Wie ben jij? Ik heb jou nog nooit gezien. Van de ThunderClan?" Ze ging wat dichter bij de vreemde kat die naar ThunderClan rook staan. Hij zag er nog redelijk jong uit. 'Zeker een apprentice,' dacht ze, 'die zal mij wel geen kwaad doen. Hopelijk is hij vriendelijk. Ze wou deze kat heel erg graag leren kennen.

"Euhm... Hallo. Wie ben jij? Ik heb jou nog nooit gezien. Van de ThunderClan?" Specklepaw hief trots zijn kop op toen de poes over zijn geboorteclan sprak. Zijn twinkelende ogen keken eventjes naar de lucht en toen terug naar de zilvergrijze kat. "Ik ben Specklepaw en ik ben inderdaad van de ThunderClan.", miauwde hij vrolijk. Toen de poes iets dichter ging staan ging hij een stapje achteruit. Die kat wist heel goed dat ze niet in zijn terretorium mocht. "Wie ben jij?", begon hij. "En wat is die vieze geur rond jou?", gromde hij vriendelijk maar walgend.

-Voor mijn part mogen er nu meer katten reageren :]

De apprenice wandelde achteruit toen Waterstream dichter kwam. Wat zou ik mis gedaan hebben? dacht ze een beetje verward. Toen snoof ze de lucht nog eens goed op, en merkte ze dat ze in het ThunderClan gebied stond. "Sorry..." mompelde ze, "Ik had niet gezien dat ik de grens over was." en ze stapte een paar stapjes terug. "Wie ben jij?" vroeg de ThunderClan kat, "En wat is die vieze geur rond jou?" Ze antwoorde zeer zorgvuldig, maar ze moest eerlijk zijn dat ze geen vreemde of vieze geur rook, buiten misschien die van de ThunderClan. "Ik ben Waterstream," miauwde ze vriendelijk, "en ik ben van de RiverClan. Misschien is dat de vreemde geur die je ruikt?" Ze snoof nog eens heel goed, maar rook echt niets vreemds. "Wie ben jij eigenlijk?" vroeg ze toen ze doorhad dat ze dat nog niet gevraagt had. "En ben jij een apprentice?"

-Van mij mag dat ook wel Smile

"Ik ben Waterstream," miauwde Waterstream vriendelijk, "en ik ben van de RiverClan. Misschien is dat de vreemde geur die je ruikt?" Specklepaw knikte. Dat zal het zijn. "Hij ruikt naar vis.", piepte hij walgend. "Wie ben jij eigenlijk?" Specklepaw rolde met zijn ogen. En zuchtte vriendelijk; "Ik ben inderdaad een apprentice en ik heet Specklepaw."

~Flut

"Ik ben inderdaad een apprentice en ik heet Specklepaw." Waterstream begon zich ongemakkelijk te voelen. Ze dacht dat ze Specklepaw aan het vervelen was. "Euhm... Specklepaw, als ik je verveel zeg je het maar he." miauwde ze met trillende stem. "Moet ik anders eens een vis voor je vangen? Dan zul je misschien vinden dat deze geur minder stinkt, want zo smaakt vis." Zonder op antwoord te wachten trippelde Waterstream naar de rivier verderop, en boog door haar pootjes. Ze stak haar voorpoot uit, en hield haar blik gefocust op het water. Als Specklepaw mijn vis niet moet hebben, eet ik hem zelf wel op. Er sprong een visje omhoog uit het water, en met een snelle beweging van haar poot, doodde Waterstream het visje. Ze wandelde terug naar Specklepaw en legde de vis voor zijn neus neer. "Hier, eet maar op." miauwde ze.

"Euhm... Specklepaw, als ik je verveel zeg je het maar he. Moet ik anders eens een vis voor je vangen? Dan zul je misschien vinden dat deze geur minder stinkt, want zo smaakt vis." Specklepaw keek naar Waterstream. Inderdaad, hij verveelde zich een beetje. Maar nu was zijn aandacht terug naar de poes. "Hier, eet maar op.", miauwde Waterstream. Specklepaw keek naar de vis. Hij snoof en nam een hapje. De smaak was zo intens dat hij het stukje probeerde uitspugen. Hij maakte zijn rug bol en sprong op en neer. Toen het stukje door was geslikt keek hij boos naar de poes. "Wil je mij vergiftigen ofzo?!", schreeuwde hij boos. Hij raspte zijn tong over de grond om de vieze smaak uit zijn mond te krijgen. Toen de smaak weg was kalmeerde hij een beetje. Nog steeds boos begon hij zijn borst te wassen.