The dogs kils me!

Honden, het zijn gevaarlijke wezens, ze kunnen een kat het leven af nemen! Alleen de sterkste zullen over leven! Lightpaw rolde zich om. Ren nooit richting het ravijn als je achter volgt word door honden, als je geen keus hebt, probeer ze af te wijken, zo dat zij in het ravijn vallen. Lightpaw had al het gevoel dat er vandaag iets zou gebeuren, en dat zou ook daadwerkelijk, van daar deze waarschuwing, in haar droom. Lightpaw opende haar ogen, ze gaf zich zelf een snelle was beurt en stond op en liep naar de prooi stappen, gister had ze samen gejaagd met Moonpaw dat was zo gezellig, en nu waren ze samen naast elkaar in slaap gevallen, Lightpaw gaf haar een snorrend likje, want iets zij haar dat dit nog wel eens haar laatste dag op aarde kon zijn, maar waarom? Gaat ze dood? Is ze ziek? Lightpaw zuchtte, 'ik ga echt nog niet dood, ik ga krijger worden', zei ze vastberaden tegen zich zelf, 'het is mijn droom!' Vervolgde ze tegen zich zelf. Al kan het nog wel even deuren voor het zo ver is, voegde ze in stilte er aan toe. Voor de prooi stapel koos Lightpaw een konijn uit die bij het ravijn gevangen was, waarom? Ze ging er mee naar een beschut plekje en at het op, ze wende haar ogen van de botten af, en keek toen weer terug, ze begaafde de botten als dank voor het eten dat ze net op had. Ze liep naar het kamp uit gang, en keek nog een laatste keer naar het kamp uit gang, ze rende door het kleine bos, ze keek naar de hoge bomen, toen wende ze haar blik af, ze hoorde geritsel in de bosjes, een muis, dacht ze. Ze sloop er op af, en inderdaad het was een muis, poot voor poot sloop ze er op af, toen ze een sprong wouw nemen, schoot het muisje weg, ze rende er achter aan, maar toen hoorde ze gegrom achter zich, haar haren rezen overeind toen ze de hond zag. 'HOND!!!' Krijste ze, zo hard dat de rivierclan katten het gehoord moesten hebben, toen ze weg wouw rennen, niet richting het ravijn, die nog wel heel ver was, zag ze nog een hond, die hond hapte haar, haar en ze liet weer een hele harde krijs horen. Lightpaw rende weg, weg van daar, ze rende door het kleine bos, en verliet 'm en ging toen richting kleine stroom, over de hooglanden, langs de rivier richting het water van, zo naar het ravijn. Lightpaw remde af toen ze in de verte het ravijn zag, de honden waren nog steeds achter haar, ze slopen zo richting Lightpaw, poot voor poot kwamen de honden dichter bij, en poot voor poot ging Lightpaw achter uit, op het puntje van de kant, ze kon niet meer veder, nog een stap en het was gebeurd, Lightpaw sloot haar ogen, 'starclan, help me, ik wil nog niet dood, help me, HELP ME, HELP ME!!' Te laat, Lightpaw viel, viel naar beneden, 'AAAH, NEE, HELP!!!' Haar stem stierf weg, met geluk had Lightpaw zich vast geklemd aan een rots, en vlak daar onder was nog een hangend, boompje, zo'n hele kleine, 'Help, Help', de steen waar ze aan hing brokkelde af, Lightpaw viel veder, en nu zat ze vast geklemd aan het boompje, haar achter poot bloede, die had een tak geschaafd, 'AUW!!' Krijste ze, zo hard dat alle clans het wel gehoord konden hebben, de honden zaten nog steeds aan de kant van het ravijn naar beneden te blaffen. Lightpaw wenste tot de Starclan dat dit een nacht merrie was. Ze keek naar beneden, het was nog een hele eind, en als ze viel kon ze wel verdrinken, maar sowieso, die kon ze nooit overleven. 'Iemand? Help me!' Een traan gleed over de wang van Lightpaw, Spottedpaw, Moonpaw ,Thunderpaw, Silverpaw, Mousefur, de rest, sorry. Lightpaw wouw hier weg, ze wouw verlost worden van die akelige pijn, het bloedende achter poot scheurde door, ze kon 'm niet bewegen, het leek wel gebroken, was dit nou echt haar dood?

Crookedstar hoorde een schreeuw, een bekende. Het was een apprentice. Hij dacht Lightpaw te horen. Hij schrok op en was net bezig met een snelle jacht, niemand was te zien. Als er echt problemen waren moest hij opschieten, Crookedstar sprong op en ging met snelheid door het veld heen. Hij wist wat te doen en ging dus naar het geluid toe. 'AAAH, NEE, HELP!!!' klonk het hard toen hij aan het rennen was. Crookedstar haastte zich geen moment om te rusten. Hij ging zo snel en hoopte dat Starclan niks erg liet gebeuren in deze tijd. Hij sprintte nu met bijna volle snelheid richting het geluid en bekeek de situatie, hij zag nog net Lightpaw vallen. Hij zweeg, zachtjes hoorde hij haar stem nog, 'Iemand? Help me!' Dat was genoeg voor Crookedstar, alles voor zijn clan. Alles voor de Riverclan, een apprentice was even waardevol als een warrior en een leven. Crookedstar zag de twee honden ook en stortte zichzelf richting het gevaar. Crookedstar begon met blazen tijdens zijn sprong en beet zich vast in de afgeleide honden. Lightpaw moest vol zien te houden, Crookedstar was misschien wel een leider maar twee honden stond gelijk aan veel meer dan een verstandig leider zou bevechten. Alleen dit ging om een clanlid, om een apprentice. Daarvoor kon hij het wel wagen. Hij had zich vast gebeten in de hond en haalde zijn klauwen over diens flank. De hond gromde boos naar Crookedstar en probeerde Crookedstar te bijten. De andere hond blafte boos naar de belager van zijn vriend. Crookedstar voelde een beet en liet los. Hij blies en wachtte op een reactie van de honden. Crookedstar dook weg toen de andere hond op hem af kwam om te bijten. Crookedstar had zich op de zachte zij gegooid en haalde daar uit. Zijn klauwen maakte enkele wonden. Alleen de honden werkten samen en voorkwamen dat Crookedstar echte schadelijke wonden konden toebrengen, Crookedstar kneep zijn ogen tot spleetjes en blies. Hij bloedde licht uit twee bijtwonden van de honden. "Weg hier vlooienbalen!" blies Crookedstar ze toe en haalde uit toen een van de honden wou bijten. Hij gleed echter bijna weg toen de hond hem aan de kant duwde. Hij greep zich vast bij de rand van de kloof waar hij bijna in was gegooid. "Kom aan mijn clan, dan kom je aan mij! Kom je aan een clanlid dan kom je aan de clan!" Hij sprong nog net weg voor dat de hond hem kon grijpen. De hond was veel groter en zwaarder dan Crookedstar. De hond begon met tuimelen, gelukkig. De hond blafte woest en angstig maar leek zich te herstellen. Crookedstar kon het proberen en beukte tegen de hond aan. Dat beetje extra gewicht liet de zwakkere gedeelte van de grond wegglijden en de hond tuimelde naar beneden. Crookedstar greep zich vast en voelde de hond bijten in zijn staart. Hij dacht dat de hond hem mee zou trekken maar de hond liet gelijk weer los. Crookedstar trok zich moeizaam en bijna stuntelig op. Hij keek naar beneden en riep "Lightpaw! hou vol, probeer omhoog te komen! Doe het voor je clan!" Crookedstar voelde een beet en schrok even. Hij draaide zich om en zag de hond. Hij haalde snel uit naar het gezicht dat net in de buurt was. Hij raakte enkel de neus, maar dat was al genoeg om de hond even terug te laten lopen. De hond gromde nu driemaal zo boos, voor zijn vriend, voor het ontsnapte hapje en voor zijn neus. Crookedstar voelde de wond, het was een diepe. Hij voelde de wond branden, hij zou het niet op tijd halen bij de medicine den, tenzij hij nu zou gaan rennen met zijn laatste kracht. "SCHIET OP LIGHTPAW!" riep hij en Crookedstar blies naar de hond.

Lightpaw hoorde een gevecht boven zich aan de gang gaan, 'W-wie is daar?!' Riep ze zwakjes. "Weg hier vlooienbalen!" Hoorde ze een kater roepen, Lightpaw herkende de stem, de geur kon ze niet reuken, daar voor was ze te ver weg van boven. 'Crookeds-star?!', Riep ze op vragende toon. "Kom aan mijn clan, dan kom je aan mij! Kom je aan een clanlid dan kom je aan de clan!" Hoorde ze, Lightpaw zei niks, toen zag ze een hond naar beneden vallen, toen ze om hoog keek zag ze Crookedstar zich om hoog trekken, ze zei niks. Haar ogen staarde naar beneden toen ze nog een laatste piep hoored van de hond, end aarna niks meer, en toen was de hond ook weg, weg in het snel stroomende water, waar zij ok in kon vallen. Ze voelde een paar tekjes krekken, toen ze zich zelf nog beter vast klemde, en één dikke tak viel naar beneden, 'Nee!' Schreeuwde ze, toen ze minder sit ruimte had om zich aan vast te klemmen. De tak viel naar beneden, en was daarna ook verdwenen in de snelle strooming. "Lightpaw! hou vol, probeer omhoog te komen! Doe het voor je clan!" Lightpaw richtte haar blik van het snel stroomende water af, naar boven waar ze een piepe hoorde. 'Ik kan niet klimmen, mijn poot, mijn achter poot, eht is misschien gebroken, als ik klim, dan ben ik een nutteloze kat voor de clan...' Ze zweeg even. 'Met drie poten!' plakte ze er achter aan. "SCHIET OP LIGHTPAW!" Lightpaw twijfelde, en er vloog weer een traam pver haar wang, 'ik, zou me best doen!' Lightpaw kon ong niet eens een boom beklimmen, laat staan... Een wand van ijs koude gladde stenen, met hier en daar aan hou vast, en ze moest ook nog eens werken met drie poten. Ze liet met één voor poot los, en greep een steen vast, ze voelde de takken onder zich kraken, het was een dode boompje, net sterk genoeg voor haar gewicht, maar als ze ook nog eens zou bewegen... Dan kon die wel kraken. Ze zuchtte, en liet ook haar andere hou vast los, en pakte met haar andere poot een andere rots, eits hoger. Met moeite trok ze zich om hoog, , ze voelde haar achter poot scheuren en kraken, 'A-auw!' Ze richtte een snelle blik pop haar poot die supper erg bloede, en ze zag een uit steekende bot. 'I-ik ga mijn poot verliezen!' Piepte ze. Ze wouw naar boven dus trok ze zich veder om hoog, waar bij ze nog meer scheuren voelde en nog meer kraken hoorde. Lightpaw was straks een kat met drie poten. 'Ik zou nooit krijger worden!' Jankte ze. Ze hief haar linker poot op, en ze trok zich veder om hoog, waar bij ze zich met haar achter poot om hoog duwde, en met een snelle slag aan een andere rots vast klemde. De rost waar ze met haar achter poot op stond kraakte en viel, het breken van de rots klonk leud, en ze had gellukig genoeg kracht zich om hoog te hijzen, en ze vond weer een uit stekende rots om op te staan. Haar rechter achter poot hinh leven loos aan een paar peesjes vast en vel, het bleod druipte er van af, dat haar ook ong eens zwakker maakte. Ze trok zich veder om hoog, het ging haar lukken, en na een poosje was ze er bijna, ze hees zich veder om hoog, maar het ene rotsje bij ahar linker voor poot liet los. 'HELP!'

Crookedstar´s oren gonsden. Hij hoorde amper en hij bloedde vanaf de wond die in zijn zij en bijna bij zijn buik was. Een plas bloed vormde zich rond zijn poten en hij blies naar de hond. Hij haalde uit naar de hond die nu zijn tegenstander had geproefd. Hij haalde uit bij de zijkant van de hond zijn kop. Net mis, hij balanceerde moeizaam op zijn poten en blies weer naar de hond. De hond rende terug op hem af en Crookedstar sprong. De hond opende zijn bek en wou Crookedstar grijpen. Crookedstar haalde echter uit en raakte de andere kant van de neus. De hond zijn neus was nu rood gekleurd door bloed. De neusgaten waren open gescheurd en de hond kermde zacht bij elke snuif. Crookedstar rilde hij verloor nog steeds bloed. 'HELP!' hoorde hij. Hij sprong naar achter en greep snel met zijn bek de voorpoot van Lightpaw die hij nog net kon pakken. Hij trok met zijn kracht aan de poot zonder Lightpaw te verwonden. "Lightpaw, je bent sterk, hou vol. R.." zijn zin bleef onafgemaakt, alweer had de hond zijn kans gegrepen en had Crookedstar gebeten. Crookedstar had doffe ogen, hij keek naar de hond. ´Voor de clan´ galmde in zijn hoofd. Hij sprong op de hond voor een laatste maal en haalde hard uit. Hij voelde zijn klauw dit maal doel raken. De onverwachte actie had zijn leven gered, de hond bloedde over zijn hele kop en rende weg. Grommen en keffen klonken vanuit de hond zijn keel terwijl die wegging. Crookedstar wist dat hij een leven zou verliezen door deze actie. Hij had een Apprentice gered, die misschien haar poot nooit meer zou kunnen gebruiken. Een leven is een leven. Hij had goed gedaan om dit te doen. Hij keek naar Lightpaw met zijn doffe ogen en zei met kalmte "Ga naar het kamp en laat de medicijn kat er naar kijken, ik... ik kom wel rustig mee. Ik denk, ik denk dat ik een leven ga verliezen" Het bloed droop uit de wonden en Crookedstar zag wazig. Hij begon met pijn naar het kamp te lopen. De wonden waren ondraagelijk maar al rennend zou het meer pijn doen dan goed.

Crookedstar pakte haar voor poot zonder haar pijn te doen en trok haar om hoog, Lightpaw lag op de grond, en haar poot leit een streep van bloed achter. Crookedstar vocht moedig tegen de hond, die opgeven moment piepent weg rende Lightpaws ogen stonden glans loos, maar wel levendig, maar je kon er in lezen dat ze zwak was van eht bloed verlies. "Ga naar het kamp en laat de medicijn kat er naar kijken, ik... ik kom wel rustig mee. Ik denk, ik denk dat ik een leven ga verliezen" Hoorde ze de zwakke kater zeggen, 'nee, ik blijf bij jou, ik zou samen met jou anar de clan gaan, ik kan je neit achter laten, en tenslotte, ondanks dat ik nu een poot minder heb, ben ik sterk geneog je mee te nemen', sprak ze moedig om te tonen dat ze loyaal was, en een goede warrior zou worden, of had kunnen worden, ondanks dat ze een vriendin heeft uit een andere clan, Spottedpaw. Crookedstar stond op, en ebgon te lopen richitng het kamp dat nog een hele eind weg was. Lightpaw hoorde geblaf in de verte en gegrom, nee niet weer niet nu, niet nu ze op hun zwakst zijn, waar zijn de warriors als je ze nogdig hebt! Lightpaw begon moeizaam te hijgen, de wonden die ze had van die stekkelige boom bloede ook erg, ze liet allemaal druppen bloed achter, en een streeep van bloed van haar speelende rechter poot, die er voor zorgde dat ze alngzaam was, bij elke hink kreunde ze. Haar ogen werden wazig, en ze bleef erg bloeden, het leek maar niet te stoppen, ze ging steeds langzaamer naar voren, 'Crookedstar, laat me maar hier achter, zorg dat je bij de clan komt, en zorg er anders voor dat er een kat komt mij op te halen, ik kan niet meer veder, en jij moet je kracht besparen om terug naar het kamp te gaan, ik zorg er voor det ik em goed verstop, al zou de geru van bloed veraden waar ik ben, de clan zou toch niks aan mij hebben, dus ga jij maar door', zonde rop antwoord te wachten hinkte Lightpaw zwakjes naar een streuk, ze kroop er in en ging op ahar zij liggen, ze straalde zwak heid uit. 'Laat de sterrenclan, me leven sparen', piepte ze.

Crookedstar luisterde naar de onzin van Lightpaw en ging naar haar toe, met zijn beetje kracht trok hij haar mee en snauwde "Kom op! Ik laat dit niet gebeuren! IN STERRENCLANS NAAM! Ik zorg dat mijn clan veilig blijft en jij bent een deel van de rivierclan dus kom mee!" Hij trok haar voorzichtig een stukje mee tot hijzelf gigantisch moe werd. Hij had veel bloed verloren en hij trok een spoor achter zich aan. Hij zou een leven verliezen, hij duwde Lightpaw naar voren en stortte toen ter aarde, hij wist niet hoe ver van de clan hij weg was. Hij lach daar maar, hij zat gewoon pijnlijk te sterven. Poot voor poot, klauwen uitgestoken kroop hij verder. Zijn achterpoten waren koud en stijf. Hij kon ze niet bewegen. Hij trok zich voort, zo nu en dan probeerde hij te leunen op zijn achterpoten maar het ging niet. Hij zou doorgaan. "Ga nou maar Lightpaw, zorg voor jezelf. Als er niks verder is stuur dan Nightpaw of Seastream even richting hier." Crookedstar kroop vooruit zijn ogen doffer dan ervoor en zijn stem gigantisch veel zwakker dan de stem waarmee hij sprak tegen de andere clan leiders bij de vierboom. Zijn wijze ogen waren dof en duister. Alsof de wereld ten onder zou gaan in zijn ogen. Hij kroop voort en viel toen stil. Zijn ogen sloot hij rustig, klaar voor een reis heen en terug. Hij maakte een opgelucht geluidje als teken dat de pijn verdween en daar ging zijn leven.

Hij verscheen bij enkele andere katten van vroeger en de leider voor hem. Hij werd aangesproken en verteld dat hij weer een leven had verloren. Hij knikte begrijpend, het was tenminste wel goed dat hij het had gedaan om een apprentice te redden. Hij wist niet of Lightpaw zou luisteren maar hij hoopte van wel, ze was een apprentice en belangrijk voor de latere clan. Met wat geluk zou ze het nog ver kunnen schoppen later. Crookedstar keek naar zijn voorgangers en realiseerde zich dat hier ontelbare manen aan leiders stonden. Aan katten en krijgers. Van veel clans. Hij knikte nogmaals en was weer terug, dat hoopte hij tenminste. Hij hoorde vaag een stem op de achtergrond.

"Kom op! Ik laat dit niet gebeuren! IN STERRENCLANS NAAM! Ik zorg dat mijn clan veilig blijft en jij bent een deel van de rivierclan dus kom mee!" Snauwde Crookedstar naar haar, Lightpaw gehoorzaamde, en met moeite hinkte ze veder. Toen hoorde ze een plof achter haar, 'Crookedstar!' Ze keek om en zag hem daar zo liggen. Hij trok zich met moeite voort, Lightpaw pakte hem vast, en trok hem mee. "Ga nou maar Lightpaw, zorg voor jezelf. Als er niks verder is stuur dan Nightpaw of Seastream even richting hier." Zei Crookedstart op zwakke toon, 'ik kan je niet achter laten, er zullen zo wel krijgers komen, komen om je mee te nemen, Crookedstar, ik kan je niet achter laten! Ik blijf bij je!' Miauwde Lightpaw in paniek, ze was zelf moe, en ook vreselijk zwak, maar haar verdriet maakte haar wat sterker, ze kon niet rennen, ze kon nooit op tijd bij het kamp zijn om Crookedstar te redden, en als hij het niet haalt dan is het haar schuld, om dat zij zo nodig moest jagen voor de clan. Als ze dat nooit had gedaan, dan was dit ook nooit gebeurd! Crookedstar kroop voort en viel toen stil. 'C-Crooked...Star?' Piepte ze. Crookedstar sloot zijn ogen. Een luide miauw weer klonk door het woud, de clan moest het horen, ze moesten komen! 'Crookedstar! Crookedstar, word wakker, word wakker!' Ze keek naar de lucht die langzaam van kleur veranderde, dus donkerder werd. 'Sterrenclan alsjeblieft! Laat hem bij komen!' piepte ze moeizaam. Lightpaw hinkte naar haar leider toe, en ging tegen hem aan liggen, ze likte zijn diepe wond schoon, en bleef maar likken zo dat het bloeden zou op houden, al deed dat het al, om dat Crookedstar nu in de sterrenclan was. Het bloeden was al getstopt. 'Iemand help! Iemand!' Lightpaw lag op de grond tegen Crookedstar aan, haar poten waren verstijf, en Lightpaw hijgde zwaar, telkens weer riep ze om hulp, daar door maakte ze zich zelf zwakker, haar achter poot was ook al weer veder gescheurd, 'Sorry Crookedstar, sorry dat ik niet gegaan ben, ik kon je niet alleen laten!' Ze keek naar het Liggaam van Crookedstar. Ze stond op, en pakte Crookedstar bij de nek vel en sleurde hem richting het kamp, dat nog vrij ver was. Na een poos waren ze al veel dichter bij, 'HELP! Iemand! HELP! Seastream! Nightpaw!', Ze riep om hulp. Later pufte ze er al laatste uit, 'Help!' Toen viel ze op de grond, haar poot was nog steeds non stop aan het bloeden, dit ging niet goed komen, ze lag op de grond en heigde moeisaam. 'Sorry Crookedstar, h-het is mijn...' Ze zweeg even om op adem te komen, 'schuld', en toen was ze stil, niet dood, maar stil, zo stil dat ze wel dodo leek te gaan, maar haar ogen waren nog open, en ze knipperde nog, alleen haar ogen waren dof, en ze staarde leven loos, naar Crookedstar.

Met lopen zou Moonpaw nog even last hebben, maar ze was blij dat haar poot bijna genezen was. het deed zo nu en dan nog wel pijn, maar dat was alleen bij een zware jacht of een verre tocht. Moonpaw was aan het jagen voor de clan, maar een luide kreet van Lightpaw verscheurde de stilte. Geschrokken keek Moonpaw op en luisterde naar waar de kreet vandaan kwam en Moonpaw schoot richting een van de grenslijnen van het rivierclan gebied. Met snelle onbeholpe passen sprong Moonpaw over lage boomstammen en dichte struiken. Al snel kwam ze bij twee katten van haar clan en ze zag hoe een van de twee katten dood stil lag. Tot haar schrik zag Moonpaw dat het Crookedstar was. Wat er gebeurd was wist Moonpaw niet en ze zag dat Lightpaw dood op was. 'Lightpaw wat is hier gebeurt?' vroeg Moonpaw zwaar hijgend en ze tilde haar poot op om hem wat te ontlasten. De omgeving leek wel een slag veld overal lag bloed en vachtvlokken verspreid. Moonpaw ging liggen naast het lichaam van Crookedstar en ze drukte haar snuit tegen die van Lightpaw. 'Ga jij maar even rusten ik houdt de wacht hier wel, vertel me later als je uitgerust bent alles maar!' zei Moonpaw op een lichte bevelende toon. Ze meende het niet zo, maar Lightpaw zag er dood op uit. Haar ogen gleden over de omgeving, mocht er wat gebeuren dan zou ze dat meteen merken?

'Lightpaw wat is hier gebeurt?' Met moeite draaide Lightpaw haar kop om, en beantwoorde het niet, dat kon ze niet. Haar rechter achter poot was er nu inmidels bijna van af gebroken, het zat nu gewoon vast aan een klein peesje. Lightpaw lag op haar zij tegen Crookedstar aan gedrukt en ze maakte soms wel een paar bewegingen dat haar liet kreunen van de pijn. 'Ga jij maar even rusten ik houdt de wacht hier wel, vertel me later als je uitgerust bent alles maar!' Lightpaw deed niks, knipperde alleen maar met haar ogen.Lightpaws poot bloede nog steeds, maar het dtroomde er niet meer uit, alleen drupte het wat. Lightpaw sloot har ogen, om misschien in slaap te vallen, al was haar ademhaling nog slecht, ze was bang dat als ze zou gaan slapen dood zo gaan, maar ze hietl het niet eer, en ze was weg. Ze kon niet dromen, dat lukte gewoon niet. En na een pootjse werd ze weer wakker. wat sterker, maar neit sterk genoeg om te bewegen of zo, maar praten zou wel lukken, 'Moonpaw?', haar ogen waren dof, en ze kon niet goed kijken, alleen maar wazige beelden. 'Moonpaw, haal wat krijgers op, er is...' Ze zweeg even, 'hulp nodig...' heeg ze. 'Ik kan niet lopen, mijn achter poot licht er af, maar als jij hulp haalt en terug komt met wat krijgers, kunnen ze Crookedstar en mij naar het kamp brengen', zei ze op zware toon, het koste haar veel moete om te praten, en ze heeg heel erg, als of ze zich zelf ging dood ademen. 'a-al kan je me hier ook wel achter laten, voor de kraaien, krijger word ik toch al niet meer', ze dacht aan haar mentor het speet haar dat dit gebeuren moest, nu had Mousefur tijd voor inks verspilt, e3n weer liep er een traan over de wang van Lightpaw.

Lightpaw sloot haar ogen voor een tijdje en Moonpaw keek onrustig rond. Ze waren dicht in de buurt van een andere clangrens, maar ze hielt dapper de wacht. De geur van hond was nog sterk te ruiken al was die al oud, maar een vage herrinnering van de ontmoeting met de drie honden die zij had gehad stonden nog vers in haar geheugen gegrift. Opeens werd Lightpaw wakker en ze vroeg of Moonpaw wat warriors wilde gaan halen. Ze keek naar de poot van Lightpaw en voelde een scheut van medeleven door zich heen gaan. Dat had haar ook kunnen overkomen als die tweebener haar niet had gered? Moonpaw liet Lightpaw en Crookedstar niet graag alleen, maar ze moest hulp halen. Onrustig tsond Moonpaw op en schoot richting het kamp van de rivierclan. Het was een lange terug weg en steeds wanneer ze een geluid hoorde bleef Moonpaw vol angst stil staan en keek dan luisterend rond. Toen het kamp in zicht kwam voelde Moonpaw een pak van haar hart vallen, maar nu was het nog de vraag of er genoeg warrior in het kamp waren om met haar mee te gaan? 'Laat alle katten die hun eigen prooi kunnen vangen meteen hier heen komen!' schreeuwde Moonpaw buiten adem ze sprong op de steen die Crookedstar normaal gebruikte om tegen de clan te spreken en ze keek vol angst naar beneden. "dit is best hoog!" dacht Moonpaw en hoorde verontwaardig hoe de stemmen haar actie afkeurde. 'Ik weet dat dit niet mag zonder een goede reden...' haar stem stierf weg toen Ienamd door haar heen riep, maar ze stampte boos met haar poot op de steen onder haar en keek boos naar beneden. 'Luister allemaal Crookedstar en Lightpaw zijn aangevallen bij de grenslijnen in de buurt en ze hebben nu hulp nodig! Ik heb hun kreet om hulp gehoord, maar toen ik bij hen aankwam waren de aanvaller al weg. We moeten ze helpen niet treuzelen!' riep Moonpaw boos boven het geschreeuw van haar clan genoten uit en sprong van de steen af en stoof het kamp uit richting de grenslijn waar ze Crookedstar en Lightpaw voor het laatst gezien had.

Crookedstar opende zijn ogen voorzichtig, de kleinere wonden waren gestopt met bloedden toch had hij nog steeds een grote wond van de beet in zijn zij. Crookedstar ging van zijn zij, daar was zijn leven gegaan. Zo simpel en kwetsbaar kon hij zijn als het om zijn clan ging. Hij had de woorden gehoord van Lightpaw en zei krakerig, "Lightpaw, laat de hoop nooit zinken. Anders is mijn leven voor niks geweest. Ik ben er net een verloren," hij zuchtte en kroop naar voren om de wonden niet open te laten gaan. Hij stond moeizaam op en ging naar Lightpaw en keek haar aan, zijn ogen hadden weer die vonk van leven terug. Zijn volgende leven was begonnen. "Als je ook maar waagt om het op te geven en te sterven dan zal ik je terug sleuren uit de sterrenclan begrepen?" Crookedstar keek haar aan en trok haar voorzichtig met zich mee. Hij was vastberaden om maar 1 iemand te laten sterven vandaag en dat was hij al geweest dus ze zouden het gaan halen. Ze moesten het halen, de sterrenclan had het hem verteld. Ze moesten het halen. Crookedstar putte wat kracht uit zichzelf en begon rustig sneller te lopen en droeg Lightpaw bij zich. Hij vond dit gewoon waardeloos. twee honden hadden hem een leven ontnomen. Gelukkig leefde Lightpaw nog dat was een pluspunt tussen de vele minpunten van deze dagen. Crookedstar hoorde in de verte al anderen komen en wachtte op hulp aangezien dit vermoeiend zou worden voor hem.

Onder luid gedraaf stormde Moonpaw vooruit om de andere katten de weg te wijzen. Met snelle poten probeerde ze de rest voor te blijven, maar zo nu en dan schoot er een felle pijn scheut door haar pas geheelde poot heen, maar dat negeerde ze voluit en bleef voort rennen en zag al snel dat Crookedstar stond met Lightpaw bij zich slepend. Moonpaw kwam slippend tot stilstand en boog haar kop even eerbiedig voor Crookedstar en nam Lightpaw van hem over en sleepte haar met enige moeite met zich mee. Ondankt dat ze hard moesten vechten om hun voedsel bijeen te krijgen was Lightpaw best nog zwaar. Maar zonder klagen liep moonpaw door en hoopte snel in het kamp terug te zijn?

"Lightpaw, laat de hoop nooit zinken. Anders is mijn leven voor niks geweest. Ik ben er net een verloren," Crookedstar was wakker, Lightpaw keek hem aan en zweeg even. 'het spijt me,' heeg ze moe. Crookedstar kwam naar haar toe en toen zei hij, "Als je ook maar waagt om het op te geven en te sterven dan zal ik je terug sleuren uit de sterrenclan begrepen?" Lightpaw knikte, 'Maar ik zou noit nuttig zijn voor de clan, alleen maar een last...' Ze zweeg even, en heeg, en vervolgde toen met moeite, 'Wa tzou ik dan doen moeten op nuttig te zijn?' Vervolgde ze toen, ze piepte even, teon ze zich bewoog. Crookedstar pakte haar op, en sleurde haar richting kamp, maar halver wegen stopte hij, om kracht te besparen, Lightpaw hoorde hulp, maar ze was te zwak om op te staan. Even late kwam Moonpaw, er waren een paar anderen, maar dei zag ze niet. Ze gingen vedder richitng het kamp.

[Inspi loos]

(Moonpaw had mij uitgenodigd.)

Foxfur opende langzaam haar ogen en hoorde Moonpaws paniekerige stem. Wat zou er nu weer aan de hand zijn? Dacht Foxfur, misschien had Moonpaw wel ietsje overdreven. Ze keek even om naar haar kittens en knikte even naar ze. "Kunnen jullie even op mijn kittens letten?" Vroeg ze aan de moederkatten, ze keek niet om en holde de Nursery uiit. Moonpaw stond op de grote rots, haar vacht was geprikkeld van angst. Foxfurs oren sprongen overeind toen ze hoorde dat Crookedstar en Lightpaw waren aangevallen. "Waar dan!" Schreeuwde ze bezorgd, maar Moonpaw was al van de rots af gesprongen en holde met een luid gedraaf het kamp uit. Even keek Foxfur om, maar twijfelde niet om Moonpaw te volgen. Foxfur volgde Moonpaw met volle snelheid, dit had ze al lang niet gedaan sinds ze in de Nursery lag. Uiteindelijk stopte Moonpaw abrubt en ze zag Crookedstar. Ze vernauwde haar ogen en zag Lightpaw gewond! Moonpaw bezweikte bijna onder het gewicht. "Ik zal wel helpen!" Zei Foxfur, ze zag dat Moonpaw het niet alleen af kon. Ze ging tegen de andere kant van Lightpaw staan en zorgde ervoor dat ze een beetje rechter stond. "Gaat het wel? Wat is er allemaal gebeurd? Laat maar je lan me alles wel bij praten als we in het kamp zijn. We helpen je om in de medicine cat den te komen." Ze kon niet geloven dat er een kat gewond was geraakt zonder dat zij erbij was! Als warrior was ze meteen gaan helpen, maar omdat ze in de Nursery lag had ze niks gehoord. Maar ze had tenminste iets gedaan, namelijk Moonpaw geholpen om Lightpaw te helpen. Ze keek naar de natuur die ze al manen niet had gezien. Prachtig was het! Het gras leek groener en de bloemen kleuriger. De wind blies heerlijk door haar vacht en de geuren van prooi stroomde haar neus binnen. Bijna was ze in de sluiphouding gekropen en achter haar instinct aan gegaan, maar nu moest ze Lightpaw helpen en daarna zou ze zoveel mogelijk aan Moonpaw vragen. Foxfurs spieren gilden van het opeens zoveel dragen en wilden stoppen. Ze zette even door en zag in de verte het kamp.

"Ik zal wel helpen!" Hoorde Lightpaw maar ze zei niks, daar was ze te zwak voor, haar ogen stonden weer dof, en haar poot bloede nog en beetje, naja wat er over was van haar rechter achter poot. "Gaat het wel? Wat is er allemaal gebeurd? Laat maar je lan me alles wel bij praten als we in het kamp zijn. We helpen je om in de medicine cat den te komen." Hoorde ze Foxfurs bezorgde stem zeggen, Lightpaw heeg, 'niet goed'. Ze liepen richting het kamp, 'ik-ik haat..' ze stopte even, 'honden', en weer stopte ze, 'ravijn ren daar nooit heen...' vervolgde ze, ze heeg zwaar en ze was duizelig, haar poot bloede nog steeds. Het beeld was waazig voor haar, en het was te merken dat ze zwak was van de schrik en het te veel bloed verlies. Ze was echt iedereen dankbaar die haar hielpen, en nog zouden gaan helpen, maar ze zou nooit iets nuttigs terug kunnen doen, ze kan geen Medicine apprentice worden, al zou ze wel kunnen helpen. Warrior kan ze ook niet meer worden, al was dat wel haar droom. 'Ik ben nutte loos', zei ze tegen zich zelf, ze wouw het niet hard op zeggen maar dat deed ze wel perongeluk. Ze staarde naar de grond met haar leve loze doffe ogen, nog steeds elk moment kon ze dood gaan, of dat ook zou gebeuren hoopte ze niet, toen piepte ze, 'ik ben moe, maar ik wil niet dood', ze wist neit wat ze zei, ze was aan het soort van eilen.

[isnpi loos]

Foxfur kwam achter Moonpaw aan net als andere warriors en hielp Moonpaw bij het dragen van Lightpaw. Moonpaw begon te snorren toen ze Lightpaw even hoorde spreken, maar de laatste zin maakte haar boos op de oh zo eigenwijze Lightpaw en ze gromde boos tegen Lightpaw. 'Dat moet je niet zeggen Lightpaw!' ookal wist Moonpaw dat haar goede vriendin aan het ijlen was toch wilde ze haar er van verzekeren dat ze niet nutteloos was. Gelukkig kwam het kamp in zicht en Moonpaw voelde het gewicht van Lightpaw op haar spieren drukken, maar ze moets nog even vol houden en stapte met moeite richting de medicijnden waar ze Lightpaw samen met Foxfur naar binnen brachten. Het mosbed lag al klaar voor Lightpaw en ze legde haar voorzichtig neer en hijgde even zwaar voor ze weer normaal ademde. 'Foxfur hoe is het met je kittens?' vroeg Moonpaw zachtjes toen ze buiten was. Het was nu aan de medicijnkat en Lightpaw. Op een klein eindje van de medicijnden ging Moonpaw zitten en begon haar vacht goed te likken.