Wind take me with you

Risingpaw was voor het eerst alleen op reis. Ze kende de grenslijnen en ze was hard bezig met haar jaagtechnieken. Ze had al een muis en een mol te pakken. Nu zat ze in een sloophouding. Haar staart hield haar goed in balans terwijl ze verder sloop. Luisterend en geconcentreerd naar de vogel die vlakbij een struikgewas zat. De adrenaline van de jacht stroomde door haar heen en het gaf een geweldige kick. Zachtjes sloop ze verder dichterbij de vogel. Tot nu toe was ze nog niet gespot, dat was mooi en ze hield het liever ook zo. Haar adem stokte af en toe omdat ze bang was te hard te ademen. Nog een paar stappen. Poot voor poot kwam ze dichter bij haar prooi. Haar eigen maag voelde leeg aan, ze begon al te watertanden bij het idee een lekker hapje te kunnen nemen van die vogel. Maar dan moest ze haar zelfbeheersing weer oproepen, de Clan moe eerst gevoed worden dan pas zij. Een belangrijke Code die ze niet zak verbreken. De mol en de muis had ze dan ook begraven om later mee te nemen op de terugreis. Haar oren gingen wat opzij, ze hoorde iets. Afgeleid door het geluid stapte ze op een blad. Dat begon te schuren en de vogel keek om. Geshrokken vloog hij op. In diezelfde tijd schoot Risingpaw naar voren en sloeg het tengere beestje met haar klauw uit de lucht. Ze jankte zachtjes toen de vogel weg probeerde te kruipen. Zo snel als ze weer opstond zette ze haar poot op het rugje en beet zijn nek door. Trots pakte ze het beestje beet en begroef hem op een makkelijk te vinden plaats. Iets hijgend van de adrenaline ging ze weer op pad.
Vier prooien voor de Clan. Niet slecht voor haar eerste keer alleen, het was een persoonlijk record. Een muizenhartje hoorde ze bonken. Midden in haar pas stopte ze. Haar oren draaide alert in het rond en zochten de richting uit. Automatisch nam ze weer de sluiphouding aan en begon het geluid van het hartje te volgen. Weer helemaal in haar jagersinstinct liep ze verder. Deze keer ging het perfect. Net toen ze haar aanval wou inzetten op de muis gritste een andere kat hem weg. Boos gingen haar oren plat in haar nek en gaf ze een felle blaas. Meestal was ze niet zo snel geprikkeld maar hier kon ze niet tegen. De kat rook niet naar haar Clan. Ze kende haar territorium, ze was wellicht vlakbij de grens maar ze was er niet over. Dit was WindClan gebied! 'Wat moet je hier, die muis behoort aan WindClan!' Blies ze. Wie was die kat?! Denken dat je ongestraft Windclan gebied kon betreden.

[Liefst dus een indringer xD]

Darkness sloop door het gras , ze wisT wel dat dit clangebied was maar dat kon haar niet schelen . Opeens hoorde ze het geritsel van een muisje dat door het gras ritselde .Plots was ze er zich van bewust dat er nog een andere kat in de buurt was, en toen ze goed rook wist ze dat het een windclankat was.Het maakte haar niet uit wie het was , de muis zou van haar zijn ! . Behendig en onhoorbaar sloop ze naar het muisje , ze maakte een korte uithaal met haar poot en de muis was dood . Ookal was Darkness nog vrij jong ze was al een perfecte jager geworden . Opeens doemde 2 ijs blauwe ogen op uit de duisternis , dat moest de andere kat zijn . Dit was WindClan gebied! 'Wat moet je hier, die muis behoort aan WindClan!' Blies De kat met de blauwe ogen . "Ik heb honger dus ik jaag, wat ga je er aan doen ": mauwde Darkness uitdagend terug , en ze keek doordringend met haar groene ogen in de ogen van de andere kat .

Haar zachtroze neusje trilde een beetje bij het ruiken van de geur. Rogue.. Kwam er binnen in een fractie van een seconde. Extra op scherp liet ze een lage jank horen. Wat was deze poes onrespectvol. De Code leek ze niet te kennen. 'Iets wat je niet leuk gaat vinden als je nu niet onmiddellijk verdwijnt uit het Windclan gebied en mij die muis geeft.' Siste ze pissig. Die poes was niet veel ouder dan haar, zo zag het er niet uit dan. Het was waar dat, Rogue's waren een stel egoïstische katten. Dachten alleen aan zichzelf en respecteerde niet dat er ook regels bestonden. Rogue's, tja wat deed je eraan. Zelf had Risingpaw er nog nooit een gezien, natuurlijk wist ze wel de verhalen maar ze had nooit iets tegen gehad. Ieder zo zijn bestemming, maar dan moesten ze wel op hun eigen land blijven. Haar sneeuwwitte staart was hoog opgeheven om haar trots te laten blijken, net zoals haar kop. Ze zou niet te veel woorden verspillen aan deze poes. Ze brak in een klap al twee regels, dat gaf haar meer dan genoeg redenen om haar aan te vallen. Als ze hierna niet weg ging zou ze toch moeten handelen. Of ze moest wachten tot een patrouille langskwam. In ieder geval kreeg ze die muis mooi niet. Haar poot tikte behendig het muisje haar kant op. Haar ogen keken met een scherpe blik naar de poes. Ze hadden geen enkele overeenkomsten net alsof ze haar tegenpool gevonden had. Zacht blies ze als extra waarschuwing. Ze begroef het muisje half onder het zand en kwam toen in een stevigere houding te staan. Klaar voor een aanval of verdediging.

'Iets wat je niet leuk gaat vinden als je nu niet onmiddellijk verdwijnt uit het Windclan gebied en mij die muis geeft.' Siste de witte poes pisseg . Darkness had eigenlijk nooit iets gehad tegen de Clans maar ze was nooit bang voor hen geweest , en nu was ze dat ook niet .Rustig zette ze zich op de grond met de muis tussen haar poten . " Je straalt mischien moed uit maar ik kan je angst voelen weet je ": zei ze uitdagend . Blijkbaar liet de jonge poes dit niet zomaar zeggen want ze zette de aanval in . Hier had Darkness op gewacht , ze had al een tijdje geen actie meer gehad, dus gooide ze de muis aan de kant en vocht ze. . De witte poes vocht hard terug maar al snel had Darkness haar tegen de grond gedrukt . " je zal tog wat sneller moeten zijn als je voor je clan wil vechten "fluisterde Darkness uitdagen in de oor van de witte poes

[Je mag niet zeggen wat ik doe dat is Powerplay ]

Diep haalde ze adem. Haar hart bonkte in haar keel, werd dit haar eerste echte gevecht of zou het met een sisser aflopen? De poes was even oud als haar, het zou dus geen verschil maken in een gevecht qua gevechtservaring. Van haarzelf wist ze dat ze snel en behendig was. Ze schatte dat ze iets kleiner was omdat ze smal was aangelegd, maar haar snelheid zou dat compenseren en haar klauwen en tanden waren ook niet mis! Ze rook haar eigen angst, maar het waren vooral de zwenuwen die dit veroorzaakten. De gedachten om deze poes te vermoorden gaf haar een benauwd gevoel. Moest ze de poes doden als ze gewonnen had? Of zou ze haar het territorium uit moeten jagen? Ze had het er nog nooit met Swiftstorm over gehad en ze had ook geen idee. Wat zouden de andere Apprentices doen in deze situatie? Of wat zouden de Warriors haar adviseren. Ze wist zeker dat niemand koelbloedig iemand zou vermoorden zonder goede reden. Maar deze poes had nu al twee regels gebroken. In tweestrijd begon ze te knarstanden, wat moest ze doen..
Kies Risingpaw, je moet een besluit nemen voordat de Rogue het doet. Nerveus likte ze langs haar lippen en bolde haar rug wat. Waarom twijfelde ze nou? Wat zou Tallstar zeggen? De zwarte poes zou in een clan een Apprentice zijn net zoals haar. Mocht je die dan doden? Ook al zat ze niet in een Clan. Een kitten mag je niet aanvallen of pijn doen, maar dit was geen kitten. Een ding wist ze zeker, deze poes ging van hun grond. Al zou ze haar eruit moeten slepen of haar begeleiden naar het Roguegebied. Dat was haar taak en die zou ze vervullen. Als het niet hoefde dan zou ze haar niet doden, of al te ernstig verwonden. Gewoon genoeg om haar bang te maken en te zorgen dat ze niet meer terug zou komen. Later zou ze vragen hoe ze met zo'n situatie om moest gaan. Ze concentreerde zich op haar ademhaling, zorgde ervoor dat ze zich wat ontspande. Het werkte goed want haar hart klopte al minder snel. Als ze ging vechten wou ze de controle houden en op tijd kunnen stoppen. Niet als een bezetene door blijven vechten. Misschien toch nog maar één waarschuwing geven voordat ze aanviel. De Rogue moest een eerlijke kans krijgen om weg te gaan. 'Ik geef je nog één kans, verdwijn uit dit gebied. Jullie hoeven alleen maar voor jullie zelf te jagen. Wij moeten een hele Clan voeden. Ga terug naar je eigen gebied en vang daar een muis. Als je de weg niet terug weet wil ik je best begeleiden.' Zei ze nu iets rustiger, bijna vriendelijk. Zou ze erop in gaan of koppig blijven?

( Sorry )

Stil bleef Darkness zitten met de muis tussen haar poten . Ze had geen zin om gewoon weg te gaan . 'Ik geef je nog één kans, verdwijn uit dit gebied. Jullie hoeven alleen maar voor jullie zelf te jagen. Wij moeten een hele Clan voeden. Ga terug naar je eigen gebied en vang daar een muis. Als je de weg niet terug weet wil ik je best begeleiden.' Zei de witte poes nu iets rustiger, bijna vriendelijk. Darkness nagels boorde zich in het zand onder haar poten en haar haren rezen sneller op dan ooit tevoren . " het is niet dat ik een rouge ben dat ik aleen voor mezelf moet zorgen ! Ik heb 2 zussen die doodziek zijn omdat die verschrikelijke tweebenen ons teritorium hebben vervuilt ! De enige prooi die wij nog hebben zijn vergiftigde ratten !Denk je echt dat ik hier gewoon kwam jagen om jullie te pesten ! : krijste Drakness vol afschuw . Deze poes wist niet hoe het was om zonder een hele clan te leven , zij wist niet hoe het was om als een kleine kitten door je ouders te worden verlaten !

Een lage bries kwam uit haar mond toen ze te agressieve tekens zag bij de poes. Verbaasd luisterde ze naar de poes. Dus ze wou helemaal niet aanvallen? Ze was gewoon boos omdat ze beledigd was. Aandachtig luisterde ze naar de poes en voelde zich langzaam schuldiger worden. Risingpaw kende geen kittypets of Rogue's ze was in de Clan geboren en ze had geleerd dat Rogue's egoïstische katten waren zonder greintje respect voor de Code of de regels. Dat ze niet wisten hoe hard het leven was om alle kittens en Elders goed te kunnen voeden tijdens Bladkaal. De poes leek echt kwaad en de afschuw was niet uit haar stem te missen. Loog de zwarte poes nou tegen haar? Rogue's waren weggelopen Kittypets, verbannen Clankatten of ze waren gewoon zo geboren. 'Zoek een ander territorium, ik heb gehoord dat er genoeg land is buiten het woud. Jullie hoeven niet hier te jagen. Waarom ga je niet naar een Tweebeen? Die willen vast wel een poes opnemen. Kijk een beetje zielig en ze nemen jou en je zusters. Ze zullen je vast genezen.' Sprak ze wat verbluft en zonder agressie. Wat moest ze nou weer?! Ze kon de poes nu toch niet gaan, als haar familie echt ziek was en de Tweebenen echt hun land vergiftigd hadden. Moest ze dan hun enige kans op overleven afpakken? Ze staarde schuldbewust en verward naar haar poten. Ze probeerde zich in te beelden hoe het was voor haar. Haar broer en zus ziek, dodelijk ziek. Alleen zonder Clan. Proberen genoeg eten te vangen voor drie terwijl al het voedsel niet meer te eten was omdat de Tweebenen in haar gebied waren getrokken. Hoe meer ze erover nadacht hoe ellendiger ze zich begon te voelen. Maar wat moest ze dan, ze kon haar niet laten gaan met die muis. Dan brak ze een Code, tenminste dat dacht ze. In ieder geval zou niemand blij zijn met haar als ze wisten dat ze een Rogue had laten ontsnappen, mét prooi. Als ze het goed had zou de zwarte poes waarschijnlijk ook geen Medicine Cat hebben die hun wonden of kwaaltjes verzorgde met haar kruiden en bessen. Maar misschien dat ze er zelf iets van af wist? 'Waarom zoek je geen bessen en kruiden? Er is genoeg in jullie gebied ik weet zeker dat er wel een combinatie kruiden en bessen bestaat die je zussen kunnen helpen tegen rattenvergif of een ander soort probleem.' Zei ze hoopvol. Nu ze dit allemaal gehoord had kon ze haar toch niet meer aanvallen. Toch? Zou Tallstar boos worden op haar als ze het wel deed? Misschien moest ze voorstellen om naar Littlecreek te gaan om een medicijn te maken. Ze kende de wijze kater niet maar zo slecht zou hij toch niet zijn? Ziek was ziek, clan of niet. Toch? Totaal in verwarring keek ze naar de Poes. Wat moest ze nou doen?!

Darkness zag hoe verbluft de witte poes nu keek ."Zoek een ander territorium, ik heb gehoord dat er genoeg land is buiten het woud. Jullie hoeven niet hier te jagen. Waarom ga je niet naar een Tweebeen? Die willen vast wel een poes opnemen. Kijk een beetje zielig en ze nemen jou en je zusters. Ze zullen je vast genezen." Sprak de witte poes tegen haar . Dat maakte Darkness er niet rustiger op , " Wat denk je wel dat ik ben ! ik ga echt niet bij de soort smeken om te verzorgen terwijl zij de schuld zijn van de verwoesting van mijn leven ! Ik ben niet laf ! Gromde ze kwaad tegen de poes . 'Waarom zoek je geen bessen en kruiden? Er is genoeg in jullie gebied ik weet zeker dat er wel een combinatie kruiden en bessen bestaat die je zussen kunnen helpen tegen rattenvergif of een ander soort probleem.' Zei de witte poes nu hoopvol. " Ik ben geen medicijncat , ik kan de jijste combinatie niet zomaar vinden ! dan zou ik ze mischien alleen nog wat zieker maken ! Darkness hoopte dat deze witte poes haar kon helpen .

Kort keek ze over haar schouder. Ze snapte dat de poes niet naar de Tweebenen wou. Zelf zou ze er nooit heen gaan, het leek haar verschrikkelijk om daar te moeten wonen voor de rst van je leven. Ze had het alleen geopperd omdat ze niets anders wist. Ze kon moeilijk die muis laten gaan met de poes erbij, of haar hulp bieden zonder een Code te breken of straf te krijgen. Aanvallen dacht ze niet eens meer aan, ze was gek als ze dat wel deed. Dat zou laag zijn, nog lager dan een Rogue of een Clanverrader. Dus nee zo laag zonk ze niet. Maar wat moest ze dan, alle opties waren bekeken en Littlecreek gaf haar geen zekerheid van hulp. Een ding was zeker, de zwarte poes mocht niet verder hun land in anders waren ze allebei zuur. Wat een rot dilemma, ze zuchtte en begon te ijsberen. Iets wat ze normaal nooit deed. Oké er zat maar een mogelijkheid op. Al voelde ze haar maag nu al omdraaien dat ze dit moest doen. 'Best, pak die muis maar. Als je echt geen ander land heb waar je naartoe kan gaan waar de Tweebenen nog niet zijn geweest, dan zal ik wel naar onze Medicin Cat gaan om te vragen of hij een medicijn kan maken voor je zussen.' Zei ze uiteindelijk. Ze vond het niet fijn om tegen de Code in te gaan, of problemen te krijgen. Maar haar hart zei dat ze deze poes moest helpen. 'Zullen we eerst naar jou plaats gaan? Dan kan ik Littlecreek de symptomen vertellen en hoe ze eraan toe zijn anders kan hij niks doen.' Legde ze uit. En het was meteen een mooi checkpunt of ze niet loog. Ze liep al richting de grenslijn en wachtte daar vragend op de poes. 'Trouwens, ik ben Risingpaw.' Zei ze met een warme glimlach.

Darkness hoopte met met het diepst van haar hart dat de kleine witte poes haar kon helpen . Darkness ging terug zitten en kalmeerde . Ze keek nu hoe de witte poes begon te ijsberen . Darkness snapte dat ze voor een dilemma stond . Uiteindelijk bleef de witte poes stilstaan ,'Best, pak die muis maar. Als je echt geen ander land heb waar je naartoe kan gaan waar de Tweebenen nog niet zijn geweest, dan zal ik wel naar onze Medicin Cat gaan om te vragen of hij een medicijn kan maken voor je zussen.' mauwde de witte poes uiteindelijk . 'Zullen we eerst naar jou plaats gaan? Dan kan ik Littlecreek de symptomen vertellen en hoe ze eraan toe zijn anders kan hij niks doen.' Legde ze nog uit. 'Trouwens, ik ben Risingpaw.' Zei ze met een warme glimlach. " Ik ben Darkness ": mauwde Drakness nu vriendelijk , " Ik wijs je de weg wel , volg mij ": mauwde Darkness en toen stond ze recht en vertrok . Het was niet moeilijk om de weg teug te vinden , en na even lopen waren ze er . Samen stonden ze aan de rand van een kuil waar een kleine schuur stond . Rond de schuur lag overal afval ." Zie je nu wel , eerst probeerde ik ook naar ergens anders te gaan maar ze waren al te ziek om te reizen .

In een moment was de totale situatie veranderd. De poes, Darkness, was nu wat vriendelijker. Misschien waren Rogue's toch niet zo slecht, maar ze wist nog steeds niet hoe ze dit ging vertellen aan Tallstar. Er waren geruchten dat Littlecreek dood was, maar ze geloofde het niet. Vast sterke kittenverhalen. Ze schudde de verontrustende gedachten over de dood van de aardige vriendelijke kater weg en liep achter Darkness aan. Het was niet moeilijk haar bij te houden maar ze voelde zich niet lekker, zo buiten haar territorium. Dapper hief ze haar hoofd op en ademde rustig in en uit. Als ze nu bang werd was dat aan haar te ruiken en dan zal elke Rogue in de weide omtrek komen kijken welke Clanpoes nou uit haar territoirum ging. Dat was het laatste wat ze wou, nou meer problemen.
Ze hoefde niet lang te lopen gelukkig maar ze zag wel dat het er niet al te best was. De schuur wat blijkbaar hun nest was, lag vol met stinkende troep. Met een vies gezicht haalde ze haar neus op en deed een stapje achteruit. Wat een stank! En hier moesten de Rogue's wonen? Ze snifte en zette zich over de braakneiging heen. Nu snapte ze wel waarom ze zo ziek waren. Als ratten dit aten, oké. Maar als een kat dit binnen kreeg konden ze net zo goed meteen van die stinkstapel eten. 'Nu ik hier ben kunnen we ze toch gewoon dragen? We zoeken een nieuwe, schoon, gebied voor jullie en we dragen je zussen er heen. Ik heb gehoord dat er nog een stuk bebost gebied is dat geen Clangebied is.' Stelde ze nadenkend voor. 'Dit is geen ziekte die je krijgt omdat je griep hebt of dat door de natuur gemaakt is. Dat kan Littlecreek nooit genezen, maar misschien als ze veel water drinken en goed eten krijgen dat het gif vanzelf uit hun lichaam geweerd wordt.' Het klonk zo logisch allemaal maar het moest natuurlijk wel gebeuren. Als Darkness van hetzelfde nest was dan konden ze hen wel dragen. Meestal waren zieken lichter dan normaal omdat ze niks aten of gewoon veel afvielen. Dat zou dit keer goed in hun voordeel werken.

Darkness zag hoe Risingpaw gezicht vertrok .Nu ik hier ben kunnen we ze toch gewoon dragen? We zoeken een nieuwe, schoon, gebied voor jullie en we dragen je zussen er heen. Ik heb gehoord dat er nog een stuk bebost gebied is dat geen Clangebied is. Dit is geen ziekte die je krijgt omdat je griep hebt of dat door de natuur gemaakt is. Dat kan Littlecreek nooit genezen, maar misschien als ze veel water drinken en goed eten krijgen dat het gif vanzelf uit hun lichaam geweerd wordt.'.Mauwde Risingpaw . "Oke dat lijkt me een goed idee , aleen zijn mijn zussen niet uit hetzelfde nest als mij dus zullen ze wel zwaarder zijn . Wacht jij hier even ik zal even gaan vagen of ze het goed vinden " : mauwde Blacktail opgewekt , ze zouden het gaan oplossen ! Snel stormde ze de heling af naar het kleine schuurtje .Door het gebruikelijke gat klom ze naar binnen . " Laika, Sprankle ! We gaan naar een ander teritorium ik heb iemand die ons komt helpen !"mauwde ze opgewekt ! Maar wat ze zag was minder leuk Laika lag roerloos op de grond ." Is ze ..." vroeg Darkness wanhopig aan Sparkle .

Sparkle zat samen in haar vervuilde hut met haar zusje . Ze wachte op Darkness haar andere zusje want zij zou eten gaan halen . Sparkle voelde zich slap en week door die stomme ziekte . "Laika voel jij je ook zo slap ? ik word gek van die ziekte ! " mompelde ze tegen haar zusje . Maar laika bewoog of antwoorde niet . " oke negeer me maar hoor " zei sparkle pisseg . Maar even later had ze nog niet bewogen . Sparkel stond slapjes op en stapte naar haar zusje . En haar ogen werden meteen nat . Laika staarde met glazige ogen voor zich uit , ze was dood . " Laika, Sprankle ! We gaan naar een ander teritorium ik heb iemand die ons komt helpen !"mauwde Darkness die net terugkeerde . meteen dwaalde ook haar ogen af naar laika ." Is ze ..." vroeg Darkness wanhopig aan Sparkle . "Ja , ze is dood": mauwde Sparkel triest en de tranen vielen op de gond .

Samen keken ze even naar het roerloze lichaam . " we moeten verder sparkel , dan moet het mischien zonder Laika maar we kunnen hier niet blijven . Ik heb iemand gevonden die ons kan helpen . We gaan een nieuw teritorium vinden ." We zullen later terugkomen om haar te begraven . Maar eerst moeten we hier weg en jouw genezen , want anders eindig je net zo . "mauwde Darkness triest . Laika had haar hele leven bij haar geweest en had altijd voor haar gezorgd . Darkness miste haar nu al ,maar ze moesten door met hun leven wat er ook gebeurde . " Ga je mee ? " mauwde ze tegen Sparkel

Sparkel snapte het niet , waarom Laika ." we moeten verder sparkel , dan moet het mischien zonder Laika maar we kunnen hier niet blijven . Ik heb iemand gevonden die ons kan helpen . We gaan een nieuw teritorium vinden ." We zullen later terugkomen om haar te begraven . Maar eerst moeten we hier weg en jouw genezen , want anders eindig je net zo . "mauwde Darkness triest . "Je hebt gelijk , we moeten door ! Ik ga met je mee waar we ook naartoe gaan". Ze stapte naar buiten en klauwterde de helling op met de hulp van darkness . Boven trof ze een Witte poes aan . " Hallo ik ben Sparkle ", mauwde ze vriendelijk maar het was moeilijk om haar triestheid te verbergen " je zal alleen mij moeten verplaatsen want onze zus is aan de ziekte ten onder gegaan " mauwde sparkel maar de laatste woorden waren heel zacht en treurig gemauwd.

[Damn O.o, eeuhm.. Volgende keer wachten A.U.B Anders hou ik het niet meer bij.]

Darkness ging naar binnen en ze knikte. Ze was een vreemde voor de zieken zussen, misschien gingen ze wel helemaal over de rooie wanneer ze hoorde van een Clanpoes die ze wou helpen. Ze wist dat Rogue's ook niet al te goed dachten over Clankatten dus in dat geval was het wederzijds. Als de poezen zich druk zouden maken ging hun bloed sneller stromen en dat zou alles nog wel is erger kunnen maken. Tenminste dat had haar broer Leopardstrike haar verteld. En wat hij zei was waar want hij weidde zijn hele leven al aan de kruiden en bessen want hij wou Medicine Cat worden van hun Clan. Als Littlecreek echt dood was, al hoopte ze grondig van niet hoe veel ze het haar broer ook gunde, dan had hij een kans om Medicine Cat te worden. Het duurde nogal lang tot de zussen eindelijk naar buiten kwamen. Eigenlijk was ze wel blij dat ze niet naar binnen hoefde. Het stonk daar vast nog erger en er zaten Rogue en tweebeengeuren. Als de Clan erachter kwam dat ze dit deed zou ze zeker gestraft worden. Misschien moest ze een ommetje maken om in een beekje te waden. Een rilling liep over haar rug. De gedachten alleen al om haar zachte vacht doorweekt te laten maken door het water gaf haar de rillingen. Maar er zat niks anders op. Het was of water of vossenstront. En dat laatste was nog veel erger!
Risingpaw wachtte geduldig af tot er eindelijk iets verscheen. De zus leek inderdaad niet op Darkness. Het had bijna haar eigen zus kunnen zijn! Blauwe ogen en een sneeuwwitte vacht. Meteen voelde ze dat de sfeer omsloeg, er was iets gebeurd. Toen ze de verdrietige ogen zag en geen twee zus uit het tweebeenkrot kwam snapte ze het. Al nam ze de woorden niet in de mond. 'Risingpaw.' Mompelde ze zachtjes. 'Het spijt me voor je, laten we dan maar snel gaan zodat jij niet nog zieker wordt.' Sparkle was wat groter dan haar maar door die ziekte woog ze amper meer dan zijzelf. Getraind door Swiftstorm en goed te eten door de andere Warriors en Apprentices kon ze met gemak het katje optillen. Ze liet haar op haar rug liggen anders ging het niet. Even moest ze wennen aan het nieuwe gewicht dat op haar schouders lag maar ze hervond haar evenwicht al snel en ze ging in een normale looppas verder. 'Draag jij die muis?' Vroeg ze aan Darkness. Stilletjes vervolgde ze de weg. De geurenvlaggen ontwijkend opzoek naar een gebied, vrij van virussen en ziektes.

Stilletjes waren ze op weg door het bos , het begon al donker te worden dus ze moesten snel iets vinden . " Rusten jullie even uit dan zal ik een plekje gaan zoeken ". mauwde Darkness tegen de 2 andere poezen . Ze liet de muis vallen en vertrok . Even rende ze door het bos en toen had ze het gevonden , een grote eik die vanonder een beetje open gespleten was . Even was ze bezig met de opening te vergroten door het zand weg te graven . En toen kon ze naar binnen . Binnen was een grote ruimte , groot genoeg voor 2 katten om te leven en te slapen . snel liep ze terug naar Risingpaw en Sparkle . " Ik heb de perfecte plek gevonden volg mij maar " mauwde ze . En toen begelijdde ze de 2 katten naar de holle eik .