[Trainingstopic Snowypaw] Time to wake up!

"T-Thrushpaw heeft me een keer aangevallen in het kamp, omdat hij boos werd..." Mompelde de kattin zachtjes. "W-we waren hele goede vrienden als kittens, maar toen w-we apprentice werden..." Haar stem haperde en ze zocht naar de juiste woorden. ''H-hij begon me te negeren... En toen ik er wat van zei.. viel hij m-me dus aan.." Haar oren hingen nu een beetje. "Hij vond me niet stoer genoeg... Hij heeft nieuwe vrienden.." Frostlake knikte bevestigend, hij had alles begrepen. ''Dan,'' Miauwde hij en stond rustig op. ''Zullen we de trainingen die ik had geplant voor jullie samen maar laten vallen, niet?'' Hij keek de kattin aan. Zijn gevoel ging uit dat Snowypaw hem meer zou gaan mogen dan Thrushpaw, en hij wilde niet dat ze zich nu slecht ging voelen. Hij zwiepte met zijn staart als teken dat ze mee moest komen. Ze liepen verder over de dennennaalden, tussen de bomen door. Hij wist al waar hij haar naar toe zou brengen, hij wilde dat ze dat zag.

Snowypaw keek hoopvol op toen Frostlake begon te spreken. ''Dan,'' Miauwde hij en stond rustig op. ''Zullen we de trainingen die ik had geplant voor jullie samen maar laten vallen, niet?'' Een voorzichtige maar blije glimlach verscheen op Snowypaw's gezicht. "D-dat zou heel erg fijn zijn," Stamelde de poes, nog altijd blij. Hierna trippelde ze weer met zo vlug mogelijke pasjes achter haar mentor aan. "Wat gaan we hier doen?" Vroeg ze, terwijl ze rondkeek. Misschien had de kater het al wel verteld, maar door het hele gebeuren met Thrushpaw, was het het allemaal eventjes weer helemaal kwijt. Het bracht haar altijd een beetje in de war, het onderwerp Thrushpaw. Vooral omdat ze zelf ook niet zo goed wist wat ze voelde. Ooit voelde ze namelijk alleen maar warmte als ze aan Thrushpaw dacht. Nu alleen maar branderige pijn.

"D-dat zou heel erg fijn zijn," stamelde de poes en Frostlake knikte haar goedmoedig toe. "Wat gaan we hier doen?" Vroeg de kattin en keek rond. Ondertussen hadden ze de Pinewoods verlaten en Frostlake stopte een eindje van de Burnt Sycamore af. De oude eik, die ooit eens door de bliksem was getroffen. ''Misschien heb je de geschiedenis van deze oude eik al eens gehoord.'' Miauwde hij naar Snowypaw. Hij wachtte even om te kijken of hij het verhaal moest vertellen, of dat ze meteen door konden gaan.

De vervelende geur van verbrand houd, begon al vanaf een paar stappen in haar roze neusje te branden en Snowypaw vertrok haar gezicht iets en trok haar bovenlip wat op. In deze boom was ze een keertje met Ashpaw geklommen, maar ze vond hem verschrikkelijk stinken. De geur was het ergst toen ze er vlakbij stonden, maar het was nog wel uit te houden, vond Snowypaw. ''Misschien heb je de geschiedenis van deze oude eik al eens gehoord.'' Miauwde Frostlake. Wat verbaasd keek Snowypaw op naar haar mentor. Had deze boom een verhaal? Het zou eigenlijk wel, als hij er zo aan toe was. Voorzichtig schudde Snowypaw nee. "Nee, ik heb dat verhaal nog niet gehoord." Miauwde ze eerlijk.

De witte kattin schudde van nee. "Nee, ik heb dat verhaal nog niet gehoord." Miauwde ze eerlijk tegen Frostlake. ''Het is niet zo lang hoor,'' Waarschuwde hij haar en greens vrolijk. ''Een donkere nacht,'' begon hij, zijn stem wat lager en mysterieuzer dan net. ''Een enorme storm waaide over het ShadowClan territorium. De donder was oorverdovend en de bliksemflits verblindde iedereen. De bliksem had deze eik geraakt, en hij is zo bijzonder omdat hij nog steeds overeind staat.'' Besloot hij en keek naar de eik, hij was redelijk hoog, misschien zou hij daar wel eens een training van kunnen maken, om haar kracht te testen.

''Het is niet zo lang hoor,'' Waarschuwde hij haar en greens vrolijk. ''Een donkere nacht,'' begon hij, zijn stem wat lager en mysterieuzer dan net. ''Een enorme storm waaide over het ShadowClan territorium. De donder was oorverdovend en de bliksemflits verblindde iedereen. De bliksem had deze eik geraakt, en hij is zo bijzonder omdat hij nog steeds overeind staat.'' Miauwde Frostlake. Snowypaw knikte, de hele tijd had ze aan haar mentor's lippen gehangen tijdens het verhaal. "Is dat dan ook de reden, dat de takken van deze boom makkelijker breken en harder kraken?" Vroeg ze nieuwsgierig, terugdenkende aan de keer dat ze hier met Ashpaw was.

Hij merkte dat de poes goed luisterde, en hij greens toen hij de laatste woorden uitsprak. "Is dat dan ook de reden, dat de takken van deze boom makkelijker breken en harder kraken?" Vroeg de poes toen nieuwsgierig aan hem. ''Dat klopt ja,'' miauwde hij geamuseerd en zwiepte met zijn neus in de richting van de boom. ''En dat komt omdat het vuur het hout zo verschroeit heeft, dat alle stevigheid eruit is getrokken.'' Hij zwaaide met zijn staart als teken dat ze mee moest komen, en stapvoets liep hij op de oude eik aan. De stank van het verschroeide kreupelhout drong zijn neusgaten binnen, maar hij liet niks merken.

''Dat klopt ja,'' miauwde hij geamuseerd en zwiepte met zijn neus in de richting van de boom. ''En dat komt omdat het vuur het hout zo verschroeit heeft, dat alle stevigheid eruit is getrokken.'' Miauwde haar mentor. Snowypaw knikte glimlachend. "Ik snap het!" Miauwde ze vrolijk, terwijl ze eventjes op een stukje kreupelhout drukte. Het verschroeide hout verpulverde onder haar poot. Vol verwondering keek ze er even naar, waarna ze weer omhoog keek naar haar mentor. Deze had ondertussen gesignaleerd dat ze door moest lopen naar de eik toe. Meteen trippelde ze braaf achter haar mentor aan. "Wat nu?" Vroeg het poesje nieuwsgierig.

De witte apprentice knikte glimlachend. "Ik snap het!" Miauwde ze vrolijk, en hij zag hoe ze op een stukje kreupelhout drukte, en het verpulverde onder haar poot. Eenmaal bij de eik aangekomen wendde hij zich tot de witte kattin. "Wat nu?" Vroeg ze nieuwsgierig en de zwarte kater keek naar de hoge eik. ''Denk je dat je daarin kunt klimmen?'' Miauwde hij en zette alvast een van zijn klauwen in de zwartige schors. ''Kom,'' miauwde hij en zette er een tweede voorpoot in, waarna zijn achterpoten volgden en hij behendig een vossenlengte omhoog klom. Hij testte een tak uit met zijn poot, en toen deze niet afbrak hees hij zich er op. ''Zo moet je dat doen.'' Miauwde hij geamuseerd en keek neer op zijn apprentice, afwachtend hoe ze het zou doen.

''Denk je dat je daarin kunt klimmen?'' Vroeg haar mentor aan haar en Snowypaw knikte zachtjes. "Ik en Ashpaw zijn er een keertje ingeklommen." Miauwde Snowypaw vrolijk. "Ik ben allee niet zo hoog gekomen..." Bekende ze daarna ietwat zachtjes. Ze kopieerde haar mentor en hees zichzelf omhoog aan een tak. Natuurlijk ging dit een stuk onhandiger dan Frostlake, haar klauwen bleven wat vaker haken omdat ze ze te diep in het hout begroef, of ze gleed juist een stukje weg. Maar uiteindelijk kon ze neerzakken op de tak naast Frostlake. Zachtjes hijgde ze een beetje. Ze had het warm gekregen van deze plotselinge workout.

Hij zag vol vermaak toe hoe de witte kattin hem nadeed en zo langzamerhand steeds hogerop kwam. De poes zakte op een tak naast hem neer, en hijgde een beetje. Hij zag dat ze het warm had gekregen van deze plotselinge opdracht. ''De meeste katten vinden dat je niet hoeft te klimmen, dat vinden ze voor eekhoorns.'' Miauwde hij met een geamuseerde ondertoon in zijn stem. ''Maar, als ze achterna word gezeten door een das, een hond of een das, dan is het wel handig om snel een boom in te klimmen.'' Hij greens eventjes, en besloot een andere keer verder te gaan met haar klimvaardigheid. ''Binnenkort proberen we hoger te komen, want dan kunnen we nu weer verder.'' Miauwde hij en zette zich krachtig af, zodat hij met een sierlijke sprong weer neerkwam op de grond. In de verte rook hij de stank van het Thunderpath, daar konden ze ook nog wel even heengaan.

''De meeste katten vinden dat je niet hoeft te klimmen, dat vinden ze voor eekhoorns.'' Legde haar mentor uit. Snowypaw keek voorzichtig omhoog naar de kater en knikte zachtjes, als teken dat ze het begrepen had. ''Maar, als ze achterna word gezeten door een das, een hond of een das, dan is het wel handig om snel een boom in te klimmen.'' Miauwde de kater met een grijns. Snowypaw rilde eventjes. "Daar zitten er toch niet veel van in ons territorium?" Vroeg ze voorzichtig. ''Binnenkort proberen we hoger te komen, want dan kunnen we nu weer verder.'' Miauwde de kater. Snowypaw verstarde eventjes maar knikte daarna stijfjes. "Oké," Miauwde ze enkel en hierna klom ze snel de boom weer uit. Ze zorgde er dan ook voor dat ze snel weer met alle vier poten weer op de grond terecht kwam.

Hij zag hoe de poes zorgde dat ze snel weer met alle poten op de grond stond. ''Er zitten hier niet veel vossen en dassen, maar ik heb er pas nog een met Shrewstar en Minnowleaf moeten verjagen.'' Miauwde hij en keek haar toen eventjes aan. ''En laten we nu wat proberen te werken aan je jacht technieken, maar eerst nemen we nog even een kijkje bij het Thunderpath, daar zijn we nu toch al dichtbij.'' Miauwde hij kalm en liet zijn blik over de omgeving geleiden. Onderweg zou hij haar wel wat uitleggen hierover.

''Er zitten hier niet veel vossen en dassen, maar ik heb er pas nog een met Shrewstar en Minnowleaf moeten verjagen.'' Miauwde hij en keek haar toen eventjes aan. Snowypaw's ogen verwijdden zich weer toen ze dat hoorde. "Hoe was dat? Was de vos groot? Zijn er katten gewond geraakt? Hoe kwam hij daar? Heb jij de uiteindelijke beet uitgedeeld?" Een waterval aan vragen ontsnapte uit haar mond en nieuwsgierigheid liet haar ogen gloeien van opwinding. Maar al snel moesten ze toch wel weer terug naar de zakelijkheid van de training. ''En laten we nu wat proberen te werken aan je jacht technieken, maar eerst nemen we nog even een kijkje bij het Thunderpath, daar zijn we nu toch al dichtbij.'' Miauwde Frostlake. Snowypaw knikte maar legde haar ogen toch iets plat. "Het Thunderpath is toch heel erg gevaarlijk?" Vroeg ze voorzichtig.

"Hoe was dat? Was de vos groot? Zijn er katten gewond geraakt? Hoe kwam hij daar? Heb jij de uiteindelijke beet uitgedeeld?" Een waterval vol vragen raakte zijn oren. Een geamuseerde grijns sierde zijn lippen. ''Daar hebben we het later nog wel over.'' Miauwde hij kalm en begon te draven, ze waren er zo. "Het Thunderpath is toch heel erg gevaarlijk?" Vroeg ze toen voorzichtig. Frostlake knikte. ''Zolang je maar aan je eigen kant blijft. Het is tevens de grens met ThunderClan.'' Miauwde hij en na een tijdje kwamen ze aan bij de stinkende rand van het Thunderpath. ''Ruik je die geur die hier hangt, naast die van het Thunderpath? Dat is ThunderClan, onthoud die goed.'' Miauwde hij, en keek toen naar Snowypaw.

- Ik wil btw al mijn topics af gaan ronden, ga donderdag 3 weken op vakantie ;]

-Prima! En anders leggen we ze gewoon eventjes 3 weekjes stil. No stress~-

''Daar hebben we het later nog wel over.'' Miauwde Frostlake en Snowypaw liet teleurgesteld haar oren hangen. "Nou..." Mompelde ze op een ietwat mokkende toon, maar alsnog volgde ze haar mentor trouw. Het donderpad stonk verschrikkelijk en ze krulde haar neus in walging. En toen er een monster voorbij rende... Ze wist niet waar ze het zoeken moest, ze sprong achteruit van schrik. ''Ruik je die geur die hier hangt, naast die van het Thunderpath? Dat is ThunderClan, onthoud die goed.'' Legde haar mentor uit en Snowypaw ademde goed in. De lucht die ze in had geademd kwam er al hoestend weer uit. Wat stonk dat donderpad! "Stinkt de Thunderclan zo erg?" Miauwde ze, vervuld van walging, al kon ze alleen maar de scherpe lucht van het donderpad ruiken.

De zwarte kater keek op toen hij zag dat het poesje geschrokken naar achteren deens van het monster. "Stinkt de Thunderclan zo erg?" Hij grinnikte eventjes, en schudde zijn kop. ''Nee, misschien kan je het wel een andere keer ruiken, want als je nog wat wilt jagen moeten we verder gaan.'' Hij greens en draaide zich om van het Thunderpath. Een tweede monster kwam voorbij, en dat liet zijn vacht wat opwaaien, maar hij was er al aan gewent. ''Je mag kiezen, jagen of vechten?'' Miauwde hij toen ze een stukje verder weg waren van het Thunderpath.

- We kijken wel x'] Dit is een awesome topic ;p

Met een bedenkelijke frons op haar gelaat keek Snowypaw naar Frostlake. ''Nee, misschien kan je het wel een andere keer ruiken, want als je nog wat wilt jagen moeten we verder gaan.'' Legde haar mentor uit en Snowypaw knikte, nog eventjes wat wantrouwige blikken werpende op het donderpad en het Thunderclan gebied erachter. Alsof er elk moment een totale Thunderclan patrouille kon verschijnen. In plaats daarvan kwam er een monster langs. Snowypaw piepte geschrokken en sprong achteruit, tegen haar mentor aanbotsende met haar rug. ''Je mag kiezen, jagen of vechten?'' Haar mentor's stem bracht haar weer bij de les. "Euh... Jagen!" Reageerde Snowypaw na een lichte aarzeling.

Onderwerp: Re: [Trainingstopic Snowypaw] Time to wake up!