[Trainingstopic Snowypaw] Time to wake up!

_{Licht scheen de Warrior Den binnen, en Frostlake opende zijn ogen. Hij rekte zijn poten uit en stond toen op, waarna hij zich nog eens goed uitrekte. Hij liep de den uit, langs de Apprentice Den. Hij greens toen hij zag dat Snowypaw rustig lag te slapen. Hij liep naar de prooistapel en viste er een muisje uit, wat zou hij gaan doen op de eerste trainingsdag met zijn kersverse apprentice? Misschien eerst het territorium maar eens goed doornemen, de grenzen laten zien en de kennis van prooien en vijanden vergroten, dat leek hem wel goed. Hij wierp de botjes in de struiken en liep naar de Apprentice Den. Zijn ogen gleden over alle slapende katten en ze vonden Snowypaw weer. Hij liep naar de witte poes toe en tikte tegen haar schouder. ''Wakker worden, vandaag beginnen je trainingen.'' Zei hij en greens eventjes. Toen liep hij weer naar buiten en ging naast de ingang van de Den zitten, waar hij zich begon te wassen en op haar wachtte.}

Een klein bolletje wol, daarmee kon je haar wel vergelijken. Ze lag stevig opgekruld in haar nestje in de apprentice den, alsof ze zichzelf wilde verstoppen voor alle zorgen uit de wereld terwijl ze zich terug trok in haar dromenland. Ze was zich dan ook van geen kwaad of training bewust totdat Frostlake haar wakker maakte. Ietwat slaperig murmelde ze toen ze haar kop hief en opkeek naar de zwarte gedaante in de den. "Mhm..?" Mompelde ze, terwijl ze slaperig met haar heldere, blauwe oogjes knipperde. ''Wakker worden, vandaag beginnen je trainingen.'' Miauwde Frostlake. Bij die woorden ontwaakte de apprentice van binnen. Zouden haar trainingen eindelijk gaan beginnen? Hoop laaide fier op in haar borstkas. Haar vorige mentor, Autumnslate, had immers nooit met haar getrained. Ze rees omhoog uit haar nest en haalde haar tong eventjes vlug over haar sneeuwwitte pelsje. Ze wilde niet als één of andere voddenbaal voor komen. Hierna stapte ze de den uit en liep ze naar haar mentor toe. Ondanks dat ze rustig en volwassen over wilde komen, schenen haar ogen als sterren van enthousiasme en zat er een lichte stuiter in haar stap. "Ik ben er!"

_{Hij had net zijn hele vacht gewassen toen de sneeuwwitte kattin naar buiten kwam. Haar ogen schenen van enthousiasme en er zat een lichte stuiter in haar stap, dat hem even deed grinniken. Vroeger was hij ook zo geweest, maar zijn mentor was verre weg van vriendelijk geweest. En toch was hij die kater dankbaar, dankbaar voor alles wat hij had kunnen leren in die tijd. "Ik ben er!" Zei de poes en Frostlake greens eventjes. ''Dat zie ik ja,'' Hij stond op en schudde zijn lange vacht goed. ''Ga eerst maar even snel wat eten, want jagen met een lege maag is nooit goed.'' Zei hij met een knipoog, waarna hij met zijn staart richting de prooistapel wees. ''En schiet een beetje op, wil je, anders hebben we nooit genoeg tijd om alles wat ik van plan was, te kunnen gaan doen.''}

Snowypaw's oortjes gingen wat teleurgesteld hangen, toen ze hoorde dat ze het kamp nog niet uitgingen. ''Ga eerst maar even snel wat eten, want jagen met een lege maag is nooit goed.'' Miauwde de kater. Snowypaw opende haar mond om te protesteren, maar besloot uiteindelijk met een zucht niet tegen te spreken. "Is goed," Miauwde ze, nog steeds ietsjes teleurgesteld. Maar, ze liet dat zich niet tegenhouden. Terwijl ze naar de prooistapel liep, in een ietwat gehaast tempo, hoorde ze Frostlake's stem nog achter zich. ''En schiet een beetje op, wil je, anders hebben we nooit genoeg tijd om alles wat ik van plan was, te kunnen gaan doen.'' Miauwde de kater. "Komt goed!" Riep Snowypaw terug, zijn knipoog imiterende. Ze pakte een ietwat kleine muis van de stapel, iets wat ze snel kon verorberen en rukte met vlugge, nette beten het vlees ervanaf. Het was duidelijk dat het poesje snel wilde beginnen met haar training.

_{De poes wilde een weerwoord brengen, maar bedacht zich op het laatste moment nog. "Is goed," Miauwde ze, waarna ze wegtrippelde. ''En schiet een beetje op, wil je, anders hebben we nooit genoeg tijd om alles wat ik van plan was, te kunnen gaan doen.'' Miauwde hij haar nog na "Komt goed!" Zei ze en knipoogde, waarna hij eventjes greens en verder ging met zijn vacht nog een beetje goed glad te strijken. Hij zag hoe ze de muis op aan het schrokken was, die was binnen een no time klaar. Hij stond op en begon alvast naar de kampuitgang te lopen.}

Het sneeuwwitte poesje keek met nieuwsgierige ogen eventjes op toen haar mentor zich verplaatste. Hij ging al weg! Alleen maar meer reden om zich te haasten. Met nog twee vlugge beten, maakte ze een einde aan haar prooi en had ze het laatste vlees weggeschrokt. Ze hoestte eventjes toen een klein brokje vlees in een verkeerde keelgat schoot. Ze had eventjes een moment nodig om zichzelf hierna te herpakken, maar vervolgens spurtte ze achter Frostlake aan, weer met de enthousiaste glinstering in haar ogen. "Ik kom eraan, ik kom eraan!" Miauwde ze, terwijl ze glijdend tot een halt kwam naast haar mentor en hem aankeek. "Wat zullen we gaan doen?" Vroeg ze vervolgens, met grote ogen.

_{De zwarte kater hoorde wat geluid achter zich. "Ik kom eraan, ik kom eraan!" Hoorde hij Snowypaw roepen en binnen een paar seconden hielt ze al geleidend halt naast hem. De kater greens eventjes naar haar. "Wat zullen we gaan doen?" Vroeg de witte kattin met grote ogen, waarna de zwarte kater naar de kampuitgang knikte. ''Eerst de frisse ochtendlucht buiten het kamp opzoeken, een rondje maken door het territorium en werken aan je jaagskills.'' Somde hij op en ging haar voor door de kampuitgang. Eenmaal buiten snoof hij de lucht in en keek naar de bladeren op de grond.}

Eventjes volgde Snowypaw met haar blik Frostlake's knikje, maar al snel schoot haar aandacht weer terug naar het gezicht van de zwarte kater, wachtende op een uitleg wat ze zouden gaan doen. ''Eerst de frisse ochtendlucht buiten het kamp opzoeken, een rondje maken door het territorium en werken aan je jaagskills.'' Miauwde de kater. Snowypaw knikte. "Klinkt veel," Miauwde ze, vol ontzag. "Zullen we dan maar gaan?" Ze stuiterde eventjes en mentaal was ze ook nog eens een keer heel blij dat ze alleen mocht trainen met Frostlake, en dat Thrushpaw dus niet mee ging. Ze had de kater niet meer aangekeken nadat hij haar had aangevallen en dat Rushspirit tussenbeide moest komen. Ze rilde eventjes bij de gedachte.

_{"Klinkt veel," miauwde ze, vol ontzag, waarna Frostlake eventjes knikte. Het was ook veel, maar goed voor een eerste training. "Zullen we dan maar gaan?" Vroeg ze vervolgens en stuiterde een beetje, waarna de kater knikte. ''We gaan eerst naar de Carrionplace,'' Sprak hij en begon te lopen, onderweg zou hij de poes wel een paar testjes geven. ''Op de Carrionplace droppen de twolegs hun afval, en de prooien daar zijn vaak besmet met gevaarlijke ziektes. Dus, eet geen prooi van de Carrionplace.'' Sprak hij vervolgens en keek voor zich uit, wachtend op een teken dat ze hem had begrepen.}

''We gaan eerst naar de Carrionplace,'' Sprak hij en begon te lopen. Met kleine sprongetjes probeerde Snowypaw de grotere stappen van Frostlake met een redelijk gemak bij te houden. Anders zou ze immers in de nesten komen qua snelheden en rennen had ze nog net geen zin in. In haar ogen schitterde echter herkenning. ''Op de Carrionplace droppen de twolegs hun afval, en de prooien daar zijn vaak besmet met gevaarlijke ziektes. Dus, eet geen prooi van de Carrionplace.'' Legde hij uit. Snowypaw hield haar kopje scheef. "Maar ik zag een apprentice daar laatst nog een hele grote kraai vangen?" Miauwde ze vragend, onbewust toegevende dat ze er dus al een keertje geweest was.

"Maar ik zag een apprentice daar laatst nog een hele grote kraai vangen?" Miauwde ze toen vragend aan hem, waarschijnlijk was ze daar al eens geweest. ''Mijn mentor vertelde mij dat je dat nooit moest doen, want dan loop je veel minder kans op ziektes.'' Miauwde hij met een knikje haar richting op. Ze liepen nu de Carrionplace op, en rook meteen al de geur naar wat hij op zoek was. Hij begeleidde haar tussen de hopen vuilnis door en stopte vervolgends voor een zwarte raaf, die dood op de grond lag. Het beest werd zowat opgegeten door schimmels. ''En dit bedoel ik nu,'' Sprak hij en keek naar Snowypaw, afwachtend.

Snowypaw keek nieuwsgierig naar boven naar haar mentor. ''Mijn mentor vertelde mij dat je dat nooit moest doen, want dan loop je veel minder kans op ziektes.'' Legde de zwarte kater uit. Meteen gingen er duizend-en-één gedachten door de witte kop van Snowypaw, die prompt een bedenkelijk gezicht trok. De ranke lucht van de carrionplaats dreef om haar heen en dreigde haar te verstikken. Haar gezicht trok ze in een walgende plooi. "Hoe weet je dat een prooi op de prooistapel uit de carrionplaats komt?" Vroeg de poes uiteindelijk maar, haar gedachten verwoordende. Ze vond het geen prettige plaats, nog steeds niet, het rook er walgelijk. ''En dit bedoel ik nu,'' Miauwde Frostlake. Snowypaw schrok op uit haar gedachten en keek met een blik vol horror naar beneden naar de prooi. Sterker nog, ze sprong achteruit. Daar kwam de vieze lucht dus vandaan. "Gatver!" Bracht ze uit, echt geschrokken door het aangezicht. Ze verstopte zich zelf iets achter Frostlake, terwijl ze de prooi nog een keer voorzichtig bekeek.

"Hoe weet je dat een prooi op de prooistapel uit de carrionplaats komt?" Vroeg de kattin, en Frostlake keek haar even aan. ''Als het zo ruikt.'' Zei hij en tilde zijn poot op, in de richting van de dode prooi. Hij zag hoe de witte kattin achteruit sprong. "Gatver!" Bracht ze uit, nogal geschrokken. Ze verstopte zich half achter hem, en ze zag hoe ze naar de prooi keek. ''En als ze jou niet op tijd vinden na het eten van Crowfood, eindig je ook ooit zo.'' Miauwde hij met een lichte walgende toon in zijn stem. Liever liet hij dit nooit zien, maar het was de pure realiteit, en dat moest doordringen bij deze jonge katten. Hij zwiepte met zijn staart als teken dat ze mee moest komen, en hij verliet stapvoets de Carrionplace. Eenmaal buiten het bereik van alle stank vervolgde hij zijn verhaal weer. ''De meeste katten leren niet dat ze geen Crowfood moeten eten, maar het is toch een ding wat er weer voor zorgt dat je een aantal moons langer hebt als levensverwachting.'' Hij greens eventjes naar haar, waarna hij op een zacht tempo begon te draven. Ze gingen nu richting de Pinewoods. In de verte rook hij de geur van de naalden al. ''We gaan nu naar de Pinewoods, een perfecte plek om te trainen op je vechttechnieken.'' Miauwde hij en zette de eerste poot op het met dennennaalden bezaaide gras. Door hun harde pootkussens hadden ze hier geen last van, daar zou de kattin snel genoeg achterkomen. ''Hoe zit het eigenlijk met de band tussen jou en Thrushpaw?'' Vroeg hij aan haar en begon weer normaal te lopen. Hij vond het belangrijk om te weten of de apprentices goed met elkaar op konden schieten, want dan zou hij ze samen kunnen trainen.

''En als ze jou niet op tijd vinden na het eten van Crowfood, eindig je ook ooit zo.'' Miauwde de kater tegen haar. Snowypaw begon licht te huiveren. Het klonk allemaal als een nachtmerrie voor haar. De poes keek weg van de prooi en probeerde even niet te kokhalzen. "U-u maakt een grapje, t-toch?" Vroeg ze aan de zwarte kater, met een lichte beving in haar stem. Ze wierp nog eventjes een vlugge blik op het verrottende karkas, maar vluchtte daarna vlug achter haar mentor aan. Ze had haar sneeuwwitte oortjes plat gelegd in haar nek. ''De meeste katten leren niet dat ze geen Crowfood moeten eten, maar het is toch een ding wat er weer voor zorgt dat je een aantal moons langer hebt als levensverwachting.'' Miauwde de kater, terwijl hij zachtjes naar haar grijnsde. Snowypaw kon het toch niet laten een nieuwsgierige vraag te stellen. "Maar... als het bladkaal is, moeten we toch blij zijn met elke prooi?" Vroeg ze voorzichtig, bang om fouten te maken. Ze trippelde in een vlugge looppas achter haar mentor aan. ''We gaan nu naar de Pinewoods, een perfecte plek om te trainen op je vechttechnieken.'' Miauwde hij. Snowypaw grinnikte eventjes zachtjes toen de dennennaalden aan haar pootkussentjes kietelden. "Is prima!" Miauwde ze, terwijl haar enthousiasme wat steeg. Maar dit crashte al snel weer neer. ''Hoe zit het eigenlijk met de band tussen jou en Thrushpaw?'' Vroeg Frostlake. Snowypaw bevroor. "T-thrushpaw?" Herhaalde ze zachtjes, terwijl ze haar oortjes liet hangen. Ze was hem even vergeten... Maar nu kwam hij weer treiteren. "I-ik wil niet samen met hem trainen, a-alstublieft.." Stamelde ze zachtjes.

"U-u maakt een grapje, t-toch?" Vroeg Snowypaw met een lichte beving in haar stem. ''Nee, ik meen het. Niet om je bang te maken, maar het is de pure realiteit.'' Hij keek haar aan en ze legde haar oren plat in haar nek. ''De meeste katten leren niet dat ze geen Crowfood moeten eten, maar het is toch een ding wat er weer voor zorgt dat je een aantal moons langer hebt als levensverwachting.'' Miauwde hij en greens naar haar, waarna hij weer een vraag kreeg. Tot zijn genoegen vond hij het heerlijk vragen te beantwoorden. "Maar... als het bladkaal is, moeten we toch blij zijn met elke prooi?" Vroeg ze voorzichtig, waarschijnlijk bang om dom over te komen. ''Je hebt een punt, maar als je de kans hebt moet je gaan voor een prooi die niet van de Carrionplace komt. Denk nu eens aan ratten, die zitten vol met ziektes. En als je verstandig bent, zul je het wel laten deze te eten. Beter een bladkaal wat meer honger, dan te vroeg StarClan joinen. Vergiftigde prooien zijn nu eenmaal een doodsoorzaak die je kunt voorkomen.'' Ratelde hij door en ze kwamen aan bij de Pinewoods. ''Hoe zit het eigenlijk met de band tussen jou en Thrushpaw?'' Had hij vervolgens gevraagd. De apprentice bevroor en Frostlake stopte. "T-thrushpaw?" Herhaalde de kattin zachtjes, en ze liet haar oortjes hangen. "I-ik wil niet samen met hem trainen, a-alstublieft.." Stamelde het witte poesje vervolgens. ''Snowypaw,'' begon de zwarte kater en zette zich neer, en probeerde oogcontact te maken met zijn apprentice. ''Als jij niet samen met Thrushpaw wilt trainen, dan doen we dat niet, oke?'' Vroeg hij haar en keek haar aan. ''Is er ooit iets voorgevallen dat jullie band.. zo is?'' Miauwde hij met zijn rustgevende, kalme stem en wachtte geduldig af.

''Je hebt een punt, maar als je de kans hebt moet je gaan voor een prooi die niet van de Carrionplace komt. Denk nu eens aan ratten, die zitten vol met ziektes. En als je verstandig bent, zul je het wel laten deze te eten. Beter een bladkaal wat meer honger, dan te vroeg StarClan joinen. Vergiftigde prooien zijn nu eenmaal een doodsoorzaak die je kunt voorkomen.'' Legde haar mentor uit. Snowypaw knikte zachtjes en zette een serieuze blik op. "Ik zal het aan mijn dengenoten vertellen." Beloofde ze plechtig, "Dan weten zij het ook!" Een glimlach verscheen op haar lippen.
Maar deze glimlach was al snel als sneeuw voor de zon verdwenen, toen Frostlake naar Thrushpaw vroeg. ''Snowypaw,'' begon de zwarte kater en zette zich neer, en probeerde oogcontact te maken met zijn apprentice. Dit lukte hem echter niet, want Snowypaw hield haar blik stevig op de grond gericht. ''Als jij niet samen met Thrushpaw wilt trainen, dan doen we dat niet, oke?'' Vroeg hij haar en keek haar aan. ''Is er ooit iets voorgevallen dat jullie band.. zo is?'' Snowypaw schuifelde nerveus met haar poten over de grond en knikte zachtjes, nog steeds zonder op te kijken. Toch was ze er niet echt spraakzaam over.

De witte kattin knikte zachtjes en zette een serieuze blik op. "Ik zal het aan mijn dengenoten vertellen." Beloofde ze hem plechtig, en Frostlake knikte haar goedkeurend toe. "Dan weten zij het ook!" En een glimlach verscheen op haar lippen. Maar deze verdween voor de zon toen ze bij het onderwerp van zijn andere apprentice kwamen. Ze knikte zachtjes toen hij vroeg of er iets was voorgevallen dat ze niet met de andere apprentice wilde trainen, tenminste, ze smeekte hem zowat om niet met hem te hoeven trainen. De witte poes schuifelde nerveus met haar poten over de grond en hij zag dat ze zacht knikte. ''Je weet dat je mij alles kunt vertellen, Snowypaw.'' Miauwde hij en gaf een lik over zijn schouder, waarna hij haar weer eventjes aankeek.

Snowypaw voelde hoe haar keel langzaam dichtgeschroefd werd door haar eigen zenuwstelsel bij het woord Thrushpaw. Ze haatte hem... Ze haatte hem.. Maar ze kon het niet helpen dat zijn afwijzing en woedende woorden destijds nog steeds zo enorm zeer deden... Ze wilde er dan ook liever niet over praten. Denken eraan gaf haar al zo'n naar, branderig gevoel in haar borstkas. ''Je weet dat je mij alles kunt vertellen, Snowypaw.'' Miauwde haar mentor en Snowypaw knikte zachtjes als antwoord. "Maar dan wordt hij boos..." Mompelde het poesje zachtjes en bijna onverstaanbaar. Dat klopte waarschijnlijk ook... Al wist ze het niet zeker. Maar ze wist wel dat hij haar de vorige keer had aangevallen en tegen de grond had gedrukt toen hij boos werd. Hij had haar met relatief weinig moeite zo overmeesterd en als haar broertje, Nightpaw, hem niet van haar af had getrokken, dan wist ze niet wat er was gebeurd... Rushspirit had ze toen nog beiden op hun donder gegeven, aangezien het midden in het kamp was gebeurd.

Snowypaw knikte zachtjes en hij kreeg zijn antwoord. "Maar dan wordt hij boos..." Mompelde het poesje zachtjes, bijna onverstaanbaar, naar hem. Hij beet eventjes op zijn lip, hij wist niet dat het zo erg was. ''Jou overkomt niks, Snowypaw.'' Miauwde hij naar haar, en glimlachte flauwtjes. ''Dit zal tussen ons blijven, dat beloof ik je in StarClans naam.'' Snorde hij vriendelijk tegen de witte kattin. Hij dacht eventjes naar Thrushpaw, hij was een zoon van Shrewstar. Eigenlijk was het wel een eer dat hij deze mocht trainen, maar hij zou hem gewoon behandelen net zoals hij met alle apprentices deed. Hij wilde tenslotte niet dat de kater zich hoger zou gaan voelen dan de rest.

Met licht vochtige ogen keek Snowypaw voorzichtig op door de woorden van Frostlake. ''Jou overkomt niks, Snowypaw.'' Miauwde hij naar haar, en glimlachte flauwtjes. ''Dit zal tussen ons blijven, dat beloof ik je in StarClans naam.'' Snowypaw knikte zachtjes en krulde haar staart weer een keer dicht om haar voorpoten heen. "T-Thrushpaw heeft me een keer aangevallen in het kamp, omdat hij boos werd..." Mompelde ze zachtjes. "W-we waren hele goede vrienden als kittens, maar toen w-we apprentice werden..." Haar stem haperde eventjes en ze zocht duidelijk naar woorden. "H-hij begon me te negeren... En toen ik er wat van zei.. viel hij m-me dus aan.." Haar oren gingen ietsjes hangen. "Hij vond me niet stoer genoeg... Hij heeft nieuwe vrienden.."

Onderwerp: Re: [Trainingstopic Snowypaw] Time to wake up!