SPT Please play with me {smellpaw}

Cloudkit trippelde over de openplek. Hij wilde spelen, maar met wie? Hij huppelde van de nursery tot de elders en weer terug. Na een poosje ging hij is gaan kijken bij de elders, misschien wou een van hen wel een verhaaltje vertellen. De witte kitten had echter pech, ze sliepen allemaal. Hij wurmde zich net terug uit het hol toen een zwarte leerling de openplek op kwam met wat prooi in de mond. Het witte katertje stormde op hem af. 'Wil je met me spelen? Please??' Smeekte de kleine kitten. In afwachting op antwoord zat hij even zijn kleine pluimstaartje achterna. Na een tijdje stopte hij en zette zich neer. Hij krulde zijn staartje om zijn pootjes. 'Alsjeblieft.' Vroeg hij nog eens. Hij hield zijn hoofdje ietwat schuin en keek de zwarte leerling met grote blauwe oogjes smekend aan.

Smellpaw glimlachtte opgewonden. Ze had een succesvolle jacht gehad. Maar die eekhoorn had veel te veel haar. "Bah", mompelde ze spuugend. Haar mond vertrok maar ze liep stevig door. De geuren vulden haar kaken, ze wou zo graag de prooi tussen haar sterke kaken vermalen. 'Wil je met me spelen? Please??', smeekte plots een kitten. Smellpaw schrok zich een bult en keek daarna naar beneden. 'Alsjeblieft.' Smellpaw hield even in en trippelde dan naar de hoop verse prooi. Ze legde haar prooi erop en trippelde spuugend terug naar de kitten. "Sorry, eekhoorns hebben veel haren.", gniffelde ze. "En ja ik wil wel spelen. Wat gaan we doen?" Ze had eigenlijk helemaal geen zin om te spelen, maar deze kitten was zo schattig dat ze wel 'ja' moest zeggen. "Ik heet trouwens Smellpaw en jij?", vroeg ze nieuwsgierig.

'Ik ben cloudkit, ik word binnenkort ook leerling net als jij.' Zei de witte kitten trots. Hij sprong meteen op en keek Smellpaw met blikkende oogjes aan. 'Laten we tikkertje doen!' Stelde het katertje voor. 'Ja, we doen dat. Dan ben jij de tikker.' Besloot hij. 'Pak me dan als je kan!' Riep hij en schoot de openplek over zodat Smellpaw hem niet kon tikken. Hij rende zo hard hij maar kon, zonder te kijken of de leerling wel achter hem aan zat. Hij liep achter de prooistapel zodat hij altijd wel een uitweg had voor het geval Smellpaw hem insloot.

'Ik ben cloudkit, ik word binnenkort ook leerling net als jij.' Smellpaw gniffelde. 'Laten we tikkertje doen!' Ze knikte kort. Help!, dacht ze wanhopig. 'Ja, we doen dat. Dan ben jij de tikker.' Besloot Cloudkit. 'Pak me dan als je kan!' Smellpaw zuchtte en trippelde heen en weer. Toen ze een plan had bedacht liep ze naar de kitten toe. Ze zette haar zwarte vacht op zodat haar snelheid nog hoger werd. Haar blauwe ogen waren strak gericht op het jong. Vlug stoof ze ernaar toe. Voordat ze ertegen botste remde ze hard af zodat er zandwolken ontstonden. Dat was haar kans. Ze tikte met haar poot tegen het oor van de kitten. "Tikkie!", riep ze zachtjes. Met een ongeloofelijke snelheid rende ze weer weg, voor dat hij haar kon tikken.

Cloudkit zag de zwarte leerling op hem afstoven en wist dat hij geen kans meer had om nog te vluchten. 'Tikkie!' Riep de leerling zachtjes terwijl hij een tik tegen zijn oortje kreeg. Daarna zag hij de leerling met een ongelooflijke snelheid weer weg stuiven. 'Jij bent veel te snel!' Riep de witte kitten half mokkend, half bewonderend. Des ondanks zette het witte katertje een sprintje in. Al snel moest de kitten weer stoppen om op adem te komen. 'Kun..Kunnen we ... geen ander ... spelletje spelen?' Stelde hij hijgend voor. Hij zakte ineen en rustte wat. Eenmaal op adem sprong hij weer recht met al zijn enthousiasme door zijn geweldige plan in zijn oogjes schijnend. 'Kun je me niet eens mee naar buiten nemen?' Vroeg de kitten luid. 'Ja, dan kun je me tonen hoe je moet jagen en klimmen en, en, en, VISSEN!' Riep hij blij. De witte kitten was dol op vis en zijn grootste droom naast de beste krijger ooit te worden was om de beste visser ooit te worden. 'Toe, kan dat?' Smeekte hij nu.

'Kun..Kunnen we ... geen ander ... spelletje spelen?' Stelde het jong hijgend voor. Smellpaw knikte instemmend. 'Kun je me niet eens mee naar buiten nemen?' Vroeg de kitten luid. 'Ja, dan kun je me tonen hoe je moet jagen en klimmen en, en, en, VISSEN!' Riep Cloudkit blij. Smellpaw peinsde. 'Toe, kan dat?' Smeekte hij nu. Daarna schudde ze haar kop. "Nee, kittens mogen het kamp niet uit.", miauwde ze hard.

Hij zag dat Smellpaw even overdacht en zijn hoop groeide. Toen de zwarte poes haar kopje schudde was Cloudkit meer dan teleurgesteld. 'Nee, kittens mogen het kamp niet uit.' Zei de poes hard. Vast om te vermeiden dat hij nog meer ging smeken. Cloudkits kopje boog naar voren en hij beet zijn teleurstelling weg. Binnenkort werd hij leerling dan zou hij het hele territorium zien en het zelfs mogen verdedigen. Ja, dacht hij bij zichzelf, nu niet mokken, gewoon verder spelen. Straks word je toch leerling en daarna krijger. Sprak de witte kitten zichzelf moet in. 'Ok, wat wil je dan spelen?' Vroeg de kitten vriendelijk aan Smellpaw. Misschien liet ze hem wel jagen op mosballetjes of iets dergelijks.

(zullen we er een spt van maken? Onze reacties zijn toch kort Wink

ps sorry flutje geen inspi ;s)

{is goed hoor ^^}

'Ok, wat wil je dan spelen?', vroeg de kitten. Smellpaw likte haar lippen af. "Hmmm.", murmelde ze in zichzelf. Ze keek omhoog naar de stralende zon. Toen viel haar blik terug naar de kitten. Haar zwarte oren gingen plat liggen. Ze grauwde en sloeg een poot naar Cloudkit uit. Maar zoals de bedoeling was sloeg ze niet naar de kitten zelf maar naar een verloren blad. Het was goudgeel. Door de klap vloog het omhoog en dwarrelde terug naar de grond langs het roze neusje van de kitten.

De witte kitten zag smellpaw denken. Opeens gingen de oren van de leerling plat naar achteren en grauwde ze. Cloudkit snapte er helemaal niets van, had hij iets verkeerds gedaan of werkte hij op haar zenuwen? De poot van de zwarte poes ging omhoog en de kitten wist zeker dat ze hem zou slaan, maar ze sloeg niet naar de kitten. Ze sloeg op een verloren blaadje. Cloudkit zuchtte opgelucht. Toen het blaadje terug naar beneden dwarrelde passeerde hij op een haar na zijn neusje. De kitten sprong er naar toe en ving hem tussen zijn voorpootjes. 'Ik heb hem!' Piepte hij tevreden terwijl hij het blad op de grond drukte.

'Ik heb hem!', piepte Cloudkit. Hij klonk tevrede. Smellpaw lachtte opgetogen. "Wat wil je nog weten?" Ze proestte het uit tot haar buik pijn deed. "Sorry.", hikte ze. "Ik heb de slappe lach." Ze hijgde nog na toen ze opstond en zich uitschudde. Eén voor één rekte ze haar zwarte poten uit. Haar klauwen flitsten tevoorschijn. "Zalig, zo'n zonnetje op je rug.", murmelde.

PS; sorry dat je zo lang moest wachtten, maar ik had het nogal druk met de examens.

'Wat wil je nog weten?' de zwarte leerling begon te lachen en Cloudkit keek haar een seconde raar aan, maar begon toen ook te lachen. Hij wist niet waarom, maar waarom zou hij niet lachen? Lachen is toch zo leuk! 'Sorry, ik heb de slappe lach.' Hijgde Smellpaw nog na van haar lachen. De poes stond op en schudde en rekte zich uit. 'Geeft niets, lachen is leuk!' Piepte Cloudkit enthousiast. 'Zalig, zo'n zonnetje op je rug.' Zei de zwarte leerling terwijl haar nagels tevoorschijn kwamen. Cloudkit knikte uitbundig, het enige weer dat hij haatte was regen en wind want dan mocht hij niet buiten spelen. Het kleintje herinnerde zich de vraag van de leerling voor ze de slappe lach kreeg. 'Hoe besluip je een prooi?' Vroeg hij zwiepend met zijn staartje uit enthousiasme.

geeft niet, ik had het ook druk, blij dat ze gedaan zijn c:

'Hoe besluip je een prooi?', vroeg Cloudkit. Smellpaw dacht na. "Eerst een paar regels. Hou je aan de krijgscode, je behandeld je prooi altijd met respect en je verspilt het nooit." Het zwarte katje kneep haar ogen tot spleetjes. Ze had nog geen mentor dus ze wist niet alles. "Ik heb nog geen mentor maar ik denk dat een konijn je hoort vooraleer het konijn je ziet. Een muis voelt eerder dat je eraan komt. En een vogel ziet je.", fluisterde ze tegen de kitten. Haar stem schoot daarna weer trots de hoogte in toen ze vervolgde: "Als je een muis moet besluipen moet je je gewicht op je flanken dragen. Zo..." Smellpaw deed het voor, niet helemaal perfect maar toch goed. "Bij een konijn weet ik het niet, maar wel bij een vogel. Je duikt ineen, je maakt je heel klein en dan met hele kleine en snelle stapjes sluip je naar de vogel toe.", opgelucht haalde ze adem. Ze keek de kitten met twinkelende ogen aan. "Probeer jij nu eens een muis te besluipen?!"

Smellpaw vertelde hem van alles en deed hem wat sluiptechnieken voor. Iedereen wist dat de zwarte leerling nog geen mentor had, maar Cloudkit vond dat ze het geweldig voor toonde. 'Probeer jij nu eens een muis te besluipen?!' Vroeg ze met twinkelende ogen. 'Ok!' Zei de kleine kitten enthousiast. Hij bukte zich, maar zijn kont stak nog in de lucht waardoor echt iedereen hem zou kunnen zien wanneer hij echt iemand zou besluipen.

'Ok!', piepte de kitten enthousiast. Smellpaw grinnikte en keek hoe hij probeerde te sluipen. Haar grinnikt ging over in een grijns. "Je, moet nog veel leren. Net zoals mij.", gromde ze. "Ik loop even scheef als een eenpotige das.", vervolgde Smellpaw. Het zwarte katje deed het na en waggelde rond de kitten heen. "Ik denk dat ik me maar tot de oliedomme muizen moet beperken, ik ga gewoon op ze zitten en wacht tot ze zich overgeven." De apprentice deed het voor, alleen was nu Cloudkit de prooi.

Cloudkit knikte dat hij inderdaad nog heel wat had te leren, maar grinnikte toen Smellpaw grapjes begon te maken. Zijn buikje deed pijn van het lachen toen ze voor deed alsof ze wachtte tot hij zich zou overgeven. Cloudkit riep alsof hij bang was: 'Ik geef me over! Ik geef me over!' Daarna ging liep hij met gebogen kopje en slepende staart naar Smellpaw. Waar hij voor haar poten ging neerliggen.

'Ik geef me over! Ik geef me over!', riep de prooi. Daarna liep Cloudkit met gebogen kopje en slepende staart naar Smellpaw. Waar de prooi voor haar poten ging neerliggen. Smellpaw gromde een beetje verdwaasd en lispelde: "Ooh, solly heb ik je pijn gedaan? Kom ik zalll je helllpen." Ze pakte prooi bij zijn nekvel en zette die terug op de grond, zodat hij terug op zijn poten stond. Alsof het zwarte poesje gek was vroeg ze: "Zou ik eens iets mogen vllagen? Even flitsten haar ogen nadenkend. "Zou ik je mogen opeten? Want ik heb hongell.", voegde ze er lispelend aan toe.

De zwarte leerling deed heel gek en dat vond Cloudkit wel leuk. De poes lispelde de meest gekke dingen en vroeg uiteindelijk: 'Zou ik je mogen opeten? Want ik heb hongell.' Cloudkit schudde lachend zijn kopje. 'Ik heb niet genoeg vlees aan mijn botjes om jouw honger te stillen.' Lachte de kitten, het was lang geleden dat hij nog zo'n lol had gehad! Daarna deed hij er nog een schepje bovenop en lispelde zijn zin opnieuw:'Ik heb niet genoeg vlees aan mijn botjes om jouw hongell te stillen.' Hij legde de nadruk op het woordje hongell en deed zijn best om zijn lach in te houden. De witte kitten straalde helemaal van het plezier.

De kitten zei lachend: 'Ik heb niet genoeg vlees aan mijn botjes om jouw honger te stillen.' Toen Smellpaw net wou antwoorden lispelde hij die zin opnieuw; 'Ik heb niet genoeg vlees aan mijn botjes om jouw hongell te stillen.' Smellpaw proestte het opnieuw uit. Ze schudde nog na toen ze mauwde: "We zullen het toch eens proberen!" Lachend viel het zwarte katje de kitten aan. Ze sloeg zijn poten eronderuit en haar tanden prikten in zijn nekvel. "Bah, je vacht smaakt naar dode teken.", spuugde ze en ze liet het jong los. Maar ze grijnsde wel breed. Natuurlijk bedoelde ze het niet echt.

PS; teken zijn hier bedoeld als die lastige beestjes.

De zwarte poes lachte weer uitbundig. 'We zullen het toch eens proberen!' Zei ze waarna ze de witte kitten aanviel. Cloudkit viel plat op de grond en gierde het uit doen Smellpaw deed alsof ze hem probeerde op te eten. 'Bah, je vacht smaakt naar dode teken.' De poes liet de kitten los en grijnsde breed. Ook Cloudkit lachte breed. De kitten wist ook wel dat de leerling het niet meende dus deed hij verder met het spelletje. 'Ik heb je proberen waarschuwen!' Lachte hij plagerig.

'Ik heb je proberen waarschuwen!', lachte Cloudkit plagerig. Smellpaw maag rommelde hard. Ze slaakte een giechel en vloog op de prooi af. Het zwarte katje beet hard in diens poot. Daarna drukte ze de kop op de grond. Ze giechelde nog steeds en zei: "Je smaakt misschien wel vies maar ik heb honger!" Met een grom maakte ze de prooi 'af'. Natuurlijk was alles wat ze deed nep. Natuurlijk had ze niet zo heel hard in de poot gebeten, maar dat leek alleen maar. Natuurlijk had ze niet de nek doorgebeten. "Eens kijken of je wel zo lekker bent.", lachte ze.