De zwarte leerling snorde even en viel hem dan terug aan. 'Ha, nu heb je je verraden. Ik kietel je dood!' gromde de poes speels. Cloudkit lachte zo hard dat hij dacht dat hij echt zou sterven van het lachen. 'Nee! Ik geef me over, ik geef me over!' Gilde het witte katertje terwijl zich probeerde los te wurmen, wat lastiger was door dat hij zo slap was van het lachen. Dus daarom noemde het de slappe lach hebben, peinsde het katertje nog steeds lachend en tegenspartelend.