[ SPT ] Tears are just painful words, and they always come back [ TIMESONG ]

Al een paar dagen had ze geweigerd haar kittens nog aan te kijken, een andere Queen moest de zaken voor haar regelen, en geklaag, dat wilde ze niet eens horen. Met een snelle pas glipte ze de Nursery uit en verliet het kamp direct. Toen ze verder verwijderd was van de muren, begon ze te rennen, zo hard als ze maar kon. De wind gleed over haar vacht heen en langzaamaan gleden er meerdere tranen over haar gezicht. Waarom was de wereld zo hard tegen haar? Waarom moest het haar en haar geluk zo ver uit elkaar verdrijven. Ten slotte kwam de poes tot stilstand, in een gebied waar ze nog niet zo vaak was gekomen. Shrew ging liggen op de grond en bedekte haar kop met haar voorpoten.

"Hey," Klonk een bekende stem en toen Shrew op keek nadat ze wat tranen had weggeknipperd, zag ze Timesong wat helderder. Waarom was hij hier nou weer? "Shrew, wat is er gebeurd?" De poes moest haar keel dichtknijpen om niet weer in tranen uit te barsten. Time mocht haar niet zo zwak zien, dat deed hij ook niet toen hun ongemakkelijke moment was aangebroken. "W-wolf.." Mompelde ze, maar weer gleden er tranen over haar wangen en bevlekten ze de grond onder haar. Shrew vermande zich een klein beetje en slikte nogmaals. "Wolftail h-heeft me in de steek gelaten.." Het was misschien wat samengevat, maar daar kwam het zeker op neer.

De oren van Timesong gingen rechtop staan en Shrew had verwacht dat hij meteen weg zou lopen. Hij wilde natuurlijk haar gezeur niet horen over Wolftail, groot gelijk. "Hij heeft wát!?" Ze werd verrast door zijn woorden, en Shrew beet op haar lip. "Wat is er gebeurd dan, Shrew?" Een kopje werd tegen haar aangedrukt en ze was dankbaar voor de aandacht die hij haar schonk. "N-nou.." Ze schudde haar kopje toen het stotteren weer begon. "Ik ging hem dus vertellen over wat er dus was gebeurd tussen ons. Maar hij vatte dit sowieso al niet goed op en toen bleek het ook nog eens dat.." Ze kon het er bijna niet uitgooien, iedereen mocht wel een mening hebben, maar Wolf's mening was gewoon absurd. "Dat hij aan de kant van Rushspirit staat." Ze liet haar kopje wat verslagen hangen.

"Waarom dat nou weer?" Shrew haalde haar schouders wat verslagen op. "Wat heeft dat voor zin? Ziet hij dan echt niet in dat 'ie dan alleen maar verliest dan voor zich wint?" Ja, Wolf zag dit blijkbaar niet, misschien was zijn wereld al ondergedompeld in schaduw en duisternis, niemand wist het. "Dit heb ik nooit gewild, Shrew. Echt niet, ik had hier niet schuldig aan willen zijn," Ze keek hem wat triest aan, een traan rolde over haar gelaat en ze keek toen weer naar haar witte voorpootjes. "Ik heb hem wel horen zeggen dat Foxstream hem hierin overtuigd heeft, maar dat klopt niet, want zij stond toch aan onze kant? Maar blijkbaar heeft hij wel vertrouwen in haar en als ik hem probeer te overtuigen kan hij het niet horen.." Mompelde ze en legde haar staart op zijn schouder. "Maar jij hebt hier nauwelijks iets mee te maken."

"We hadden dus een spion in ons midden en ze heeft Wolftail weten mee te slepen," Haar maag kromp ineen bij die gedachte, waarom nou net Wolftail? Waarom niet gewoon een of andere kat die niets met haar te maken had. Of had de poes haar doelwit zorgvuldig uitgekozen? "Ik had je niet moeten vertellen dat ik je leuk vond, dan was deze ruzie misschien nooit geweest," Ze schudde haar kop, maar liet hem wel uitpraten. "Maar ik denk dat het nu het belangrijkste is dat Wolftail inziet wat hij misloopt, en dat Rushspirit het niet goed heeft," Misschien. "En dan? Dan had je het de hele tijd ingehouden en zou je uiteindelijk misschien wel iets vreselijks doen. Ik weet het niet, Wolf en ik hebben steeds weer ruzie en ik weet niet of ik het nog wel aan kan met die nieuwe kittens. Het is óf geen geruzie meer óf iemand moet weg. En als Wolf mij niet vertrouwt, kan ik niet anders doen dan er over na te denken om hem achter te laten met zijn kittens. kan hij gelukkig zijn met Foxstream en heeft zij meteen een heel gezin." Mompelde ze en drukte haar oren tegen haar nek aan.

"En toch blijf ik het idee behouden dat ik de oorzaak van jullie breuk ben," Klonk de stem van de tabby weer, maar Shrewleap weigerde een antwoord te geven. Ze had al bijna haar keuze volledig afgesloten. "Maar, je kittens. Zou je ze werkelijk opgeven? Beide nestjes?" Ze keek hem even wat neutraal aan. "Je weet dat mijn eerste nestje me nu wel kan villen en mijn tweede nestje, tja, zodra Wolf ze leugens vertelt zullen ze me ook wel gaan haten. Maar Foxstream zal toch wel een betere moeder zijn dan ik, niet? Ik laat ze midden op de dag achter omdat ik mijn leven niet op een rijtje kan zetten."[/b]

"Shrew, luister es. Je eerste nestje zal misschien nog wel eens bijdraaien, zodra ze zien dat je wél een goede moeder kan zijn. Maar als je je tweede nestje niet wilt verliezen, moet je Wolftail voor zijn. Ga met ze praten, leg ze, rustig, uit wat er is gebeurd en zorg dat je geen slechte indruk maakt. Je bent een goede moeder, Shrew, je moet alleen in jezelf geloven," Ze keek hem even aan, maar liet haar blik toen weer afdruipen naar haar voorpoten. "Geloof in jezelf, dan kan je de hele wereld aan," Maar misschien kon ze het zelfs dan niet? "Hoe zullen ze zien dat ik een goede moeder kan zijn? Ze willen me niet eens spreken en opzoeken staat er al helemaal niet in. Blijkbaar vinden ze het niet eens leuk dat ik ze het niet heb verteld dat ik kittens heb, maar hoe kan dat als ze me weigeren te spreken?"

"Hoe staat het met Wolftail, spreken ze wel met hem?" Ze wist het niet zeker, maar waarschijnlijk wel, want zij was degene die de woorden had gezegd. "Misschien spreken ze niet met jou, maar ik kan wel met ze praten, als je wilt." Ze richtte haar groene blik wat hoopvol op hem, dat zou wel kunnen werken, toch? "Als ik Wolftail voor kan zijn en ze het ware verhaal kan vertellen kunnen dingen teruggedraaid worden. En ondertussen kan jij je tweede nestje stapje bij stapje voorbereiden, zorg dat je er voor hen bent, speel met je kittens, luister naar hun problemen. Laat zien dat je goede bedoelingen hebt," De kater gaf haar een lik en Shrew snorde wat. "Dat kan je best wel," Ze knikte langzaam. "Ik denk dat de kittens misschien wat mindere gevoelens tegen Wolftail hebben, maar hij had me nog wel verteld dat Strugglepaw zeker met zijn aanwezigheid was. Maar dat zegt niets over Saltpaw en Thrushpaw. En ja, ik zal proberen mijn uiterste best te doen met de kittens, maar zo lang hebben we niet. De drie Moons kunnen zo om zijn, weet je?" Ze voelde een rilling over haar rug lopen toen ze moest denken aan haar kittens die al zo jong naar een training werden gesleept.

"Drie moons is niet veel, maar zolang je blijft geloven dat het gaat lukken, moet het haalbaar zijn. Maar dan moeten we snel beginnen," De kater was opgestaan en Shrew probeerde haar vermoeide poten in werking te zetten. Het duurde even, maar toch stond ze wel. Dat dagen lang in de Nursery liggen was niet goed geweest voor haar spieren. "Dus, wilde je al weer terug gaan, of wil je nog wat dingen bespreken? Zeg 't maar," Voor een moment wilde ze gewoon weer teruggaan, maar toen drong het weer tot haar door. "Nou, er is eigenlijk nog wel iets." Mompelde ze en keek hem even serieus aan. "Ik weet niet hoe het verder moet tussen jou en mij, maar ik wil van je weten of die gevoelens compleet weg zijn of ze gewoon terug kunnen komen." Het was altijd vervelend om op zo'n rot iets terug te komen.

De kater zuchtte en Shrew wist wel dat hij hier liever niet over zou willen praten, maar ze moesten dit oplossen, hoe dan ook. "Ik ben er nog niet helemaal over uit, ik denk dat mijn gevoelens voor jou nooit echt verdwenen waren, maar dat ik ze probeerde te onderdrukken omdat ik zag dat je gelukkig was met Wolftail." Ze vond het knap dat hij haar gewoon aankeek en ze knikte wat beverig. "Oké, goed dat je dat zegt, maar.." Ze keek even opzij, zoekend naar woorden die de situatie niet al te slecht zouden maken. "Je gaat er toch niet kapot aan om mij en Wolf zo te zien? Of hoe het vroeger was dan."