[Open]Hear me cry

_{De witte kattin liep langzaam langs de waterkant. Haar ogen gleden over het rimpelloze water en een zucht rolde over haar lippen. Rebelpaw, de naam van de kattin, zette zich neer en rekte haar nek over het water heen. Haar ijsblauwe ogen stonden triest, dat was ze de laatste tijd wel. Haar moeder was overleden tijdens haar geboorte en haar vader heeft ze nooit gekend. Haar siblings hadden het allemaal niet overleefd, en Rebelpaw was de enige die sterk genoeg was. Soms wilde ze helemaal niet meer leven, ze wilde gewoon bij haar familie zijn. Soms was ze jaloers op kittens die zeurden tegen hun moeders wanneer ze eens naar buiten mochten. Rebelpaw had een hekel aan die kleine, ondankbare bolletjes wol gekregen. Ze wist niet waarom, maar die haat was er gewoon voor hen. Waarschijnlijk kwam het omdat ze zelf haar moeder nooit heeft gezien, maar de Queens zeiden dat ze precies een kopie van haar moeder was. Rebelpaw was slank gebouwd, en wat aan de kleine kant voor haar leeftijd. Ze had pas een mentor gekregen, maar die was nooit op komen dagen bij haar eerste training. Het bleek dat die sukkel een vergiftigd dier had gegeten en daarin is gestikt. Er waren maar weinig katten waar Rebelpaw respect voor had. Eentje daarvan was Hollystar, het bleef hun leider. De witte kattin kende bijna niemand in haar Clan, maar de meeste warriors kende haar wel. Ze stond bekend als het enige katje uit het nestje van Birdfeather die het overleefde. Birdfeather, dat was haar moeder geweest. Rebelpaw had wel eens van die dipjes, dan zat ze er even helemaal doorheen. En op dit moment, had ze dus last van z'n dipje. Ze keek naar het water waar ze haar eigen spiegelbeeld zag. Opeens golfde het water een beetje, en dat kwam door haar. Tranen drupte in het water. ''Niemand houd van mij..'' Sprak ze tegen haar spiegelbeeld, en meer tranen volgden.}

_{De witte poes schrok op van een wat vrolijke stem. "Hoi!" Riep een kat, duidelijk een poes, haar vrolijk toe. Ze hoorde pootstappen op haar afkomen, waarom nu? Ze snoof snel eventjes met haar neus en schudde haar kop, om zo de meeste tranen weg te laten vliegen, maar het was al te laat.  "Wat is er?" Vroeg de poes toen, ze had de tranen gezien. Rebelpaw was stil, en de poes ging achter haar zitten. Moest ze alles eruit gooien? Of was dat nu weer niet geschikt bij een warrior? Toen draaide ze zich langzaam om, en haar blik kruiste die van de kattin. Die moest haar nu wel herkennen, ze was tenslotte de enige overlevende geweest van Birdfeather's nestje. ''Ik voel me gewoon niet zo..'' Zei ze en haar stem stierf af, een volgende traan drupte in het gras, en werd opgezogen in de aarde.}