We didn't start the fire [SPT - STORYLINE]

LIONROAR

Zonder echt te richten sloeg de kater toe, zijn nagels gleden over haar gezicht, waarna een luide brul zijn oren vulde; hij had haar oog geraakt. Bloed stroomde over Icy's gezicht en kort, heel kort, was het stil tussen beiden. Zijn blauwe ogen staarden naar haar, alsof alles opeens bevroren was stopte ook hij met slaan. Het geluid om hem heen dempte, iets wat heel raar was voor hem. Hij was nog nooit zo in een gevecht getrokken, nog nooit. Plots verbrak Icy de stilte door luid te bulderen, ze vloog hem aan, waardoor hij zijn evenwicht verloor. "Vuil beest!" Tierde ze. "Jij verlaat de schaduw van de reusachtige eiken nooit meer! Ik stuur je eigenhandig naar de hel, ik zweer het je!" Haar klauwen gleden genadeloos over zijn lichaam heen, diepe wonden werden gemaakt. Hij brulde het uit van de pijn, waarna hij zich herstelde. Hij moest dit overleven, Icy mocht hem niet doden. Hij spande zijn spieren aan en wurmde zich onder haar uit. "Kan dit poesje niet tegen verlies?" Hoe kwader, hoe beter. Kwade katten dachten niet helder. Hij vernauwde zijn ogen, waarna hij zich weer op haar gooide.

_{Dit keer lukte het haar wel hem te raken. Ze drukte hem tegen de grond en beet met al haar kracht in zijn voorpoot. Ze proefde bloed. Mooi, die zou nog wel even mank lopen. `Ksst! Ksst!' siste de kater, alsof hij een kitten weg probeerde te jagen. Hij krabde haar, maar de wonden waren slechts oppervlakkig. Ze sloeg haar nagels dieper in hem en beet hem nog een keer, voor ze weer van hem af sprong. Zou het genoeg zijn om hem voor nu uit te schakelen?}

tonight we dine in hell

"Dit poesje steekt nochtans met kop en schouders boven jou uit." Siste ze tussen haar op elkaar geklemde kaken. Hij viel haar weer aan en ze viel onderuit, door de plotse aanval in haar nu blinde hoek. Ze moest leren vechten met de rode waas voor haar oog, hoe zou ze nu winnen van deze kater? Anders had ze hem met gemak verslaan.. Ze bewerkte zijn buik met haar nagels.

Sarcastisch grinnikte hij. "Dat is wat jij denkt, ja." Haar nagels bewerkten zijn buik, maar de kater vocht fel tegen. Hij sloeg naar haar wangen, om ook daar wonden aan te richten. Daarna ging hij over naar haar borst, terwijl zijn sterke nagels over haar huid gleden.

tonight we dine in hell

Icy schreeuwde het uit, de nagels van de zware kater boven haar maakten diepe wonden in haar pels. Ze beet in zijn nek, ze beet zo hard als ze maar kon. Maar nu had ze er genoeg van. Ze draaide haar kaken bij, een manoeuvre die goed uitgevoerd kon zorgen voor de dood van een kat. Maar ze verloor haar krachten door al het bloed dat uit haar lichaam vloeide, waardoor de dodelijke greep van de nek afzwakte. Met een grom ging ze bij hem vandaan en draaide zich om. "Dit is nog niet voorbij, clankat." Siste ze voor ze verdween in het struikgewas. Haar leden zouden wel volgen.

- TOPIC UIT

Een schreeuw verliet nu ook zijn bek toen Icy haar kaken stevig om zijn nek zette. Haar tanden boorden door het vlees en doordat de poes iets draaide werden zijn luchtwegen afgesloten. Hij hapte naar lucht, probeerde uit haar greep los te komen. Toen haar greep verzwakte haalde hij adem en zette enkele stappen van haar af. De poes stapte weg, draaide zich nog een keer op en zei: "Dit is nog niet voorbij, clankat." Hij vernauwde zijn ogen en gromde zachtjes toen de poes in de struiken verdween.

Hate voelde de nagels van de WindClan poes diep in zijn vacht en daarna in zijn huid zinken. Daarna beet ze hem en sprong van zich af. Hate krijste. Pijn! Hij werd met de minuut woedender, maar hij voelde zich te slap om nog een aanval op haar te doen. Hij sprong voor de laatste keer op haar af, maar hij gleed meteen weer weg. Hij siste en overwoog wat hij zou doen. Hij kwam tot de conclusie dat hij nog wel wat langer wou leven dan vandaag en hinkte weg. Ook dit gevecht had hij verloren. Hij keek nog een keer om en blies woedend naar de poes die hem twee keer had verslagen. `Ik krijg jou nog wel!' riep hij voordat hij zijn pas versnelde en van het slachtveld verdween.

De kater bekeek zijn wonden en zag dat het bloed zijn vacht bijna overal rood gekleurd had. Zachtjes gromde hij geërgerd, nu mocht hij weer naar de medicine den gaan. Niet dat hij daar een hekel aan had, maar hij wilde het, het liefst vermijden. Gelukkig was hij niet de enige met zo'n wonden, ook Icy had wat flinke wonden, vooral die over haar oog heen. Zou ze blind worden aan dat oog? De kater haalde zijn schouders op en begon met lopen. Hij keek nog even of er nog wat Windclan katten waren die zijn hulp nodig hadden, maar kon niemand echt opmerken. Kort knikte hij naar Evergreen, hopelijk ging het oké met haar. Waarna hij zich een weg baande naar het Windclan territorium.

- TOPIC UIT -

_{De zwarte kater hinkte weg. Evergreen gromde. Die kat had haar te lang opgehouden. Icy gaf haar 'clan' het teken om te vertrekken en wat had Ever aan het gevecht bijgedragen? Ze had een kitten verslagen. Ze keek naar Lionroar. Zijn vacht was rood van het bloed. Dat van hem of dat van Icy? dacht ze. Waarschijnlijk allebei. In ieder geval was hij wel de winnaar geweest. Icy was met haar volgelingen op de vlucht geslagen.
Ze liep met Lionroar mee, terug haar territorium in. Haar wonden prikten, maar waren niet ernstig. Als ze ze even schoonmaakte kon ze een bezoekje aan Brindlepool misschien uit de weg gaan.}

Onderwerp: Re: We didn't start the fire [SPT - STORYLINE]