We didn't start the fire [SPT - STORYLINE]

_{Een ShadowClan apprentice sprak zijn volwassen clangenoot aan en vroeg of hij versterking moest halen. Een ThunderClanner sprak de BloodClanners aan. Het beviel Evergreen niet dat hij zo dicht bij Lionroar en haar stond. Hij mocht in een gevecht met BloodClan dan een bondgenoot zijn, hij bleef van een andere clan.
Evergreen grijnsde lichtjes toen ze de zwarte kater die ze kortgeleden van het territorium had verjaagd herkende en ze vroeg zich af of hij nog last had van de door haar toegebrachte verwondingen. Haar diepste wond, die op haar schouder, was inmiddels geheeld, al was het heel goed mogelijk dat hij in een zwaar gevecht weer open zou kunnen gaan. Ach, verwondingen liep je in een gevecht sowieso op. Ze zette nog een stap naar voren. "Ga weg, BloodClanners, jullie kunnen niet tegen ons op," siste ze. Icy zou echt niet opeens vertrekken om wat woorden, maar dreigen hoorde nu eenmaal een beetje bij een gevecht.}

Zijn ogen stonden op fel en hij kwam naast een rode poes en een langharige kater van de WindClan staan. Zijn ambere ogen vielen even op de poes naast hem, maar ze gingen al snel weer naar de eliteleider. ''Hoe durf jij je eigenlijk bij de vierboom te vertonen met je onderkruipsels?'' Sprak hij op een heldere toon, niet bang, maar juist heel relaxed. Hij leek veel op zijn opa, Stormstar, als het om gesprekken voeren ging. Altijd heel kalm, beheerst, maar als het er op neer kwam, kon je beter maar maken dat je wegkwam. Hij liet zijn blik geleiden over de elitekatten, die steeds meer leken te worden. Zijn blik schoot over de andere katten uit de Clans, dit moesten ze wel kunnen redden, toch? Hij had het gevoel alsof iets de andere katten, uit andere Clans, met elkaar verbond. Ze stonden nu samen tegenover de Elite, en van samenwerken zou vast wel spraken worden.

LIONROAR

Katten gingen tegen de bloodclanleden in. Hij zag een Shadowclan kat ruziën met een bloodclan kat, en ook een van de riverclan katten had iets gezegd tegen Icy. Maar hij wist dat niets hielp. Vandaar dat de kater zijn ogen strak op de katten richtte, ieder moment verwachtte hij een aanval. "Icy, ik geef je nog de kans om je bloodclanleden terug te trekken, je om te draaien en Fourtrees te verlaten." Sprak hij, luid en duidelijk voor iedere kat om hem heen, maar vooral voor de bloodclan katten.

Brokenecho liep op haar gemakje door het gras. Niks mis vandaag. Tot de geur van de gehate Clan bij haar haar neusgaten binnendrong, en ze siste. BloodClan. Ze spurtte er naar toe, en voegde zich bij de groep Clankatten. Een witte jonge kat keek Icy smekend aan om aan te vallen. Broken snauwde: “Als je zo graag wilt vechten, stuk albino, kom maar op!” BloodClan kon volgens haar rotten in de hel.

_{Greentear boorde zijn nagels nog verder in het zand, en zakte een paar centimeter door zijn poten. In eerste instantie een aanvalshouding. De kater zou zien wat nodig was. 'Icy, ik geef je nog de kans om je bloodclanleden terug te trekken, je om te draaien en Fourtrees te verlaten.' De kater snoof. 'Als je zo graag wilt vechten, stuk albino, kom maar op!' schold een ThunderClan kat die hij herkende als Brokenecho. Nu, waar wachtten ze op?

OOC; Mag ik een domme vraag stellen? Hoe moet Greentear hulp gaan halen, gewoon in dit topic naar zijn clan rennen, en dan wachtten totdat er andere ThunderClan katten reageren?}

Hij keek naar de WindClan kater. "Icy, ik geef je nog de kans om je bloodclanleden terug te trekken, je om te draaien en Fourtrees te verlaten." Sprak hij, luid en duidelijk. Bravesoul instemde met een knik en keek toen even naar de ThunderClanners, die zich niet in konden houden, uitslovers. ''Als je zo graag wilt vechten, stuk albino, kom maar op.'' Zei een poes die zich bij hun gesprek voegde. Even schoot er iets door hem heen, Vierboom, hier mochten ze eigenlijk niet vechten, toch? De Vierboom is altijd als een bijzondere plek gezien, en nu zou er bloed gaan vloeien. Wat twijfelend keek hij naar de kater die steeds het woord had tegen de BloodClan leider. ''Moeten we wel vechten, ik bedoel, hier?'' Fluisterde hij in zijn oor, zo zacht dat alleen hij het kon horen, geen enkele andere kat. Je merkte wel dat hij nog niet zo super lang warrior was, een paar manen pas. Bravesoul rechtte zijn nek en bekeek het groepje BloodClan katten, die steeds groter werd.

Lionroar schreef:: LIONROAR
''Moeten we wel vechten, ik bedoel, hier?'' Fluisterde een jonge warrior van Riverclan in zijn oor. Vanuit zijn ooghoeken keek hij de kater aan. "Als het moet, dan moet het." Zei hij zacht. "Starclan zal ons bijstaan, Ik denk niet dat Icy hier is voor een leuk gesprek." Hij keek de kater kort recht aan en sprak zacht genoeg zodat enkel de kater het kon horen.

Ineens kwam er een bekende kat in Hates gezichtsveld. Evergreen. De kat die hem uit het WindClan territorium had gejaagd. Nu zou ze daar spijt van krijgen. Hij rende op de WindClan poes af en sloeg met zijn klauw in haar vacht. `En zo zien we elkaar weer,' zei hij spottend.

tonight we dine in hell

"Moet ik hulp gaan halen in het kamp?" Vezelde Aquila tegen haar leidster. De langharige grijze poes knikte bijna onzichtbaar met haar hoofd, haar ogen tot nauwe spleetjes geknepen. Met hoe meer ze waren, hoe meer kans dat ze de clankatten in één keer konden uitroeien. "Ben je opeens bang?" Siste De leider van de Shadowclan naar haar elitelid, en Icy kon een grauw niet onderdrukken toen ze die toon zo aannam. Al snel lokte die opmerking de ander uit de kast, Icy zwiepte geïrriteerd met haar staart terwijl ze de bruine kat tot stilte probeerde te maken. "Aquila, doe wat ik je heb gezegd." Meteen na die opmerking focuste ze haar aandacht weer op Lionroar. Ondertussen was de windclan leader al naar voren getreden, samen met een shadowclan apprentice. Ze durfden precies niet alleen tegen haar te praten, zo komisch. "Ga weg Bloodclanners, jullie kunnen niet tegen ons op." Siste de windclan leader bot. "Oh," Icy snoof. "Je bedoelt dat een stel jonge katten die het zo hoog in de bol hebben denken mij te kunnen verslaan? Mijn Elite? Jullie zijn niets waard, je kan nog niet eens een vogel uit de lucht plukken met die kleine nageltjes." 'Hoe durf jij je eigenlijk bij de vierboom te vertonen met je onderkruipsels?'' Ze werd abrupt onderbroken door dezelfde bruine kater met zijn gele ogen die ze daarstraks had gezien. Opnieuw deed hij haar aan iemand denken, maar ze kon niet plaatsen wie. Hij was wel een riverclan kat, dat wist ze. Maar wie.. "Een zoon van Stormstar?" Siste ze met een opgetrokken wenkbrauw zodra ze de forsheid en de hoge praat van de leider van haar voormalige clan herkend had. Ze wist niet zeker of hij daadwerkelijk wel een zoon van hem was, maar ze gokte maar. Icy had altijd haar woordje klaar, ze was neit zomaar van haar stuk te slaan en dat merkte die windclan kater die als allereerste het tegen haar opgenomen had wel op. "Icy, ik geef je nog de kans om je bloodclanleden terug te trekken, je om te draaien en Fourtrees te verlaten." Ze ging zitten om haar punt te bevestigen: blijven zou ze. "Of anders?" Snorde ze met een ondeugende blik in haar ijsblauwe kijkers. Ze merkte het gefluister op tussen de groep katten voor haar op, maar ze negeerde het. Stelletje lafaards. Opeens zag ze een zwarte schim langs haar voorbij suizen en de vuurrode kater naast de windclan kater omver duwen. Het sein voor het gevecht: meteen vloog Icy de lynx point voor haar aan en zette haar tanden in zijn nekvel.

[Laten we gewoon doen dat ze al leiders en deps zijn right? xD Na de verhaallijnen, das makkelijker ^^]
[Greentear mag gwn het topic uitgaan even en dan terug komen ja (: ]

GREENTEAR

Greentear snoof, de kater hoorde het gesprek aan zonder er zelf nog wat aan toe te voegen, maar hield de katten tegenover hem scherp in de gaten. Icy ging zitten om haar punt te maken, een zwarte schim vloog langs en liep een kat uit een andere clan omver. Icy zette zich af en viel de WindClan kater naast de Bengaal af. De kater zette zich stevig af, draaide zich in een flits om en rende weg in de richting van het ThunderClan Camp, hij zou meteen hulp gaan halen en daarna terug komen om zijn mannetje te staan. Krachtig zette hij zich af, elke pas heel bewust zettend, zigzaggend tussen de andere katten door. Nog een geluk dat hij zelf niet meteen aangevallen was. Eindelijk kwam het gebied hem bekender voor...

OOC; Dankjewel :]

LIONROAR

"Of anders?" Twee simpele woorden, maar hij liet zich er niet door manipuleren. Hij zette een lichtelijk mysterieuze grijns op. "Ga door, en je zult het merken." Het leek meer een uitdaging, maar zo bedoelde hij het heus niet. Hij wilde Icy kwaad maken, wetende dat ze toch al van plan was aan te vallen. Plots schoot een zwarte schim langs hem door en viel Evergreen aan. Zijn blauwe poelen werden gevuld met woede. Hoe durfde hij! Maar voordat hij het wist, schoot Icy op hem af en had hem tussen haar tanden vast. Hij siste luid. "Je wilt een gevecht, je krijgt een gevecht." Siste hij, waarna hij ruw omhoog schoot, met als gevolg dat hij met zijn nek en schouders tegen haar kin aankwam. Wat misschien een pijnlijk effect voor de poes had. Hierdoor wist hij zich los te krijgen en met opgezette haren draaide hij zich naar haar toe.

tonight we dine in hell

"Ga door, en je zult het merken." Dat had Icy gezien als een uitnodiging. En nu boorde ze haar tanden diep in de kater zijn nekvel, wachtend op de smaak van bloed. Ze hoorde zijn woedende gesis, haar hoofd bonste door de adrenaline. Haar oren suisden. "Je wilt een gevecht, je krijgt een gevecht!" Icy beet zich nog steviger vast, maar de kater schoot overeind waardoor ze een klap op haar muil kreeg. Alle pijn centreerde zich meteen naar de plek, maar ze ontblootte haar tanden opnieuw en grauwde: "Well bring it on." Ze ontblootte haar nagels terwijl ze tegenover hem stond, haar staart dik van woede. Dit maal wachtte ze tot dat hij zou aanvallen.

LIONROAR

Hij greens breed, zijn tactiek was gelukt. Stevig op zijn poten stond hij tegenover Icy, een eventuele volgende aanval zou hij kunnen blokkeren. "Well bring it on." Hij grijnsde breed. Dat was een uitdaging voor hem! Hij schoot naar voren, haalde uit met zijn poten en raakte zo de achterkant van haar voorpoten. Zodat hij haar misschien uit haar balans kon krijgen, meteen gooide hij zijn lichaam op die van haar, terwijl hij zijn nagels fel in haar vacht boorde.

_{Er werden nog wat beledigingen en bedreigingen uitgewisseld, waar Evergreen nauwelijks naar luisterde. Haar groene blik gleed over de katen tegenover haar. "Oh," hoorde ze Icy antwoorden. "Je bedoelt dat een stel jonge katten die het zo hoog in de bol hebben denken mij te kunnen verslaan? Mijn Elite? Jullie zijn niets waard, je kan nog niet eens een vogel uit de lucht plukken met die kleine nageltjes." Evergreen siste. Woede borrelde in haar op en ze kreeg zin de BloodClanleidster aan te vallen. En waarom eigenlijk niet? Een gevecht zou er toch wel komen, ze kon het net zo goed beginnen. Voordat ze echter iets kon doen, maakte die irritante zwarte kater zich los uit de groep en stoof recht op haar af. Hij verraste haar, ze had verwacht dat ze op een teken van Icy zouden wachten. Dat deze kat weinig zelfbeheersing had had ze echter al eerder gemerkt. Zijn eerste aanval raakte haar vrij licht en ze sprong opzij om een eventuele volgende de ontwijken. `En zo zien we elkaar weer,' zei de zwarte kater. Evergreen lachte spottend. "Dom beest, heb je intussen nog niet door dat je mij niet aankunt? Ga een tegenstander van je eigen niveau zoeken. Oh nee, wacht, er zijn verder geen kittens hier," zei ze. Over zijn schouder kijkend zag ze dat Lionroar nu in gevecht was met Icy. Bah, zij had de Eliteleidster willen hebben. In plaats daarvan zat ze nu opgescheept met een onderkruipsel als hij.}

☆
Desertpaw was de geuren uit het windclan territorium gevolgd. Ze was aangekomen bij de fourtrees. Misschien mocht ze haar neus niet in andermans zaken steken, maar nu was haar nieuwsgierigheids niveau op het hoogste punt. Ze sloop op haar buik door de half kale bosjes. Opeens drong een vreselijke geur haar neusgaten binnen. Het rook ziekelijk, naar zout. Net zo als een halfvergaan lijk wat had liggen rotten. Ze had hierover gehoord. Bloodclan geur. Ze rilde. Er hingen verhalen rond, dat ze doodden voor de lol, en soms zelf kannibaal waren. Ze kneep haar ambere ogen samen, om goed verscholen tussen de bruine blaadjes door te kijken, en haar haren ging overeind staan. Ze zag Lionroar, Evergreen en Roselily. Tegenover hen stond een massieve, langharige poes, met koude ogen. Bij haar waren een zwarte, een witte en zelfs een rookkleurige kat. Waarschijnlijk de Bloodclan krijgers. En de langharige was waarschijnlijk hun leider. Desert had haar naam eens horen vallen. Icy. ''Oh,'' Zelfs haar stem klonk gevaarlijk. ''Je bedoelt een stel jonge katten die het zo hoog in de bol hebben denken mij te verslaan? Mijn elite? Jullie zijn niets waard, je kan niet eens een vogeltje uit de lucht plukken met die kleine nageltjes.'' Opeens viel Lionroar haar aan, en Desertpaw wist zeker dat ze dat niet had verwacht. De zwarte kater stoof naar Evergreen toe, raakte haar, maar gelukkig sprong de windclan krijger opzij. Desertpaw dacht de zin: ''En zo zien we elkaar weer.'' Op te vangen. De stem van zijn tegenstander klonk met spot terug. ''Dom beest, heb je intussen nog niet door dat je mij niet aankunt? Ga een tegenstander van je eigen niveau zoeken. Oh, nee, wacht, er zijn verder geen kittens hier.'' Plotseling ging er in Deserts hart een belletje rinkelen. Waarom zat ze hier nog? Ze moest haar clangenoten helpen. Ze zag een paar katten uit andere clans, een vechtende elite, en wat dan nog? Die bloodkonijntjes en hun zogenaamde leader Icy moesten hier weg. Ze sprong met dikke staart uit de struik, en legde haar oren in haar nek. ''En zo is dat.'' Antwoordde ze op de zin van Evergreen. Normaal was ze vriendelijk. Maar dit was het slagveld. Ze was klaar voor een gevecht.
☆