{Open - SPT} Into the Woods

_{I went into the woods today
To see what I could find
I saw an Owl
and he told me
That he was wise

He said stay a while
Don't be afraid}
. : Open for all : .

Vluchtige pootstappen verrieden de aanwezigheid van een kleine, bruin met witte snowshoe poes. Haar blauwe ogen, zo blauw als de strakke lucht boven haar, keken vluchtig om zich heen terwijl ze haar aanwezigheid probeerde te verbergen door haarzelf laag bij de grond te houden. Haar adem kwam in zachte ademstoten naar buiten gerold terwijl ze haar staart stil boven de grond hield hangen. Dennennaalden prikten in haar pootkussentjes terwijl ze stil doorliep. Ze had zich tijden ongemakkelijk gevoeld bij de tweebeenhuizen, maar ze had gehoord dat er overtreders waren geweest. Nieuwsgierig dat de jonge poes was, wilde ze toch even met eigen ogen kijken. Toch... kon ze niks vinden, helaas.

_{I went into the woods today}

_{Bruusk wandelde hij voorbij de katten die zich in de krijgers den bevonden, en betrad met een grote grimas de open plek van het kamp. Maar echter, daar aangekomen, leden zijn voeten hem naar de ingang van het woud toe. Zijn gele blik flitste nog even van links naar rechts, waarna hij het bos instormde. De wind sloeg als razendsnelle zweepslagen in zijn gezicht, en gleed als een glibberig spul over zijn rug heen. Hij vroeg zich af wanneer het zou gaan sneeuwen, maar dat zou vast niet meer zo lang duren. Toen een tweekleurige poes in zijn zichtveld verscheen hield hij abrupt halt en vloekte hij even zachtjes. Algauw draaide de kater zich om zodat hij weer weg kon lopen, bang dat als hij in de ogen van de poes keek, hij alleen maar haat jegens hem kon zien.}

Strawberry spitste haar oren toen ze geritsel hoorde vlakbij. Behoedzaam draaide Strawberry haar kop. Was de kittypet daar? Schok en een lichte angst flitste echter in haar blauwe ogen toen ze het figuur van Twirlfang haar gezichtsveld bereikte. "T-twirlfang.." Fluisterde ze zachtjes, terwijl ze haar oren naar achter draaide. Het moment van schok was echter van korte duur. Omdat ze niet op zat te letten, liep ze met haar kop tegen een uitstekende tak aan. Meer van schok dan van pijn, bracht ze "Auw!" uit en wreef ze met haar voorpoot over haar kop heen.

_{Net toen hij er vandoor wou gaan, hoorde hij de bekende stem van Strawberry luidden. "Auw!" Geschrokken en bang dat er iets mis was met d'r, draaide hij zich om en rende hij naar haar toe. "Gaat het?" Zijn stem had iets bezorgd, eveneens als de blik in zijn gele ogen.}

Dirty water staring back at me, nothing but a bitter mirroring
Calm and quiet painted everyday five hundred shades of grey
Amplifying every love affair love the taste although there's nothing there
Whether dreaming or reality hive minded symphony
Draw it in the bookmark of the end
Bursting through the seams, the game we play is seeming to be..

Strawberry verstarde in haar houding toen Twirlfang dicht in de buurt kwam. Ze bleef dus maar naar de grond staren en luisterde zachtjes naar zijn woorden. Ze mompelde zachtjes haar instemming en knikte om dit te illustreren. Ze keek eventjes op de bloeddruppels die aan de vacht van haar poot waren blijven kleven. "Tis maar een kleine kras..." Mompelde ze erachteraan. Als het groter was geweest dan een kleine kras, had ze meer bloeddruppels gezien. Maar ze bleef Twirlfang niet aankijken, ze bleef verstard staan.

"Why not play a game?" a normal line..

_{"Tis maar een kleine kras..." Hij bleef haar bezorgd aankijken en negeerde het feit dat de poes hem nog altijd geen blik waardig gunde. Dat was haar probleem, hij maakte zich momenteel alleen zorgen om haar gezondheid, en dus de wonde die zich op haar hoofd had gegrift. "Zeker? Weet je zeker dat je niet naar Jayfeather wilt?" Hij bekeek even de wonde en het bloed dat eruit droop.}

Eventjes wierp Strawberry een schichtige, bijna angstige blik naar Twirlfang. Hij was te dichtbij voor haar wens. Haar staartpunt bewoog dan ook nerveus heen en weer. "Het is maar een kleine kras..." Miauwde ze zachtjes, "Keek gewoon niet uit waar ik liep... H-Het is niks," Bevestigde ze opnieuw zachtjes.

_{"Het is maar een kleine kras..." Hij veroerde geen vin en bleef haar nog altijd op dezelfde manier aanstaren. "Keek gewoon niet uit waar ik liep... H-Het is niks," Hij knikte uiteindelijk en nam een stapje naar achter. "O-oké dan." Miauwde hij. "Maar die wonde moet nog altijd verzorgd worden," Hij haalde even adem en vervolgde zijn zin. "Blijf hier, dan zoek ik even naar spinrag." Met een klein knikte van zijn kop was hij alweer weg, zoekende naar het middel dat het bloeden tijdelijk zou stoppen.}

"O-oké dan." Miauwde hij. "Maar die wonde moet nog altijd verzorgd worden," Strawberry keek weer even nerveus op. "Hoeft niet.." Protesteerde ze zachtjes en zwakjes, bang om de grote kater alsnog boos te maken. "Blijf hier, dan zoek ik even naar spinrag." Haar woorden werden in de wind geslagen. Maar nu de kater weg was, kon ze eventjes op adem komen en zichzelf herpakken. Huiverig haalde ze diep adem en blies ze weer uit. In... uit... In... Zo nu en dan keek ze schichtig om zich heen, haar omgeving goed in de gaten houdende. Strawberry ging zitten en krulde haar staart om zich heen, alsof dat haar zou kunnen beschermen als Twirlfang nog iets zou flikken.

_{Algauw vond hij hetgeen waarnaar hij aan het zoeken was; Spinrag. Snel nam hij wat van het spul mee in zijn bek en rende hij terug naar Strawberry. Zonder even aandacht te schenken aan haar bange houding, drukte hij de spinrag zachtjes op de wonde die nog altijd bloed liet vloeien. "Het is niet zo'n grote wonde, maar alsnog wou ik voorkomen dat je misschien teveel bloed zou kwijtspelen." Hij slikte even en ging verder met de spinrag zachtjes tegen de wond te drukken.}

Al snel kwam de bruine tabby kater weer in beeld. Strawberry leunde instinctief van hem weg en kromp samen toen hij zijn poot op haar kop drukte. "Het is niet zo'n grote wonde, maar alsnog wou ik voorkomen dat je misschien teveel bloed zou kwijtspelen." Miauwde de kater. Waarom deed hij zo bezorgd? Ze wist toch wel dat het een spelletje van hem was. "Het was maar een kleine kras..." Herhaalde ze zachtjes, duidelijk niet op haar gemak bij zijn aanraking. Haar blauwe ogen keken eventjes op naar zijn goudkleurige, vervuld van angst en nervositeit.

_{"Het was maar een kleine kras..." Hij haalde zijn schouderbladen op. "Dan nog, ik wou niet zo'n gevaarlijk risico nemen." Sprak hij zacht, amper hoorbaar. Maar toen ze een blik vervuld met angst en nerveusheid op hem wierp, keek hij weg, bang dat de poes zag dat haar vijandelijkheid hem wel degelijk pijn deed.}

Strawberry's blik ging weer naar haar poten, haar schouderbladen beefden zachtjes. "Dan nog, ik wou niet zo'n gevaarlijk risico nemen." Miauwde de kater. Strawberry opende haar mond om weer te protesteren, nam daar ook weer een hap lucht voor. Maar uiteindelijk kwam er alleen maar een timide "Oké" uit haar mond geslopen. De rest van de lucht ontsnapte weer bijna geruisloos. Ze zat nog steeds ietwat ineen gekrompen, nerveus.

_{"Oké." Sprak ze uiteindelijk. Hij hmmde even en ging nadien weer op een respectvolle afstand van haar vandaan zitten. "Ik euh.. Zou je nog altijd aanbevelen even langs te gaan bij Jayfeather, gewoon voor een check-up." Sprak hij rustig. "Ik moet weer verder, dus tja, eh..." Hij knikte even naar de poes en draaide zich nadien om, klaar om weg te wandelen.}

"Ik euh.. Zou je nog altijd aanbevelen even langs te gaan bij Jayfeather, gewoon voor een check-up." Sprak de kater rustig. Maar Strawberry schudde haar kop alweer in ontkenning. Ze ging niet naar de medicine cat. Ze ging nooit naar de medicine cat. "Ik moet weer verder, dus tja, eh..." Strawberry twijfelde eventjes. "..Wacht.." Sprak ze zachtjes, bijna onverstaanbaar. Hierna had ze al spijt, zo'n enorme brandende spijt van haar woorden.

_{"..Wacht.." Zodra hij dat gehoord had, hield hij halt en draaide hij zich traag om. Echter, hij zag de spijt in haar ogen flikkeren. Wat ze ook ging zeggen, het was vast niks goed... "Wat is er..?" Vroeg hij zacht, met lichte interesse in zijn stem.}

Eventjes bleef Strawberry verstard staan terwijl het vocht zich in haar ogen ophoopte. "W-waarom," Haar stem haperde en huiverde als een blad in de wind, "w-waarom sta je erop om altijd spelletjes m-met me te spelen? W-waarom doe je n-nu ineens alsof je lief en aardig b-bent?" Miauwde ze zachtjes, met een lichte snik in haar stem. Er huisde een zekere vermoeidheid in haar angstige ogen, moe van het constant waakzaam zijn en bang zijn...

_{"W-waarom," Holey sht, hier gingen we. "w-waarom sta je erop om altijd spelletjes m-met me te spelen? W-waarom doe je n-nu ineens alsof je lief en aardig b-bent?" Een sidderende zucht verliet zijn mond. Hij was hier nooit goed in geweest, hoe kon hij nu duidelijk maken dat hij deze keer geen spelletje met haar aan het spelen was? "Strawberry..." Hij dacht even na, en keek haar nadien strak aan. "Ik weet dat ik slechte dingen gedaan heb, maar ze waren allemaal met een reden. En net zoals nu heb ik ook een reden waarom ik zo aardig doe..." Sprak hij kalm. "En die reden weet je al." Vervolgde hij nadien zachtjes. "Ik durf veel, ik vervals mijn gevoelens vaak. Maar ik beloof op het graf van al mijn dode familieleden, dat ik deze keer geen spel met je probeer te spelen."}

"Strawberry..." Hij dacht even na, en keek haar nadien strak aan. "Ik weet dat ik slechte dingen gedaan heb, maar ze waren allemaal met een reden. En net zoals nu heb ik ook een reden waarom ik zo aardig doe..." Sprak hij kalm. "En die reden weet je al." Vervolgde hij nadien zachtjes. "Ik durf veel, ik vervals mijn gevoelens vaak. Maar ik beloof op het graf van al mijn dode familieleden, dat ik deze keer geen spel met je probeer te spelen." Zachtjes en ongelovig schudde Strawberry haar kop en zette een pasje achteruit. "H-hoe kun je van m-mij bedreigen en v-vermoorden..." Haar stem huiverde nog erger dan eerst bij de laatste drie woorden, "N-naar.. naar dit.." Ze schudde haar kop en keek naar haar poten. "Ik ben sowieso niet om lief te hebben..." Mompelde ze er bijna onverstaanbaar achteraan.

_{"H-hoe kun je van m-mij bedreigen en v-vermoorden..." Hij ademde even diep in en uit, en spitste zijn oren in haar richting. "N-naar.. naar dit.." "Ik geloof dat de wonderen de wereld nog niet uit zijn." Glimlachte hij haar zachtjes toe. "Ik ben sowieso niet om lief te hebben..." Hij schudde zijn kop even en keek haar rustig aan. "Dat ben je wel, écht wel." Klonk zijn stem nadien zacht.}