[SPT] So... This is 'Love'?! .:Greentear:.

Nutteloos slenterde Roseheart door het ThunderClan kamp, opzoek naar iets leuks om te doen, waar ze niet geïrriteerd van werd na 5 minuten. Ze staarde naar de bewolkte hemel die niet veel goeds voorspelde en aankondigde dat ze wel eens in de regen terecht zou kunnen komen. De poes zocht iemand om mee te kletsen, iemand die haar niet weer zou vervelen en iemand die wat meer op haar leek van karakter. Haar vrienden waren op één poot te tellen, en dat waren er dus geen. Ze kende bijna niemand, ze kende enkel hun geur en van sommigen hun naam gedeeltelijk. De ThunderClan kat besloot een random kat aan te spreken in de hoop dat die dat zou aanvaarden. De eerste die haar aandacht trok was een donkerbruine tabby kat die er sierlijke en naar haar weten heel aantrekkelijk uitzag. Ze draaide even met haar hoofd naar haar staart om het niet te laten opvallen dat ze tegen zichzelf praatte en ze fluisterde op onhoorbare toon: 'Waauw, als ik met hém overweg kan...!' Ze grijnde even en keerde haar nadien terug om. Ze stapte tot bij de knappe kater en lachte vriendelijk. "Hoi, ik ben Roseheart, wat is jouw naam?", begroette ze hem vriendelijk. Roseheart gaf hem een respectvol knikje uit beleefdheid en wachtte op een antwoord. Ze ging kalm zitten en zwiepte wat met haar staart over de -nu nog- droge grond die omhoog werd geblazen en vervormd naar stof. De warrior poes probeerde aangenaam het oogcontact met de kater te behouden tijdens het gesprek.

Is SPT goed voor je?

_{Greentear liep rustig voort over de droge grond, boven hem pakte een donkere hemel zich samen, klaar om zijn woede op hem los te laten. Hij had het niet verdiend, maar ach, waarom ook niet? De kater kon het wel gebruiken als iemand hem een moment uitkafferde voor vanalles en nogwat. Maar nee, het enige wat de donkere wolken op hem los zouden laten, waren dikke regendruppels die na verloop van tijd door zijn vacht zouden dringen en hem tot op het bot zouden verkleumen. Maar de kater zou blijven zitten. Met een zucht liet Greentear zich door zijn achterpoten zakken en sloeg zijn gevlekte staart om zijn voorpoten. 'Hoi, ik ben Roseheart, wat is jouw naam?' sprak een zwartwitte poes plotseling tot hem. De kater had haar nog nooit gezien, maar ze leek hem wel aardig. 'Greentear, ben ik genoemd. Leuk kennis te maken.' Een glimlachje speelde om zijn lippen, een twinkeling lag verscholen in zijn ogen.

OOC: Is prima ;]}

De tabby kater had zijn gevlekte staart over zijn voorpoten geslagen en had vriendelijk geluisterd naar Roseheart's begroeting. 'Greentear, ben ik genoemd. Leuk kennis te maken', antwoordde de kater die blijkbaar Greentear heette. Er verscheen een glimlachje op zijn smalle gezicht en twinkelingen leken zich in zijn ogen te verschuilen. 'Greentear hé? Mooie naam! Mag ik erbij komen liggen?", vroeg ze. Naar haar mening ging het praten nog erg vlotjes, maar waarschijnlijk dacht enkel zij daar zo over. De rosse poes vergat bijna terug te lachen dus verscheen er in een fractie van een seconden een iets te overdreven glimlach op haar gezicht. Even twijfelde ze maar daarna besloot er toch om een paar passen dichter in zijn richting te wagen.

_{'Greentear hé? Mooie naam! Mag ik erbij komen liggen?' Vroeg de poes hem. De gevlekte kater opende even zijn mond, om deze weer dicht te doen. Een moment stond hij met een mond vol tanden, om dan toch te knikken. 'Ach, waarom niet?' Greentear schoof wat op om plaats voor haar te maken. Een glimlach verscheen om haar mond, iets te overdreven naar de mening van de kater, maar het maakte niet uit. Dit was het soort katten waar hij zich prettig bij voelde, die zelf meer praatten dan de ander, en niet per se een antwoord nodig hadden.

OOC; Dit kader van je is veel mooier x'D Die van mij mag je vergeten haha.}

Een momentje lag de kater daar, met zijn mond open, niets zeggende. Toch lukte het hem uiteindelijk om toch te knikken waarna hij haar vraag beantwoorde: 'Ach, waarom niet?' Greentear schoof een beetje op om plaats voor haar te maken waarna Roseheart naast hem ging liggen. Ze lag nog wel zo'n halve meter van hem weg, maar dat vond ze niet erg; het was momenteel niet al te koud in het kamp. "Dankje! En euh, hoe gaat het met je?", besloot ze dan uiteindelijk te vragen toen er een korte stilte wilde doordringen in hun gesprek.
OOC: Die is gemaakt door Isa <33 En de jouwe is ook mooi hoor c;

_{Met een glimlachje zag de kater hoe Roseheart naast hem kwam liggen, een onprettige stilte duurde voort. 'Dankje! En euh, hoe gaat het met je?' vroeg de rood-witte poes hem. Greentear wende een moment zijn kop af, alvorens antwoord te geven. 'Prima, op het moment. En met jou?' De groene ogen werden een moment gericht op de donkere lucht boven hen.

OOC; Kun je een accountje van haar noemen? Dan weet ik weer wie het is x'D}

De kater leek niet ze tevreden met de stilte die er rondhing. Wanneer Roseheart iets vroeg leek hij nogal afwezig en starend naar de donkere hemel te antwoorden, daar hield ze niet zo van... 'Prima, op het moment. En met jou?', antwoordde hij op haar vraag, terwijl hij zijn hoofd omhoog had gericht en met zijn prachtige, groene ogen naar de hemel staarde. "Ook goed... Ik zit alleen met iets, maar vind niemand om er mee over te praten...", zei ze zacht en voorzichtig om zijn aandacht weer te trekken. Ze glimlachte nu al heel wat minder fel, ze glimlachte prachtig, en dat wilde ze hem wel laten merken!

_{'Ook goed... Ik zit alleen met iets, maar vind niemand om er mee over te praten...' De verandering in de toon van de poes liet de kater haar opnieuw aankijken. Haar glimlach was van overdreven naar een prachtige glimlach veranderd, en de kater vond het absoluut geen straf naar haar te kijken. 'Je kunt me alles vertellen.' vertelde hij haar op een vriendelijke toon, zijn groene kijkers keken haar aan.}

Het bleek dat het aandacht trekken met haar stem en glimlach hun werk had gedaan wanneer Greentear zich weer tot Roseheart wendde. 'Je kunt me alles vertellen', zei hij met zijn prachtige stem die ze zo graag keer op keer opnieuw zou beluisteren. Normaal zou ze nooit zomaar haar gevoelens delen met Jan en alleman, maar hier had ze echt een goed gevoel bij, dus vertelde ze het hem maar. "Ik ben een paar dagen geleden gestoken door een doorn in mijn rechter voorpoot. Ik was aan het jagen en dat irritante prooidier zat verscholen in een struik, met een doornstruik erachter... Ik ben wel opzoek gegaan naar Jayfeather in de Medicine Cat den maar heb Jay niet gevonden. Later heb ik besloten hem er zelf uit te trekken en nu is het dus een hele zwelling geworden. Ik weet gewoon niet wat ik ermee moet doen en telkens als ik stap heb ik er weer last van...", zei Roseheart. Het was net zoals het moment dat ze het vertelde aan Starlingkit in de Med. Cat den, als ze het uitlegde klonk het toch altijd zó stom!

_{Rustig luisterde de kater naar de uitleg van de poes, een heel flauw glimlachje ontstond rond zijn mond, hij wilde haar niet voor gek zetten door breed te gaan glimlachen. 'Was de Apprentice er niet? Laat mij anders eens kijken?' vroeg hij voorzichtig. Zijn groene ogen lieten die van haar een moment los om naar haar poot af te dwalen, maar hij wist niet welke poot het was, en keek haar dus weer terug aan. Langzaam was de lucht dreigender geworden en had zijn lading voorzichtig op hen neergelaten. Het regende zachtjes, maar de kater merkte het niet eens.}

Opgelucht kwam Roseheart tot de vaststelling dat Greentear wel bezorgd om haar was, en niet zo'n sukkel die haar begon uit te lachen zonder enige moeite te doen om zijn lach in te houden. 'Was de Apprentice er niet? Laat mij anders eens kijken?', vroeg hij voorzichtig, kijkend naar haar rosse pootjes en niet wetend welke poot het was. "Oké, maar wel voorzichtig want het doet snel pijn", antwoordde ze, niet veel later gevolgd door nog een aantal woorden: "Het is mijn rechter voorpoot", ging ze verder met een glimlachje op haar gezicht en ze knipoogde zachtjes. Terwijl ze dit zei schoof ze haar rechter voorpoot met de zwelling wat in zijn richting zodat hij het beter kon bekijken.

_{Met de woorden 'Oké, maar wel voorzichtig want het doet snel pijn,' en 'Het is mijn rechter voorpoot,' werd de poot rustig naar de kater toegeschoven, die er zorgvuldig naar keek. Greentear beet even op zijn lip, om vervolgens zijn mond open te doen. 'Ik denk dat het vanzelf minder dik zal worden en minder pijn zal gaan doen. Het lijkt niet ontstoken te zijn.'}

Greentear bekeek de poot even en al zijn aandacht voelde zo goed aan. Hij beet even op zijn lip waarna hij terug begon te spreken. 'Ik denk dat het vanzelf minder dik zal worden en minder pijn zal gaan doen. Het lijkt niet ontstoken te zijn', zei hij. "Ik hoop het... Ik kan echt geen dag langer met zo'n pijn rondlopen...", antwoordde Roseheart een beetje hopeloos met haar woorden. Ze voelde rare tintelingen in haar buik wanneer ze hem aankeek en het praten werd steeds moeilijker, was ze ziek?
/div>

_{Haar woorden deden de kater glimlachen, een twinkeling verscheen in zijn ogen en bracht ze tot leven. 'Dat zal vast wel goed komen.' Een glimlachje sierde zijn mond, de poes was aardig, en zeker niet lelijk. Voor het eerst had Greentear de neiging meer te praten dan normaal. Wat was er met hem aan de hand?}

Greentear's ogen twinkelde weer en ze leken bijna tot leven te komen. Geruststellend antwoordde de kater op haar bezorgde woorden: 'Dat zal vast wel goed komen.' "Als jij het zegt, dan zal dat wel zo zijn. Maar ik denk dat ik ziek ben of zo... Moet daar dan ook mee naar de Med. Cat den?", vroeg ze een beetje stotterend. Het ging over het rare gevoel dat ze had, steeds als ze in Green's buurt was.

_{Greentear keek haar een tikkeltje bezorgd aan. 'Dat zou ik wel doen. Die zal je beter kunnen helpen dan ik.' Hij glimlachte zwakjes.

OOC; Eigenlijk moet ze nu echt naar de Med. Cat gaan, dan worden ze ook wat bekender haha x'D}

Roseheart was een beetje beschaamd over het rare gevoel dat ze steeds had en Greentear reageerde er ook bezorgd op. 'Dat zou ik wil doen. Die zal je beter kunnen helpen dan ik', antwoordde hij op haar rare gedachten. "Maar, het is zo moeilijk uit te leggen, en ik heb het nog nooit eerder gehad... Ach, we zullen wel zien! Heb je eigenlijk broers of zussen?", vroeg het rosse poesje dan uiteindelijk om zo onopvallend mogelijk van onderwerp te veranderen.

OOC: Die kan ik wel Pm'n, maar dan moet in dat zelfde topic Greentear ook wel naar de Med. Cat gaan, anders maakt ze haar compleet belachelijk! x'D

_{De gestreepte kater glimlachte. 'Nee, ik was enige in het nest. Jij?' Hij deed een poging om haar vrolijk aan te kijken, de regen kwam nog steeds op hem neer, maar deerde hem niet. Het regende niet hard, al was het om hem heen langzaam donker geworden door de dreigende wolken.}

Greentear leek te trachten terug een glimlach te vormen op zijn gestreepte gezicht. "Ik was ook de enige... Vind ik wel spijtig, soms voel ik me zo alleen...", zei ze terwijl ze hem aankeek met een lichtelijk afgedwaalde stem.

_{De kater glimlachte weer, en knikte. Hij had veel met zijn ouders gespeeld, omdat deze het sneu voor hem hadden gevonden dat zijn enige broertje tijdens de geboorte was overleden, dus echt alleen was hij niet geweest.}

Onderwerp: Re: [SPT] So... This is 'Love'?! .:Greentear:.