SPT - This can't be happening

Met ruime stappen bewoog hij zich voort. Hij had zich de laatste dagen nogal afwezig gedragen, dus het werd eens tijd dat daar verandering in kwam. Hij ging naar de kraamkamer toe, maar nog voordat hij die betrad, sloeg hij af, naar de achterkant van de den. Hier hield hij abrupt halt, versteend aan de grond gespijkerd door de bekende vacht die hij zag.

+Strawberry

Langzaam bewoog Strawberry zich voort in de schaduwen van het kamp. Ze hield zich rustig, stil. Dat deed ze al weken nu. Ze wilde dan ook weinig contact met anderen nu. Ze voelde zich niet prettig onder de priemende blikken van anderen, en dan vooral niet onder de blik van één specifieke kater. Twirlfang. Maar haar geluk bleek weer niet mee te werken, gezien het feit dat ze precies deze kater tegen moest komen. Strawberry bevroor en bleef met haar lucht blauwe ogen naar de kater staren, aan de grond genageld. "T-twirlfang," Stamelde ze.

Toen hij hoorde dat de poes zijn naam al stamelend uitsprak, kreeg hij het gevoel dat de angst die ze voor hem had nog altijd niet helemaal geblust was. En hij wou hier gebruik van maken. "Wat doe jij hier?" De bedoeling was dat het op een bedreiging leek, maar het had eerder iets weg van een kitten die om de melk van zijn moeder smeekte.

Strawberry stond nog steeds als bevroren naar de kater voor haar te staren, maar zijn toon was ook niet helemaal wat het geweest was. DIt gaf haar ergens... moed. Misschien was het dom, maar ze was immers nog in het Thunderclan kamp. "Ik kan hetzelfde aan jou vragen." Siste ze, haar stem nog niet verheffende, omdat ze nog geen stennis wilde schoppen.

"Ik kan hetzelfde aan jou vragen." Ze kaatste de vraag dus bewust terug? Twirlfang keek haar even verward aan. Maar daarnet was ze nog.. bang? "Op rust komen, nu blij?" siste hij terug, maar net zoals daarnet sprak hij op een alles behalve angstaanjagende toon.

Strawberry vernauwde haar ogen kritisch. Ze was het zo zat om in het rond gepusht te worden door deze kater. "Nee, zolang ik jou zie niet." Concludeerde ze.

"Nee, zolang ik jou zie niet." concludeerde ze. Een shok van paniek gierde door zijn lichaam heen. Waar ging dit gesprek naar toe? "Nou, dan heb je pech. Want ik ben nog lang niet van plan om dood te gaan." spuugde hij, plots de kracht gekregen zijn stem weer dreigend te maken.

Duidelijk trok Strawberry zich eventjes terug door zijn plotselinge verandering van toon, maar een koppige uitdrukking liet de angst langzaam weer uit haar blik wegvloeien. "Ik toevallig ook niet." Siste ze, terwijl ze met haar staart zwiepte.

"Ik toevallig ook niet." Zijn vastberadenheid ebde weg, en een zekere angst nam plaats. "Dat zullen we wel nog zien." siste hij op een lage, grommende toon. Hij wist dat hij nu niets kon doen, gezien Strawberry dan heel het kamp bij elkaar kon gillen, en dan was hij gezien. Schaakmat.

Strawberry keek hem rustig aan. "Dus, hoe gaat het ermee?" Ze besloot haar geluk maar te gaan drukken, kijken hoe ver ze kon gaan. Op de één of andere manier, voelde ze zich minder bang. Gewenning, noemde ze het zelf maar. Na constant in angst geleefd te hebben, begon ze er langzaam aan te wennen...

"Dus, hoe gaat het ermee?" Ze bleef rustig, maar gezien hij de vraag te overdreven vond besloot hij die maar te negeren. "En wat nu?" Hij wou dit voor eens en altijd afmaken. Hij wou eindelijk wat rust in zijn leven, zodat hij niet meer de hele tijd met het lastige gevoel moest rondlopen en de gedachte dat ze hem elk moment kon verraden.

Op zijn volgende woorden vernauwde Strawberry haar ogen en prompt raakte ze weer erger op haar hoede. "Dat je me niet aanvalt of bedreigt zou een mooi begin zijn?" Miauwde ze, met een lichte sis in haar stem.

"Dat je me niet aanvalt of bedreigt zou een mooi begin zijn?" Hij vernauwde even zijn ogen en wist zijn woede in bedwang te houden. "Als jij me beloofd tegen niemand iets te zeggen over die rogue." miauwde hij snel, nice doing bussiness.

Strawberry vernauwde haar ogen nadenkend en een korte stilte viel terwijl ze nadacht, maar uiteindelijk sprak ze. "Deal." Miauwde ze uiteindelijk. "Zolang je je aan jouw kant van de deal houdt, hoeft niemand het te weten." Besloot ze, terwijl ze mentaal een zucht van verlichting slaakte.

"Deal." Verbaasd als hij was staarde hij haar even aan. Meende ze dat nu of maakte ze simpelweg een grapje? "Zolang je je aan jouw kant van de deal houdt, hoeft niemand het te weten." Hij knikte, en slaakte een zucht van opluchting, net zoals Strawberry deed. "Goed, ik zal je niet meer bedreigen.. of aanvallen." herhaalde hij nog een keer, voor de zekerheid.

Strawberry knikte wat stijfjes. "Ja. En dan zal ik niemand wat zeggen." Herhaalde ze, nog steeds ietwat weifelend. Was het echt zo makkelijk? Was haar nachtmerrie hiermee over? Het was bijna anti-climatisch. Maar ze ging er niet over klagen.

"Ja. En dan zal ik niemand wat zeggen." Hij knikte voor de tweede keer. "Dus.." Hij wist niet hoe hij zich nu moest gedragen tegenover de poes. Hij had zich eigenlijk nooit écht kunnen voorstellen, gezien hij zich de druk bezig hield met haar angst aan te jagen. En hij was er van overtuigd dat dit nog niet zo soepel ging verlopen.

Wat nerveus schuifelde Strawberry met haar poten over de grond heen. Haar blik volgde de beweging, al volgde haar oren elk geluidje dat Twirlfang maakte. "Euhm... Tja.." Murmelde ze zachtjes.

"Euhm... Tja.." miauwde ze zachtjes, waarschijnlijk wist ze zelf ook niet iets waarover ze zouden kunnen praten. Plots viel er hem iets op. "Hoe oud ben jij eigenlijk?" De vijandige blik was helemaal verdwenen, en een iets vriendelijkere was nu zichtbaar.

Wat verbaasd ging Strawberry's blik omhoog en ze was eventjes verloren voor woorden door de plotselinge vraag. "Euh.. ik.. euh..." Stamelde ze, "Ik.. Ik ben 14 manen oud nu." Miauwde ze uiteindelijk maar, "En.. en jij?"

Onderwerp: Re: SPT - This can't be happening