{OPEN} the dark times are gone.

_{een kille windvlaag stormde de eenzame elders den binnen. de warme zon was opgevangen door koude wolken. alleen lag One-eye in de elders den, er was vandaag nog niemand langs geweest die gewoon een gesprek wou voeren ze kwamen alleen langs om nors mos te verschonen en een muis te dumpen. met trage stijve passen stapte One-eye naar de uitgang van de elders den. halverwege ging ze weer zitten ze vouwde haar staart over haar grijze pootjes en tuurde met haar enige werkende oog het kamp door. haar kopje was uit de den gestoken en de rest van haar lichaam was nog in de den. One-eye's kop schoot van links naar rechts toen ze pootstappen hoorde. "hallo?" mompelde ze schor.}

Verborgen achter de prooistapel schuilde Adderkit tegen de windvlagen die het, nog herstellende, ThunderClan kamp teisterde. De zon was heerlijk en warm- maar die was nu nergens te bekennen. Zijn bleke, zilveren ogen tuurde het kamp rond en het eerste wat hij zag waar hij kon schuilen was de elders den. Niet bepaald uitnodigend maar het moest maar. Toen hij omhoog kwam sloeg een niet al te zachtzinnige windvlaag hem half omver en ontblootte hij zijn nageltjes in een poging zich vast te klampen aan de bosgrond. Vlug rende hij naar de elders den- die het dichtste bij was om vervolgens bijna tegen One-eye aan te knallen. Nog net ontweek hij de zwaar bejaarde elder en schoot hij langs haar heen. "Sorry One-eye!" Riep hij uit. Adderkit krabbelde overeind en schudde zijn gestreepte vachtje uit. Hij keek rond en merkte dat de elders den, net als de kraamkamer, erg dicht was en dus veel beschutting bood. Hij was er nog nooit binnen geweest- maar hij had geen spijt van zijn beslissing om hier naar binnen te gaan. Hij wierp One-eye een vragende blik toe, hopend dat ze niet boos was. Hij had geleerd dat elders soms heel erg knorrig konden zijn, maar ook dat hij respect moest hebben voor ze. Ze waren niet voor niets 'oudere'.

_{een klein bruin tabby balletje knalde bijna tegen de poten van One-eye aan. "Sorry One-eye!" riep het kleintje. eventjes bestudeerde One-eye de kleine bruine kitten, dit was de kleine Adderkit als ze het goed had. "kijk voortaan beter uit kleintje" mompelde ze. One-eye probeerde het een beetje positief te laten klinken maar dit was vrij moeilijk. een kille windvlaag vloog naar binnen gevolgd door een harde donderslag, meteen brak ook de regen uit. snel vloog One-eye op ze greep Adderkit bij zijn nekvel en droeg hem naar de achterkant van de den. met een opgezeten staart en grote ogen plofte ze neer en legde de kleine kitten achterhaar. "de starclan is niet vrolijk vandaag" grinnikte ze een beetje verward. One-eye draaide haar kopje naar de kleine kitten die was vast geschrokken van de onverwachtse weer verandering.}

Toen een kille windvlaag naar binnen zwiepte zette Adderkit zijn haartjes overeind. Echter toen die gevolgd werd door een oorverdovende donderslag en de lucht uit één leek te splijten was Adderkit er van overtuigd dat dit het einde van zijn leven was. Met grote ogen en een vacht- nog dikker dan voorheen sprong hij achteruit. Toen de oude poes hem bij zijn nekvel pakte verzette hij niet. Integendeel bleef hij stil hangen zoals hij dat instinctief deed als hij bij zijn nekvel gepakt werd. Toen One-eye hem los liet kroop hij achter haar dicht tegen haar aan. Ze mocht dan wel oud zijn, lelijk misschien zoals ze sommige kits hoorde zeggen, maar ze was ook wijs .. maar vooral ook de enige bescherming die hij nu had en ze hadden heel ThunderClan nodig moeten hebben wilde ze hem terug naar buiten krijgen.
Adderkit had nog nooit eerder donder meegemaakt- en hij vond het niets. 'de starclan is niet vrolijk vandaag' Hoorde hij haar zeggen. "S-StarClan doet dit ..!?" Riep hij boven het gehuil van de wind uit met grote ogen. Deden zijn ouders dit? Waarom? Wilde ze hem bang maken? Nee. Dat geloofde hij niet. "Dat zouden ze nooit doen!" Riep hij ontkennend.

_{"S-StarClan doet dit .. Dat zouden ze nooit doen!" zij de kleine Adderkit ontkennend. met een zucht besefte One-eye dat kleine Adderkit's ouders beide in de starclan waren. "je ouders proberen je niet bang te maken ze leren je een les, nooit je concentratie verliezen altijd je koppie er bij houden." iets kalmer ging One-eye liggen. de donderslagen verminderden en de regen ging over in een klein buitje. het was nog niet wind stil maar het ging beter.}

{hoi, mag Koa er ook bij Wink

}
Koalakit rilde angstig toen ze keek naar de donkere wolken die boven haar hoofd samenpakte. Haar blauwe ogen flitsten heen en weer. Koalakits haar bruine vacht stond recht van schrik. Plotseling hoorde ze een donderslag. Alles ging zo snel, de regen viel snel en hard, het bruingestreepte poesje vluchtte naar de dichtbijzijnde den en botste tegen een andere kit op. In de war wankelde ze eventjes. Toen ze niet meer dubbelzag zag ze dat ze tegen Adderkit was opgebotst. "S..sorry", mompelde Koalakit verlegen. Ze keek met haar blauwe ogen naar de Elder. "H...Hal..lo O...n On-Eye." Koalakit bibberde van de kou, maar meer van verlegenheid. Haar hele vacht druipte van de regen. Ze ging zitten om haar te wassen.

Adderkit was alles behalve tevreden met One-eye haar antwoord. Wat betekende 'je koppie er bij houden'? Sowieso hield hij die er bij anders kon hij toch niets zien? Hij sprong achter de elder vandaag en wilde gaan kijken of de regen de den in kon komen maar hij werd halverwege onderschept door iets kleins wat tegen hem aan botste. Hij ving zichzelf op en keek recht in de ogen van Koalakit. "Geeft niet!" Riep hij als antwoord op haar excuses. Hij was per slot van rekening ook tegen One-eye aangebotst- nou ja, bijna- dus was het even eerlijk dat zij er ook niets aan kon doen. Toen hij zag dat ze beefde gaf hij haar een duw naar One-eye toe. "Kom op! Straks vat je nog kou" Zelf sprong Adderkit langs haar heen en nestelde zich tegen One-eye aan. Nog even keek hij haar vragend aan om zeker te weten dat hij toestemming had.

"Geeft niet!", riep Adderkit Koalakit glimlachte dunnetjes. "Kom op! Straks vat je nog kou" Ze zag met haar blauwe oogjes dat Adderkit naast On-Eye ging liggen. Glimlachend schudde Koalakit haar uit en ging naast het buine katertje zitten. Adderkit voelde warm aan. Ze deed haar blauwe oogjes dicht en snorde zachtjes.

(sorry flutje)