Racing samples... [Lostpath]

De slank gebouwde kater lag opgekruld in zijn mos nest. Hij bewoog zijn oren toen hij doorkreeg dat iemand tegen hem aan het praten was. Geschrokken deed hij zijn ogen open en tilde zijn kop op. Een warrior keek hem met een grijns aan. “Hèhè,” zei ze lachend. Hij gaapte en keek haar kopschuddend aan. “Moest dat nou zo?” ze knikte naar de uitgang van de warrior den. “Ga je mee jagen?” Hij trok even een frons in zijn voorhoofd en schudde toen schuldbewust zijn kop. “Nee, sorry. Ik wilde vandaag alleen op pad." Ze leek even teleurgesteld, maar leek het daarna te accepteren. Ze draaide zich om en liep de warrior den uit. Hij zuchtte even en stond op. Soms had hij gewoon even behoefte er aan om even alleen te zijn. Die momenten kwamen niet zo ontzettend vaak voor, want hij was ook graag in gezelschap van anderen, als dat poezen waren dan tenminste. Hij kon niet bij katers in de buurt zijn en dat had een goede reden, een reden die hij liever voor zichzelf hield. Hij schudde zijn halflange vacht uit en liep de den uit. Hij liep naar de verse prooi bult en koos een konijn uit. Met het konijn tussen zijn tanden liep hij terug naar een plekje vlak bij de warrior den, waar hij eigenlijk altijd lag. Het konijn smaakte hem prima, maar zoals altijd was het veel te snel weer op. Hij begroef de botjes en liep het kamp uit. Hij wierp nog even een blik op de apprentice den, maar hij zou er op tijd weer zijn voor de training van Terrorpaw. Het was nog vroeg, hij kon eerst nog wel even weg. Toen hij buiten het kamp stond bleef hij staan. Waar zou hij eigenlijk heen gaan. Hij kon de grenzen wel gaan controleren. Al was dat eigenlijk niet zijn taak die dag, maar een dubbel check kon nooit kwaad. Hij volgde de grens totdat hij bij het thunderpath aankwam. Daar bleef hij staan. Er scheurde net een monster voorbij, waardoor zijn haren kort overeind kwamen te staan. Wat had hij toch een gruwelijke hekel aan die dingen. Hij snapte echt niet wat tweebenen in die dingen zagen. Ze maakte herrie, stonken verschrikkelijk en waren nog gevaarlijk ook. Nou zou hij de hele dag weer die vieze lucht in zijn neus hebben.
Hij had geen zin om zijn bek open te doen, want dan zou de lucht ook nog op zijn tong blijven liggen. Het was toch al zowat onmogelijk om geuren te onderscheiden bij het thunderpath, dus veel zin had het toch niet. Opnieuw scheurde er een monster voorbij en hij keek er geïrriteerd naar. Toen trok hij verrast met zijn oren. Hij hoorde iets anders dan een monster, want het was even stil op het thunderpath. Hoorde hij nou pootstappen aan de andere kant van de weg. Zijn blik schoot naar de kant waar hij het geluid vandaan hoorde komen. Zijn haren kwamen langzaam weer overeind terwijl hij zijn spieren spande.

[&Lostpath]