I guess I'll see you all in hell again

Zachte pootstappen klonken in de stilte terwijl een oudere grijze warrior door het territoria liep. Zijn donkere ogen stonden kwaad en half agressief. Hij werd chagerijnig omdat er niks te doen was, bovendien had hij geen apprentice om te trainen dus had hij ook echt niks te doen. hij was echt iemand die wat te doen moest hebben anders werd hij chagerijnig vaak terwijl het niet zijn schuld was. Hij zuchtte zacht en schudde zijn kop, misschien was er langs de grenzen iets te doen voor hem. Kon hij zijn hoofd ten minste ergens op richten en ook weer eens wat doen.
Naarmate hij dichterbij kwam drong een onbekende geur zijn neusgaten binnen en zijn oren schoten naar achteren. BloodClan! Meteen versnelde hij zijn passen en sprintte weg van zijn plek. Dit zou nog eens een leuke dag worden voor hem, hij had al een hele lange tijd niet gevochten met anderen. Zijn klauwen sloeg hij al uit en met een enorme sprong verscheen hij uit de bosjes om recht in de ogen van een grote BloodClankater te kijken. Even schrok hij wel, deze kater was bijna een kop groter dan dat hij was. Snel schudde hij dat opzij en sistte. ''Wel Wel, kijk eens. Een clankatje komt mijn rust verstoren.'' Klonk de stem van de onbekende kater duister en hij draaide zich om. De oren van de grijze kater zakten nog verder af en hij zette zich schrap. ''Het is eerder jij die mijn rust verstoort stuk vuil.'' sistte hij terug en zonder na te denken zette hij zich af en schoot op de kater af. Zijn klauwen uitgestrekt om de kater zonder genade neer te halen. Groter of niet, hij had meer ervaring met gevechten. De onbekende kater schrok even van de plotse actie maar zette zich snel in het gevecht. Zijn eigen klauwen in de pels van de ShadowClan warrior borend. Samen rolde ze weg van hun plek, richting die ene plek die de meeste vermeden. Thunderpath, de meest gevaarlijke plek om zomaar te zijn. Met de monsters die langs racede en je in een klap het leven konden nemen. De grijze ShadowClankater trapte de Bloodclan kater van zich af en sprong zelf weer bovenop hem, zijn kaken vastzettend in de hals van de kater. Alleen zijn sprong had hen op het Thunderpath gelanceerd. Beide niet doorhebbend in wat voor een gevaar ze waren bleven ze vechten. Ze waren bijna gelijk aan elkaar, even sterk en snel. Maar toch kreeg Earthquake de overhand en boorde de Bloodclankater onder zich tegen de grond. ''Zoals ik al zei. Jij bent degene die mijn rust verstoord.'' Snauwde hij en hief zijn klauw op en de laatste slag toe te dienen en de Bloodclankater het leven af te nemen. ''En Mijn Clan duld stukken vuil zoals jij niet op ons territoria!'' Schreeuwde hij en liet zijn poot zakken. Maar op datzelfde moment raasde er een monster op hen af, niet uitwijkend voor de twee vechtende katten. Earthquake keek op met grote ogen van angst, maar was niet meer op tijd om het monster te ontwijken. Het monster raakte hem vol en verpletterde de kop van de bloodClankater met een wiel. Hij zelf werd ook half verpletterd door het monster.
Het werd zwart voor zijn ogen voor een moment en alle pijn drong tot hem door. Een gorgelende kreet klonk nog uit zijn keel terwijl hij zijn kop probeerde op te tillen. zijn blik viel op de BloodClankater, of wat er nog van over was. Hij probeerde te vechten tegen de dood, maar dit was een gevecht wat hij niet kon winnen. Een paar van zijn botten staken uit en zijn gehele achterlijf was verpletterd en bloed stroomde genadeloos uit zijn bloedvaten. Langzaam zkate de kop van de kater af terwijl hij zijn laatste momenten doorbracht in het leven. Toen werd alles zwart en bleef hij roerloos liggen. Het eind van zijn leven was gekomen, maar hij kon trots zijn op zichzelf. Hij was vechtend voor zijn clan gestorven, daar kon elke Clankat trots op zijn. Langzaam verschenen prachtige gestaltes voor hem terwijl hij voelde hoe zijn lichaam van hem afdreef. Was dit de manier om je bij StarClan te voegen?

''Welkom Earthquake van ShadowClan.'' Klonk een stem en hij keek op om recht in de ogen van zijn ouders te kijken. ''Welkom terug, zoon...''Klonken hun stemmen en de kater liet zijn kop weer zakken, om te accepteren dat hij nooit meer terug zou keren naar het leven...

-Voor Viktor om hem te vinden

Een zacht zonnetje scheen op haar grijze pels terwijl de ShadowClan poes zich door het territorium heen bewoog. Haar oranje ogen gleden door de bomen heen. De poes had vandaag haar twee apprentice's aan het werk gezet zodat ze ook eens tijd had om iets te doen zonder hen. De poes deed haar mond een beetje open om de geur te kunnen proeven en zo beter te kunnen inschatten waar ze iets zou kunnen vangen. De geur van een vos werd duidelijk, net zoals die van een andere Shadowclan kat, Maar ook de geur van een andere kat was te ruiken, en niet zomaar een kat, een Bloodclan kat. Bij de gedachten aan die duistere katten, ging er een rilling over de poes heen. Dan bedacht ze zich, dat ze beter een kijkje zou gaan nemen. Cinderflame versnelde haar pas en liep zigzagend door de bomen heen. Al snel kreeg de poes door, dat ze de grens van het territorium naderde. De kant waar het Thunderpath liep. De stank van monsters vulde haar neus. Maar ook de geur van bloed. Een beetje niet goed wetend wat ze moes doen, trippelde ze verder. Het was niet ver meer van het Thunderpath, de meeste katten zouden zich nu al omdraaiden en terug weggaan, maar door de sterke geur van bloed, liep de grijze poes door. Dan opeens, door de bomen heen, zag de poes dat er twee katten aangereden lagen. Haar ogen werden groot, van angst. Snel liep ze naar de kant van het stinkende pad. Daar zag ze hoe nog een monster voorbij raasde. Pas als het volledig stil was, liep ze het Thunderpath over, en stopte bij de katten. Dan zag ze wie de kater was, het was Earthquake. Zonder een moment te twijfelen, nam ze zijn nekvel stevig vast, en trok ze hem naar de rand van het territorium. Daar liet ze hem los, en keek naar de andere kater die op het Thunderpath lag, moes ze die ook gaan halen.? Snel trippelde ze dan maar naar hem toe, en trok hem tot op de rand van het Thunderpath, net voor het territorium van de ShadowClan begon. Daar liet ze hem liggen.

De poes nam de kater terug vast bij zijn nekvel, en trok hem zo verder met zich mee, de kater was niet echt licht, daardoor kon ze niet echt snel vooruit komen. Het liefst zou de poes willen dat er nu een andere ShadowClan kat kwam aansnellen om haar te helpen met de dode kater verder mee te nemen in de richting van het kamp.

Iemand die Cinder wil helpen?