Here we go again......

Een zachte, tedere glimlach verscheen op Dogdance's gezicht terwijl ze naar de bloemetjes om zich heen keek. Een glimlach vol tederheid die eerder nog niet op haar gezicht was verschenen in Silverfang's bijzijn. Want ondanks dat de poes het door haar ruwe gebaren en gedragingen zo veel mogelijk buitensloot, had ze deze wel degelijk. Voorzichtig rook ze aan één van de bloemen en spinde ze vernoegend. "Ja, dat is schittterend.." Miauwde een stem achter haar en ineens besefte de poes dat ze niet alleen was, maar met haar 'aartsvijand'. Meteen verstarde haar houding weer iets en mompelde ze wat instemmends, alsof ze beschaamd was over haar eerdere gedrag. "Jij hebt niks gezien." Gromde ze zachtjes tussen haar tanden door, deze keer eigenlijk maar net verstaanbaar. Ze keek hem even waarschuwend aan met haar blauwe ogen, met een blik zo giftig alsof ze al haar eerdere gedragingen 'goed' wilde maken.

Het gras ruiste zachtjes onder de lichte bewegingen van zijn lange grijze staart. Hij keek verbaasd op toen hij Dogdance zag verstarren onder zijn woorden, had hij iets verkeerds gezegd? 'Jij hebt niks gezien,' gromde ze. Het stelde hem een beetje teleur dat ze haar eerdere gedrag schijnbaar niet voor zichzelf 'goedkeurde' bij hem in de buurt. Gekweld keek hij weg, waarna hij met een licht opgetrokken wenkbrauw haar zijlings aankeek. "Waarom niet, Dogdance?" vroeg hij toen op serieuze toon. Normaal zou hij er een sarcastische opmerking over hebben gemaakt, hoogstwaarschijnlijk met een humoristische ondertoon, maar Silverfang wou nou eigenlijk wel eens weten waarom ze soms zo deed. Hij hoopte dat ze hier eens eerlijk op ging antwoorden.

De blik op Silverfang's gelaat was gekweld en eerlijk gezegd snapte Dogdance niet goed waarom. Ze kon het gewoon niet zo goed omvatten met haar kop en dat was ergens wel vervelend. Maar voor nu stelde ze toch egoïstisch genoeg haar eigen belangen vooraan. "Waarom niet, Dogdance?" Miauwde de kater op serieuze toon. Meteen verscheen er een koppige glans in Dogdance's ogen waaraan je kon zien dat ze vol in de rebellie en remmen ging. "Daarom niet." Miauwde ze nukkig met een zwiep van haar staart. Nee, als Silverfang een antwoord zou willen, zou de kater er zeker weten voor moeten werken en ook wel een beetje harder dan dit. Er leek bijna een uitdaging verscholen in de blauwe kijkers van Dogdance, een uitdaging voor hem om verder te gaan zoeken. Want Dogdance gaf haar geheimen niet zomaar prijs. aan niemand niet. Persoonlijk was het nog niet eens, want sinds haar broer verbannen was, had ze haar hart bij niemand meer gelucht.

De uitdrukking op haar fijne gelaat zei hem al genoeg. Hier ging hij geen antwoord op krijgen. 'Daarom niet.' Daar moest hij het mee doen, punt. Of, zag hij daar nou een uitdagende weerspiegeling in haar ogen? Silverfang richtte zijn volledige blik weer op haar en voor enkele seconden keken ze elkaar in stilzwijgen aan. Hij vroeg zich af of hij er op door moest gaan of niet, om eerlijk te zijn was hij blij dat ze zich nu eens niet in een discussie bevonden. Toch kon de zilvere kater het niet laten, zijn snelle geest wilde perse meer over haar te weten komen. Vandaar dat hij met een kleine grijns omhoog kwam en zijn mond open deed. "Oké, prima," begon hij luchtig, alsof hij er totaal niet meer geïnteresseerd in was. "Ik denk dat ik even terug ga om nog een paar van die heerlijke madelief blaadjes te halen, ten slotte moet ik zeker weten dat het wel goed gaat me je schouder." Hij draaide zich om en zwiepte uitdagend met zijn staart.

Dogdance friemelde toch wat nerveus met haar pootjes voordat ze antwoord kreeg van Silverfang, toch bleef de uitdagende glans in haar ogen hangen. Kom maar op... Haar ogen vernauwden eventjes wat verrast toen ze zijn reactie hoorde. "Oké, prima." Miauwde de kater luchtig. Maar er kwam nog meer. "Ik denk dat ik even terug ga om nog een paar van die heerlijke madelief blaadjes te halen, ten slotte moet ik zeker weten dat het wel goed gaat me je schouder." Ging hij rustig door. Dogdance sperde haar ogen wat open en sprintte vooruit, zijn pad blokkerende met haar eigen lichaam. Ze keek hem aan door vernauwde ogen. "Je waagt het niet." Miauwde ze scherp, "Ik laat je dat niet doen." Haar staart zwiepte door de lucht heen, waarna ze zich, impulsief als altijd, naar Silverfang lanceerde in een poging hem tegen de grond te werken. Ondanks dat ze fysiek contact absoluut niet leuk vond, doel heiligde de middelen. Ook haar protesterende schouder moest het even ontgelden. Als ze eenmaal vond dat ze in de nesten kwam te zitten of als er iets gebeurde wat ze niet leuk vond, moest Dogdance nou eenmaal op de één of andere manier controle zoeken. En op dit moment moest het op deze manier.

Ze reageerde precies zoals hij verwacht had. Zodra ze voor hem sprong om de weg te versperren, liet hij snel de grijns van zijn kop verdwijnen, zodat het leek alsof hij serieus was. 'Je waagt het niet. Ik laat je dat niet doen', dreigde ze op scherpe toon. Silverfang zakte lichtjes door zijn voorpoten. "Of anders?" miauwde hij uitdagend. Hij sprong niet opzij toen ze zich naar voren wierp. Integendeel, hij liet zich gewillig op de grond vallen, voorzichtig, zodat ze haar schouder niet teveel zou bezeren. De aanraking van haar poten oefenden een lichte druk uit op zijn borstkas, hoe vaak was dit de afgelopen tijd gebeurd? Het leek onderhand een gewoonte te worden, bedacht Silverfang zich lachend. "Oké, oké," miauwde hij. "Als jij het me vertelt, zal ik niet gaan." Hij staarde met zijn krachtige ogen in de hare, genoegen in zijn blik gezien hij haar precies had waar hij wilde. Niet dat dit enigszins aan de situatie te zien was..

Dogdance schrok even toen de kater zich makkelijk tegen de grond liet werken. Te makkelijk eigenlijk. Ze vernauwde haar ogen en staarde naar de zilveren kater, haar bovenlip licht opgetrokken in een grauw. Hij begon zelfs te lachen. "Oké, oké," miauwde hij. "Als jij het me vertelt, zal ik niet gaan." Dogdance trok haar bovenlip nog wat verder op, maar zuchtte hierna en schudde haar kop. "Bevind je je eigenlijk wel in de positie om te chanteren? Deputy?" Miauwde ze bijna toonloos terwijl ze haar wenkbrauw optrok. "Ik vind namelijk van niet." Ze zwiepte haar staart heen en weer met toch een lichte amuse, want de poes vond dit ergens wel grappig. Toch hield ze hem enkel met haar poten tegen de grond gedrukt, het maximale fysieke contact dat ze vol kon houden en zelfs dit maakte haar al best ongemakkelijk. Dat kon je aan haar uitdrukking zien.

Ze leek argwanend, misschien had hij zich toch niet zo gemakkelijk moeten overgeven. Silverfang kon een glimlach nu niet onderdrukken. 'Bevind je je eigenlijk wel in de positie om te chanteren? Deputy?' vroeg de katin boven hem. "Misschien," antwoordde hij cryptisch, er was geen reden om toe te geven. Hij trok zachtjes met zijn oren toen hij zich weer bewust werd van haar aanraking. Hij wist dat dit moeilijk was voor haar en om eerlijk te zijn.. Silverfang voelde er zelf ook de nodige gecompliceerde gevoelens bij. Niet dat hij dit liet doorschemeren. Zijn blik werd zacht. "Je kan me alles vertellen, dat weet je toch?" De plotselinge serieuze opmerking was zelfs voor hem nu onverwacht, dus viel hij snel weer terug in zijn rol van sarcastische opmerkingen. "Per slot van rekening kan ik nu toch nergens heen." Hij ontblootte zijn tanden in een ondeugende grijns, de hoekjes glinsterend in het zachte zonlicht.

Dogdance wiebelde nerveus met haar oren en keek naar Silverfang die onder haar poten lag. Zijn warme lichaam onder haar poten... Het voelde ongemakkelijk. Maar plotseling loslaten zou vreemd zijn, daar was ze zich zelf ook wel van op de hoogte. "Misschien" Miauwde de zilveren kater cryptisch en Dogdance trok eventjes sceptisch met haar snorharen. "Misschien?" Miauwde ze, zijn woorden herhalende. "Je kan me alles vertellen, dat weet je toch?" Vroeg Silverfang op een plotselinge zachte en serieuze toon. Dit ving Dogdance als een verrassing. Ze liet dan ook haar greep eventjes geschrokken verslappen. Ook haar blik verzachtte eventjes voor een moment. "Ja... Dat weet ik..." Murmelde ze zachtjes, bijna onverstaanbaar. Maar hierna had ze door wat ze gezegd had en forceerde ze haar blik wat harder te worden. "Hoeft nog niet te betekenen dat ik dat doe!" Snauwde ze, maar de toon was duidelijk geforceerd. Het zat er diep in gebakken dat ze geen zwakte noch vertrouwen moest schenken. Ze liet hem echter wel los en ging een paar stappen van hem weg zitten, met haar schouders geïrriteerd maar ook verward opgetrokken. Wat was dit?! Ze durfde de kater niet aan te kijken, niet tot ze begreep wat er aan de hand met haar was.

'Ja... Dat weet ik...' Ze veraste hem net zoveel als hij zojuist met zijn eigen woorden had gedaan. Hij wist niet of zijn gezicht verraadde hoe verbaasd hij was, dus trok hij snel zijn uitdrukking weer in de plooi. De snauw van Dogdance weerklonk scherp in zijn oren, maar kwam slechts ongeloofwaardig aan. Het leek alsof ze in een sterk innerlijk dilemma verzeild was geraakt, alsof Silverfang haar net op iets 'betrapt' had wat ze niet had willen loslaten. Het gewicht op zijn borst werd lichter en verward keek hij toe hoe ze van hem af ging en enkele passen bij hem vandaan ging zitten. Hij kwam overeind. "Dogdance.." begon hij rustig, omdat ze erg fragiel leek in die houding. "Zullen we een kleine afspraak maken?" Terwijl hij dit zei liep hij rustig op haar af en ging hij naast haar zitten. Tegen de tijd dat ze opkeek en hij haar ogen kon lezen, stond er een klein scheef glimlachje op zijn gezicht. Hij twijfelde even voordat hij zijn volgende woorden uitsprak. "Als jij nou eens met jezelf besluit dat je me kunt vertrouwen, dan zal ik niet meer zulk soort dingen van je vragen, goed?"

Haar staart zwiepte een paar keer geagiteerd heen en weer, maar vervolgens krulde ze hem strak om haar lichaam heen om dat signaal niet langer meer af te geven. Maar natuurlijk, zoals ze al verwacht had tot haar eigen irritatie, liet Silverfang haar niet met rust. Het zou ook niet. "Dogdance.." De stem van Silverfang resoneerde in haar oren en ze hief haar hoofd met een frons om hem aan te kijken. "Zullen we een kleine afspraak maken?" Ging de kater vervolgens door. "Hoest maar op," Bromde Dogdance, "Ik beslis dan wel of ik een afspraak met je wil maken." Koppig als een ezel, zoals altijd. Toch lag er een zekere onzekerheid in haar ogen, alsof ze zichzelf ook niet helemaal meer vertrouwde met wat ze zei of deed. "Als jij nou eens met jezelf besluit dat je me kunt vertrouwen, dan zal ik niet meer zulk soort dingen van je vragen, goed?" Dogdance lachte schamper in respons. "Als ik mezelf vertrouw, zal ik eens een poging wagen." Miauwde ze simpeltjes met een scheef lachje. Een duidelijke weigering van de afspraak. "Waarom wil je uberhaupt dat ik, een kat die je het liefste zo hard mogelijk treitert, je gaat vertrouwen? Waarom doe je de moeite?" Ook dit was een vraag uit wantrouwen gesteld, maar ook... iets anders. Ze wist niet goed wat, maar ze hatte het dat het zelfs in de toon van haar stem hoorbaar was.

Als ze zichzelf vertrouwde.. Silverfang legde zijn oren wat naar achter. "Dat vroeg ik niet," miauwde hij en hij deed alsof hij gekwetst was. Maar hij kon de nieuwsgierigheid in zijn stem niet volledig verbergen. 'Waarom wil je uberhaupt dat ik, een kat die je het liefste zo hard mogelijk treitert, je gaat vertrouwen? Waarom doe je de moeite?' Dogdance's vragen zetten hem zelf ook aan het denken en hij zwaaide even naar haar met zijn staart om aan te geven dat ze moest wachten. Ja, je krijgt wel antwoord, liet hij haar duidelijk maken met een snelle blik. "Ik doe de moeite.." Hij kwam overeind en glimlachte. "Omdat ik, ondanks jezelf, wel degelijk vind dat je het waard bent om een vriendin te zijn. Katten zijn voorspelbaar. Maar jij.. jij doet nooit wat ik verwacht. Je weet me altijd te verrassen." Hij hoopte dat dit verklaring genoeg was. Het was voor hem anders ook te ingewikkeld om in woorden uit te leggen.

Dogdance vernauwde haar blauwe ogen terwijl ze naar de kater voor haar keek. Hij bracht haar in de war, zoveel verwarring zelfs dat ze het niet goed in een helder beeld kon krijgen. "Dat vroeg ik niet," Miauwde de kater, gekwetst. Dogdance stak haar neus wat op, maar kon een lichte grijns niet onderdrukken omdat ze het overwicht weer kreeg. "Is toch alles wat je krijgt." Miauwde ze kalmpjes. Hierna zette ze weer een paar stapjes van hem vandaan/ "Ik doe de moeite.." Hij kwam overeind en glimlachte. "Omdat ik, ondanks jezelf, wel degelijk vind dat je het waard bent om een vriendin te zijn. Katten zijn voorspelbaar. Maar jij.. jij doet nooit wat ik verwacht. Je weet me altijd te verrassen." Dogdance kon het warme gevoel in haar oren en wangen niet onderdrukken, en ze kon het niet laten om even verlegen weg te kijken. Wat was dit? Ze was nooit verlegen. "Valt me nog mee." Miauwde ze kalmpjes. "Maar goed, daar doe ik het voor." Miauwde ze vervolgens kort. Ze was haar woorden kwijt. Ze wist niet meer wat te zeggen. Zijn woorden hadden haar daarvoor te erg verward.

Voor het eerst in de periode dat ze elkaar kenden, leken zijn charmes effect op haar te hebben. Silverfang voelde zich blij, zowel als verbaasd toen hij haar op de meest schattigste manier zag wegkijken. Nu was het aan hem om hierop in te spelen, maar hij was bang - ondanks normaal als hij in het bijzijn van een poes was - dat hij iets verkeerds zou zeggen waardoor hij het moment weer zou verpesten. Vandaar dat hij bleef zwijgen, zijn gefascineerde ogen op haar gericht. 'Valt me nog mee. Maar goed, daar doe ik het voor,' miauwde Dogdance. Hij dacht daar even na en toen hij weer iets zei, klonk hij tevreden. "Echt?" Een triomfantelijke glimlach gleed over zijn gezicht. Hij deed weer een stap haar richting op, rustig zodat hij haar reactie kon peilen. Het was alsof hij een prooi naderde, met het geringste geluid omdat het anders zou opvliegen en hij zijn kans gemist had.

Niet onder de indruk keek Dogdance op naar 'gesprekspartner'. De zilveren kater zag er triomfantelijk uit over zijn overwinning en dat kon zij dus totaal niet hebben. De glimlach op zijn gelaat? Die zou ze er het liefste per direct vanaf tikken. Je kon het zien aan de manier waarop haar staart heen en weer zwiepte. "Echt?" Vroeg de kater. De blik in haar ogen was totaal niet onder de indruk. "Zou ik liegen?" Miauwde ze kort, waarna ze eventjes nadenkend omhoog keek. "Ja, dat doe ik eigenlijk soms wel." Ze haalde haar schouders op, het in het midden latende. "In ieder geval, haal die lach van je gezicht af, voordat ik hem eraf tik." Ze vernauwde haar ogen eventjes rustig, waarnaar ze weer doorliep.

[Kortkortkort...]

Silverfang was niet echt onder de indruk van haar reactie, die te pas ging met een nodige zwiepende staart. Je zou kunnen stellen dat hij nog te zelfgenoegzaam was met haar vorige woorden. 'In ieder geval, haal die lach van je gezicht af, voordat ik hem eraf tik.' Hij grinnikte, maar gaf wel gehoor door zijn mondhoeken weer recht te trekken, al kon hij de pretlichtjes in zijn blik niet doven. "Sorry, maar je verbaasde me een beetje," verklaarde hij, terwijl ook hij de pas er weer in zette. De sfeer was weer op hun gebruikelijke niveau gedaald en dit betekende dat hij weer naast haar kon lopen. Plagend keek hij naar haar op. "Ik wist niet dat je zo lief kon kijken. Gebruik je dat vaker als je iets voor elkaar wilt krijgen?" Zijn staart zwiepte speels haar kant op, maar hij lette er goed op dat hij haar niet aanraakte.

Met haar zwiepende staart door de lucht keek Dogdance eventjes opzij naar Silverfang, die nog steeds pretlichtjes in zijn ogen liet twinkelen. "Moet ik de kaarsjes in je ogen uitdoven of kan je dat ook zelf?" Miauwde ze met een lichte grimas op haar kop. "Maar als ik dan mijn schouder zeer doe, is het jouw schuld." Ze kon de zangerige toon in haar stem niet onderdrukken. Op de één of andere manier werd ze ietwat speelser, wat losser. De kater maakte dingen los die ze niet goed kom omvatten. Ze hield even halt en keek opzij. "Jij nog iets interessants te vertellen? Machtige deputy?" De laatste woorden kwamen er ook licht spottend uit. Maar... Anders. Het voelde ook anders om het te zeggen. Bij Starclan! Hij maakte alles tegenstrijdig en ze haatte het. Maar tegelijkertijd... Ook niet.

Hij lachte. "Nee, dat hoeft niet. Ik zou je niet nog een keer willen proberen om te praten om naar de medicine cat te gaan." Hij wist toch al dat hij dat nooit ging winnen, niet bij Dogdance. Op zijn gemak liep de zilvere kater verder, zijn ogen gericht op de omgeving, maar af en toe wierp hij een vrolijke zijlingse blik op de katin naast hem. 'Jij nog iets interessants te vertellen? Machtige deputy?' vroeg Dogdance op een gegeven moment. Het deed hem niet opkijken, zoals gebruikelijk zou gebeuren, maar in plaats hier van hield hij halt en bleef hij met licht opgeheven wenkbrauwen voor zich uitkijken. De boom voor hem was de eerste die zijn knoppen had geopend, diens bloesem die hij onthulde schitterde in het zachte zonlicht en vormde een majestueus contrast met de rest van de bomen. "Kijk," miauwde hij, wetende dat Dogdance dit prachtig zou vinden.

De stilte was vervelend voor Dogdance. De poes liet het zien aan haar houding, maar ze was te trots op het toe te geven aan de 'machtige Deputy' naast haar. "Nee, dat hoeft niet. Ik zou je niet nog een keer willen proberen om te praten om naar de medicine cat te gaan." Ze gromde wat binnensmonds. Ze vond de woorden niet leuk. "Bij jou zou het zo makkelijk zijn, dan hoef ik niet eens naar de Medicine cat." Miauwde de poes echter luchtig, met een uitdagende grijns op haar gezicht. Maar vervolgens liet Silverfang haar een schitterende boom zien, de bloesem was al ontluikt aan het zonlicht. Haar mond viel ietwat open. Ze was sprakeloos. "W-wow..." Ademde ze zachtjes, terwijl ze ernaar toe trippelde met een bijna kinderlijke fascinatie in haar grote, wijdopengesperde ogen.

De zachte zon vulde de cirkel met een waas van botergeel licht. Silverfang bleef zitten in het zachte gras, terwijl hij met een glimlach toekeek hoe Dogdance met een gefascineerde zucht naar de boom toe trippelde. Het leek alsof hij bij elke minuut die hij samen met haar doorbracht, hij steeds meer over haar te weten kwam. Toch verraste ze hem iedere keer weer. Een paar van de bloesemblaadjes lieten los en werden zachtjes meegevoerd met de wind. Silverfang merkte dat hij aan het staren was, en kwam snel overeind om naar haar toe te lopen. Eenmaal naast haar liet hij een voorzichtige, maar bemoedigende blik op haar vallen. Hij wilde dat ze wist dat hij oprecht blij was dat ze het zo mooi vond.