Eindelijk beina genezen, na lang oefen met haar poot en veel rust. (iedereen welkom van hooguit 10 manen)

Maskkit luisterde naa het vogelgezang terwijl ze rustig haar poot zat te likken, voordat ze begon aan haar bijna totaal genezen poot stond ze even stil bij het drama wat haar was overkomen ongeveer 6 maanden terug... ze had zich waardeloos gevoelt omdat het nu veel langer duurde voordat ze leerling kon worden. maar ze begon hoop te krijgen want haar poot was nu zo goed als genezen en kon er weer met vol gewicht opstaan... soms steekte het nog een beetje en voordat ze lange standen zou rennen moest ze haar poot goed opwarmen wist ze maar opzich ging het goed. lichamelijk dan... geestelijk tjha... ze had een aantal vrienden uit het oog verloren door het vele geoefen met haar poot, en ze had zich nogal afgezonderd afgelopen tijd maar ''NU BEN IK TERUG'' dacht ze vastbesloten en zelfverzekerd. en ze wist dat er grote kans was dat bij de eerstsvolgende ceremonie ze wel eens leerling zou kunnen worden.
er vormde zich een lach op haar snoet en ze spinde nu tevreden. ze keek om zich heen of ze wat maatjes van haar zag maar keek toen weer teleurstellend naar de grond... ze had te lang niets van zich laten horen dacht ze teleurgesteld. waarna ze een beetje rondjes begon te lopen net iets buiten het kamp. ze hoorde geritsel en zakte in een jachthouding met haar buik tegen de grond gedrukt maar keek verbaast op toen ze een kit uit de struiken te voorschijn zag komen. eerst leek de kit jonger dan haar maar toen de kit rechtop ging staan zag ze dat de kit ongeveer net zo oud is als zijzelf in ieder geval geen ukkie meer. eigenlijk zelf ietsje groter dan zijzelf... maar meer dan 4 maanden ouder zou t niet zijn. ze wachtte op een groet van de kat tegenover haar. waarbij ze verwachtingsvol haar staart een beetje heen en weer zwaaide.

( anybody... )

Mag ik meedoen ? Als je wil speel ik wel verder op de kat die uit de struiken komt. Zoja:

Lightpaw had net wandeling gemaakt, ze had het nodig om alles even op een rijtje te zetten. En vooral om rustig na te denken waarom ze nog geen mentor had, als ze daaraan dacht voelde zich zo verwaarloost, al waren er nog met geen metor maar ja...Het blijft niet leuk. Ze kwam uit de struiken te voorschijn en zag een poes tegen de grond gedrukt. eum... Begon ze. 'Hoi !' Ging ze verlegen verder, ze was niet echt groot voor haar leeftijd maar ze dacht voor een volwaardige leerling. Maar dat zag je niet op het eerst zich natuurlijk. Hopeloos probeerde ze iets interissants te verzinnen. 'Mooi weer he !' Zei ze. Wat mooi weer he ? dacht ze. Mooi weer he ? Super intrerissant hoor ! wees ze zichzelf in haar gedachten terecht.
(kort sorry )

Ze keek de poes nu nu even aan, ''Hoi'' zei de poes... MaskKit keek even beteuterd want ze had een eekhoorn verwacht, maar er vormde zich weer en glimlach op haar lippen toen ze de poes eens, bekeek. ze leek haar wel aardig. Mooi weer he ?'' vroeg ze toen, MaskKit dacht dat dit een manier was om maar gewoon even íets te zeggen. Maskit grinnikte even en keek naar de lucht... uuh ja best wel... zei ze. ''Ik ben MaskKit trouwens'' hoe hebben ze jou genoemd? vroeg ze toen. ze keek de poes even aan maar verstijfde even bij het ruiken van een vreemde geur, ze dacht diep na over wanneer ze die geur eerder had geroken... ze dacht en dacht maar eigenlijk hd ze geen idee totdat ze een dier hoorde piepen in de verte, t leek wel een konijn of eekhoor ze wist t niet zeker maar de vreemde geur zal dus waarschijnlijk wel een kat zijn. een roque misschien? ze had gehoord dat er katten rondliepen die zich niet wilde aansluiten bij een clan en op zichzelf leefde of met enkele andere. MaskKit keek even alert om zich heen en toen de geur wat minder sterk leek te zijn keek ze de poes weer aan en wachte op haar antwoord.

(omg... k heb geen inspi voor MaskKit vandaaag xD)

okéé hier ga ik:

Even dacht ze een ogenblik dat Maskkit niet blij was een andere kat te zien, maar dat gevoel verdween als sneeuw voor de zon toen ze haar zag lachen.'..uuh ja best wel...' zei de witte poes. Lightpaw volgde haar blik naar de lucht en vloekte binneninzich, het was bewolkt, het was natuurlijk bewolkt ! typisch iets voor haar om te zeggen dat het mooi weer was, en dan was het bewolkt. Deed ze nou alles verkeerd ? 'Ik ben Maskkitt trouwens.'onderbrak de poes haar gedachten.' Hoe hebben ze jou genoemd ?'vroeg ze. ' Ik ben lightpa'ze stopte toen ze Maskkit zag verstijven. Toen rook ze het ook, ja er was daar iets of iemand. nieuwsgierig ging deed ze een paar passen richting het bosje varends, net toen ze halverwege was, hielt ze haar pas in. En draaide zich om naar Maskkit, en keek haar met haar kastanjebruine ogen vragend aan. Wat nu ?zeiden haar ogen.

is Maskkit toevallig wit ? Mijn poes in het real is super wit met blauwe ogen.

Maskkit zag hoe lightpaw naar het bosje toeliep waar ze ook even zacht geritsel hoorde, ze keek gespannen toe maar ze had het idee dat de geur al een beetje minder was geworden totdat lightpaw duchterbij ging naar de geur ze rook het nu toch duidelijk en op het moment dat lightpaw zich omdraaide naar haar haar ogen zeer vragene dwat te doen... zag ze duidelijk iets bewegen in de bosjes en ze zag... een grotere gestalte... maskkit sprong naar voren nog voordat ze lightpaw iets van een aanwijzing gaf en sprong op de gestalte, niet geheel vijandig maar zeker duidelijk makend dat ze niet met zich liet sollen want de kater kwam nogal drijgend over en maskkit was ondertussen geen kleintje meer en venijnig snel dat was ook haar kraccht niemand wist van te voren wat ze zou doen... haar acties waren gemaskerd... verborgen... geheim onvoorspelbaar, en dat moest zo blijven, eigenlijk nu MaskKit beter keek herkende ze de kater wel die zonet nog drijgend achter lightpaw stond... maar ze kon hem niet goed plaatsen... ze wist enel dat ze hem eerder had gezien... een vrij lange tijd gelden...
de kater had evenwicht verloren en stond nu wankel met maskkit aan zijn nek hangende. maskkit wist hoe deze kater haar zou kúnnen verscheuren... zeker nu de clan uit mekaar is zou niemand haar ook écht missen. maar haar ogen straalden vastberadenheid uit. en als deze kater hun kwaad zou willen doen ... wat ze absoluut dacht zou hij nu misschien een beetje respect hebben voor Maskkit áls ze ervan lang zou krijgen zou ze dit wel in stijl overkomen. ze liet de nek los en sprong achter de grote kater en keek lightpaw waarschuwend aan. uuhh... sorry ik je rook zo raar... maar..maar.. ... ik ken jou ! zei maskkit half verontschuldigend half vijandig... maar ergens was een duidelijk spoor van gerustheid te horen... ze wist het niet zeker maar dit leek de kater te zijn die haar ooit naar skyclan had terug gebracht, ready voor elke aanval stond ze stevig op haar poten, die veel korter waren dan die van de grote kater maar wellicht ook veel sneller. ze was klaar om elke aanval te ontwijken.want ergens bespeurde ze agressie in zijn houding... ze keek gespannen wachtend op wat de grote kater nu zou doen.


(MaskKit is gebroken wit met een bruin maskertje rond haar snoet.)

(Dangerdance plz Post it)

Lighpaw slikte. Allerllei vragen en bewegingen schoten door haar hoofd, maar geeneen deed of vroeg ze. haar poten waren aan de grond genageld van de twijfeling. Uit haar ooghoek zag ze Maskkit een beweging maakte, dat deed de donkergrijze kat uit haar hypnose ondwaaken, ze schudde haar kop om de laatste mistsleertjes uit haar hoofd te verwijderen.'Uuhh... sorry ik je rook zo raar... maar..maar.. ... ik ken jou ! Zei maskkit. Lightpaw verslikte zich. hoestend en proestend kon ze nog net ' eu ???? ' uitbrengen. De rest van de zin kwam er onverstaanbaar hoestend uit. Ze kuchte nogmaals en slikte. Wat nu ? Wat nu ? gonsde het door haar hoofd. Oké ze moest iets doen ! dacht ze. Zonder te denken wat ze deed, stelde ze zich op naast maskpaw. Misschien kende de witte poes deze kat wel, maar dat betekend niet dat de kat ongevaarlijk was ! Ze had nog geen mentor, maar ook dat betekende niet dat ze helemaal niets kon, ze kon wel een robbertje vechten, maar dat was waarschijnlijk niet genoeg voor als de kat kwaade bedoelingen had, ondwijken kon ze wel nog aardig vond ze. Maar toch was het het best als de vreemde ongevaarlijk was, ze was ook nog maar een leerling. Lightpaw kneep haar ogen tot spleetjes en opserveerde de kat, al was er niet veel te zien doordat de struik ervoor zat. toch kon ze onderschijden dat het wel een formidabele kat was. Weer slikte ze en hoopte ze nogmaals dat de kat geen kwaade bedoeling had.

( aah oké )

Maldito Was altijd al loner geweest... een beetje hier leven een beetje daar dat vind hij prima,
Maar het liefst joeg hij andere de stuipen op het lijf... (vooral omdat hij zch dan sterk voelt... tegenover zijn verleden... aangezien iedereen hém pestte toen hij klein was...)
Maldito liep door het gras en voelde hoe de grassrietjes zijn poten vochtig maakte en rilde even... keek even in het rond en snoof de zoete geur van een gewond konijn op... maar Ook... rook hij ... VOS! Maldito zijn bloed kookte van woede (nadat hij een korte flashback van lang geleden kreeg) en trok geirriteerd zijn nagels in en uit... voorzcithig sloop hij dichterbij de geur om te bekijken om wat voor maat vos het ging... aangzien de wind vanaf de righting van de vos kwam had hij niks om te vrezen als hij goed oplete waar hij zijn poten neerzet en niet per ongeluk een slak of takje vertrapt... laag boven de grond sloop hij dichterbij en hoe dichter hij kwam hoe meer het erop leek dat er geen vos meer aanwezig was en even later zag hij heet konijn liggen... half opgegeten door de vos... Maldito was er niet gerust op... waarom zou de vos het konijn zo achterlaten dacht hij verward bij zichzelf... Maldito spitste zijn oren zodat hij niet verrast kon worden en liep op het konijn af het was al weer een dag geleden dat hij goed gegeten had dus hij controleerde of er niets vreemds was aan het konijn en begon gulzig stukken vlees eraf te trekken... Likte tevreden zijn poten na het eten en opeens pikte hij een geur op van andere katten... jonge katten... een maand of 8/10... hij liep righting het bosje waar de geur vanachtervandaan leek te komen en spotte 2 jonge poezen... Wat een muizenbreinen dacht hij geirriteerd... er is een vos in de buurt en zij zitten hier een beetje sullig te kletsen... pfffuh... Uuhh... sorry ik je rook zo raar... maar..maar.. ... ik ken jou ! Zei de witte poes... opgewekt maar met een ietwat twijfelde angstige ondertoon... De andere poes verslikte zich...waarschijnlijk verbaasd door wat de andere poes zei... hoestend en proestend kon ze nog net ' eu ???? ' uitbrengen.
''Uuuh ojaaaa ?!'' Vroeg maldito Sluw en mistrieus, om erachter te komen wat dit te betekenen had...

''Uuuh ojaaaa ?!'' Vroeg maldito Sluw en mistrieus... MaskKit keek de grote gestreepte kater vol bewondering maar toch met twijfels aan, waarom was iedereen zo misterieus over hem ? vroeg ze zich altijd af nu begreep ze het...dacht ze...
''Jaa !!! doe nou maar niet zo onwetend ! beet ze heb spottend toe... Jij had mijn leven gered weetjenog ?! lachte ze nu moeizaam... maar ze begon naarmate ze de kat bestudeerde steeds minder zeker te worden van haar zaak...''Is dit Dangerdance wel ?! Ze Wist het niet zeker aangezien ze de grote kater na haar ongelukkige tijd nooit heeft weergezien... maar het moest wel?! Herken je me dan niet meer Dangerdance ? Ik wilde je al zo een lang lange tijd bedanken, en ik heb veel naar je gevraagd bij de medicijnkat.... Ze keek even naar haar nagels die ze nu een beetje ongemakkelijk in en uit trok....Maar met de volgende woorden herpakte ze zich snel en zorgde ze dat ze er weer zelfverzekerd uitzag... ''Anyway bedankt dus'' maar als je hier bent om ons te beschermen kan ik je vertellen dat dat niet meer nodig is. Ik kan wel voor mezelf zorgen, je hoeft ons niet meer te redden. zei ze trots. Maar al snel zakte haar moed weer uit haar nagels... want ze rook iets vreemds... ... NEE NIET VREEMD ! ... ze begon te trillen... en al heel snel ging het trillen over in het koken maar haar bloed door de woede die de geur in haar naar boven bracht... Ze rook... VOS !...
uhh D..d..dDange..rrDancce.?? Is dat vos wat ik ruik ? Vroeg ze zo bijdehand acterend dapper...


(soooo weer lkkr bezig toppicje )

Lightpaw begon zich ongemakkelijk te voelen, een andere kat? Die Maskkit kende? Dan zag ze het, of beter hij, een grote, sterke kater. Even slikte ze, maar ze verbeet haar angsten en maakte zich zo groot mogelijk. Haar spieren waren gespannen, met ijzige ogen keek ze de kater aan, hij zag er niet echt te vertrouwen uit, dat was al genoeg voor Lightpaw om hem niet aardig te vinden. Om het plaatje compleet te maken zei hij nog met een zware mysterieuze stem die perfect bij zijn uiterlijk paste. 'Uuuh ojaaaa ?!'klonk het. Er was iets mis, dat voelde de bruine kat gewoon. Ze keek vluchtig naar Maskkit maar die leek alleen oog te hebben voor de kater voor haar, niet moeilijk met zo'n verschijning dacht Lightpaw nog. 'Jaa !!! doe nou maar niet zo onwetend ! beet ze heb spottend toe... Jij had mijn leven gered weetjenog ?! zei Maskkit. Lightpaw zette grote ogen op, hoezo?Leven gered? Ze kon even niet meer volgen, nee, ze snapte hier niets van. Tevergeefs probeerde ze oogcontact te krijgen met de witte poes. 'Herken je me dan niet meer Dangerdance ? Ik wilde je al zo een lang lange tijd bedanken, en ik heb veel naar je gevraagd bij de medicijnkat...' zei die. Lightpaw zuchtte, ze liet het maar zo, hopend dat ze het ooit de waarheid kon achterhalen, maar Dangerdance? Was dat Dangerdacne? hmm, ze snoof verachtend, toch klopte er iets niet, dat zag ze gewoon, maar de vraag was wat. Moedeloos zuchtte ze nog eens.'Anyway bedankt dus'' maar als je hier bent om ons te beschermen kan ik je vertellen dat dat niet meer nodig is. Ik kan wel voor mezelf zorgen, je hoeft ons niet meer te redden.'ging ze verder. Ons? Hoezo ons? Nu ja, het was wel waar, ze kon aardig een robbertje vechten, ze had een paar slimme trucks en kon zich snel bewegen, maar ze was toch al tevreden als de kater voor haar haar niet zou aanvallen. Volop in haar gedachten om een beetje wijs uit te geraken van wat rond haar gebeurde had ze de geur eerst niet geroken, de geur van vos. Net toen ze het wou zeggen klonk Maskkit. 'uhh D..d..dDange..rrDancce.?? Is dat vos wat ik ruik ?'zei ze. Misschien had ze dat van dat redden niet mogen zeggen, dacht Lightpaw, maar ze besloot dat maar voor zich te houden. 'Het komt van daar!'Riep ze het was de eerste keer dat ze iets zei sinds de kater er was, ze had langzamerhand wel geleerd dat je best eerst een beetje uitkeek voor je iets zei. De bruine poes zwaaide met haar staart in de richting van waar ze het geroken had, er begon een zekere angst aan haar te knagen.

Maldito zag dat De poes naast de poes die tegen haar gesproken had zich niet op haar gemak voelde... Toch schrok hij een beetje van haar verschijning ze was toch verrassend groot voor zo een jonkie. Hij krulde even kort zijn lippen... bij de volgende opmerking van de witte poes '''Jaa !!! doe nou maar niet zo onwetend ! beet ze heb spottend toe... Jij had mijn leven gered weetje nog ?!'w' lachte ze nu moeizaam... Maldito keek haar bedenkelijk aan maar verraadde niks in zijn blik. rustig afwachtend wat de poes hem nog meer zou vertellen. 'Herken je me dan niet meer Dangerdance ? Ik wilde je al zo een lang lange tijd bedanken, en ik heb veel naar je gevraagd bij de medicijnkat...' ''hmmm dangerdance he ? dacht hij, Maldito had die naam eerder gehoord... en het was niet positief... althans vor de clans... misschien zou Híj hem wél willen ontmoeten, zou n goede vriend kunnen zijn dacht hij sluw.
Anyway bedankt dus'' maar als je hier bent om ons te beschermen kan ik je vertellen dat dat niet meer nodig is. Ik kan wel voor mezelf zorgen, je hoeft ons niet meer te redden. Maldito zag dat de andere poes even zuchte... ze leek wat verward door de situatie. Meteen na de opmerking van de Kit die hem toebeet dat ze hem niet nodig hebben volgde Maldito ''Dat was ik ook niet van plan hoor, want ik was namelijk gewoon wat aan het jagen. na dit gezegd te hebben en nog niet de waarheid te hebben verteld wat betreft zijn naam vroeg hij zich af hoe zij zouden heten ze roken naar skyclan... maarja daar rook hij zelf ook lichtelijk naar vanwege een paar ex-skyclanner die hij als ongeveer vrienden heeft. maar voordat hij kon vragen naar hun namen begon Maskpaw... 'uhh D..d..dDange..rrDancce.?? Is dat vos wat ik ruik ? Maldito snoof de omgeving geuren diep op en trok nerveus zijn snorharen, toen maakt hij zich groot en keerde zich naar waar de andere poes wees'' Het komt van daar'' Maldito begon een beetje flauw te lachen... '''Hhmm... je kan jezelf redden he zei je ?! ' Maldito leek grootse angst in de ogen van de jonge witte poes te lezen... het leek zelfs alsof ze aan de grond genageld stond.je reageert wel erg overdreven voor een poes die ''zichzelf wel kan redden'' herhaalde ze de woorden van de witte poes plagend, ze keek de witte poes uitdagend aan en hierna volgde ze haar blik naar de andere jonge poes, iets stond haar niet aan over deze poes, ik moet met haar uitkijken... bedacht hij zich. ''Hey jonge poes ?! weetje zeker dat je jullie jezelf kunnen redden?! of zal ik toch een pootje uitsteken ?!'' hij keek naar het bosje waar de andere poes naartoe had gewezen en zag het nu bewegen en even later stond er een jonge magere vos... honger was af te lezen van zijn starende blik die ruste op Maldito hemzelf.

MaskKit voelde doodsangst na het ruiken van de geur, deze geur ze rook in de ergste ervaring van haar jonge leven... de laatste keer dat ze deze geur rook had ze haar ouders verloren... ze hoorde het bosje ritselen maar was te geschrokken ze stond als aan de grond genageld, en keek de grote kater met angstige ogen aan.
Het komt van daar'' zei lightpaw Maldito begon een beetje flauw te lachen... '''Hhmm... je kan jezelf redden hé ? zei je ?! ' MaskKit voelde zich nu erg ongemakkelijk en schaamde zich diep... ze probeerde zichzelf een houding te geven maar was verslagen van de flashback die ze kreeg door de geur van...dood... alles zag ze door een soort waas... zichzelf wel kan redden'' herhaalde maldito de woorden Die maskkit eerder zei op een plagende toon... MaskKit keek de grote kater nu recht aan, en voelde de uitdagende blik in de hare branden, dan opeens knapte er iets..diep van binnen... ze werd Woest ... razend... Die [!@#4$&] rotvos Vermoorde mijn familie ! Schreeuwde ze witheet tegen de stralende lucht... die deed blijken alsof er eeuwige vrede en veiligheid is.
nu ze beter ging ruiken leek het ook nog eens een van DE vossen te zijn díe inderdaad achter hun had aangezeten... zo een lange tijd geleden, MaskKit leek opeens wakker geschud tezijn.... alsof ze al die tijd niet echt geleefd had en ze keek de grote kater nu even dapper en strak aan. en al snel draaide ze zich vastbesloten en zelfverzekerd richting de vos om. daar stond hij... hij zag er magerder uit dan dat ze een vos ooit had gezien... wat haar ietwat goede hoop gaf... maar toen bekeek ze zijn kop... die vertelde haar maar éen ding... dat hij alles op alles zou zetten om prooi te bemachtigen... dit ziende veranderde haar strijdlust niet en ze zette haar haren op die haar verassend groot maakte... nog nooit had ze zich zo boos gevoeld en ook nog nooit had ze haar vacht zo weten op te zetten ze voelde alsof ze alles aankon... maar tegelijkertijd voelde ze zich tóch ook even heel zwak en klein van binnen... 'Hey jonge poes ?! weetje zeker dat jullie jezelf kunnen redden?! of zal ik toch een pootje uitsteken ?!' ... MaskKit werd nu tóch nog even verrast... niet zozeer door de hulp die de kater aanbood.. hmm hoezo noemt hij mij ''jonge poes'' ? Dangerdance weet mijn náám toch nog wel ?! en toen ze de geur van de vos nogmaals opsnoof viel het haar ook op dat hij helemaal niet nar skyclan rook... hmm nou dat is voor latere zorg'' bedacht ze zich. ze zuchte, ''heb je een plan dan ?!'' ze zag hoe de grote kater even bedenkelijk naar haar maatje keek... ze begon steeds meer te twijfelen over wie hij daadwerkelijk is. maar hoopte dat hij een plan had en net zo sterk is als dangerdance... wie hij dan ook mag zijn...

(sorry ik moet mn nederlandse taal weer een beetje oefenen...)

'Hhmm... je kan jezelf redden hé ? zei je ?!'zei de kat die Dangerdance moest zijn. Fijn, dan probeerde ze er niet iets niet uit te flappen en dan zei een andere kat het, dacht Lightpaw. Ze schonk de kater een hatelijke blik toe en probeerde zich te concentreren op het groene struikgewas voor haar, klaar om te vluchten of te vechten, en bij nader inzien begon het het eerste te worden. toen ze net zich begon voor te stellen hoe het zou zijn om te worden verslonden door een of andere vos begon haar door te dringen dat die grote, sterke kater niets van plan was om hun te redden, zei en Maskkit stond er dus waarschijnlijk alleen voor, haar haren rezen rechtop zodat de gevaarlijk Lightpaw naar boven kwam, in plaats van nog naar de struiken te staren richtte ze zich op de kat die de woorden nog eens plagend herhaalde. '..Zichzelf wel kan redden'was dat dus, dat maakte de bruine kat nog bozer, Maskkit nog eens treiteren ook! Op een kalme ijzige toon bogen ze te spreken. 'Kijk, als je óók door die vos wilt verslonden worden heb je drie keuzes, of we werken samen, of je gaat als een lafaard wegvluchten óf je kan natuurlijk ook jezelf alleen verdedigen, maar dan is de kans groot dat je verliest, aan jou de keuze.' zei de bruine kat ijzig en vol afkeer en minachting. Bovendien bevond hij zich op Skyclan terretorium! 'Die [!@#4$&] rotvos Vermoorde mijn familie ! 'schreeuwde Maskkit tegen niemand speciaal, oke, dat had Lightpaw niet verwacht, al helemaal niet, vol medeleven keek ze de poes aan, nog een reden te meer dat ze of die vos moesten verslaan, of er van vluchten dacht ze. Nog steeds nijdig op de kater draaide ze zich weer om, ze had het gehoord, de vos was tevoorschijn gekomen, het beest was verassend mager, dat had natuurlijk voor en nadelen, het was zwakker, maar juist meer honger, vooral te zien aan de blik van het beest, de bruine kat besloot het maar positief te houden en trippelde naar Maskkit, ook haar vacht was rechtovereind,samen zouden ze veel meer kans hebben, nu kijken of die een of andere Dangerdance al een keuze gemaakt had. 'Hey jonge poes ?! weetje zeker dat jullie jezelf kunnen redden?! of zal ik toch een pootje uitsteken ?!' ...'zei die. 'Heb je nu een keuze gemaakt of niet? Als je te lang wacht blijven er niet zo veel meer over!'bitste Lightpaw. 'Heb je een plan dan ?!'vroeg Maskkit op haar beurt. Lightpaw mompelde iets dat niet erg vriendelijk was in zichzelf over de kater. Ze hoopte het maar, en als hij er geen had, kon de bruine poes er een, een noodplan, dat hopelijk niet nodig was.

( geen probleem! )

Kijk, als je óók door die vos wilt verslonden worden heb je drie keuzes, of we werken samen, of je gaat als een lafaard wegvluchten óf je kan natuurlijk ook jezelf alleen verdedigen, maar dan is de kans groot dat je verliest, aan jou de keuze.' beet de bruine kat ijzig en vol afkeer en minachting naar hem toe. Maldito keek de kat met lichte vermaking aan. ergens irriteerde hij zich aan het feit dat zij zo een toon durfde aan te slaan, maar ergens kon hij het wel waarderen.
voordat Maldito kon reageren op deze uitbasrting begon De witte kitten ook dramatisch te doen... ''Die [!@#4$&] rotvos Vermoorde mijn familie ! '' Uitte de witte kitten zich... Maldito keek even verslagen, zeer verbaasd... maar al snel herstelde hij zich. Dacht kort na over de sitiuatie..'Hey jonge poes ?! weetje zeker dat jullie jezelf kunnen redden?! of zal ik toch een pootje uitsteken ?!' .. 'Heb je nu een keuze gemaakt of niet? Als je te lang wacht blijven er niet zo veel meer over!'bitste Lightpaw. 'Heb je een plan dan ?! en inderdaad Maldito had al lang een plan gemaakt. Want ook híj had iemand verloren dankzij een paar vossen... woest keek hij nu uit zijn ogen en richtte zich op het magere beest. blies een keer nijdig wat lucht uit en rende op het beest af en schreeuwde '' Oke, ja ik héb een plan, we vallen hem aan in teamwork. we maken gebruik van de bomen en vallen om de beurt aan.''
Na dit gezegd te hebben spurtte hij op het beest af en sprong opzij en beet snel in zijn schouder met plukken haar en wat vel in zijn bek, sprong hij in een boom 2 meter bij het beest vandaan. nu jullie !
Hij keek naar de kittens en voelde zich beina schuldig maar had het idee dat ze absoluut een kans maken. maar hij wist mocht er iets fout gaan dan was hij dichtbij genoeg om van bovenaf aan te vallen dit bedenkende spotte hij een tak die precies uitstak tot 2 meter boven de vos, hij sloop langzaam over de tak in de richting van de vos. en keek de kittens aanmoedigend aan.


(heeeeyyy beetje vage post k weet t xD)

Kort nadat MaskKit woedend had uitegebarste over de moorden de de vos had gepleegd keek ze even onzeker naar De grote kater ze was er nu vrijwel zeker van dat hij dangerdance niet kon zijn maar tóen zag ze opeens een intense overduidelijke woede in zijn ogen... het leek wel asof het ee reactie was op wat zíj gezegd had... de woede die afstraalde van de kater was bíjna tastbaar. en toen ging alles heel snel ''heb je een plan dan'' vroeg MakKit... ' Oke, ja ik héb een plan, we vallen hem aan in teamwork. we maken gebruik van de bomen en vallen om de beurt aan.''
Meteen na dit gezegd te hebben spurtte de grote kater op de vos af en sprong opzij en beet snel in zijn schouder met plukken haar en wat vel in zijn bek, sprong hij in een boom 2 meter bij het beest vandaan. nu jullie ! MaskKit keek verbluft, maar had geen tijd om te verwerken wat zojuist ging gebeuren... geen tijd om een plan te bedenken want de Vos keerde hun de rug toe, en richtte zich de grote kater. Deze kans greep MaskKit, en Ze rennde op volle vaart op het beest af en ging eerst voor zijn achterpoot, MaskKit voelde zich geweldig toen ze de achterpoot berijkte ze voelde zich een beetje bevrijd toen ze haar scherpe tanden in zijn achterpoot zette, ze voelde hoe haar tanden in zijn vlees binnendrong, warm bloed sijpelde langs haar lippen en daarna over haar kin ze voelde zich ontzettend machtig... totdat ze grip verloor doordat de vos had zich geirriteerd had omgedraaid en ze werd weggeslinger door de snelheid die de vos maakte, een meter ...of 2 van de vos vandaan kwam ze op haar 4 pootjes terecht ze schudde het heerlijke gevoel van kort geleden van zich af, maar had tóch hoge drang om weer haar tanden in het vlees van het moordlustige beest te zetten. MaskKit stond nu oog in oog met het beest dat haar ouders had vermoord en ze rende eerst van een linkse richting weer op het beest af, waarna ze snel naar rechts dook om een greep van het beest te ontwijken hierna nestelde ze zich vast in de hals van de vos... dacht ze... maar het gevoel van in vlees bijten kwam niet, geen heerlijk gevoel van warm bloed dat langs haar lippen sijpelde. geen vlees dat ze doorboorde... helemaal niks... opeens merkte ze dat zíj diegene was die gegrepen was haar achterpoot die zojuist genezen ''was'' hing nu in de bek van de vos en ze begon te blazen en met een elastische beweging wist ze de borst van het beest te bewerken waardoor hij haar los liet. MaskKit rende verdwaasd...blind van woede naar de dichstbijzinde boom achter het beest in. en 3 meter hoger plofte ze neer om uit te hijgen, ''i..ikk...ik... ben oo...o.o..ok..e... ze schude haar kop eventjes, ''Ik ben Oké, zei ze nu met een vast stemgeluid. terwijl ze haar achterpoot even strekte... en eventjes haar gezicht vertrektte hierbij. een kneuzinkje misschien dacht ze. Ze wachtte af wat Lightpaw zou doen. en focuste har blik op haar maatje.


(hoop dat t te volgen is ??? )

'Oke, ja ik héb een plan, we vallen hem aan in teamwork. we maken gebruik van de bomen en vallen om de beurt aan.'zei de grote kater tegen Lightpaw en Maskkit. Lightpaw haalde haar schouders op, het was een plan, niet helemaal waterdicht natuurlijk, maar het moest er maar mee door. Ze haalde diep en beverig adem om het gevoel van doodsangst te verdrijven, niettemin moest ze zich toch afvragen hoe het zou voelen om door een vos verscheurd te worden. Ze probeerde die gedachte van zich af te schudden en keek naar Maskkit, er liep een rilling over haar rug toen ze dacht dat haar ouders dat gevoel misschien ook gehad zouden hebben. uit haar ooghoek zag ze de kat die Dangerdance moest zijn bewegen, direct was ze een en al aandacht. Gefascineerd en hopend dat ze het ook zo goed ging doen keek ze naar de kater, hij liep naar de vos, sprong nog net opzij en beet een stuk vacht van het beest, je kon de woede en de pijn in de ogen van het dier zien. Daarna sprong de kat een een of andere boom die toevallig dichtbij stond. 'Nu jullie!'riep hij. Lightpaw wist dat nu zij of Maskkit aan de beurt was, ze haalde nogmaals diep adem en maakte zich klaar om te beginnen rennen. Net toen ze wou vertrekken liep Maskkit haar in volle vaart voorbij. Ze hield zich in en hoopte dat het aardige kitten er goed van af zou brengen. Aangekomen bij de vos beet Maskkit in de achterpoot van het dier, zijn gezicht was vertrokken van de pijn, dacht Lightpaw vol leedvermaak. Dan ging het minder goed, de vos gooide Maskkit van zich af, de bruine poes hield haar adem in voor haar makker, niet wetend of ze nu iets moest doen of niet, als het echt erg is zou ze ingrijpen, prentte ze zichzelf in. Toch was ze niet in staat om iets anders te doen dan toekijken. Maskkit landde op haar vier pootjes en stoof weer op de vos af, met zo te zien hernieuwde kracht. Ze deed een paar schijnbewegingen, tot dat de vos haar aan haar poot vastgreep. Lightpaw was verstijfd van angst en kon niets uitbrengen, gelukkig was Maskkit in staat om voor haarzelf te zorgen en kon zich met moeite losrukken. Ze vluchtte in een boom tot op de hoogte waar ze veilig zat. 'i..ikk...ik... ben oo...o.o..ok..e... ' stotterde ze. De bruine poes maakte zich klaar om aan te vallen, al wilde ze het niet, ze wist dat het nu haar beurt was. 'Ik ben Oké'zei het kitten nu nog met vastere stem, maar daar luisterde Lightpaw al niet meer naar. Ze begon te rennen, recht op de vos af. Toen ze oog in oog stond met de blik vol haat van het beest zwenkte ze, bijna sierlijk, naar rechts. Voordat de vos zich kon herstellen van de onverwachtse beweging was ze al op de rug geklommen. haar nagels boorden zich in het vlees, ze drukte niet gans door, ander zou het dier woedend worden en dan had ze geen schijn van kans, nee, ze zou het proberen uit te putten, dat was nu ook hun troef, de vos was verzwakt door het tekort aan voeding. het dier probeerde haar van zich af te schudden, maar juist daardoor klampte ze zich nog meer vast. De vos maakte aanstalten om zich op zijn rug te gooien, wetend dat ze dan zou moeten lossen, zeker nu ze al ten einde van haar krachten was sprong ze. Op dat moment haalde de vos naar haar uit, een nagel scheurde haar vacht. Met de troostende gedachte dat de vos dat gevoel nog veel maal sterker had gehad, door haar schuld. Toch sleepte ze zich naar de boom, ze sprong omhoog en klom naar een uitstekende tak, tussen de bladeren keek ze naar de vos, zij drietjes hadden hem goed verzwakt, het zou moeten lukken om hem uit te schakelen. ze wiep een blik op haar wonde en zag gelukkig dat het niet al te ernstig was, het zou al snel weer genezen zijn, maar in een gevecht als deze was dat niet zo handig. Ze kon niets uitbreng dus knikte ze maar naar de kater en Maskkit, als teken dat ze oke was, daar waar nu geen woorden voor nodig.

( Tuurlijk! )

MaskKit keek toe hoe nu Lightpaw op het beest afrende en hoe ze het beest leek te willen uitputten wat ze maakte allerlei schijnbewegingen en opeens sprong ze op zijn rug. MaskKit zag hoe ze zich vastklampte, Gefascineerd keek ze toe. ze wierp ook even een blik op de grote kater misschien zouden ze nu beter weer tegelijk aan moeten vallen bedacht ze zich hij leek uitgeput te raken maar voordat ze kon toeslaan merkte ze dat lightpaw ook moe werd en voordat ze het wist rende ze ook een boom in. daar zaten ze nu alle drie veilig hoog in een andere boom... wat nu ? zei maskit vragend en keek eerst naar lightpaw en toen naar de grote kater. en hierna wendde ze haar blik weer op de vos. die woest...maar uitgeput omhoog staarde het beest keek verward uit zijn ogen maar ze verwachte dat het nog steeds instaat zou zijn om zeker haarzelf en lightpaw aan stukken te scheuren. we hebben iemand nodig die hem afleid zodat hij zijn rug naar ons toekeerd... stelde MaskKit voor. ze keek de grote kater vragend aan en wachte op een idee van zijn kant. totdat MasKit zich opeens weer bsefte dat hij zich nogal misterieus had gedragen. ze keek hem even wanttrouwend aan en toen kwam het over haar lippen at ze enkele minuten geleden al kwijt wou... hoezo ruik je niet meer naar skyclan? waar ben je geweest... ? ...dangerdance? als dat je naam is ? Ze keek hem onzeker aan en voelde de ogen van lightpaw op haar rug prikken had ze het idee.



((Wauuwiii goede post van je))

Maldito was gefocust op de vos en bekeek hoe de jonge poezen hem aanvielen goede techniek gebruikten ze al zijn ze misschien iets té dapper dacht maldito. Maldito wilde bijna ingrijpen want maskkit had zichzelf goed in de nsten gewerkt maar toen maldito aanstalte maakte om bij te springen bevrijdde ze zich. en lightpaw jeetje die was gewéldig... gevaarlijk spel speelde ze... maar t was verbazingwekkend dacht maldito tevreden. nu de twee poezen beide veilig uithijgend in een boom zaten... keek hij ze kort na hun aanval met een zelfverzekerde blik een voor een aan, en maakte duidelijk dat dit Het moment was op t beest af te maken, net voordat hij zijn slag wilde beginnen... hoezo ruik je niet meer naar skyclan? waar ben je geweest... ? ...dangerdance? als dat je naam is Was het De wittige poes die alles uitstelde... 'Maldito zuchtte... hey t spijt me... maar als ik je de waarheid vertel moet je me hierna wel vertrouwen oke ?! dus uuhm oke... ik ruik niet naar skyclan omdat ik niet bij de skyclan zit... ik ben een loner... en ik heet ook niet
Dangerdance... en t spijt me maar waar ik allemaal ben geweest is mijn business... ? Na antwoorde te hebben gegeven keek hij hem hoopvol en bijna smekend aan... en hiernasprong hij al snel sierlijk uit de boom... op de nek van het beest en klampte zich goed vast, Maldito nestelde zijn klauwen die ietwat aan de té lange kant zijn diep in het vel van de nek van de vos, en bracht zijn bek richting de slagader van de vos. NUUuuu ! schreeuwde hij naar de jonge poezen... want als die niet kwamen helpen om de vos af te leiden zou zijn idee van het doorbijten van zijn strot helemáál onmogelijk zijn... ten eerste is t al niet makkelijk om hard genoeg te bijten om een vos te vermoorden. maar aléén zou het eigenlijk onmogelijk zijn dacht hij nu ietswat paniekerig en hij begon zich af te vragen of het wel een goed idee was geweest om voor de kill te gaan... maar ze konden nu niet meer terug bedacht hij zich en Maldito Zette zijn tanden moordlustig in de keel van het beest en beet zo hard mogelijk om hopelijk de slagader door te kunnen bijten... bloed ... heel veel bloed sijpelde langs zijn borst ''dit is goed... denk ik...'' dacht maldito hoopvol maar zijn bloed gierde van angst en adrenaline.
hij voelde hoe het beest even wankelde op zijn poten dat moest een van de poezen zijn die nu aanviel bedacht hij zich en was hier wat geruster door. totdat hij een stekende pijn voelde in zijn staaart 'huhgggorrr'' kreunde hij maar dacht er niet over om los te laten bloed voelde hij nu ook langs zijn staart druppelen de tanden van de vos hadden gelukkig snel losgelaten, Maldito hoopte maar dat hij niet iets anders had gevonden zijn tanden in te zetten want het voelde alsof zijn staart zwaar bewerkt is... stel je voor... één beet in een katten.. jonge kat strot... Maldito zijn hele lijf trilde even maar beet door kneep wat harden nu en was ervan overtuigd dat hij de slagader te pakken had maar de vos begon stappen te zetten nu en te bewegen... maldito probeerde te kijken of hij de poezen zag maar was te woest om ze te zien... was het wel woede vroeg hij zich af... kort na dit gezegd te hebben werd eerst alles rood en toen zwart voor Maldito zijn ogen... En hij raakte zijn bewustzijn kwijt... bloed stroomde niet meer langs zijn lippen... geen spieren tussen zijn tanden...


(beetje slchte spelling sowwyyy... eerst ff maskkit denk ik )

Terwijl ze voorzichtig haar wonde likte keek ze met een schuin oog naar de vos, ze moest echt minder die zware gevechten doen, zo had ze bijna geen kracht meer. Toen ze met het bloederige werkje klaar was hoorde ze Maskkit spreken. 'Wat nu?'vrpeg ze. Ze wisselde een blik met Lightpaw en dan met Maldito. Lightpaw had geen enkel idee, laat dat brijn van een kater dat maar oplossen dacht ze grimmig, nog altijd verveeld door het idee dat hij zij en Maskkit aan hun lot misschien over zou laten! Nu ja, dat had hij toch een keer in gedachten, ze mocht helemaal niet klagen, hij had een plan en had meegevochten...Maar toch...'we hebben iemand nodig die hem afleid zodat hij zijn rug naar ons toekeert... 'Lightpaw hief haar met een ruk haar hoofd op, dat was helemaal geen slecht idee! Helemaal niet zelf. 'Goed idee!'zei ze dus maar.'Wou... hoezo ruik je niet meer naar Skyclan? waar ben je geweest... ? ...Dangerdance? als dat je naam is ?'stamelde Maskkit naar de kat. Lightpaw knipperde verbaast met haar ogen, wat? Hoezo? Was hij niet...Er spookten allemaal beangstigende gedachten in haar hoofd. Verbaasd staarde ze naar Maskkit. Als het waar was had ze beter gewacht dat te zeggen als de vos dood was, er was kans dat hij niet meer mee ging vechten! Maar ja, anders had een vreemde hun geholpen...Dát was best vriendelijk van hem... 'hey t spijt me... maar als ik je de waarheid vertel moet je me hierna wel vertrouwen oke ?! dus uuhm oke... ik ruik niet naar skyclan omdat ik niet bij de skyclan zit... ik ben een loner... en ik heet ook niet
Dangerdance... en t spijt me maar waar ik allemaal ben geweest is mijn business... ?'zei hij best aarzelend. Dat was een schok voor Lighpaw, het was best zeldzaam dat ze met vreemden sprak. Het idee alleen al gaf haar kippenvel. Maar goed, in principe had hij wel gelijk, wie zou zo'n buitenkansje laten liggen? Vragend keek ze naar Maskkit, ze had echt geen idee wat ze kon zeggen. Ze had ook geen tijd om na te denken daarover. Voor ze het wist. Brulde de kater. 'Nuuu!!!!'hij sprong naar beneden, aarzelend volgde Lightpaw zijn voorbeeld, hopend dat Maskkit dat ook zou doen, zonder haar...wist ze het gewoon niet meer. Alleen vechten met die kater...Veel tijd had ze weer niet. Voor ze goed en wel besefte wat ze moest doen zette de kat zijn tanden in de net van het beest. De bruine poes hapte naar adem, het was net of ze aan de grond was vastgenageld, ze kon zich niet bewegen. Ze staarde maar wat voorruit, helemaal van de wereld, bang om te falen. Pas toen de geur van bloed veel te laat haar neusgaten binnendrong kwam ze tot het beseffen dat ze iets moest doen. 'Maskkit help!'riep ze, haar noodkreet voor ze in volle vaart op de vos afstormde, verblind van woede en vechtlust stormde ze op het dier af. Net toen ze wou springen op het dier, bleef ze net ietsje in de lucht hangen, net alles was stopgezet, ze zag Maldito vallen, langzaam, veel te traag...Met een ruk kwam ze weer in het heden terecht, alles snel, veel te snel, en zij..zij was bij het beest.

tanx! Niet erg hoorr