Possibly you're a naughty thing. & Frostkit.

Het was al aardig laat in de ochtend, tenminste, de zon stond best hoog, en het was een lekkere temperatuur. Met dit weer krijg je gewoon zin om lekker wat te jagen. Honeyblossom was net klaar met de jacht, maar ze had weinig succes. Haar poten hadden zich halverwege de jacht begeven en algauw was ze weer bij het kamp. Ze voelde zichzelf die hele dag al zwak, dus eigenlijk zat dit er wel aan te komen. Met twee muisjes in haar bek kwam ze het kamp binnen, waar het op de open plek best wel druk was. Aardig wat jongere katten, in ieder geval een stuk minder van haar leeftijd. Niet dat ze zo zeer oud was, maar de oudere warriors waren er ook op uit. Met rustige passen, een beetje aan het herstellen van haar 'ongelukje', liep ze naar de prooistapel en legde haar verse muizen neer. Een kitten viel haar ineens op, een kitten die er erg speels uitzag, hij was haar bekend als Frostkit, of iets in die richting. Ze haalde haar dunne schouders op en wandelde naar de kitten, die trouwens bijna apprentice werd. "Hallo," miauwde de poes vriendelijk. "En wat is jou naam?" vroeg ze lief, maar ze wist dat kittens een lastig deel van haar is. Toch probeerde ze zo vriendelijk en normaal mogelijk te doen.

&Frostkit*

Zwijgend tikte Frostkit tegen een balletje mos. Heen en weer, rolde het groene geval, en weer terug. Hert was een uiterst saai spelletje, maar hij wist op dit moment niks beters te doen. Hij verveelde zich best wel, vooral nadat hij de laatste tijd zoveel avonturen had beleefd, zelfs buiten het kamp! Hij wilde dan ook maar wat graag dat nog ma als verkennen, maar hij wist ook dat hij daar niet zonder begeleiding mocht. Hij gaf een wat fermere tik tegen de bal en keek toe hoe deze door het kamp heen stuiterde. Eigr lijk had hij geen zin meer om het balletje te halen, dus bleef hij met een zucht liggen. Hij spitste zijn toren echter nieuwsgierig toen er een Warrior op hem af kwam stappen en sprong overeind. Dat hij eruit zag als een stof nest, maakte he, eigenlijk niks uit. "Goedemiddag!" Miauwde hij vrolijk, trots op zijn eigen beleefdheid. "Mijn naam is Frostkit!" Miauwde hij vervolgens, "Mag ik in ruil daarvoor uw naam hebben?" Vroeg hij vervolgens onschuldig. Het was misschien wat ongelukkig verwoord, maar hij wilde enkel weten hoe de poes heette.

Ze zag hoe de kitten nieuwsgierig naar haar keek, en toen ze dichterbij kwam meteen overeind sprong. "Goedemiddag!" miauwde de kater vrolijk. Ze zag dat hij erg trots was, maar waarom wist ze eigenlijk niet echt. Misschien op het feit dat hij toch wel beleefd deed voor een kitten. "Mijn naam is Frostkit!" miauwde de kitten vervolgens en de poes glimlachte. "Hallo Frostkit," miauwde ze vriendelijk terug, en ze keek naar hem. Hij had meer te vertellen of te vragen, dat zag je wel. "Mag ik in ruil daarvoor uw naam hebben?" piepte de kitten onschuldig, en de poes keek hem bedenkelijk aan. "Nou, misschien, ik zal er nog een nachtje over slapen hoor, wat zou jij kunnen doen met mijn naam?" miauwde ze speels en ze keek naar zijn schattige koppie. "Nou vooruit dan maar," miauwde ze lachend, het was toch wel schattig hoe het katertje onderhandelde. "Ik ben Honeyblossom." zei ze en ze keek naar het kittentje. "Wat heb jij vandaag voor spannends gedaan?" miauwde ze. "Of ga je nog wat doen?"

Frostkit keek verbaasd op. Had de poes hem nou zojuist geweigerd haar naam te vertellen? Echt waar? Hij staarde met wijdopengesperde ogen naar de andere poes van verbazing. "Nou, misschien, ik zal er nog een nachtje over slapen hoor, wat zou jij kunnen doen met mijn naam?" Vroeg de poes. "N-niks hoor!" Stamelde hij, ietwat geschrokken en in de war. Sinds wanneer speelden andere katten zijn spelletje? Dat was oneerlijk! Maar uiteindelijk kreeg hij toch de naam en hij gloeide van trots door de eer dat hij de naam kreeg. "Aangenaam Honeyblossom!" Miauwde hij, opnieuw trots dat hij zo'n 'volwassen' woord gebruikte. "Ik heb vandaag de Shadowclan mosbal een lesje geleerd." Legde hij vrolijk uit, "Hij vloog zooo ver het kamp door!" Hij probeerde zijn poten uit te strekken om een meting van de afmeting te geven, maar veel succes had hij niet. Hij kon niet zo ver met zijn pootjes.

De kitten keek geschrokken op nadat ze had geweigerd haar naam te geven. De poes kon amper haar lach inhouden en probeerde zo serieus mogelijk te kijken, maar nadat ze toch toe had gegeven keek de kitten ineens weer trots. "Aangenaam Honeyblossom!" miauwde de kater. "Zo, dat zijn deftige woorden," miauwde de poes vriendelijk, en ze glimlachte. "Nou, aangenaam kennis te maken, Frostkit," "Ik heb vandaag de Shadowclan mosbal een lesje geleerd." legde de kitten uit. "Hij vloog zooo ver het kamp door!" miauwde de kater en hij probeerde te laten zien hoever het balletje vloog, maar het lukte hem niet echt. "Zozo, dat is dapper, en wel heel erg ver!" miauwde Honeyblossom. "Dat durf ik niet hoor, jij bent echt een grote jongen." miauwde ze vriendelijk. Ze wist niet echt hoe ze hierop moest reageren.

-Sorry als je hier weinig uit kunt opmaken D:-

Enthousiast keek Frostkit omhoog naar de grote poes voor hem. Hij vond het altijd leuk om met de Warriors te Spreken, want ze hadden altijd zoveel verhalen te vertellen. Naja, altijd? Meestal dan. Maar dat was goed genoeg wat hem betrof. Hij stak zijn pluizige, wit gevlekte borstkas fier naar voren toen de kattin een complimentje gaf over zijn woordenschat, daar deed de kitten het voor. Maar dat was niet het enige complimentje dat hij in ontvangst mocht nemen, nee, er kwamen er nog meer! Hij begon vrolijk te spinnen en verborg zijn kop iets in zijn eigen vacht omdat hij in verlegenheid gebracht werd. "Dank u..." Miauwde hij, duidelijk verlegen wordende van de woorden van Honeyblossom, "Denkt u dat ik een goede Warrior ga worden?"

Ze zag hoe trots de kitten was toen ze hem een compliment gaf. Hij begon te spinnen toen ze hem nog wat complimentjes gaf, iets wat haar een warm gevoel van binnen gaf. Ze zag dat Frostkit een beetje verlegen werd. "Dank u..." piepte hij, en ze keek hem aan. "Denkt u dat ik een goede Warrior ga worden?" piepte hij en de poes knikte heftig. "Een uitstekende," miauwde ze vriendelijk. "Heb je al een beetje jacht of vechttraining gehad?" vroeg Honeyblossom en ze keek naar de kitten. "Anders kunnen we wel even oefenen?" zei ze met een knipoog. "Of wil je liever wat anders doen?" vroeg ze. Ze mocht deze kitten wel, hij was vriendelijk en respectvol, maar tegelijk ook zeer grappig.

Frostkit begon nu pas echt te gloeien van trots toen de Warrior hem vertelde dat hij een goede Warrior zou worden. Als hij geen zwart vacht je op zijn wangen had gehad, hadden deze een hoog rode kleur gekregen en hij voelde zijn oren ook warm worden van trots, maar ook van verlegenheid. Bood deze poes hem nu ook al aan om te oefenen? Feest! Het katertje snorde vrolijk en begon enthousiast te vertellen. "Ik heb al een paar keer getrainde!" Miauwde het katertje dolenthousiast. "Met Spottedleaf en en en met Quietwind. En Spottedleaf heeft me al een keer het kamp uitgenomen!" Miauwde hij vrolijk. Je kon niet zeggen dat Frostkit niet zijn netwerkjes had, met zijn schattige denken en doen, kreeg hij een hele hoop gedaan.

"Ik heb al een paar keer getrainde!" miauwde het katertje overenthousiast en de poes keek hem nieuwsgierig aan. "Met Spottedleaf en en en met Quietwind. En Spottedleaf heeft me al een keer het kamp uitgenomen!" miauwde hij vrolijk. "Zozo, al het kamp uit. Nou jij mag kiezen wat je vandaag wilt doen." miauwde ze, eigenlijk ook wel enthousiast. "En het is goed dat jij al zo vroeg begin met trainen, want dan wordt je als apprentice slimmer en sterker dan de meeste." miauwde ze. Ze speelde geen spelletje, nee, deze woorden meende ze. Ze ging voor de kitten zitten, en zwaaide even met haar staart. Ze moest deze kitten niet laten zien dat zij er ook enthousiast over werd, want ze wist immers niet ofdat hij erg druk zou worden. Ze kende hem pas, dus ze wist niet hoe hij zou reageren als ze 'trainingen' met hem gingen doen.

Hij knikte vrolijk in bevestiging. "Ja, het kamp uit!" Miauwde hij vrolijk en hij spon erbij. Hij vond het leuk om met de Warriors te praten. Ze wisten altijd zoveel! Maar hij sperde zijn ogen verbaasd open van de volgende woorden van de Warrior. "Word ik dan sterker en slimmer dan een gewone apprentice?" Miauwde hij verbaasd. Zo had hij er nog nooit over nagedacht, maar het was altijd mooi meegenomen, niet? "Maar ik voel me niet sterker of slimmer dan de rest." Sputterde het katertje tegen terwijl hij zijn kop vragend scheef hield. Hij snapte het niet echt op dit moment. Maar ach, als hij maar lol kon maken, een beetje afwezig reikte hij dus ook met zijn zachte zwarte pootje uit naar de staart van Honeyblossom, die erg verleidelijk heen en weer bewoog.

De kitten knikte vrolijk. "Ja, het kamp uit!" miauwde hij hij en hij spon. "Word ik dan sterker en slimmer dan een gewone apprentice?" vroeg hij verbaasd. "Nou, jij hebt al dingen geoefend die de andere dan niet weten." miauwde ze en weer sloeg ze met haar staart. Soms maakt ze het lastig, en dat vond ze niet leuk. "Maar ik voel me niet sterker of slimmer dan de rest." miauwde hij en hij hield zijn hoofd vragend schuin. "Dat hoeft ook niet," antwoordde ze, en ze besloot dit gesprek maar af te maken. "Maar laten we verder gaan, we gaan niet al te ver het kamp uit, oke?" miauwde ze, ze wilde niet dat ze met een dode Frostkit naar z'n moeder moeten, want er lopen nog weleens BloodClanners, vossen en dassen over hun territorium, en een BloodClanner heeft twee ThunderClankittens gedood, dus ze wilde goed op hem letten. De poes zwiepte met haar staart en voelde een pootje die tegen haar staart sloeg. "Mijn staart," miauwde ze lachend.

Frostkit's ogen sperden zich open van plezier en opwinding. Hij mocht alweer heg kamp uit, wat leuk! Hij kon het niet laten om eventjes ietwat te stuiteren en grijnsde zo breed dat hij dacht dat zijn gezicht doormidden ging splijten. Maar hij hield zich in. "Gaan we echt het kamp uit?" Vroeg hij ademloos van verbazing. Hij kon zijn eigen geluk niet op noch geloven. Hij had echt mazzel voor een kitten. "Niet ver maakt niet uit, ik wil gewoon alles zien!" Snorde hij vrolijk terwijl hij weer een licht sprongetje maakte. De staart van Honeyblossom bleef echter interessant. "Nu is hij van mij?" Miauwde hij met een onschuldig stemmetje.

De kitten grijnsde. "Gaan we echt het kamp uit?" vroeg hij, en de poes knikte. "Tuurlijk," miauwde ze. en ze keek naar de kitten, die heel blij was, iets wat haar ook blij maakte. "Niet ver maakt niet uit, ik wil gewoon alles zien!" piepte de kitten vrolijk verder. De poes knikte. "Mijn staart," miauwde de poes lachend nadat de kitten met zij zachte pootjes haar staart probeerde te pakken. "Nu is hij van mij?" miauwde hij onschuldig. "Oke, als je mij belooft dat je dicht bij mij inde buurt blijft, en niet ineens weg rent." miauwde ze een beetje strenger dan het eerste wat ze, ze wilt immers niet dat de kitten gewond raakt. Ze stond op en stapte langzaam weg, zodat de kitten haar kon inhalen en ook bij kon houden. "Dus wees voorzichtig." miauwde ze. "Wil je lopend, of op m'n rug alles bezichtigen." vroeg ze terwijl ze om keek.

Hij grijnsde over zijn victorie over de staart en tikte er zo nu en dan voorzichtig tegen aan met zijn zachte pootjes. Hij wilde haar natuurlijk geen pijn doen of boos maken, en was dus slim genoeg om zijn nagels ingeklapt te houden. Als hij dat deed, was het sporadische getik vast niet erg. Vond hij zelf natuurlijk. Hij kreeg dezelfde regels opgelegd als Spottedleaf had gegeven, maar daar kon hij wel mee leven. Hij knikte dan ook wild en lachte vrolijk. "Prima," Miauwde hij vrolijk en keek nieuwsgierig om zich heen. Maar de volgende vraag verraste hem wel. "Mag dat dan?" Vroeg hij verbaasd, "Ik wil wel vanaf hoog kijken." Miauwde hij vervolgens vrolijk.

Het jonge katertje sloeg weleens tegen haar staart nu hij van 'hem' was, maar ze vond het niet erg. "Prima," miauwde hij vrolijk, en de kitten keek nieuwsgierig om hem heen. "Mooi, dan is dat ook afgesproken." miauwde ze vriendelijk. "Mag dat dan?" vroeg het katertje toen ze hem de vraag had gesteld hoe hij alles wilde zien. "Ja hoor, anders zou ik het toch niet vragen gekkie." miauwde ze speels. "Ik wil wel vanaf hoog kijken." miauwde hij vrolijk en de poes zakte ineen. "Stap maar op!" miauwde ze, en ze wachtte tot het jonge katertje er op zat. "Of moet ik nog wat lager?" vroeg ze vriendelijk en ze keek over haar schouder naar Frostkit.

Frostkit trok zijn kop wat verbaasd terug en trok een nog wel ietwat speelse pruillip, "Ik ben niet gek," Sputterde hij tegen als reactie op Honeyblossom's woorden, maar de 'belediging' was al snel vergeten. Hij mocht namelijk echt haar rug op. Dan kon hij alles echt goed zien! Spottedleaf had hier ook toestemming voorgegeven toen ze hem het kamp uit had genomen, maar toen was hij ook zo moe geweest... Hij was toen blijkbaar in slaap gevallen... Dat was eigenlijk best beschamend, maar hij had besloten dat uit zijn kop te zetten. "Nee, ik red het wel!" Miauwde het katertje vlug, voordat zijn fragiele trots gekrenkt kon worden. Hij weifelde eventjes, maar zette zich toen af en klauterde onhandig op de rug van de poes. "Ik zit!" Miauwde hij vrolijk

Het katertje had het blijkbaar verkeerd begrepen met 'gekkie.' "Ik ben niet gek," miauwde hij met een pruillip. "Dat wet ik toch, het was gewoon een uitspraak." miauwde de poes en ze keek naar de kitten. "Nee, ik red het wel!" miauwde het katertje toen de poes vroeg ofdat ze iets lager moest. "Oke," miauwde ze gauw en ze voelde hoe de kitten onhandig op haar rug sprong. "Ik zit!" miauwde hij na wat lastige acties. "Oke, houd je goed vast, want we gaan!" miauwde de poes zonder veel moeite te doen, toen ze begon te lopen. Ze liep met rustige passen richting de ingang, zodat de kitten niet ineens van haar rug gleed. "We zijn nu bij de ingang," miauwde de poes, toen ze waren aangekomen bij de ingang van het kamp.

Het was ietwat hobbelig en Frostkit moest moeite doen om goed te blijven zitten op de rug van de Windclan Warrior. Maar hij kon het wel, hij was ervan overtuigd. Hij wiegde wat heen en weer en moest af en toe wat kracht zetten om er niet af te vallen. Uiteindelijk ging hij maar liggen, dan was zijn balans wel goed en dan kon hij nog steeds goed alles zien."Nu houd ik me goed vast," Kondigde hij onschuldig aan en hij grijnsde vrolijk. Maar toen kwam de kamp ingang dichterbij. "Doorns!" Miauwde hij, terwijl hij zich plat tegen Honeyblossom aandrukte. "Ze zijn kwaadaardig! Ze bijten!" Hij vernauwde zijn ogen wantrouwend.

De poes voelde hoe de kitten soms weggleed. Ze voelde wat gekrabbel op haar rug, en ineens lag hij stil. Ze keek over har schouder ofdat de kitten er niet af was gevallen, maar hij lag gewoon. "Nu houd ik me goed vast," miauwde de kitten onschuldig. "Dat zou ik inderdaad maar doen, want we gaan zo het territorium in!" miauwde ze. Ineens hoorde ze het stemmetje wat schreeuwen. "Doorns!" ze had gehoord dat Frostkit was geprikt door een doorn, in zijn neus, dus ze kon begrijpen dat hij het eng vond. "Ze zijn kwaadaardig! Ze bijten!" miauwde hij. "Heeft een gemene doorn jou zomaar gebeten?" vroeg ze. "Nou glijd maar van me af, misschien kun je onder mij, door de doorns lopen, dan kan jij niet geprikt worden." miauwde de poes. Misschien was dit een oplossing.

{Ik post nog gewoon even als kitten in deze topics~}

_{Frostkit staarde naar de doorns met een zeker wantrouwen in zijn ogen. Het katertje moest duidelijk niks van de stekelige dingen hebben. "Heeft een gemene doorn jou zomaar gebeten?" vroeg Honeyblossom. Frostkit knikte wild als antwoord. "Ja! Ik moest naar Brindlepool!" Miauwde hij, ietwat dramatisch. Hij was zelf in halve paniek naar Brindlepool gerend. "Nou glijd maar van me af, misschien kun je onder mij, door de doorns lopen, dan kan jij niet geprikt worden." Eventjes aarzelde Frostkit, maar hierna gleed hij dan toch maar van de rug van Honeyblossom af. "Oké.." Miauwde hij, hij vond het ergens jammer om van zin mooie hoge plekje af te zijn. "Mag ik er zometeen wel weer op?" Vroeg hij hierna onschuldig, terwijl hij onder Honeyblossom ging lopen. Hij moest zijn kopje laag houden om zijn kopje niet te stoten, maar daar kon hij mee leven.}

Onderwerp: Re: Possibly you're a naughty thing. & Frostkit.