Possibly you're a naughty thing. & Frostkit.

"Ja! Ik moest naar Brindlepool!" miauwde hij wat dramatisch en de poes keek hem medelevend aan. "Echt, en wat heeft Brindlepool er tegen gedaan?" vroeg de poes en ze glimlachte naar hem. "Nou glijd maar van me af, misschien kun je onder mij, door de doorns lopen, dan kan jij niet geprikt worden." miauwde de poes en ze bleef staan. Ze voelde zijn gewicht nog op haar rug, blijkbaar wilde hij zijn plekje niet verlaten. Hij gleed toch maar van haar rug af. "Mag ik er zometeen wel weer op?" vroeg hij en de poes knikte. "Tuurlijk," miauwde ze en de kitten ging onder haar lopen. Ze wandelde door de doorningang en miauwde zachtjes dat ze er uit waren. "Je kan weer opstappen." miauwde ze en ze ging een beetje gehurkt zitten.

"Echt, en wat heeft Brindlepool er tegen gedaan?" Vroeg de poes aan hem. Frostkit stak zijn borstkas wat fier vooruit. "Ze heeft ervoor gezorgd dat het minder auw deed!" Miauwde het katertje, waarna hij met een frons na ging denken. "Maar ze moest wel heel erg veel lachen en glimlachen, al weet ik niet waarom." Bekende hij daarna. Naïef dat hij was, had hij niet door dat het misschien wel om hem was. "Ach, ze is gewoon erg vrolijk." Besloot hij spinnend. "Nou glijd maar van me af, misschien kun je onder mij, door de doorns lopen, dan kan jij niet geprikt worden." Miauwde de poes en Frostkit deed braaf wat er van hem gevraagd was. Hij was echter wel opgelucht toen hij weer op Honeyblossom's rug kon. Het was gewoon zo leuk op ander katten hun rug! Met een voor hem machtig mooie sprong, klom hij weer op haar rug en zakte tevreden spinnend neer. "Waar gaan we heen?" Vroeg hij vervolgens.

"Ze heeft ervoor gezorgd dat het minder auw deed!" zei het katertje trots, maar later trok hij een wenkbrauw op. "Maar ze moest wel heel erg veel lachen en glimlachen, al weet ik niet waarom." vervolgde hij en weer ging zijn mondje open. "Ach, ze is gewoon erg vrolijk." miauwde hij. "Ze vindt het gewoon erg dapper dat jij zo rustig blijft." miauwde de poes met een glimlach. Frostkit ging onder haar lopen, om te voorkomen dat hij niet weer naar Brindlepool moest. De poes was uit de uitgang gelopen. Ze kroop wat meer ineen en het katertje kwam met een grote plof op haar rug terecht. "Waar gaan we heen?" vroeg het katertje en de poes dacht even na. "We blijven wel in de buurt van de ingang, maar we kijken wel gewoon een beetje rond, je bent ook bijna een apprentice." miauwde de poes en ze wandelde van de ingang weg.

Frostkit keek met een grote verwondering om zich heen naar de omgeving. Hij had het wuivende gras nu al één keer eerder gezien, maar het bleef imposant voor de kitten. Een brede glimlach verscheen op zijn zwarte snuitje. Hij luisterde half naar Honeyblossom, maar om eerlijk te zijn was zijn focus heel ergens anders. "We blijven wel in de buurt van de ingang, maar we kijken wel gewoon een beetje rond, je bent ook bijna een apprentice." Miauwde de poes. Pas een paar hartslagen later besefte Frostkit wat de poes gezegd had en begon aan een smeekbede. "Awhh... Zo dicht bij nog? Maar ik beloof heel braaf te zijn..." Miauwde hij zachtjes. Hij ging weer op Honeyblossom's rug liggen en legde zijn kop op de hare, in de poging hetzelfde te zien als zij.

De poes wandelde met een zwarte kitten op haar rug langs de kamp wanden. Ze wist dat de kitten het vast geweldig vond. "We blijven wel in de buurt van de ingang, maar we kijken wel gewoon een beetje rond, je bent ook bijna een apprentice." miauwde de poes vriendelijk, want waarom zou ze streng zijn. De kitten zou waarschijnlijk toch niet van haar rug af springen en dan het territorium inrennen. "Awhh... Zo dicht bij nog? Maar ik beloof heel braaf te zijn..." piepte de kater zachtjes en de poes glimlachte. "Zeker weten, ben je heel braaf?" vroeg de poes en ze keek over haar schouder. De kitten lag op haar rug en keek haar smekend aan. Ze keek weer voor zich. "Nou, vooruit," miauwde de poes, ze had echt een zwak voor smekende kittens. Ze voelde de kittens kop op haar kop. "Kan je alles goed zien?" vroeg de poes en ze versnelde haar stap iets, weg van de kampmuren.

Smekend keek Frostkit de poes aan die hem het kamp uit had gedragen. Zijn oren lagen achteruit en zijn ogenhad hij opengesperd tot je bijna niet meer om de twinkelend blauwe dieptes heen kon. "Zeker weten, ben je heel braaf?" Vroeg de poes aan hem. Frostkit knikte heftig. "Zeker weten!" Beloofde het katertje vlug. Hij viel bijna van de rug van Honeyblossom af toen ze toegaf en moest zich vastklampen om er niet vanaf te rollen. Uit zijn blijdschap had hij namelijk een heel klein sprongetje gemaakt, net genoeg om zijn balans totaal te verliezen. "Kan je alles goed zien?" Vroeg de poes aan hem, terwijl ze haar pas versnelde. Voorzichtig keek hij rond. "Ja, prima!" Miauwde hij, "Ik geloof dat ik zelfs Thunderclan territorium kan zien!" Al zag hij in werkelijkheid maar gewoon een boom, en nam aan dat dat het Thunderclan territorium was.

"Zeker weten, ben je heel braaf?" vroeg de poes met een glimlach en ze hoord eeen stemmetje piepen. "Zeker weten!" de poes keek even opnieuw over haar schouder en zag de kitten heftig ja schudden. "Kan je alles goed zien?" vroeg de poes en ze liep met grote passen door een hoopje bladeren die omhoog stoven. "Ja, prima!" zei het katertje en de poes sloeg met haar klauw een blaadje weg. "Ik geloof dat ik zelfs Thunderclan territorium kan zien!" zei het katertje, maar de poes begreep wel dat het iets anders was. "Echt, dan heb jij goede ogen!" miauwde de poes en ze ging even stilstaan. "Wil je even pauze nemen onder deze grote boom, of wil je liever wachten en iets verder lopen en daar pauze nemen?" vroeg de poes en ze tuurde rond. Misschien kon ze nog wel een muisje vinden en het katertje laten zien hoe hij moest jagen, of misschien gewoon laten zien. De poes liep rustig verder.

"Echt, dan heb jij goede ogen!" miauwde de poes en ze ging even stilstaan. Frostkit snorde vrolijk. "Ik heb ook hele goede ogen! Ik zal dan ook de beste Warrior van de Windclan worden!" Beloofde hij vrolijk, "Als ik eenmaal een apprentice ben dan," Miauwde hij erachteraan, zijn ambities ietwat temperend. "Wil je even pauze nemen onder deze grote boom, of wil je liever wachten en iets verder lopen en daar pauze nemen?" Miauwde Honeyblossom vragend aan hem. Frostkit fronste. Waarom zou hij een pauze willen nemen? Hij schudde wild met zijn kop. "Nee! Ik wil het heel graag zien!" Miauwde hij, bijna smekend.

"Ik heb ook hele goede ogen! Ik zal dan ook de beste Warrior van de Windclan worden!" miauwde de kitten opgewekt en de poes glimlachte. "Dat geloof ik graag, jij bent nu al geweldig!" miauwde de poes vriendelijk en ze liep verder. "Als ik eenmaal een apprentice ben dan," zei de kitten er snel achteraan. De poes glimlachte. "Nee! Ik wil het heel graag zien!" zei de kitten, bijna smekend en de poes keek voor zich. "Wat zou je dan graag willen zien?" zei de poes en ze keek voor zich, zonder echt op te letten waar ze liep. De poes verstapte zich en viel bijna, maar herstelde zich snel. "Zit je nog?" vroeg ze geschrokken. Dadelijk lag de kitten gewond op de grond en moest zij hem naar Brindlepool brengen, en krijgt ze vast een preek van zijn moeder en van Brindlepool. Ze schudde haar hoofd en keek over haar schouder of het zwarte katertje nog zat.

"Dat geloof ik graag, jij bent nu al geweldig!" Miauwde de poes. Frostkit hield zijn koppie wat scheef terwijl hij daar over nadacht. "Papa en mama zijn vast geweldiger," Besloot het katertje vrolijk, de woorden van Honeyblossom onbewust niet erkennend of ontkennend. Hij wist ook niet wie zijn papa en mama waren, maar dat was een zorg voor later, daar hield Frostkit zich niet mee bezig. "Wat zou je dan graag willen zien?" Vroeg Honeyblossom vervolgens aan hem. Dat had ze niet moeten doen, want dan kreeg je wel weer een typisch kitten antwoord. "Alles!" Miauwde het katertje vrolijk, totdat de rug onder hem ineens kantelde en hij een geschrokken piep slaakte. Hij probeerde zich met zijn klauwtjes nog vast te haken in de rug, maar geen succes, behalve dat hij Honeyblossom misschien prikte met zijn nageltjes, met een plofje rolde hij over de grond en bleef hij wat bedeesd liggen. Hij schudde zijn kopje iets en kwam ietwat wankel tot zijn pootjes. "H-Honeyblossom?" Vroeg het katertje voorzichtig. Was de poes soms boos op hem en had ze hem er daarom vanaf gegooid?

Onderwerp: Re: Possibly you're a naughty thing. & Frostkit.