Son Of Man (Scarredpaw)

Scarredpaw bleef haar maar raar aan kijken, en Stongpaw wist haar houding niet goed te houden. Wat zou hij voor antwoord gaan geven dacht ze stil in haar gedachten te wel ze hem aan keek.“Maar natuurlijk Strongpaw. Ik wil wel met jou meegaan hoor,” zei hij toen. “Je moet meer in jezelf vertrouwen,”. Er verscheen weer een vriendelijk glimlachje op haar mond. Het gesprek ging al snel door op want diepe info over elkaar. Stongpaw vertelden dapper wat haar het meest dwars zat in haar leven. En dat ze haar moeder misschien nooit meer zo kunnen vinden of misschien wel erger ooit zien. Haar vader was haar zwakken plek ze wist er niet van wie of wat voor vader ze had, misschien verbleef hij in Riverclan of was hij een van die gevaarlijke bloodclaners. Ze keek hem aan, en knipherder om haar verdriet niet te laten lopen. of misschien wat het een kittypet en als de katten van de clan daar achter zouden komen wat moets ze dan. Ineens verstoorden de stem van Scarredpaw haar gedachten en luistert meteen naar hem. “Mijn moeder stierf vlak na de geboorte van mij, mijn vader ging er vandoor. Ik denk dat hij dacht dat ik geen goede zoon voor hem zou kunnen zijn. Dus ik zal hem het tegendeel bewijzen, misschien komt hij dan terug.” zei hij en je zag aan hem dat hij er flink verdriet van had, als wat dan niet zijn bedoeling en snel nam hij weer een ander blik aan. Ze keek hem met grote ogen aan en kwam dichter bij hem zitten, zonder dat ze het door had ging haar kop tegen zijn schouwden aan. '' Oh Scarredpaw, het spijt me zo om dat te horen.'' Ze zei het met een tinteling in haar stem. Ineens leek ze te weten dat ze nu al een tijdje tegen zijn schouwden aan zat en snel schoof ze weer naar achter. Het gesprek ging al snel naar een ander onderwerp. Scarredpaw had haar verteld dat hij soms met de warriors mee ging en dat hij daar veel van leren. Ze meende echt wat ze zei, en we werd er zelf een beetje hyper van. “Maar dat kun je gewoon vragen hoor. Als iemand tijd heeft dan willen ze dat meestal met alle liefde doen. Misschien kunnen we een keer samen gaan,” antwoorden Scarredpaw op haar vraag. Voor Scarredpaw het door zo kunnen hebben, had ze hem al op de grond liggen. “Ooh ja?” vroeg hij uitdagend terug. “Pas maar op,” vervolgden hij te wel hij overeind kwam. Ze had haar haren overeind gedaan van speelsheid. Snel wilde ze goed gaan staan voor de volgenden aan val Maar Scarredpaw had haar al vast en ze verloor haar even wicht. Samen lagen ze weer op de grond en Scarredpaw ging nog steeds aan haar vast. Snel vrong ze haar een weg uit de klauwen van hem, en ze sprong op. Snel lied ze zicht weer zakken in jachthouding en sprong met vollen vaar op hem neer. Ze greep zijn oor beet speel er in. '' zo makkelijk ben ik niet te verslaan'' zei ze moeilijk tewel ze het oor goed bleef vast houden.

“Ach, het is nou eenmaal zo. Je kunt er maar het beste van maken toch?” . Ze knikten, '' Natuurlijk'' zei ze met een angstogen toon in haar stem. Ze bleef naar hem staan staren en haar ongerust verdween meteen nadat ze hem zag glimlachen. Stongpaw verloor haar evenwicht toen hij haar vast greep. Samen vielen ze op de grond, en ze begon te worstelde toen hij haar nog vast had. Meteen lief Scarredpaw haar los, en ze nam die kans graag aan, met een sprong stond ze op. Even bleef ze zoet staan toe kijken hoe Scarredpaw zicht op tackelden en weer op vier poten stond. Meteen zetten ze de tegen aanval in op hem, ze nam zijn oor goed beet. Meteen kreeg ze een stomp in haar maag terug van hem, waar door ze geen goed grip meer had op zijn oor. “Hé ik ben geen prooi hoor,”. Stongpaw grinikten, en deed moeiten om niet helemaal te lachen. “Of ben ik lekker?” zei hij tegen haar met een plagerige klank in zijn stem. Ze hielt zijn oor goed vast, maar moest hard lachen en deed haar ogen dicht. Hij begon te sukkuden waardoor ze geen griep meer hard en los moets laten. Ze basten in lachten uit, en moet moeiten doen om overeind te bleven van het lachten. Ondertussen had Scarredpaw haar staart beet, en ze draaide haar moeizaam om. Ze sloeg een paar keer met haar staart. “Ja, ik geef je geen ongelijk heerlijk,” zei hij te wel hij haar staart los lied en in de lacht schoot. Stongpaw deed haar staart meteen omhoog, ze was nog steeds aan het lachen. Hoewel ze nog bezig was met even wicht zoek sprong hij al tegen haar op en legden zijn voor poten over haar rug. Met een smak lag ze weer op de grond, en te wel ze het zand uit haar mond stuwden kwam ze een beetje bij van het lachen. Scarredpaw zat nog steetd op haar rug te grinniken. '' Oh je hebt een nieuwe, lekker warm vrachtje gevonden voor in je nest'' Zei ze lachten tegen hem. Ze was zo gevallen dat ze geen poot meer op kon tillen dus niet meer weg zo kunnen komen. Met veel moeite vrong ze 1 van haar voor poten onder haar uit, sloeg zo ver ze kon naar boven. Haar poot kwam al snel op de grond '' Na,oke jij heb gewone'' fluisterden ze op een mopperende toon, waarna ze daarna meteen weer moet grinniken.