Son Of Man (Scarredpaw)

Bladkaal had bijna zijn einde bereikt, de harde kou was weg aan eppe en tegelijk zag je dat de clan beetje bij beetje vrolijker werd. Strongpaw slofte somber naar de uitgang van het kamp, haar staart sleten ze mee over de modderig grond. Ze schudden haar kop beteuterd op en neer waarom was het zo moeilijk om nieuwe vrienden te maken, bijna Apprentices hadden vrienden en spelden en deden alles samen. Strongpaw had een goud hartje, ze was dan wel verlegen maar het was zeker dat zei een zeer goed vriendin zou zijn voor al die wou. Even later kwam ze aan bij Outlook rock aan, haar pootjes voelde zwaar en ze zag het niet meer zitten. Ze strompelde naar boven, en keek naar het onwijs gave uitzicht die ze al lang niet meer had gezien. Je kon echt heel Windclan territory zien, de koude van bladkaal maten dat al het groen weg was. Bij sommigen bomen zag je dat er nieuwe leven in kwam. Stongpaw zuchten en zaten door haar potjes en ploften op de richel van rock neer. Ze lag er zo bij dat haar 2 voor pootjes naar beende bungelde en dat haar achterpoten stak op de grond vast lagen dat niet kon vallen. Ze deed haar ogen dicht en snoof de verfrissen de lucht in, even was ze thuis in haar eigen wereld. Met vrienden, familie die om haar gaf, ze spelde en reden achter haar denkbeeldig vriend aan het was een niet al te grote kater zijn karakter was zacht en lief. Het was zo mooie wereld en Stongpaw zou blij zijn als ze dat echt zou kunnen gaan beleven, maar haar karakter zou haar het nog moeilijk maken. Ze bleef zo liggen dromen en had niets meer in de gaten, zelf niet hoe gevaarlijk ze eigenlijk lag.

Het uitzicht was zo mooie, en het rook hier zo vrij. Ze opende een oog en begon zacht te spinnen dit moest ze echt vaker gaan doen. Je zag het kamp liggen, en als je goed keek zag je sommigen katen in en uit gaan. Vrij was ze, even van alles weg. Toen ze haar hooft een beetje op lichten om de geur te proeven horden ze plots geritsel van achter, ze had graag op gestaan om te gaan kijken maar was te uit geput. Ze snoof diep in en uit, het is gelukkig een kat van haar eigen stoort. Ze deed haar ogen weer dicht, die zou wel aan jagen of trainen zijn dacht ze en zuchten. Hoe had kun je eigenlijk afdwalen , '' Muizenstond'' riep uit over het Territory. Het word wel een tijd voor je bij elkaar te rapen, een vremde stem kwam op in haar hooft en ze verschoot er een beetje van maar gaaf er verder niet aan toe. Toen het geluid van de ander kat dichter bij kwam beseften ze dat ze gesnapt was. Stongpaw gaf geen kik, Ze herkenden de geur van Scarredpaw. Even volden ze een vrolijk heid opkomen, zou deze kat echt naar haar komen? “Je ligt daar wel heel gevaarlijk, misschien kun je daar beter weg gaan.” zei de kater. Ze keek naar beneden, en zag dat ze ook echt een flinke smak kom maken mocht ze te val komen. Ze schoof zacht naar voren en ging recht op zitten, maar nog wel dicht bij de afgrond. Ze keek Scarredpaw aan die voor haar was gaan zitten en zijn staat om zijn middel bond. Ze vond het nogal moeilijk om ander katen aan te kijken laat staan een kat die zo dicht bij kwam. “Zit je iets dwars?” zei hij ineens. Stongpaw raken in paniek , ze deed haar nagels in het uit wat zou ze op deze vraag moeten antwoorden. Snel rapten ze zicht bij elkaar en sprak moedig haar zinnen uit. '' Ik voel me ander dan ander'' zuchten ze, ze had niet in de gaten dat haar nekhaar overeind was gekomen van spanning. '' wat ben je hier aan het doen'' voegden ze er even achter aan om het gesprek af te breken. tewel ze dat vroeg boog ze haar kop een beetje schuin en keek om de sec de kat aan en de boom die naast hem stond. Ze sloeg heen en weer met haar staart en met haar voor poot was ze bezig een steen uit de harden grond te hallen.

Hoewel ze eigenlijk alleen wilden zijn voelde het toch fijn scarredpaw om haar heen te hebben. Hij gaf haar een goed gevoel, en soms moet ze haar grimlach verbergen hoewel ze dat graag lied zien. Na de muizenbrein actie van daar net kreeg ze een heel ander antwoord dat ze gedacht had. Niemand is hetzelfde, anders zou het leven maar saai zijn” Miauwde hij. Even keek ze hem wat vreemd aan, maar toen beseften ze dat hij gelijkt had. Stongpaw knikten even kort en keek hem vriendelijk aan. Hij was al wat ouder dan zei en wist vast meer dan zei. “Voel je je eenzaam?” Miauwde hij even later. Stongpaw schrok een beetje van de vraag, hij halen de worden uit haar mond. '' Soms wel, en nu eigenlijk ook maar - ja gaat vast wel over. “Ik was nieuwsgierig wat je hier aan het doen was, dus vandaar dat ik naar je toe kwam.Was jij ook van plan om te jagen?” miauwden hij vragen terug. Ze aarzelde even en wilden net haar woordje zeggen, Maar ze had niet door dat ze zo met haar staart aan zwiepen was dat die nu van de richel hing. Met een hogen sprong vloog ze bijna tegen Scarredpaw aan, het schelden echt een muizen haar. '' Sorry'' en ze brulden van het lachen uit. '' Ohw, dacht echt dat ik viel '' Miauwden ze er lachten achter aan. Ze kroop zacht achter uit en stopten toen ze een paar vossenlengten wijder was. '' Uhm, ik was eigenlijk niet aan het doen'' Snorden ze zijn kant op. '' Maar jagen lijkt me wel leuk, alleen ik heb het nog niet geleerd ben pas apprentice'' zei ze snel er achter aan. Haar grijze ogen keken hem vragen aan.

vandaag weg, even tussen door maar volgens mij is het niet zo goed, sorry hier voor =)

Toen ze snel antwoord moet even op de vraag van eenzaam, zag Strongpaw dat Scarredpaw aan het denken was. Wat zou hij denken, of wat had hij al allemaal mee gemaakt. Het zou haar toch niet gek vinden, al vond ze dat zelf wel. Pfff, wat zou ik draag vertellen wat me echt dwars zit en wat er soms in mij hooft om gaat, misschien zou het wel een stuk makkelijk worden Dacht ze. Ze schoof een stukje tak die naast haar poot lag heen en weer. Voor het eerst in lange tijd kan ze het vertellen, maar ze zweeg. Ze keek weer de richting in van de kater die nog even afwezig leek te zijn, al kon je het niet goed zien. “Maar ik hoop voor je dat het weg gaat,” glimlach hij. Gelukkig dacht ze, het zou daar wel over gaan. '' Volgens mij zit het gewoon tussen mijn horen '' Maude ze terug op zijn antwoord. Ze stond op maar bleef wel naar hem kijken, Nu had ze het probleem dat ze niet kon jagen en dat het wel is een heel leuk avontuur kon worden. “Ik help je wel. Al weet ik ook nog niet alles,” zei hij toen. Stongpaw was blij dat hij haar misschien iets zou kunnen leren. Soms was ze nog net iets te kitten achting voor een achte Apprentice te zijn. Ineens deed de kater voor haar zijn mond open en rook, “Ik ruik muis,” zei hij. Ze keek even om haar heen, en daarna proberen ze het ook na te doen. Ze deed haar kopje de lucht in en begon haar neus vol te sleuven maar ze herkenden de geur niet. “Zal ik die proberen te vangen, zodat je eerst kan kijken hoe ik het doe?” vroeg hij toen. Ze keek Scarredpaw aan en knikten kort, en wachten gespannen af hoe de jongen kater het zou doen.

De lapjes poes was aan het kijken keek Scarredpaw gespannen aan, tewel haar lichaam heel ander op hem reageren. “Het helpt als je je bek een stukje open doet, dan kun je de geuren ook proeven.” Zei hij toen. Ze keek even raar op maar daarna stook ze weer haar kop ophoog en deed ook haar mond een beetje open zoals hij haar gezegd had. Het durende even voor dat ze een raar geur in haar neus en mond kreeg, ze snoof diep en proefden het echt dacht ze. '' ik ruik het! ik ruik het echt, bedankt...'' miauwden ze vrolijk tegen hem. “De nieuwste geur die je ruikt is een muis,” zei hij vervolgens tegen haar. Dit keer zou ze het niet snel vergeten, en snoof nog eens goed om het echt niet meer te kunnen. Scarredpaw knikten tegen haar, en ze bleef roerloos staan toen hij richting de geur heen krengende. “Probeer geen geluid te maken, dan schrik je hem af.” zei hij en keek haar aan. Ze was als wil maar nu ging ze rechter zitten en gespannen toe zitten kijken, snel kruiden ze haar staart op haar middel en snorden even. “Verdeel je gewicht over je poten,” zei hij, en ze keek goed hoe jij het deed, ze zag aan hem dat hij het nogal grappig vond en moest bijna ook lachen maar ze wilden de muis niet laten schrikken. Even laten kwam hij met het muisje richting haar toe, en legden het bij haar neer. “Probeer hem altijd dood te maken voordat hij geluid kan maken, anders waarschuwen ze de andere prooi ook.” Miauwde Scarredpaw. Ze bekeek het ding want levenloos op de grond lag, haar maag knorden en ze keek verschrik de ander kant op. '' Oeps'' en ze moet even een lachje laten zien. Scarredpaw nam het muisje weer in zijn mond en een vossenlengte garfde hij het onder de grond. “Wil jij de volgende prooi proberen?” Zei hij en keek haar vragen aan. Even stok ze van zijn vraag, en er ging beelden van haar blunders toen ze op eigen houtje wilden gaan jagen door haar hooft. '' Okeee, maar verwacht niet veel van me hoor'' Zei ze snel er achter aan. Ze zag dat Scarredpaw eer aan sneuen was, en Stongpaw deed weer wat hij haar eerder deze dag had gezegd. Ze proberende ze goed mogelijk te sleuven, maar er was niet veel wat ze rook, alleen heel zacht een geur die ze bekend voor kwam.

Ze deed haar kop ophoog en proefde de geur maar er kwam niets van prooi in haar hooft, en ze zag dat Scarredpaw het weer deed. “Konijn,” zei hij enthousiast “Konijnen kunnen echt heel goed ruiken, dus je moet zorgen dat het konijn je niet ruikt. Je moet ook snel zijn, want ze zijn meestal niet ver van hun hol vandaan.” vroege hij er aan toe. Ze knikten kort en de geur die ze al had geroken maar niet op kon komen wat het was was dus een konijn.“Probeer het maar. Zoek hem op en probeer hem te vangen. Ik loop met je mee,” miauwden hij en keek vriendelijk naar haar. Stongpaw deed haar kop een beetje schijn en glimlachten naar hem. Ze dacht even na over haar laatste poging, dat ze bijna haar been brak omdat ze struikelde over een tak die ze niet had gezien. Ze knikten en ze hoef haar lijf van de grond op, ze snoof nog eens diep in, en deed haar bek open om te proeven. Haar nagels ging in en uit in het zant, haar lijf gaf spanning aan en haar ademhaling werd zwaarder van angst. Toen ze zacht aan geslopen kwam zag ze een dik konijn achter een boom, hij zou niet de kant op kunnen van de rots want dan zou hij van de rots afvallen. Ze keek heen afwachten af en bleef zo even een poosje staan kijken hoe ze het beste het beest zou kunnen naderen, en vooral of er geen taken in de weg lagen. Terwel ze achter haar keek zag ze Scarredpaw bij haar staan, en snorden even naar hem en dook in elkaar net als hij deed. Zacht sloop ze vooruit en sprong over het bosje waarna ze vliegen vlug achter het dier aan reden. Haar lijf scheurden om te vangen maar haar geachten zei dat ze nu nog weg kon in plaats van haar voor de gek te zetten. Ze sprong weer en belanden op het konijn waardoor het dier zijn evenwicht verloor en zei ook. Samen rolden ze een paar rondende en kwam tot stil stand. Ze kwam zacht overeind van de klap die ze net gemaakt had, en ze had haar 2 voor poten op het konijn. Ineens vroeg het dier zicht wilt onder haar vandaag en vluchten de stuiken in. '' OOH, neeeeeee.. '' Schreeuwden ze. '' ik ben vergeten om meteen te doden, ik zou nooit zo goed worden als Hollystar, of jou! '' Miauwden ze, met een zurige stem. Ze rapten haar van de grond af, want toen het konijn weg was geglipt voel ze ook nog is haard op de grond en haar poot leek een knikje gemaakt te hebben. Toen ze op was en weer op 4 poten stond deed 1 van haar voorbeen best pijn, maar ze deed of er niets aan de hand was, en keek richting Scarredpaw die natuurlijk alles had gezien.

Scarredpaw gaf haar een vriendelijk schouwden duwtje, “Natuurlijk wordt jij net zo’n goede jager.” zei hij haar. Stongpaw keek hem even verbaast aan daarna keek ze de lucht in en richt zicht op de plek was ze was gevallen.“Niemand kan het meteen goed, iedereen moet het leren. Dat heet oefenen en nog eens oefenen,” miauwde hij met een glimlach. “Je had hem toch al? Je hoefde hem alleen nog maar dood te maken. Als je daar de volgende keer aan denkt komt het helemaal goed,” vervolgde hij tegen haar met een met gerust stellen de blik op haar gericht. '' had jij dat ook de eerste keer?'' ze moest zelf een beetje lachen om dat ze terug stond te denken aan wat voor actie ze nu weer had uitgehaald. Ze wilden Scarredpaw aan kijken maar ze zag dat hij naar haar poot keek met een bezorgde blik. “Heb je je pijn gedaan?” vroeg hij bezorgd en keek haar erbij aan. '' Het is niets hoor, kleinigheidje'' zei ze en knikten vrolijk naar hem, te wel haar achter hooft heel iets anders zijn. “Sorry, misschien was ik iets te enthousiast,” zei hij zacht. Ze keek bezorg naar hem, hij zou toch niet denken ik hem de schuld ga geven dacht ze bedroeft. “Ik ben geen mentor, nou heb ik je pijn gedaan.” zei hij. Stongpaw zuchten even, en daarna proberden ze ijzer had op haar poot te staan. '' Kijk zei je niets aan de hand, en ik ben heel blij dat je me dit wil leren!! ik vond het super leuk'' ze nam een diep zucht '' en het is ook niet jou schuld hoor, als ik alleen was geweest en ik wilden een poging wagen had ik net zo goed mijn poot kunnen bezeren'' voegde ze er snel aan toe. Ze drukten haar tanden op elkaar, en zacht kwam haar gewicht op haar poot te recht. De pijn was heel erg maar ze gaf geen kik. '' Zo kijk, echt niets mis mee. Maar zullen we hier even blijven zitten vind het wel gezellig'' Zei ze om niet te hoeven lopen, ze wist wel dat ze er op kon lopen maar het deed haar nog een beetje pijn, en ze wilden hem niet meer schrik aan jagen.

Stongpaw bleef hem even aan kijken, en wachten op antwoord van hem. “Ja, ik doodde mijn eerste prooi ook niet.” Zei hij. “Ik sprong boven op een muis die meteen alles bij elkaar piepte, waardoor ik meteen alle prooi wegjaagde. Door de schrik vergat ik die toen dood te maken, waardoor hij kon ontspannen.” zei hij. Ze tilden snel haar pijnlijke poot op en begon dat zacht af te likken, bij elke nieuwe lik keek ze uitdagend de richting in van Scarredpaw. '' Zo, daar had een mentor bij moeten zijn geweest, lacht vast helemaal in een duik '' zei ze op een vrolijke manier. Ze zag dat zijn blik afgleed naar haar zeer poot die ze bij haar mond hielt “Weet je het zeker?” zei hij met een bezorgden blik in zijn ogen. De dacht dat hij het geloofde maar schijn baar niet, en snel schudden ze haar kop naar link en rechts. “Je moet het niet forceren Strongpaw,” zei hij daarna. “Zelfs al is het een kleinigheidje, moet je het nog laten rusten.” vervolgde hij tegen haar. Ze hielt snel op met likken en fronste haar wenkbrauwen, wie hielt ze voor de gek dacht ze. '' nouja, misschien doet het een heel klein beetje pijn, maar het is niets ik zweer het op starclan'' zei ze, en keek snel naar boven en weer naar hem. Ze had hem ook gezeght dat het echt niet aan hem lag en dat ze het een fijn had. “Fijn dat je het leuk vond. Ik vond het ook leuk,” zei hij. En Stongpaw was ook heel blij dat hij wilden blijven, ze was inmiddels al gaan zitten toe kijken wat hij te zeggen zou hebben. “Wat voor prooi wil je echt nog een keer vangen?” vroeg hij toen. Ze moest even een postje na denken waarna ze volt antwoorden '' Konijn'' Ze keek even droog naar hem met een glimlacht op haar mond. “ Is er iets wat je dolgraag nog een keer wilt vangen?” zei hij en hij keek haar nieuwsgierig aan. '' Eekhoren'' zei ze had. '' Maar die zijn veel te snel en is meer iets voor Thunderclan'' zei ze er snel achter aan.

“Er was wel een andere warrior bij ja. Alleen hij vertelde me heel kalm wat ik de volgende keer beter moest doen, alleen volgens mij vond hij het wel grappig.” Zei Scarredpaw. Hij diept op met grieken maar Stongpaw zag dat op zijn lippen nog een grote smile te zien was. Zelf kon ze het niet laten en grinnikten vrolijk verder. Even laten dacht ze niet aan haar poot en lied haar gewicht in een keer op haar pijnlijk poot vallen, ze reageerden niet heel erg maar haar ogen ging wel wijt open van de pijn. Snel keek ze of hij haar haar gezien maar gelukkig was zijn mond nog steeds in de zelfde houding. Ze had hem maar op gebigd dat ze best wel last had van haar poot maar niet heel erg. Scarredpaw keek naar haar poot, Scarredpaw keek naar haar poot, “Misschien moet je toch de medicine cat er even naar laten kijken, als we terug zijn.” Drong hij voorzichtig aan. Ze keek hem even zwak aan en kneep haar ogen tot spleetjes '' Oh nee joh, zo veel pijn heb ik toch niet ? is het niet als een kat zwaar gewond is of last heeft van maagpijn'' Zei met een rilling in haar stem. Ze zat stom te kijken naar de kater voor haar en begon snel weer over het prooi.
Ze bleef nadenken kijken op wat hij haar zou zeggen over haar wensen naar prooi. ''Dat snap ik, die zitten hier ook veel. De volgende keer vang je hem vast,” zei hij om het konijnen gedeelten. Op de vraag wat zou je het allerliefste vangen antwoorden ze vlug Eekhoren op. Maar ze had ook tegen hem gezegd dat het toch meer iets voor Tunderclan was om in bomen te klimmen, en aangezien dat ze hier net veel zaten. “Ze zitten hier inderdaad niet zo veel, maar het is niet onmogelijk hoor. Ze zijn er wel, als je goed zoekt.'' antwoorden Scarredpaw. Stongpaw deed haar kop schuin en keek hem wat uitdagen aan ze zwiepten met haar staat heen en weer er kwam weer een lach op haar lippen te staan. '' Zie je het al voor je, ik in een boom te wel ik nog geen konijn kan vangen'' zei ze. Ze bleef zo een poosje zitten kijken naar hem afwachten op wat hij zo doen. '' Zoeken lijkt me super leuk met jou haar'' voegden ze er aan toe, en nam haar normaal houding weer aan. “Heb jij eigenlijk al een mentor?” Vroeg hij ineens. Even keek ze heen en weer om zicht heen '' Ja'' antwoorden ze vol trots. '' Een heel goed'' Ging ze snel verder en deed haar bost omhoog. '' Nee, ik ben nog niemand als mentor maar als jij ooit mentor word zou jij een van de beste zijn. Je weet nu al heel veel en dat word alleen maar meer''. Ze knikten trotse tegen hem, en moet daarna toch wel even lagen om haar grap.

“Natuurlijk niet Strongpaw! Je kunt altijd bij de medicine cat terecht, daar zijn ze voor. Ze willen je met alles helpen. Het is alleen maar goed om even naar haar toe te gaan, want je moet het niet erger maken. Ze weet vast wel een manier waardoor het het beste geneest,” zei Scarredpaw. Hij had gelijk ook, ergens had ze het wel kunnen weten dat medicine cats voor allen problemen zijn of het nu gaat om een goed praatje of een zweer aan een poot kop of oor.'' Weetje, eigenlijk durf ik gewoon niet. Ik heb eigenlijk nog niet met zoveel katten gepraat. '' ze keek hem aan en zuchten. “Je moet het namelijk echt niet erger maken dan dat het is,”. Gehoorzaam schudden ze haar hooft, en keek recht in de lichtbruine ogen van Scarredpaw, even volden ze een gek tinteling in haar buik maar ze wist niet wat het was en gaf er geen antwoord op. '' Zullen we afspreken dat als het erger word en we straks weer in het kamp zijn dat we dan samen gaan?'' vroeg ze aarzelden. Het gesprek ging weer verder over prooi, en haar angstige gedrag maken plaats vrolijkheid. “Eekhoorns zitten ook wel eens op de grond hoor,” zei hij grinnikend. “Dan kun je ze veel makkelijker vangen. Alleen ja ik moet toegeven dat ze vaker hoog in bomen zitten, maar dan begin ik er ook niet aan.”. Stongpaw fronste haar wenkbrauwen en stelden haar voor dat ze in een boom stond en er niet meer uit kon komen. Ineens werd het gesprek wat serieus. Het ging over haar poging een konijn te vangen, wat ze niet was gelukt en daar bij ook nog eens haar poot had bezeerd. “Maar je had dat konijn bijna hoor Strongpaw, dat scheelde echt niet veel. Je moet jezelf niet zo de grond in boren. Ik vind het heel knap wat je daar deed,” . je zag aan de houding van de jongen kater dat hij het echt menden. '' Sorry dat ik mezelf zo omlaag haal, het is gewoon moeilijk om ineens in de grote wereld buiten te zijn. Ik weet niet wie mijn vader is en mijn moeder was ineens weg. Ik heb heel lang gezocht, maar heb de moet om haar te vinden op gegeven.'' Ze keek met haar donker oogjes snel op de grond neer, en daarna keek ze naar het uit zicht wat Outlook Rock zo apart maken. Scarredpaw moet ineens lachen over haar grap, en stongpaw keek nog steeds met een Big smile op haar gezicht naar hem. “Je kan mij alles wijs maken. Ik geloofde het ook nog,”. Stongpaw hielt het niet meer en begon nog harder te lachen dan zo net. Ze was zo blij dat ze deze kater vandaag tegen was gekomen misschien was dit wat ze nu nodig had op het moment, steun en liefde van de vriendschap. “Dankjewel Strongpaw,”. Ze knikten hem toe en ze wist ook dat ze zelf gelijkt zo krijgen dat hij een goed mentor gaat worden. Op de een of ander manier keek Stongpaw het vermoeden dat hij zelf met deze gedachten stukleden. Ze was zelf misschien wel de onzekerst poes die in het woud rond liep maar soms had deze angst haar haar zegje klaar voor ander. '' Gelooft me maar, we gaan het zeker zien!! '' zei ze om het te laten zien dat deze worden uit een goed hart kwamen. “Ik heb ook nog geen mentor, maar ik ga soms met andere warriors het kamp uit. Zij willen me meestal ook wel dingen leren en zo leer ik jachttechnieken en vechttechnieken.” Ze keek met glinsterde ogen en een open mond de jongen kater aan.[i] '' Oh dat lijkt me zo vet om iemand te vinden die al warrior is en die het geduld zou hebben om mij dat te leren'' zei ze dromerig. Ineens kreeg ze een schok in haar maag en ze sprong op en deed haar staat hoog in de lucht. Ze keek uitdagen naar Scarredpaw en zo snel ze kon beet ze in de voorpoot van hem. Ze trok hem zo onder uit en ze grinnikend speels naar hem. Toen ze hem op de grond had geworsteld liet ze de poot loos en keek hem richt in zijn ogen aan met een leuk speelde uitdagende blik in haar ogen. Haas staat ging heen en weer en haar heel lichaam stond in speel houding. '' Genoeg al dat zitten, hoewel ik last heb van mijn poot kan ik 1 ding heel goed en dat is spellen.''