[Tigerpaw - Training] Did you think you could escape the haunted forest..?

Come to my children... and follow my way
Into the land of enchantment
Weep not sweet children, for life is this way
Into the garden of sorrow...

Ze had geen keuze meer. Sabrefang had zijn prooi al te lang laten zwemmen. Maar nu was het weer tijd om actie te ondernemen. Hij had nu al zo lang haar gedachten geïnfecteerd en beïnvloed. Hij had haar de tijd gegeven om het te laten inwerken, om het te laten vergiftigen, verzuren. Maar nu... Nu zou ze voor de eerste keer zelf het duistere woud instappen. Een kille glimlach verscheen op zijn lippen terwijl hij met zijn staart zwiepte. "Kom Tigerpaw... Kom naar het duistere woud en aanschouw.." Zijn stem klonk lonkend, het echode over de takken, ondanks dat het zo zacht gesproken was. Net een soort spreuk. Als het goed is zou ze gehoorzamen en hier ontwaken. Dan kon het beginnen... Let the games begin.

Het was alweer enkele tijd geleden dat Tigerpaw was geroepen in haar droom. Nog altijd was ze ervan overtuigt dat een StarClan kat haar trainde. Ze zette al lang geen vraagtekens meer bij de grote zwarte kat. Hij was de enige die zich nog bekommerde om haar. Anderen die wat voor haar hadden betekend waren allemaal dood of verdwenen. De meesten warriors uit ThunderClan zeiden haar dat ze maar beter haar wraakplannen uit haar hoofd kon zetten. De jonge rode poes was echter niet klaar om de dood van haar moeder zomaar los te laten. Eens ze haar groene ogen opende, lag ze in een onbekend bos. Het was er donker en kil. Een koude rilling schoot door haar lichaam, waarna ze op stond en rond keek. Ze had hem horen roepen, Sabrefang. Haar ogen landde al snel op de duistere kater en met nieuw enthousiasme stapte ze op hem af. 'Hallo, Sabrefang.' Tigerpaw hield stil voor hem en keek hem afwachtend aan.