Er kunnen fouten in zitten. Ik heb een klein deel op mijn iPod gemaakt
Vrolijk draafde ze door de grote vlakte. Ze was blij dat ze nu groot genoeg was om het kamp te verlaten. Hoewel ze natuurlijk niet zo ver weg mocht. Even keek ze achter zich. In de verte zag ze het kamp nog liggen. Een glimlach versierde haar lippen. Dreamerpaw voelde hoe de wind zachtjes over haar vacht streek. Het zat hier vol geuren, geuren van prooien. Misschien kon ze voor de clan gaan jagen. Er was hier genoeg voedsel dus zo moeilijk was dat niet. Blij draafde ze weer verder. Wanneer ze verder weg was werden de geuren om haar heen duidelijk sterker. Inmiddels was het kamp verdwenen achter bomen. Ze was nu best wel ver weg, maar niet te ver weg. Na enkele passen bleef ze staan. Ze stond nu op de top van een grote heuvel. Voor haar lag een enorm gebied, elk deel was verschillend. Ze hadden ook verschillende namen en clans. Ergens was ze wel nieuwsgierig wat daar allemaal was. Maar verder dan dit mocht ze helaas niet. Dit was haar grens, en ze moest het er maar mee doen. Nu kon ze alleen maar genieten van het mooie uitzicht, en wegdromen. Een korte zucht ontsnapte uit haar bek. Even sloot ze haar ogen. De zon brandde op haar nog dikke wintervacht. Een fijn rustgevend gevoel streek over haar vacht.
Plotseling hoorde ze krakende takjes. Meteen draaide ze zich om. Oplettend gleden haar ogen rond het gebied. Er was niet echt iets veranderd. Ook was er niemand te zien. Toch hoorde ze het gekraak weer opnieuw. Wat nieuwsgierig sloop ze richting het geluid. Een vage geur van prooi hing duidelijk in de lucht. Even kneep de poes haar ogen tot spleetjes om te kunnen zien wat het was. Plotseling vloog er voor haar poten een vogel weg. Geschrokken deed ze een stap achteruit. De vogel was duidelijk ook geschrokken. Met een diepe zucht probeerde de poes haar hart weer een beetje langzamer te laten kloppen. Ergens was ze teleurgesteld. Deze duif was de perfecte prooi, en die heeft ze zomaar laten ontsnappen. Maar wanneer ze weer naar de duif keek zag ze dat hij weer ging landen. Dit was haar kans, haar laatste kans.
Langzaam sloop de grijs gestreepte poes vooruit. Een klein glimlachje verscheen rond haar lippen. De vogel voor haar zag haar niet, nog niet. Steeds langzamer zette ze stappen. De goud-groen achtige ogen keken gefocust naar het wezen. Geluidsloos kwam ze weer wat dichterbij. Nog even, nog even en dan zou ze aanvallen. Na de laatste stap sprong ze met al haar kracht vooruit. De duif vloog geschrokken weg. Met al zijn kracht probeerde hij zo snel mogelijk om omhoog te komen. Dreamerpaw voelde hoe haar poot de staart kon aanraken. Ze probeerde de staart te pakken, maar het mislukte. Het enige wat ze nu vast had waren een aantal veren. Met een sierlijke beweging kwam ze weer op de grond. Wat teleurgesteld keek ze het beestje na. Nog steeds geschrokken vloog hij een stukje verder. Maar na zo'n 100 meter besloot hij weer te landen. Meteen keerde de grijns weer terug. Snel maar toch voorzichtig draafde ze door het hoge gras. de zon scheen fel op haar vacht, het gaf een fijn en verwarmend gevoel. gefocust volgde haar ogen de bewegingen van de vogel. Het wezen keek nu oplettend om zich heen. Zijn kleine ogen staarde naar elke beweging. Na een aantal passen was ze alweer dichterbij. Meteen maakte ze zich weer zo laag mogelijk. In hoop dat hij haar niet zag. Snel en behendig sloop mze dichterbij. Tussendoor maakte ze wat pauzes om er zeker van te zijn dat hij haar niet zag. Plotseling begon ze te rennen. Zo hard mogelijk. De wind gleed over haar vacht. Met een enorme sprong probeerde ze het beestje weer te pakken. Meteen probeerde hij weer weg te vliegen. Maar dat ging nu moeizaam, hij was n og moe van de vorige aanval. De grijns werd groter toen ze wist dat ze deze prooi kon pakken. Met haar krachtige poten pakte ze hem nu weer vast, maar deze keer voelde ze dat het niet allen veren waren. Nog een keer deed het beest een poging om te ontsnappen, maar hij faalde. Zachtjes kwam ze weer op de grond. Nog steeds had ze haar prooi stevig vast. Hij bewoog nog even, snel zette ze haar tanden stevig in zijn nek. Al snel was hij niet langer meer leven. Dreamerpaw voelde zich trots, trots met haar prooi. Voorzichtig hief ze haar kop op. De duif bungelde half in haar bek. Het voelde bijzonder zwaar. Maar ze was sterk. De poes kon niet wachten om haar prooi aan de clan te laten zien. Met een glimlach liep ze in een rustig tempo weer terug.
Zeg maar of er iets veranderd moet worden
Onderwerp: Re: {AG} It's the true 
do 31 jan 2013 - 19:13
:
