dat is te veel te groot.... [open]

Morningcloud trippelde tussen de hoge bomen, ze kwam niet vaak in dit gedeelte van het bos. Ze stak haar neus in de lucht en snoof de geuren van het bos op. De geur van een merel dreef haar neus binnen. Morningcloud liet zich in jachthouding zakken en sloop langzaam naar het diertje. De jonge warrior trof hem zittend op een tak aan, terwijl hij zijn veren glad streek Morningcloud dook in elkaar, klaar voor de sprong. Ze zette zich af en schoot de lucht in, de vogel zag haar en opende zijn vleugels, maar hij was te laat, Morningcoud sloeg hem van de tak en beet hem in een keer dood. Ze maakte een ondiep kuiltje en legde de vogel er in, en gooide er wat aarde overheen zodat ze hem later kon ophalen. Rustig liep ze verder, op zoek naar een nieuwe prooi. Ze ving een vleugje konijn op, ze snoof de geur diep op, er was iets anders aan, maar ze wist niet wat. Ze sloop richting de bron van de geur, toen merkte ze dat deze uit de tuin van een twoleg kwam. Ze stond op uit haar jachthouding en trippelde naar het hek. Ze had niet veel eerder gehoord van een twoleg met een konijn. Twoleg konijnen waren niet waakzaam, zo onoplettend dat zelfs sommige kittypets ze te te pakken kregen. Daardoor waren ze meestal al snel dood en kochten twolegs geen nieuwe, omdat ze toch dood gingen. Ze rook dat er ook erg oude geuren hingen, en het konijn hier dus al langer zat. Ze vroeg zich af hoe hij het zo lang vol heeft weten te houden. Plotseling kwamen er twee konijnen poten onder het hek vandaan, het konijn graafde zich onder het hek door. Toen ze het konijn helemaal zag, slaakte ze een kreetje van schrik. Het konijn keek haar aan, zijn neus ging snel op en neer, en hij wachtte op Mornigclouds volgende zet. Morningcloud kon alleen maar verstijft blijven staan, nu begreep ze waarom hij nog leefde. Het konijn draaide zijn kopje naar haar toe, Of moet ik zeggen kop, want het konijn dat voor haar stond, was groter dan haarzelf!