Can't sleep with these feelings {INNERGHOST}

Onrustig trapte ze in haar nest, zweetdruppels dropen over haar vacht en vielen op haar nest. Shrew zette haar klauwen in het zachte mos en trok er weer aan, dit keer scheurde er een stuk af. Wild werd ze wakker geschud en opende ze haar groengekleurde ogen, haar borst ging wild open en neer door haar wilde ademhalingen. Snel keek ze om zich heen, om zeker te zijn dat ze zich niet meer in die nachtmerriewereld begaf. Het was nog diep in de nacht, de maan gaf een prachtige lichte gloed af en de schaduwen waren lang en uitgerekt. Maar nee, gelukkig bevond ze zich weer in de veilige Nursery. De plek waar zij met haar kittens alleen was, alleen in het donker. Maar toen ze haar blik langs haar omgeving liet gaan, schrok ze bijna van een schim. Het was een kat, een zwarte poes. En toen herinnerde ze zich pas weer dat er een Queen bij was gekomen, Innerghost. Shrew vernauwde haar blik wat. De poes was net nog een Warrior geworden en had al meteen kittens gekregen, was dat niet al een beetje vroeg. Zij had netjes gewacht tot ze zeker over de 20 Moons was, zo kon ze nog een paar Moons genieten van het Warriroschap, zonder de zorgen te dragen van een moeder. Maar blijkbaar achten de andere katten alleen maar aan families en liefde. Niet meer aan de Clan? Nee, blijkbaar niet, nee. Langzaam draaide ze haar kopje weg van de nog jonge Queen en keek naar haar eigen nestje. Vier kerngezonde kittens, elk apart, maar toch leken ze op familie. De brok in haar maag kromp ineen toen ze aan de familie zelf dacht. Al een paar keer had ze gedacht aan haar relatie met de vader van die vier kittens, was het wel echte liefde die ze voelde voor hem? Of had ze gewoon kittens gewild, door een familie te starten kreeg ze misschien wel meer respect. Een moeder, een sterkere band kon er niet bestaan. Maar kon liefde niet sterker zijn? Echte liefde die je voor iemand voelde? Shrew schudde haar kopje treurig en legde deze neer naast de kittens. Nee, ze vond Wolf een geweldige kater en partner, maar de vlam was gedoofd. Misschien was deze zelfs nooit ontvlamd. Bezorgd verborg ze haar kopje in haar vacht en probeerde haar gezicht niet te laten zien. Maar ze had niet in de gaten dat haar nest in het licht viel, dus iedereen van buiten af kon haar zien.

Innerghost verdeelde haar warriortaken en haar moederschap goed. Heel af en toe was ze weg om te jagen, of was ze er even uit met haar lieve partner Flamepath. Maar het grootste deel van de dag bracht ze door in de Nursery of buiten met haar nog jonge kits. Zelf was ze ook nog jong. Ze was nog maar net warrior. Ze was ook drachtig geraakt toen ze nog maar een apprentice was. Maar dat was per ongeluk gegaan. Ze had er niks aan kunnen doen, en had naïef gedrag vertoond. Maar dat had enkel mooie dingen gebracht. Zes gezonde prachtige kittens, eigenlijk, vijf gezonde kittens. Er was iets mis met Littlekit, en dat stond haar niet aan. Ze wou haar andere vijf kittens beschermen, maar dat ging moeilijk met een zesde zieke kitten. Een brok stak door haar keel terwijl ze richting het kamp liep. Littlekit was een lieve kitten, alleen ziek, hoe kon ze haar ook zogen als ze de andere kittens aan kon steken? Een zucht rolde over haar lippen. Ze was wel haar moeder, en ze wou haar kitten, Littlekit niet verstoten. Ze liep richting de Nursery en stapte naar binnen. Een gaap rolde over haar lippen terwijl ze naar haar nestje keek, enkele kittens lagen daar te slapen, de anderen waren buiten aan het spelen. Ze liep in de richting van haar nest en gaf haar kittens een lik over hun kop. Ze ging liggen en staarde voor zich uit. Ze was de hele ochtend weg geweest om even iets te doen. Maar ze merkte dat het moeder schap haar toch wel moe maakte. Ze staarde naar voren terwijl ze even haar ogen sloot, en daarna weer opende. Zon licht kwam naar binnen, en ze zag Shrewleap liggen. ?Ze keek de warrior aan en glimlachte even. "Hé, Shrewleap," sprak ze terwijl ze zich zelf overeind hees. "Hoe gaat t er mee?" Besloot ze te vragen met een glimlachje. Ze mocht Shrewleap wel.

Twee blauw gekleurde ogen werden op haar gericht en Shrew meed de glans. Nee, ze wilde even geen contact met anderen, zeker geen onervaren jonge Warriors. Toch kon ze er niets aan doen dat de Queen haar had opgemerkt. "Hé, Shrewleap," Zei de stem en Shrew gaf haar voor een klein moment een scherpe afkeurende blik, maar die liet ze verdwijnen toen de poes ook nog eens écht op haar af kwam. "Hoe gaat t er mee?" Een glimlach verscheen op haar gezicht, maar Shrew liet niets merken. Ze had gezien dat de Queen haar kittens af en toe gewoon achterliet, en ook al had Shrew soms de neiging die van har ook even alleen te laten om even te jagen, toch deed ze het niet. Alleen had ze kleine wandelingen, maar die bevonden zich nooit verder dan de eerste paar meter buiten het kamp. Innerghost was wel langer weg. Shrew vernauwde haar groene blik. "Goed." Mompelde ze kortaf en keek de poes niet aan. Zou ze de hint begrijpen en weggaan of was ze daar te koppig voor?

NOTE;; Niet dat Shrew Inner haat, maar ze heeft gewoon een slechte dag ^^"

Innerghost groette Shrewleap toen de jonge - veelte jonge queen de Nursery binnen liep na even gejaagd te hebben. De kitten redde zich prima, ze waren nu drie moons oud, en andere katten lette ook wel op hun. Innerghost vroeg aan Shrewleap hoe het met haar ging. Maar in plaats van een normale antwoord kreeg ze een antwoord die kortaf was [i]"goed."[/b] Innerghost keek haar even aan met een verbaasde blik. Duidelijk had Shrewleap geen gezelschap met haar. "Niet dus," mompelde ze meer tegen zich zelf terwijl ze in haar nest ging liggen waar een paar van haar kittens lagen te slapen. Ze gaf de kittens een lik over haar kop. "Wel erg kortaf voor iemand waar het 'goed' mee gaat. Dus, wat is er? En als je het niet wilt zeggen, kan je dat ook gewoon zeggen, dan weet ik waar ik aan toe ben." Haar ogen stonden kalm. Maar wat ze had gezegd was wel zo. Als iemand tegen haar zei dat het goed met die gene ging, ging ze die gene ook zo behandelen, hoe vijandig of kortaf die antwoord ook was geweest, al was ze wel zo vriendelijk om eerst altijd het nog een keer te vragen. Was het dan nog het zelfde antwoord, prima, dat werd die gene ook behandelt als of het goed ging met die gene. En dat gold voor elke kat, ook voor Shrewleap dus.