;:What goes around, comes around:;

_{Thrushkit liep achter Ivyleaf aan, terug naar het kamp. Hij keek nog wat om zich heen om te zien wat er allemaal buiten het kamp was, allemaal zo dat hij wat te vertellen had voor dat hij terug kwam in het kamp. Tenslotte was het niet niets, een kitten buiten het kamp, hij kon de anderen vertellen hoe gaaf het daar was, al verwachtte hij eerste natuurlijk een straf van zijn moeder, of op z'n minst een preek over dat hij niet weg had mogen lopen, en dat het gevaarlijk was, bla bla bla. Dat verhaaltje kende de jonge kitten inmiddels wel, had zijn moeder hem dat nog niet duidelijk hoeven maken, maar bij wat oudere kittens had hij het vaak gehoord. Hij staarde naar Ivyleaf die het kamp binnen liep, en Thrushkit verwachtte dat Ivyleaf vrijwel direct op Shrewleap af zou lopen, maar dat wist Thrushkit zelf natuurlijk niet zeker. Een beetje stijfjes liep hij het kamp binnen terwijl hij om zich heen keek. Enkele katten keken hem hoofdschuddend aan, en Thrushkit wist wel waarom. Ook hoorde hij verschillende katten mompelden. "Weer een kitten die het kamp uit is geslopen," en "aha, het is Thrushkit, de stoere sterke kitten, die lak heeft aan de warrior code." Thrushkit haalde zijn schouders op, en negeerde iedereen maar even, en luchtig stapte hij veder. Wat als hij nu gewoon wat kittens op ging zoeken om mee te spelen, misschien zou zijn moeder hem dan met rust laten, en zou er geen straf voor hem zijn, al betwijfelde de jonge kitten dat. Met zijn kop in de lucht gestoken en zijn staart neutraal liep hij veder de Nursery in. Hij keek wat om zich heen op zoek naar een andere kitten om mee te spelen, maar de meeste kittens waren buiten spelletjes met elkaar aan het spelen, en Thrushkit was niet het type die anderen stoorde tijdens hun spelletjes, dan voelde hij zich zo hopeloos, of hij moest er voor gevraagd worden, ja, dan ging hij zeker wel mee doen. Thrushkit keek met zijn grijs/ blauwe oogjes rond. "Hé, hallo, iemand die zin heeft in een spelletje?" Riep hij uit, wachtend op een reactie van een andere kitten. Maar die kwam er niet, of althans, niet van een mede kitten, nee, die reactie kwam van zijn moeder. Hij duwde zijn oortjes in zijn nek, en keek onschuldig over zijn schouder naar zijn moeder, al was hij helemaal niet onschuldig.

||Words:: 406||Mood:: Guilty||Company:: Shrewleap, eventueel is Ivyleaf ook welkom||}

Al was ze al over de schok heen, haar poten en staart rilde af en toe nog altijd. Ze was zelfs verbaasd dat haar plannetje nut had, en dat de hond voor een onbekende poos wegliep. Ivyleaf was al geen geboren vechter, dus had ze in het begin van het gevecht amper het besef wat er gebeurde. Al vond ze zelf dat ze de situatie goed had aangepakt, toch voor iemand van haar leeftijd. Ze was nog niet geweldig lang een warrior, maar toch had ze al de meeste ervaringen opgedaan die je in je eerste vijf moons als krijger meemaakte. Ivyleaf was dan ook iets vroeger warrior geworden dan de anderen van haar den genoten toen. Door het feit dat ze haarzelf had bewezen in een border fight, prees Brokenstar haar al op haar elf moons. Af en toe voelde ze zichzelf daar wel trots door, maar ze gebruikte het niet om er mee op te scheppen tegen andere katten, laat staan tegen haar oude den genoten. De melkwitte poes kneep haar ogen even dicht en opende ze weer eens de kamp ingang in zicht kwam. Ze wierp een tolerante blik over haar schouder naar de jongere kater, wiens naam nog steeds onbekend was. Toch kende ze de moeder van de kitten, en het zou niet meer lang duren of die moeder zou een venijnige Ivyleaf leren kennen. Haar amberkleurige ogen zochten zodra ze de open plek betrad naar het bekende figuur van de zwart witte poes genaamd Shrewleap, en na een tijdje had ze in de gaten gekregen dat die achter de jonge grijze kitten stond die ze zonet had gered. Met elegante passen die ietsjes stijf uitsloegen door het plotse gevecht van daarnet liep ze naar de nog jonge Queen toe, haar staartpunt laag over de grond slepend als teken dat ze geen geweldig nieuws had voor Shrewleap.

Het was haar niet ontgaan dat er een kitten ontbrak, de kleine Thrushkit had zijn n'est verlaten, maar op de een of andere manier had ze geen zorgen over hem. Een gaap gleed uit haar bek en ze ging op haar zij liggen, haar groene kijkers gesloten. De andere kittens bleven maar bij haar, ze kreeg maar geen rust erdoor. Het slapen ging haar niet goed af en ze snakte elke dag meer naar de frisse lucht. Het liefst wilde ze de kittens achterlaten en haar taken weer oppakken. Ze waren nu wel oud genoeg om een beetje voor zichzelf te zorgen. Maar nee, ze zat zeker nog twee Moons aan ze vast. Een beweging trok haar aandacht en ze zag haar kitten de Nursery binnenkomen. Ongeïnteresseerd draaide ze haar kop weg, toch rook ze de buitenlucht aan hem. Niet die muffe kamp geur, nee, het bos en de sterke ShadowClan geuren. Even keek ze hem aan, zonder een woord over haar lippen te laten glijden. En toen de kitten in de gaten kreeg dat ze hem had gezien, legde hij zijn oortje onschuldig in zijn nek. Ze stond op en trippelde naar hem toe, likte zijn kopje zonder een woord te zeggen. Maar hij was niet de enige die haar kant op kwam. Een wit gekleurde poes volgde hem niet lang daarna. Shrew bekeek haar stijve passen goed en vernauwde haar blik. Wat had ze met hem gedaan. Haar nekharen prikkelden lichtjes en ze ging zitten, er voor zorgend dat Thrushkit zich tussen haar voorpoten bevond. "Wat?" Gromde ze en keek de poes aan. Ze was zeker nog niet lang een Warrior geweest, dus zou ze denken dat ze Shrew op haar lazer kon geven. Dacht 't niet.

Toen ze zag dat de poes haar had opgemerkt gleed ze tot stilstand en vernauwde ze haar amberkleurige ogen. "Wat?" Eens de zwart witte poes dat zei kwam er een scheve lach op haar gezicht. Shrewleap dacht vast en zeker omdat zij populair was in de Clan dat Ivyleaf haar daardoor zou respecteren. Nee, ze toonde geen respect voor niemand, behalve voor de Leader en Deputy. Medicine cat natuurlijk ook, maar gewoon een doodnormale warrior zoals zij? Dan zou ze nog liever de voeten van een Bloodclanner kussen. "Ik zou maar iets rustiger praten als ik jou was, zonder mij was die kitten van je dood." miauwde ze sissend maar toonde geen enkel teken van irritatie. Shrewleap leek niet echt de allerbeste Queen, want als je je kitten niet eens het kamp ziet uit glippen, hoeveel zouden haar kittens dan voor haar betekenen? Zelf kende ze genoeg moederkatten die hun kleine pluizebollen nog niet eens één seconden uit het oog wouden verliezen. Dat betekende niet dat ze vond dat iedere Queen zo moest zijn, maar het was zekerst onacceptabel dat je je eigen kinderen uit het oog verloren bent, en ze daardoor bijna vermoord werden. Ach ja, het waren haar zaakjes niet dus zou ze er ook geen moeite voor doen.

_{De jonge kitten draaide zich om naar zijn moeder, en keek onschuldig naar zijn moeder. Tot zijn grote verbazing leek zijn moeder niks op te merken van zijn toch en gaf ze in plaats van boze woorden, een tedere lik tussen zijn oren, maar ze zei niks. Hij probeerde een poker-face op te houden. Als zijn moeder niks wist, wou hij dat zo laten ook. "Ik g..." net toen hij zou zeggen dat hij met de andere kittens zou gaan spelen kwam Ivyleaf aan gelopen. Nee, dat was niet de bedoeling, ook al had Ivyleaf wel gezegd dat ze een woordje met zijn moeder zou gaan spreken. "Wat?" Hoorde hij zijn moeder grommen naar Ivyleaf. Thrushkit ging half achter zijn moeder staan met zijn ogen op de witte poes gericht. Aan de ene kant mocht hij de witte poes wel, en hoopte hij dat zij ooit zijn mentor zou worden. Maar op dit moment had hij liever niet dat die poes was gekomen. En ja, Thrushkit was een verwend kapsones persoon. Hij was hoog van zich zelf, en kon best arrogant zijn. Maar dit keer zei zijn gezicht niks. "Ik zou maar iets rustiger praten als ik jou was, zonder mij was die kitten van je dood." Sprak Ivyleaf. Dat was half waar. Maar zonder hem had Ivyleaf ook dood kunnen zijn, al wist hij zelf ook wel dat als hij het kamp niet had verlaten er niks was gebeurt. Al hoe wel. Wie weet was de hond dat wel niet naar het kamp geweest. "Ho, ho," sprak hij terwijl hij onder zijn moeder ging staan maar half onder haar vandaag. "Als ik dat nooit had gedaan was die hond misschien wel naar het kamp gegaan, en buiten dat, vergeet niet dat ík jou leven heb gered, en we samen de clan hebben gered," sprak hij op een honende toon terwijl hij zijn kop op hees, al had dat niet veel nu, hij kwam amper bij de borst van zijn moeder, ja, zijn oren staken er net voor. Hij wist dat hij op zijn donder ging krijgen, en erger dan het al was kon het toch niet, dus was het niet erg om die woorden uit te spreken.}

"Ik zou maar iets rustiger praten als ik jou was, zonder mij was die kitten van je dood." De stem van de jonge Warrior sprak haar niet aan. Ze had duidelijk geen respect voor anderen, misschien net voor d'r Leader. Shrew keek haar strak aan en zette haar pootjes wat dichter tegen Thrushkit aan. Hoezo dood? Zo ver kon hij niet gekomen zijn als hij nu al terug was. "Ho, ho," Haar groene kijkers keken omlaag en ze bekeek haar kitten even. Hij zag er niet al te gewond uit. Snel keek ze de Warrior weer aan, nog steeds met een aardig pissige blik. "Als ik dat nooit had gedaan was die hond misschien wel naar het kamp gegaan, en buiten dat, vergeet niet dat ík jou leven heb gered, en we samen de clan hebben gered," Shrew schudde haar kopje en liet de woorden nogmaals door haar kop gaan. Dus het was een hond geweest? Nja, het was toch allemaal goed gegaan en blijkbaar had haar kitten de Warrior op zijn beurt gered. "Het lijkt erop dat jij ook een beetje onvoorzichtig bent geweest, niet?" Ze ze met een scherpe toon tegen de Warrior. Gered worden door een kitten? Dat was echt iets om beschaamd over te zijn, maar toch stond ze er alsof er niets was gebeurd. Nou, dan kende ze het woord schaamte niet eens.

Ze negeerde de woorden van de kitten en bleef haar ogen strak op Shrewleap gericht houden. "Het lijkt erop dat jij ook een beetje onvoorzichtig bent geweest, niet?" Waren die katten echt niet slimmer? Alles wat ze zeiden kon ze gewoonweg in haar voordeel gebruiken. Maar goed, omdat ze het niet nog erger wou maken dan dat het al was zou ze vandaag eens geen speech houden. "Als jij voorzichtiger was geweest zou hij die hond nooit tegen het lijf zijn gelopen, en zou ik mijn tijd niet hebben moeten verspillen. En trouwens, die hond kon voor hetzelfde geld gewoon ontsnapt zijn en zouden zijn eigenaars hem nu al terug hebben gevangen." Een onschuldig, maar toch venijnig lachje kwam tevoorschijn op haar gezicht. Deze twee katten verdiende geen respect, pas als ze beide zichzelf hebben bewezen. Dan pas zou ze buigen voor hen. Maar nu? Nu durfde ze nog niet eens aan het idee te komen om respect te tonen.

-- Sorry voor korte en mega levenloze post, maar mijn hand bloed helemaal en doet verschrikkelijk veel pijn. --

Onderwerp: Re: ;:What goes around, comes around:;