Seriously? You think you're better? [&Icoon]

_{Stilletjes passeerde een grote kater de grenzen van zijn Clangebied. Vanaf hier stond hij er weer eens alleen voor. Maar hij was niks anders gewend, zo was zijn leven nu eenmaal. Vooral sinds hij een warrior was, alles was gewoon zoals hij wilde en niemand die hem in de weg kon staan. Natuurlijk werkte anderen hem behoorlijk op zijn zenuwen, maar daar kwam later wel een oplossing voor. Hij voelde zich zelfs prettiger als bij weg was van die achterlijke clan. Maar hij zou hen niet verlaten om naar de katten die zich de BloodClan noemde te rennen. Hij walgde al net zo van hun als van zijn eigen Clan, zij konden niet eens fatsoenlijk voor zichzelf zorgen. Ze durfde ook niet eens actie te ondernemen als ze alleen waren, het waren gewoon een stelletje lafaards. Even bleef hij staan en zwiepte met zijn gitzwarte staart. Even dacht hij wat te horen en zijn kop schoot om om te kijken of er iets was. "The root of all fear is imagination." Mompelde hij zacht zodra hij ontdekte dat er helemaal niks was. Hij snoof even en liep met grote passen verder. Hij was niet gek zoals sommige misschien wel dachten, hij was gewoon anders. Moeilijke jeugd? Nergens last van gehad. Verkeerde vrienden? Welke vrienden? Er waren zoveel dingen die in de ogen van anderen meespeelden maar helemaal niet waar waren. Niemand kende zijn gedachtes of zijn ware wil. En dat was maar goed ook, ze zouden gek worden. Alleen zijn tante leek iets te weten wat de anderen niet wisten. Ze keek hem altijd aan met die angstige blik die er vaagjes zat. Ze kon niks weten, niemand had hem door en niemand kon het haar verteld hebben. zijn moeder was al dood voor ze doorhad wie hij werkelijk was, Zijn vader? Nee zelfs die niet, die was te labiel om geloofwaardig te zijn. ''Tenzij..'' Mompelde hij zacht in zichzelf maar schudde zijn kop weer. ''Nee dat is onmogelijk, ze spreken niet zomaar met verraders zoals haar.'' Hij bleef vaagjes mompelen maar bleef ineens stilstaan. Iemand was hier, misschien had deze hem gevolgd of zat hier al en keek nu toe hie hij zijn gedachtes door elkaar gooide en alle opties onder de loep nam. ''Wat wil je?'' Zijn stem klonk zacht, maar toch hoorbaar. De toon van zijn stem was niet meer denkend, het was kil en dreigend. Langzaam draaide hij zich om...}

"Donder op, lelijke BloodClanner." siste de poes naar een stevige BloodClanner. Ze haatte BloodClanners, maar dat was voor haar al een lange tijd duidelijk. Het beest keek haar aan. "Waar wacht je nog op," blies ze, maar er was geen enkel teken van haat, angst of dat ze een gevecht wilde starten. Ze zat simpel op haar plek, zichzelf te wassen toen het beest haar rust verstoorde door te denken heel wat te zijn en haar van achteren aanviel. Voor haar was het al lang duidelijk dat hij net warrior was, misschien zelf een oude apprentice. Hij was onhandig, ze schudde hem gemakkelijk af. De kat keek haar met vuurspuwende ogen aan en ze legde haar oren in haar nek, waardoor de kater gauw afdroop en wegrende. Ze stond bij de BloodClan wel bekend als verraadster, maar ze heeft geen geheimen, voor zo ver ze die weet, aan anderen verteld, alleen tegen de BloodClan gebruikt. Soms is ze nou eenmaal vriendelijk en het andere maal niet. Nee, ze is inderdaad niet te vertrouwen, maar dat moesten ze onderhand wel weten. Langzaam stond de langharige poes op en rekte zich. Ze zat vandaag niet te wachten op een of andere kat die dacht dat hij of zij alles was. Ze had een hekel aan dat soort katten. Met krachtige passe verliet ze de plek waar ze zojuist nog had gezeten, eigenlijk niet wetend waar ze naar toe ging. Misschien wilde ze het rogue gebied gaan verlaten en weer een kittypet pesten, of een BloodClanner verwonden. Ze wist het niet, ze wachtte gewoon tot ze iemand tegenkwam. Ze zwiepte met haar staart, en liep verder, in een rustig tempo, in het tempo waarop ze meestal verder liep. Ze had geen haast, ze had geen afspraken. Haar nagels drukte in de harde aarde, een van de kenmerken die ze had, bijna altijd stonden haar nagels uit, niet uit voorzorg, nee, ze vond het een fijn gevoel. Zo wist ze dat ze elk moment katten kon aanvallen, of een twoleg kon verjagen. Tegenwoordig lopen er hier veel twolegs met hun schurfterige honden. Ze was voor weinig bang, behalve voor grote honden. Ze schudde haar kop en opende haar mond om te kijken of er een hond in de buurt was. Geen geur van een hond. Van een twoleg ook niet, alleen oude geuren. Van een kat waren er wel sporen. Ze wilde weten wat voor een kat, maar besloot niet het gevaarlijke pad te nemen en liep recht op het geurtje af. Het werd steeds sterker, en ze hoorde een kat iets mompelen. ''Wat wil je?'' siste hij boos. "Ook hallo," miauwde ze rustig terwijl ze zichzelf vertoonde. Haar oren lagen in haar nek, maar haar staart was niet dik. "En wie is deze schoonheid." miauwde ze en ze keek hem aan.

_{Hij had een hekel aan de rest van de wereld, hij wilde ze dood zien. Maar toch moest hij weer voorzichtig blijven, het mocht ook weer niet opvallen. zijn Clan was nu nog zijn dekking, maar in zijn uppie moest hij geen ruzie gaan zoeken met Clankatten. Hoewel dat op zich voor hem geen probleem zou zijn, had hij er gewoon even geen zin in. Maar de aanwesigheid van de Rogue maakte hem gewoon kwaad. Hij wilde eens alleen zijn of ruzie zoeken met een waardige tegenstander. Maar de kat tegenover hem was een poes, een knappe poes dat moest hij wel toegeven. "Ook hallo," was het rustige antwoord dat hij kreeg maar de oren van de poes lagen in haar nek. Onmiddelijk reageerde hij door zijn klauwen uit te slaan en zijn oren ook naar achteren te gooien. "En wie is deze schoonheid." Miauwde ze en hij staarde haar strak aan met zijn gele ogen. Ze waren niet fel maar ook niet dof. ''Ik kan me herinneren dat ik de vragen hier stelde.'' Siste hij terug, haar woorden compleet negerend. ''Ik vroeg wat je wilde en dus geef je ook antwoord mormel.'' Hij zette dreigend een stap naar voren, maar zou haar niet aanvallen. Hij was eerder een beetje verbaasd over het uiterlijk van de poes. Ze was echt mooi, en dat zou hij niet zomaar vinden.}

"Ook hallo," miauwde de poes kalm, maar haar oren lagen in haar nek. De kater antwoordde door zijn nagels uit te slaan en ook zijn oren lagen in zijn nek. Het was nu wel duidelijk dat haar aanwezigheid hem niet welkom was. "En wie is deze schoonheid?" ging ze onverstoord door, en ze keek hem aan. ''Ik kan me herinneren dat ik de vragen hier stelde.'' blies hij fel en de groene ogen van de poes keken hem bijna vuurspuwend aan. "Nou, dat is mij niet verteld, en trouwens, een clankat zoals jij beveelt me niets," blies ze en ze zwiepte geïrriteerd met haar dikke staart. ''Ik vroeg wat je wilde en dus geef je ook antwoord mormel.'' blies de kater naar Icoon en ze keek hem aan, zonder enige spier te vertrekken. "Nou, dit mormel was gewoon van plan om even een rondje te gaan wandelen, in rust, maar dat is blijkbaar niet gelukt." siste ze naar hem. Deze kater had veel pit, en hij had zijn uiterlijk ook wel mee. "Dus nu even het antwoordt op mijn vraag, wie ben jij, hoe heet jij, clankat." miauwde ze vriendelijk, want ze had misschien wel wat ideeën. Ze ging rustig zitten en begon langzaam haar poot te likken terwijl ze met een oog naar de kater keek. Misschien was hij nog van plan om haar aan te vallen, maar dat moest hij zelf weten, ze zal het dan snel met hem afhandelen, of gewoon verdwijnen zoals ze wel eens vaker doet.

-Kort D:-

_{Haar vuurspuwende blik daagde hem bijna uit om haar aan te vallen, maar hij hield zich nog in. Dat zou te makkelijk voor hem zijn, en ook nog eens te saai. "Nou, dat is mij niet verteld, en trouwens, een clankat zoals jij beveelt me niets," blies ze hem toe en hij siste kort. ''Ik ben ten minste meer waard dan dat jij bent.'' Beet hij half terug en zwaaide met zijn staart. "Nou, dit mormel was gewoon van plan om even een rondje te gaan wandelen, in rust, maar dat is blijkbaar niet gelukt." siste ze hem toe en hij snoof. Ze had echt lef voor een Rogue, maar dat zou hij er mettertijd wel uit slaan. Maar toch mocht hij het wel, zelfs de meeste BloodClankatten hielden zich in als hij in de buurt kwam. ''Rust is niet te vinden als ik in de buurt ben.'' Siste hij koeltjes en krulde zijn staart even om zijn voorpoten terwijl hij ging zitten. "Dus nu even het antwoordt op mijn vraag, wie ben jij, hoe heet jij, clankat." Haar toon was in een keer omgeslagen naar vriendelijk en hij keek even verbaasd voor er weer een boze blik verscheen in zijn ogen. Nu grijnsde hij even boosaardig en lachtte even kort. Het geluid van zijn lach weerklonk tussen de bomen en langzaam keek hij haar weer aan. ''Je hebt wel lef voor een mormel, dat moet ik toegeven.'' Siste hij en keek haar strak aan. Niks aan hem was nog vriendelijk, maar hij had geen verdomde reden om haar aan te vallen. ''En daarvoor zal ik je antwoord geven. Snowkiller is de naam.'' Siste hij, nog altijd boosaardig en half uitdagend.}

"Nou, dat is mij niet verteld, en trouwens, een clankat zoals jij beveelt me niets," blies de poes naar de kater. Zulke katers konden haar soms zo uit haar keel hangen, maar toch bleef de aardig relaxt. ''Ik ben ten minste meer waard dan dat jij bent.'' beet de kater terug. "Nou dat is mij nog niet opgemerkt." blies ze, maar ze had nog genoeg geduld om haar klauw niet uit te slaan. "Nou, dit mormel was gewoon van plan om even een rondje te gaan wandelen, in rust, maar dat is blijkbaar niet gelukt." siste ze, best wel geïrriteerd, naar hem, maar ze was toch benieuwd naar haar reactie. ''Rust is niet te vinden als ik in de buurt ben.'' blies de kater koeltjes, en hij ging zitten. "Nou, dat hebben we inderdaad wel gemerkt." beet de poes hem toe, en zij ging ook zitten. "Dus nu even het antwoordt op mijn vraag, wie ben jij, hoe heet jij, clankat." miauwde ze een stuk vriendelijker, en ze zag dat de kater een beetje verbaast was, iets wat juist haar plan was, maar algauw zat de boze, gemene blik weer in zijn ogen. Het was een lastige kater, maar ergens beviel dat de poes wel. De meeste katten dropen gauw af na een paar van haar opmerkingen. ''Je hebt wel lef voor een mormel, dat moet ik toegeven.'' siste de kater, en hij bleef Icoon strak aankijken. "Nou, ik zal nooit zo laf zijn als 'kittypets' zoals de deputy van de ThunderClan, of als BloodClanners, want ze zijn toch allemaal mensenkatten geweest. Ook jij hebt aardig wat pit voor een Clankat." miauwde ze uitdagend. Ookal was de kater het waarschijnlijk met haar eens. ''En daarvoor zal ik je antwoord geven. Snowkiller is de naam.'' siste de kater, uitdagend en boosaardig. De poes keek hem met een sluwe glimlach aan. "Mooie naam. Had ik mijn naam al gezegd, of wil de naam van dit mormel niet weten?" blies ze, met nadruk op mormel. Niemand mocht haar mormel noemen, of ze zouden voelen hoe dit mormel kan krabben. Maar toch hield ze zich in, ze werd steeds weer verrast door de kater.

_{Haar houding stond hem niet aan, maar hij moest echt toegeven dart ze lef had om zo tegen hem in te gaan. Het beviel hem wel, ze was waarschijnlijk de enige met een grote bek tegen hem. En daar had je echt lef voor nodig, normaliter had hij haar strot allang opengetrokken maar iets aan deze poes fascineerde hem. "Nou dat is mij nog niet opgemerkt." Was een reactie van haar maar hij ging er niet op in. Hij bleef toch echt gewoon bij zijn mening. "Nou, dat hebben we inderdaad wel gemerkt." Haar toon was nog bijtend en hij moest zich zwaar inhouden om niet te gaan lachen. Het amuseerde hem wel een beetje, waarom wist hij niet precies. "Nou, ik zal nooit zo laf zijn als 'kittypets' zoals de deputy van de ThunderClan, of als BloodClanners, want ze zijn toch allemaal mensenkatten geweest. Ook jij hebt aardig wat pit voor een Clankat." Was haar opmerking en hij fronste even kort. ''Wat de ThunderClan doet moeten ze zelf weten, maakt ze alleen maar een makkelijker doelwit voor mij.'' antwoordde hij met een gemene grijns zich al helemaal bedenkend hoe hij anderen kon vernederen. ''Bloodclanners zijn waardeloze stukken vuil die niet eens kunnen vechten,'' vervolgde hij killetjes en zwiepte met zijn staart. ''Ze vervelen me...'' Zei hij vervolgens en gaapte even. ''Bovendien ben ik niet zomaar een Clankat.'' Siste hij nog en hij zag haar sluwe glimlach en hij grijnsde boosaardig terug. "Mooie naam. Had ik mijn naam al gezegd, of wil de naam van dit mormel niet weten?" blies ze, met nadruk op mormel. Nu lachtte hij weer en gooide zijn kop even naar achteren. ''Ah gossie heb ik het knappe poesje beledigd?'' Siste hij uitdagend en grinnikte even kort. Hij vond dit eigenlijk nog wel leuk, het week af van zijn ritme. ''Maar verras me.'' Beantwoordde hij haar vraag en staarde haar strak aan.}

''Wat de ThunderClan doet moeten ze zelf weten, maakt ze alleen maar een makkelijker doelwit voor mij.'' miauwde hij met een gemene grijns. "Dus jij dacht de ThunderClan alleen aan te kunnen, als die leader van hun z'n negen levens heeft, is hij een stuk moeilijker te verslaan." de poes grijnsde en besloot zich maar een beetje te gaan ontspannen, want zolang de kater haar niets doet, moet zij hem ook niets doen, want te was toch wel geïnteresseerd. Rustig, maar wel oplettend, ging ze zitten. ''Bloodclanners zijn waardeloze stukken vuil die niet eens kunnen vechten,'' Icoon begon te grijnzen, ja ze had gehoord dat er weer veel kittens en jonge apprentices waren. "Veel BloodClanners krijgen kittens, geloof ik." miauwde ze duister, en een donkere gloed bewolkte haar ogen. ''Bovendien ben ik niet zomaar een Clankat.'' zei de kater, en even keek de poes hem vragend aan. "Wat is er zo speciaal aan je, behalve dat je sterker en minder bang bent dan al die clankatten." miauwde ze en ze keek even naar haar poten. "Mooie naam. Had ik mijn naam al gezegd, of wil de naam van dit mormel niet weten?" blies de poes, en ze zag dat de kater begon te lachen.''Ah gossie heb ik het knappe poesje beledigd?'' siste de kater uitdagend en ze keek hem aan, maar zei niets. ''Maar verras me.'' de poes keek hem aan. "Ik ben Icoon." miauwde ze, en ze wachtte op een andere spottende opmerking.

_{"Dus jij dacht de ThunderClan alleen aan te kunnen, als die leader van hun z'n negen levens heeft, is hij een stuk moeilijker te verslaan." Ze ze en hij snoof. ''Dt boeit me niks, kittypets kunnen niet vechten en die negen levens gaan hem echt niet redden van mij.'' Antwoordde hij bot en grijnsde boosaardig."Veel BloodClanners krijgen kittens, geloof ik." miauwde ze duister, en een donkere gloed bewolkte haar ogen. Haar toon en haar blik deed hem goed. Misschien was ze toch niet zo waardeloos als de meeste. ''Tja, dat bewijst maar weer hoe waardeloos ze zijn, nietwaar?'' Siste hij en hij ogen glansden kil. Op zich vond hij dit wel amuserend, met de meeste kon hij niet zulke neerbuigende gesprekken houden. "Wat is er zo speciaal aan je, behalve dat je sterker en minder bang bent dan al die clankatten." Nu grijnsde hij alleen maar breder en keek haar uitdagend aan. ''Misschien wil je het voelen. Dat zal het vast duidelijker maken. Maar echter ben je daarna niet meer in leven om het na te kunnen vertellen.'' Siste hij en lachtte even kort. "Ik ben Icoon." Sprak ze en hij fronste. ''Werkelijk? Hmm, ik had een veel belachelijkere naam verwacht.'' Sprak hij en grinnikte toen zacht.}

[/quote]

''Dt boeit me niks, kittypets kunnen niet vechten en die negen levens gaan hem echt niet redden van mij.' miauwde hij bot en de poes keek hem aan. "Nou, ga je gang, dat wil ik graag zien," miauwde ze en ze keek hem aan. "Veel BloodClanners krijgen kittens, geloof ik." had de poes gemiauwd en er hing nog steeds een boosaardige blik in haar groengele ogen. ''Tja, dat bewijst maar weer hoe waardeloos ze zijn, nietwaar?'' ook in zijn ogn ontstond een kille gloed. De poes keek hem aan, en haar blik zei al genoeg, ze was het met hem eens ."Wat is er zo speciaal aan je, behalve dat je sterker en minder bang bent dan al die clankatten." miauwde de poes uitdagend en er verscheen een grijns op zijn gezicht.''Misschien wil je het voelen. Dat zal het vast duidelijker maken. Maar echter ben je daarna niet meer in leven om het na te kunnen vertellen.'' grijnsde de kater en er verscheen een dreigende blik in de ogen van Icoon. "Ik zou het maar laten," blies de poes en ze keek hem aan. ''Werkelijk? Hmm, ik had een veel belachelijkere naam verwacht.'' miauwde de kater zacht en hij grinnikte. "Zie ik er dn zo belachelijk uit." siste de poes gelijk verdedigend. "Maar oké..." siste ze gauw voordat de kater nog een opmerking maakte. Weinig katten gingen zo tegen haar in, maar ergens vond ze dit wel leuk.

_{Ze bleef tegen hem ingaan en dat beviel hem wel. "Nou, ga je gang, dat wil ik graag zien," Nu grijnsde hij weer en zwaaide met zijn staart. ''Maak je maar geen zorgen, dat gebeurt heus wel.'' Sprak hij grinnikend en beeldde het zich al helemaal in. ''Bovendien ben ik te lui om hem te gaan op te zoeken, dus je moet wachten.'' Vervolgde hij langzaam en tikte met het puntje van zijn staart tegen de grond. "Ik zou het maar laten," blies de poes vervolgens en ze keek hem aan. Hij grijnsde even en begon zacht met zijn staart te zwiepen. ''Waarom zou ik dat moeten laten, jij vraagt er toch naar?'' Fluisterde hij op een sinistere toon en staarde haar aan. hij moest haar blijven uitdagen, hij kon het niet tegenhouden nu. "Zie ik er dan zo belachelijk uit." siste de poes verdedigend en hij lachtte even. ''Ligt eraan hoe je het opvat, Darling.'' Zei hij zacht en bleef haar aankijken, haar laatste reactie negerend. Hoe zou ze op zo'n opmerking reageren?}

''Maak je maar geen zorgen, dat gebeurt heus wel.'' miauwde hij grinnikend en de poes keek hem aan. "Ik zal wel naast je staan als die kittypet je te veel wordt." de poes grijnsde en ze wist, dat hij wel zou begrijpen hoe ze het bedoelde. ''Bovendien ben ik te lui om hem te gaan op te zoeken, dus je moet wachten.'' miauwde de kater er achterna. "Oké," miauwde de poes vragend, maar hij ging alweer verder. ''Waarom zou ik dat moeten laten, jij vraagt er toch naar?'' zei de kater en de poes keek hem met een gruwelijke blik aan. "Ik vroeg je niet om het mij te laten voelen." miauwde ze rustig. De kater verwachtte dat ze een belachelijkere naam had. "Zie ik er dan zo belachelijk uit." blies de poes. ''Ligt eraan hoe je het opvat, Darling.'' de poes ging rechtop zitten. "Hoe moet ik het dan opvatten," fluisterde ze in zijn oor en ze keek hem in zijn gele ogen. "Maar misschien moet ik er eens vandoor, zie ik je ooit nog, of ga je voor altijd mijn leven uit." miauwde ze en ze zwaaide met haar dikke staart langs zijn neus.

OOC: Ik denk jij nog een keer en dan topic uit?

_{Op zich mocht hij deze poes wel, ze liet zich niet intimideren door hem. normaal zou hij daar geirriteerd door raken maar nu kon hij het vreemdgenoeg wel hebben van haar. Waarschijnlijk zou ze de enige zijn van wie hij het accepteerde. "Ik zal wel naast je staan als die kittypet je te veel wordt." Lachend gooide hij zijn kop naar achteren en schudde toen van nee. ''niks is mij teveel.'' Siste hij zacht en grijnsde weer. "Ik vroeg je niet om het mij te laten voelen." Nu haalde hij zijn schouders op. Alsof het hem wat boeide, hij liet met liefde iedereen zijn kracht voelen. "Hoe moet ik het dan opvatten," Fluisterde ze in zijn oor en hij grijnsde. ''dat moet je maar zelf bedenken.'' Antwoordde hij en grinnikte kort. "Maar misschien moet ik er eens vandoor, zie ik je ooit nog, of ga je voor altijd mijn leven uit." Zodra haar staart voor zijn neus hing hapte hij er half speels naar waarna hij zelf opstond. ''Wie weet. Misschien, misschien niet. Ik hang hier wel vaker rond, en anders wel rond de plek waar je die waardeloze Bloodclanners nog wel eens kan vinden.'' Zei hij voor hij zich omdraaide en zelf al wegliep. Zijn woorden waren eigenlijk een stille hint geweest. Hij zou er geen probleem mee hebben om haar nog eens te ontmoeten. Haar karakter stond hem wel aan en dat was positief.}

Onderwerp: Re: Seriously? You think you're better? [&Icoon]