Walking to home [James]

Onderwerp: Walking to home [James] zo 3 feb 2013 - 19:23

_{Gewone kleur; #000000
Spraak; dimgray
Zijn stevig kaken klemde zich om het dier dat nog wild spartelde. Hij boorde zijn tanden in het dier en de kleine muis viel algauw stil. Hij legde het magere wezen neer en keek er hoofdschuddend naar. Het was erg klein aangezien het nog geen kans had gehad om weer aan te sterke na de winter. De kater raapte het dier weer op en nam het mee. Bloed liep hem in de mond. Hij hield pauze toen de smaak van bloed hem te verleidelijk werd. Hij ging zitten en schrokte het dier naar binnen. Wat eerst een grijze bosmuis was, was algauw alleen nog maar wat botjes. Een frisse wind woei door zijn vacht. Al was het newleaf het was nog steeds af en toe koud. Het had die ochtend nog niet gedronken en begon wel dorst te krijgen. Bij de tweebenen in de buurt was wel een kleine rivier. Het was riskant aangezien kleine tweebenen daar vaak bezig waren met stukken hout. Maar dat risico moest hij maar nemen, hij was snel genoeg. Hij was best snel gebouwd, en tweebenen zijn erg dom. Hij kwam overeind en liep op stevig tempo naar de rivier. Hij stopte bij het water en boog zich voorover. Hij likte een paar slokjes op van het heerlijk frisse water. Hij slokte het vlug op ondertussen gespitst op tweebenen. Net toen hij genoeg gedronken had merkte twee tweebenen hem op. De jongste van de twee rende op hem af. Hij kwam met een ruk overeind en was binnen een paar seconden op volle gang. De jonge tweebeen kreeg hem nooit! Hij sloeg rechtsaf en algauw waren de tweebenen hem kwijt. Hij bleef even staan om op adem te komen. Hij was vlak bij zijn hol, en was van plan nog een paar muizen te vangen voor morgen. Die zaten rond zijn hol in overvloed. Algauw had hij er nog 2, door gewoon een beetje slim te zijn. Met een de twee muizen liep hij verder naar huis. Hij hoorde plotseling een geluid. Hij spitste oren en keek om zich heen. Hij wachtte rustig tot de kat die hij duidelijk had gehoord, en nu kon ruiken, tevoorschijn zou komen. Als de kat iets ging zeggen waar hij het niet mee eens was was, ging hij iets meemaken!}

Met krachtige passen liep de groot gebouwde rogue door zijn territorium heen. Hij had vandaag nog niets van prooi kunnen vangen, dus had hij een rothumeur. Zonder erbij na te denken stak hij de grens van het territorium waar hij samen met zijn vrienden dagelijks jaagde over. James was bewust van de gevaren die er daar buiten waren, hij dacht terug aan de poes die hij een aantal dagen geleden had tegengekomen. Die was er niet zo blij mee dat hij zomaar op haar deel aan het jagen was. Niet dat hij zich aar veel van had aangetrokken, maar ergens was hij wel blij dat het bij een waarschuwing was gebleven. Een zacht, koud briesje blies door zijn lange vacht geen waardoor zijn haren in het rond vlogen. Zo zag James er een stuk groter uit dan hij wel werkelijk was. Zijn groene ogen keken voor zich uit terwijl hij zijn best deed om prooi in zijn neus binnen te krijgen. Een zwakke geur van een vos vulde zijn neus, maar zonder zich daar al te veel van aan te trekken trippelde hij door. Maar in de plaats van een prooigeur, rook hij een kattengeur die hier even geleden voorbij was gekomen. De geur was nog zeer vers, even twijfelde James over wat hij zou gaan doen, de kat volgen of verder gaan op jacht. Na een ogenblikje twijfelen, bedacht hij zich dat hij de kat zou volgen. Maar hij was niet van plan om gewoon achter de andere rogue aan te lopen, nee, hij zou hem even verderop kruisen zodat het eerder toevallig leek. Snel liep James een eindje verder het bos in, en vervolgens met elegante passen voorwaarts. Als hij bedacht dat hij nu wel ver genoeg zou zijn, liep hij in een diagonaal terug naar het spoor, en zoals hij had gedacht en gehoopt, was het spoor hier heel erg sterk. Het was een kater, dat was zeker, door de stuikjes geen zag James een bruine vacht die zich deed denken aan Kendall. De langharige kater besloot dan maar om zich bekend te maken. 'Hallo' miauwde hij terwijl hij de struikjes verliet. Benieuwd op de reactie van de kater bleef hij staan. Zijn nagels automatisch een eindje uitgestrekt voor als de kater zou aanvallen. 'Mijn naam is James, wie ben jij?' ging hij dan verder.

Sorry voor het late antwoordt