{Open} I let you see wat I can do

<sub>Thornpaw trippelde het kamp uit. Het was redelijk warm weer en de zon scheen op zijn vacht. Het was niet warm, ook al was zijn vacht best lang. De kater trippelde door. Hij was door zijn mentor op jacht gestuurd. De jonge kater ging vedder. Verschillende geuren drongen zijn neus binnen, het was newleaf. En in newleaf werden de eerste dieren wakker uit hun winterslaap, dus kwamen ze buiten eten. Hij snoof alle geuren van het bos op. Hij had al lang niet meer gejaagd, want zijn mentor had hem gefocust op zijn vechttechnieken, omdat hij daar blijkbaar erg goed in was. Hij had aardige spieren onder zijn vacht, waardoor hij vaak onderschat werd. Soms noemde hij dat zijn geheime wapen. Hij herinnerde zich dat hij tot nu toe alleen maar een paar muisjes had gevangen. Ja, zijn mentor had zijn jachttechnieken erg laten versloffen, en daar baalde hij van. Hij had stiekem wat gekeken bij de andere apperentices, en had de technieken overgenomen. Nu drong de geur van een vogel zijn neus binnen. Uit instinct zakte hij op de grond. Zo zachtjes, maar wel zo snel, mogelijk stapte hij naar het geluid toe. Hij zag het musje zitten, op de grond. Hij richtte zijn blik strak op de mus, en spande zijn spieren. En hij sprong, op de mus af. Hij zette zijn klauwen uit in de vogel en beet in zijn nek. De mus hing morsdood tussen zijn kaken. Hij greens en begroef het vogeltje, deze kwam hij op de terugweg wel ophalen. Eventjes dacht hij na, zijn eerste vogel. Hoe gaaf was dat? En dan ook nog zonder mentor in de buurt, alleen.

Na een tijdje lopen drong de geur van een eekhoorn zijn neus binnen. Hij greens en draafde er zo zachtjes mogelijk naartoe. Zijn staart zwiepte gevaarlijk in het rond, zo opgewonden was hij over zijn vangst van zonet, en de nieuwe geur die zijn neus nu binnendrong. Hij drukte zich tegen de grond toen hij de eekhoorn in het zicht kreeg. Hij was al dichtbij, nog twee vossenlengtes! Hij hield zijn adem in, ogen strak op het rood bruine diertje voor hem gericht. Hij zag de glinsterende oogjes. Nog eventjes volhouden! Spookte het in zijn hoofd rond, zo graag wilde hij deze prooi op de stapel kunnen leggen straks. Hij dreef een beetje weg en lette niet op waar hij stapte, en hij stapte op een takje. Het geluid deed de eekhoorn opschrikken, en deze vluchtte. Thornpaw sprintte achter de eekhoorn aan. Na een kleine minuut klom de teekhoorn een boom in, en Thornpaw bleef uitgeput achter, beneden. Een zucht verliet zijn mond. Hij keek op en zag dat hij aan de rand van het bos stond, hij schrok. Eventjes snoof hij, de ThunderClan geur was weg, hij was in het rogue gebied. Voor hem strekte een weiland uit, met een aantal boerderijen. Onbekende geuren drongen zijn neus binnen, het was zo verleidelijk allemaal. "Nee Thornpaw, straks verbreek je de warriorcode nog! Ga gewoon terug." Sprak hij zichzelf in. Een zucht verliet zijn mond, en hij ging zitten, piekerend wat hij nu ging doen. Hij rook andere katten, maar ook veel prooidieren. Hij stond op, en in plaats van om te keren kwam hij het bos uit. Op een drafje ging hij door het weiland heen. Hij zag hoe hij in de buurt kwam van een boerderij, waar waarschijnlijk tweebenen woonden. Hij trok zijn ogen tot spleetjes toen hij naar de boerderij keek, waar veel geluiden vandaan kwamen. Hij rook een geur, en deze trok hem aan. Hij wist niet wat het was, maar het was prooi, eetbaar tenminste. Zijn hart ging sneller kloppen door al deze spanning. Hij keek naar het hek wat om de boerderij stond, daar kon hij gemakkelijk overheen. Met gespannen spieren sprong hij op het hek. Hij keek neer op het erf van de boerderij. Grijnzend sprong hij op de grond. Waakzaam sloop hij voort. Zijn oren vingen een kakelend geluid op. Hij spitste zijn oren en keek op. Witte beesten liepen los rond, een stukje vedder. Zo snel als hij kon dook hij achter iets neer. Hij dacht razendsnel na, de geur van vlees en verse prooi drong naar binnen. "Zo verleidelijk." Fluisterde hij tegen zichzelf. Hij haalde diep adem, spande zijn spieren en stoof naar voren. Hierbij gooide hij het voorwerp om waar hij achter verscholen zat. Hij rende op de witte beesten af, die in paniek door elkaar heen rende. Hij greep er één bij z'n nek en drukte deze tegen de grond. Het beest pikte nijdig in zijn poten, waar bloed uit begon te spijbelen. "Rotbeest." Gromde hij en maakte een aande aan het leven van het witte beest, nu rood gekleurt. Hij keek op bij het geluid van woedend geschreeuw. Hij keek op en zag een tweebeen verschijnen. De sterke geur van hond drong zijn neus binnen. Zijn ogen werden groot en hij pakte het dode dier op, en begon te rennen. Hij hoorde de tweebeen schreeuwen achter zich. Thornpaw had nog nooit zo hard gerend, toen hij merkte dat de hond hem al op de hielen zat. Het beest was enorm, maar Thornpaw was snel. Ondanks de vracht die hij meenam zag hij het hek. Waar hij snel overheen sprong. Hij hoorde de hond blaffen aan de andere kant van het hek. Hij keek nog even om en zag de scherpe tanden. Snel maakte hij zich uit de poten, wegwezen hier! Hij rende weg, wieweet waarheen. Na een tijdje kwam hij aan bij een groepje bomen, omhult door struiken. Er was maar een ingang. "Handig om te weten." Zei hij en greens, hier was hij veilig. Hij begroef zijn witte prooi onder een laagje aarde, zodat er geen ongedierte of vliegen op af kwamen. Hij keek rond en zakte op de grond, uitgeput. Zijn pupillen waren nog steeds enorm. En zijn gedachten schoten telkens weer naar de hond, de witte beesten, de tweebeen, het bos, zijn twijfels. En uiteindelijk schrok hij, had hij de warriorcode overtreden? Hij keek eventjes op bij een geluid van iets dat door de bosjes heen kwam, schrik sloeg hem toe.

Open voor een paar katten, het liefst rogues of zelfs een kittypet. Maar verwond hem niet!
EDIT; Omg 1000 woord post x'D Ik liet mezelf eventjes gaan denk ik o.O</sub>

_{Toen hij de geur van Kittypet rook werd hij minder gespannen, maar hij staarde alsnog naar de ingang van zijn kleine kamp aan de rand van het bos. De ThunderClan geur was hier heel vaag te ruiken. Toen de Kittypet eindelijk door de struiken was zag hij dat deze kat oud was, geen partij van hem. Hij herinnerde zich de elders in het kamp, oud en zeurend om hun pijnlijke botten. Nee, deze poes was geen partij voor hem, zeker niet omdat zijn mentor hem had getraind in zijn vechttechnieken. ''Wie ben jij!'' Blies de poes boos naar hem. Hij zette zijn haren overeind waardoor hij er een stuk groter uitzag. ''Wie ben je?'' Vroeg ze nu wat aardiger, maar zijn haren bleven overeind staan. Hij schoof de kip wat achter hem en blies naar de poes. ''Gaat je niks aan, Kittypet!'' Spuugde hij haar toe. Hij mocht niet vriendelijk zijn tegen z'n dom beest. Ze was even dom als dat witte beest achter hem.}

Z A R A

_{Rustig liep Zara door het rogue territory. Ze had katten geroken, die hier vandaag nog hadden gelopen, en ze wou de katten opzoeken. Ze zag ergens een boerderij, waar ze vaker was geweest. De twoleg die daar woonde, had haar wel eens een paar klappen gegeven.. Daar zou ze nooit meer heen gaan, maar ze zou er waarschijnlijk wel langs moeten, wou ze naar de katten. Ze wist dat ze een omweg kon nemen, maar daar had ze geen zin in, en een beetje avontuur kon nooit kwaad. Ze sloop in jachthouding voorzichtig langs de boerderij. Ze keek af en toe of ze de twoleg niet zag, en kwam zo veilig langs de boerderij. Na een tijdje was er een sterke katten geur. Stil sloop ze op het groepje katten af, en ging achter ze staan. Ze grijnsde gemeen, en wachtte tot één van de katten haar zou opmerken.
Flut postje, sorry}