I remember us sitting near by the water

Haar lichtrode pels zag er verzorgd en netjes uit. En nu dat de zon weer begon te schijnen zag ze eruit alsof ze een lopend vuurtje was. Haar groene ogen waren gevuld met vriendelijkheid, en geen enkel teken van haat was nog te bekennen. Applepaw was al de hele dag aan het niksen, dus had ze maar besloten om nog eens weg te gaan. De vorige keer dat ze bij de rogue plaatsen was geweest had ze een huis ontdekt. Ze was ervan overtuigd dat dat huis het enigste huis was dat daar stond, dus vroeg ze haarzelf af wat die tweebeners daar dan te zoeken hadden. Ze hield het snelle tempo vol, totdat ze er bijna was. Lichtelijk uitgeput liet ze haar op de grond vallen, en keek ze met een grimas op haar gelaat naar het kleine huisje voor haar. Een raar geluid reikte haar oren, alsnog klonk het alsof ze het al eens eerder had gehoord. Nieuwsgierig hees ze haarzelf weer overeind, en trippelde ze richting het geluid. Algauw kreeg ze enkele witte rond tokkelende kippen in de gaten. De grijns op haar gezicht werd groter toen ze een hele oude kip in de gaten kreeg, een kip die dus in staat was gevangen te worden. Meteen kwam ze weer terecht in een sluiphouding, en sloop ze zo voorzichtig naar de kip toe. Al haar zintuigen stonden op hun scherpst, ze was er helemaal klaar voor om die kip te vangen! Na enkele seconden geslopen te hebben, schoot ze de lucht in en kwam ze uiteindelijk terecht op het beest die ze de hele tijd in de gaten had gehouden. Niet veel later schoot het dier onder Applepaw vandaan, opzoek naar de veiligheid van zijn hok. Licht vloekend zag ze hoe de kip bijna in veiligheid was, echter gaf de lichtrode poes niet op. Ze zette direct de achtervoling in, en sprong opnieuw naar de kip. Deze keer landde ze goed op het prooidier, en kreeg ze de kans om het dier meteen te doden, iets wat ze ook deed.