Let's see what you can~ {.Dawnpaw}

Vier nacht zwarte poten stapten rustig het kamp in. Twee ijsblauwe oen keek even kort rond. Meerendeels opzoek naar een jonge paw, Dawnpaw. Haar toegewezen leerling. Een korte grijns sierde haar kop terwijl ze een klein dood muisje stevig tussen haar tanden geklemd hield. Ze at zelf niet veel maar jaagde maar al te graag voor de clan. Haar poten verzette zich weer verder naar de voedselstapel, waar ze het beestje neerlegde. Het was nog een best jong wezentje geweest en daarom nog klein maar dat maakt niet uit, voedsel was voedsel. Ze bekeek de stapel even, er lag genoeg. Muizen, eekhoorns en een paar vogels, kleintjes maar het waren vogeltjes. Ze draaide zich om en ging even zitten. Haar blik gleed rond, opnieuw opzoek naar de paw. Ze was net warrior en mentor. Maar ze was er van overtuigd dat ze beide taken goed op zich zou nemen. En het was Newleaf dus de prooien waren er genoeg. Vooral ouders die voedsel zochten voor hun jongen. Dat was een prachtig moment om Dawnpaw te leren hoe ze moest jagen. Ze wist goed genoeg hoe het was als je mentor niets deed om je te trainen, en dat wou ze die kleine niet aandoen. Ze zou zorgen dat die poes eeen aanwinst zou zijn voor de clan, een warrior die haar taken goed uitvoerde en altijd trouw zou zijn, daar zou zij voor zorgen. Ze stond op en liep door het kamp, zo zou ze die poes veel makkelijker kunnen vinden, verzekerde ze zichzelf.
Een korte blik gleed de Nursery in naar haar zusje en haar drie kittens. Dat waren ze niet allemaal. De andere drie rende door het kamp heen. Ze waren behoorlijk actief. Fallen keek naar de kittens en legde haar blik op de kleinste, Littlekit. Het kittentje die ziek was. Ze was ziek en had dus duidelijk meer verzorging en aandacht nodig, of ze dat kreeg was de vraag. Als Inner wakker was zou ze wel even zien of ze eens met haar kon praten, en misschien even iets leuks doen. Maar die poes was doodop. Tuurlijk begreep ze ook wel dat kittens hebben en net warrior zijn een zware taak was maar toch. De laatste keer dat ze echt iets samen hadden gedaan was toen ze net apprentice’s waren. Een korte zucht verliet haar bek. Ze mistte de tijden dat zij en haar zusje zo close waren. Ze sloot haar ogen even en stapte weg. Zij zelf had het ook druk, ze moest een apprentice trainen, voor de clan zorgen als een waardige warrior en ze moest eens zien hoe het zat met Silversnow en Autumnpaw. Vooral dat laatste zat haar dwars. Haar oren gleden naar haar nek en haar ogen opende zich weer. Ze moest even niet aan de twee denken, nu had ze een poes die ze moest trainen.
Een blik gleed rond over het gebied. Tot ze bleven steken bij een zwarte poes, groot genoeg voor een apprentice. Zou het Dawnpaw zijn, even wachtte ze tot ze die amberkleurige ogen zag. Ja, dat was de poes waar ze naar opzoek was. Ze zette haar poten in beweging richting die poes. Ze wist niet veel van haar maar had meteen bij de ceremonie de indruk gehad dat die jonge poes maar al te graag wou trainen. Dan zouden ze maar hard aan het werk gaan, ja, ze zou de apprentice laten werken. Als je het er niet voor over had zou je ook geen warrior moeten worden, natuurlijk kreeg je er vanzelf de leeftijd voor maar toch. Ze liep rustig naar de poes en duwde haar neus tegen de flank. ”Als je tijd hebt, je eerste training gaat van start” sprak ze . Ze grijnsde even naar de poes en liep rustig naar de uitgang van het kamp. Een korte blik wierp ze achter zich of de poes haat volgde. Eerst zouden ze eens zien wat het jonkie kon, dan zou ze haar trainingen daarop aanpassen zodat ze niet te veel in een keer deed en de poes toch kon leren en steeds beter was in vanalles. Ze zouden de conditie trainen, stil zijn, onopgemerkt blijven, en natuurlijk het jagen. En dan nog het belangrijkst, ze zou de warrior code telkens opnieuw in haar kopje stampen, zodat ze er nooit meer te fout in zou gaan.

~only Dawn