:: A answer? ::

Intussen waren er een aantal dagen voorbij gegaan na de dramatische geboorte van haar kittens. De kittens waren nu ongeveer een halve moon oud, en hun oogjes waren pas geopend, alle kittens hadden gewoon kitten blauwe ogen, het was enkel de vraag welke ogen blauw zouden blijven en welke niet. Het maakte haar ook niet uit, ze was blij met haar nestje. Haar staart lag over alle zes de kittens heen, enkel was er ééntje die er een beetje uit viel. Ze vond Frozenkit opvallend, ze wist niet wat er was, maar ze kon zich geen enkel moment herinneren dat Frozenkit ook maar enig geluidje had gemaakt. De jonge queen rolde naar haar zij en drukte de kittens met haar poten tegen haar buik aan. En even later werd ze wakker. Frozenkit was er nog, de anderen waren vast en zeker buiten aan het spelen, luisteren naar verhalen van andere kits, zoals bij voor beeld de kits van Shrewleap. Innerghost hees haar kop op en keek naar de zwarte kitten die droevig naar haar pootjes staarde. Innerghost versmalde haar ogen. "Frozenkit, meisje, wat is er?" Vroeg ze terwijl ze haar neus tegen haar flank aan duwde. "Vertel het maar hoor, je kan me alles vertellen," fluisterde als volgt terwijl ze recht op ging zitten. Haar cyaan blauwe ogen waren op de blauwe van Frozenkit gericht, vol met pure bezorgdheid.

Bezorgd keek de moeder poes naar haar kitten die maar niks vertelde. Innerghost had haar dochter ook nooit geluid horen maken. En dat was zorgwekkend vond Innerghost. "Meisje, zeg maar wat..." moedigde ze haar dochter aan. Ze drukte nogmaals met haar snoet tegen haar dochter aan, maar toen kroop Frozenkit tegen haar aan. Innerghost likte haar kopje. "Meisje, als je niet praten kan, wil je dan alsjeblieft een rondje om me heen lopen?" Vroeg ze. Als Frozenkit dat zou doen, zou Innerghost om hulp gaan zoeken, hoe kon ze haar dochter leren praten, andere kittens leerde al snel praten, en daar hadden ze dan geen ouders voor nodig, dat leerde kittens instinctief. Maar Frozenkit was een ander geval, en die moest dus ook anders behandelt worden. Innerghost wist enkel niet hoe, dit was haar eerste nest, ze had nog helemaal geen ervaring. Misschien kon Shrewleap haar helpen, of een andere queen. Innerghost zuchtte. "Ik zal je helpen, Frozenkit, dat beloof ik," suste ze zacht.

Afwachtend keek ze naar haar één na jongste kitten die zins haar geboorte nog geen enkel woord had gezegd. Innerghost had haar gevraagd dat als ze niet praten kon, een rondje om haar heen zou lopen. Natuurlijk had Innerghost gehoopt dat Frozenkit niet om haar heen zou lopen. Maar tot haar grootste spijt liep Frozenkit een rondje om haar heen. Innerghost sloot haar ogen. Waarom Starclan? Vertel me wat ik moet doen, smeekte Innerghost. Een zucht verliet haar bek terwijl ze naar Frozenkit keek. "Het komt allemaal goed, ik zal je helpen," beloofde ze haar kitten terwijl ze haar kitten een lik tussen haar oren gaf. Ze vroeg zich af waarom dit haar kitten moest over komen, haar kitten was nog zo jong, ze behoorde nu juist haar stem te hebben, om te kunnen lachen, schreeuwen, en elke warrior lastig te vallen met vragen of ze het kamp uit mocht. Maar dat kon Frozenkit niet doen als ze geen stem had, en dat speet haar. Het geschreeuw van de andere kittens buiten de den deed haar op kijken en haar buiten gluren, een klein gevoel van schuld kwam haar maag binnen toen ze zich bedacht dat Frozenkit één van de schreeuwende kittens behoorde te zijn. Ze keek naar haar kitten toen ze zag dat ze een paar keer vermoeid knipperde. Gebarentaal kon een oplossing voor Frozenkit zijn om toch te kunnen leven zoals elke kat, zo lang ze maar wel luisterde. Als de ééne zintuig het niet deed, waren de andere beter, en die moest ze dan ook gebruiken. Want geluid was een belangrijke zintuig om dingen mee aan te geven, maar daar waren gelukkig andere manieren voor. Toen Innerghost voelde hoe Frozenkit bij haar tepel probeerde te komen, liet Innerghost zich op haar zij vallen en lied Frozenkit drinken. Ze versmalde haar ogen toen ze kleine tandjes voelde. De tanden begonnen dus al aanwezig te komen.

Elke Queen had het er wel over, ze konden met hun kittens communiceren zoals alleen moeders dat konden, waar woorden niet voor nodig waren. Was dat waar? Kon Innerghost dat dan ook met haar kittens. Zelf wist ze wel wanneer een kitten van haar in de problemen zat, dan voelde ze dat, of wanneer één van haar kittens bang of verdrietig was, zelfs boos, die dingen voelde ze dan.

--Word nog af gemaakt, moet nu weg.