"Mam!" riep hij keihard. Een zwarte poes draaide zich naar hem om. Ze had felblauwe ogen, ze was zo verschillend van hem.. Hij liep naar hem toe en knuffelde haar. Hij had haar gemist, dat mocht duidelijk zijn. Hij kroop dicht tegen haar aan, hij was zo blij haar te zien. "Lieve Cinderkit, ik houd van je, net als je vader, onthoud dat, mijn zoon," mauwde zijn moeder. Hij knikte. Hij hield van hen, en zij hielden van hem, dat was nou eenmaal zo, ze waren een gelukkig gezinnetje. Ineens was dat allemaal verdwenen. Hij was in de ingang van het kamp, bijna even oud als een leerling. Het was maar een maan voor de volgende ceremonie zou plaatsvinden, de ceremonie waarbij hij een leerling zou worden. Stormstar en een aantal andere warriors liepen op hem af, met een verdrietige blik in hun ogen. Hij keek naar hem en liep langzaam naar hem toe. "Mijn beste Cinderkit, je ouders zijn overleden.." zei hij eerst. De tranen schoten in zijn ogen. ZIJN OUDERS! Maar hoe dan?! "Ze zijn overleden in een gevecht om de Clan te beschermen," vervolgde Stormstar, net alsof hij zijn gedachten kon lezen. Cinder keek met tranen in zijn ogen naar Stormstar. Zijn blik was leeg geworden, hij kon niet vrolijk meer zijn, dat kon nooit meer..
Hij schrok wakker. Het was midden op de ochtend, de meeste katten waren net wakker geworden zag hij. Honey lag nog tegen hem aan, wat vertrouwd voelde zoals gewoonlijk. Ze sliep nog, hij gaf haar een lik over haar kop, heel voorzichtig om haar niet wakker te maken. Hij stond voorzichtig op en rekte zich geluidloos uit. Zijn voorpoten lagen gestrekt voor zijn lijf. Hij liep richting de uitgang van de den, wat nog een heel karwei was. Hij baande zich een weg door alle katten die nog lagen te slapen of net wakker waren en nog een beetje lui lagen te liggen. Toen hij de den uit was zag hij een poes voor hem, dichtbij de voedselstapel. Hij liep naar haar toe en groette haar vrolijk. "Goedemorgen!" Hij ging voor haar zitten, wachtend op haar antwoord.
+ A P P L E B L O S S O M