Life's hard right now.[&JAYJAY]

Een jonge witte poes lag in een donker hoekje te slapen. Ze was nu al een tijdje op deze plek, maar ze voelde zich nog altijd niet goed. Haar Poot zat nog steeds in het gips, maar ze had opgevangen dat ze op deze plek zou blijven. Hier werd ze goed verzorgd, kreeg genoeg voer en soms kwamen de huismensen haar zelfs een aai over haar witte kopje geven. Hoewel ze vaak wegdook, viel het haar op dat het na die aai genoeg was geweest en gingen ze weer weg. Ze vond dat wel prettig, maar toch vertrouwde ze hen niet. In het begin is iedereen aardig, maar daarna gaat het altijd toch weer fout. Langzaam hees ze haar nog altijd magere lijfje overeind en hinkte richting de deur die op een kiertje stond. Zou ze naar buiten mogen, of zouden ze haar naar binnen jagen? Voor een tijdje keek ze naar de deur en haar oren wiebelde nerveus heen en weer. Ze hoopte dat de huismensen niet in de buurt waren, ze was nu best wel bang. Ze keek nog een keer om zich heen, toen ze niemand zag hinkte ze voorzichtig naar buiten.

Het eerste kleine stukje bestond uit tegels die warm onder haar pootjes voelde, maar toen ze een stukje verder was voelde ze het gras haar poten raken. Met haar gele ogen keek ze om zich heen en snoof even aan het gras, ze wist niet precies wat ze nu moest doen. Langzaam zette ze nog een paar hinkelende pasjes en bleef toen staan en keek omhoog. Langzaam sloot ze haar ogen en liet haar kop weer zakken, een lange zucht verliet haar mond. Ze voelde zich hier dan wel goed, maar ze wist even niet meer wat ze moest denken.

-JayJay

Kattencentrum; '' De vele Hoop''

''Welkom bij Kattencentrum de vele hoop, Mijn Bazen Andy en Marina hebben dit Kattencentrum opgericht speciaal voor zwerfkatten, Ze worden niet vaak weggeven. Daardoor heb ik vele vrienden, Tenminste dat is het plan. Ze hebben dit net opgezet en mensen mogen hun katten nu brengen, ook krijgen ze hulp van de dierenbescherming en behandeld mijn jongere baas Bo, van 24, ze als dierenarts en geeft ze Medicijnen. Sommige katten hebben trauma's gekregen en mijn bazen zetten ze dan bij mij, Jayjay, neer. Ik help ze van hun trauma's af en geef ze moed. Sommige katten houden mijn bazen. Andere geven ze een fijn thuis en weer andere houden ze op het kattencentrum. Ook brengen eigenaren van katten katten naar het opvangcentrum als ze op vakantie gaan en niemand hebben om ze te verzorgen. Oftewel, het is hier prachtig en ik maak veel vrienden, ook help ik ze''

Life's hard right now.[&JAYJAY] Jayjay111

*Jayjay*
*Once i was a Clancat...*

Zijn kromme poten bewogen gemakkelijk in het huis. Hij had nu een patient. Een witte poes. Ze was mishandeld door haar bazen. Zijn ogen zochten haar. Hij wist dat ze hier het nog niet naar haar zin had. Vandaag zou hij rustig aan beginnen met het alweer vertrouwen van de Twolegs. Zijn ogen zagen dat de poes buiten zat op de tegels. Met kleine stapjes liep hij door het kattenluikje. ''Niet schrikken.'' zei hij zacht. ''Ik ben het maar.'' mauwde hij daarna en ging naast de witte poes zitten en krulde zijn staart om zijn poten. ''En hoe gaat het nu uiteindelijk?'' vroeg hij aan de sneeuwwitte poes. ''Voel je je hier nu al een beetje thuis?'' mauwde hij. Hij moest haar wel herrineren dat hij hier al lang zat. En dat ze de mensen moest vertrouwen. Jayjay keek naar de poot die in het gips zat. ''Bo vertelde me gisteren dat je poot goed geneest. Binnekort mag het gips er eindelijk af.'' Mauwde hij.

Haar spierwitte kop hing wat naar beneden maar schoot omhoog toen ze een geluid hoorde. Haar oren schoten half in haar nek en haar pels vloog ook omhoog. ''Niet schrikken.'' Zei een stem zacht en ze herkende ze de stem van de kater die hier ook leefde. Snel draaide ze haar kop en haar vacht ging langzaam weer liggen. Haar oren bleven echter in haar nek hangen en ze keek de kater even strak aan.''Ik ben het maar.'' De witte poes gaf geen antwoord en keek toe hoe hij naast haar kwam zitten. ''En hoe gaat het nu uiteindelijk?'' De witte poes haalde even haar schouders op en langzaam draaide haar oortjes ook weer bij. 'Voel je je hier nu al een beetje thuis?'' Nu schudde de poes haar kop. ''Ik voel me nergens meer thuis.'' Sprak ze toen heel zacht en keek naar haar witte voorpootjes. ''En ik ben bang,'' Het laatste fluisterde ze nauwelijks hoorbaar omdat ze het toch wel erg vond om het te moeten bekennen. Ze wist dat hij naar haar gipspoot zat te kijken en ze keek er zelf ook even naar. ''Bo vertelde me gisteren dat je poot goed geneest. Binnekort mag het gips er eindelijk af.'' Even schoten de oortjes van de poes naar voren. ''Echt?'' Vroeg ze zacht en keek weer naar haar poot, die haar al lang genoeg had geteisterd. Toch zakte haar oortjes weer af en haar kop verloor weer hoogte. ''Maar ik zal nooit meer normaal kunnen lopen,'' Zei ze zacht treurend en zuchtte even kort. Ze had vaak gedroomd dat ze normaal kon lopen, maar toen ze wakker werd was alles weer teruggezet naar de harde werkelijkheid.

*Jayjay*
*Once i was a Clancat...*

Toen hij aan de witte poes vroeg of ze ze zich thuisvoelde, schudde ze haar witte kopje. ''Ik voel me nergens meer thuis.'' mauwde ze heel zacht en keek naar haar sneeuwwitte pootjes. ''En ik ben ba...'' fluisterde ze een beetje onhoorbaar. Maar Jayjay kon de puntjes wel zelf invullen. ''Bo vertelde me gisteren dat je poot goed geneest. Binnekort mag het gips er eindelijk af.'' mauwde hij. Even schoten de oortjes van de poes naar voren. ''Echt?'' Vroeg ze zacht en keek weer naar haar poot. Jayjay glimlachte opgelucht, maar zag hoe de poes weer een beetje inkromp. ''Maar ik zal nooit meer normaal kunnen lopen,'' zei de witte poes. Het klonk treurig en teleurgesteld. Er was ook een klein zuchtje bij. Hij had wel medelijden met deze poes. Hij knikte zacht. ''Maar het had erger gekunt.'' mauwde hij troostend. Hij gaf troostend een kopje tegen de poes. Even moest hij terug denken aan het leven in het bos. Terug als een Thunderclan kat. Misschien zou de poes wel eens willen horen wat hij te vertellen had. ''Misschien....'' begon hij. ''Misschien zou je een verhaal willen horen? Iets over mijn leven?'' mauwde hij ietswat twijfelend, en zijn poot schoof hij een beetje over de grond. Nog steeds miste hij zijn broer en zus, de geuren van het bos, De prooi... 'Oh het spijt me Softpaw... Het spijt me dat ik jou Warrior ceremonie heb moeten missen...' dacht hij teleurgesteld. Hij keek recht naar voren, je zag de bomen van het bos vanaf hier. Hij rook het bos gewoon een beetje, het was zo'n prachtige geur.

-- Laat D= Maar wel een best wel lange post toch? x'3 --

Ze wist zich even geen houding te geven en tikte nerveus met haar staartpuntje op en neer. Ze was nerveus in de buurt van anderen, het was deels opgevoerd door angst. ''Maar het had erger gekunt.'' mauwde hij troostend en de witte poes haalde haar schouders op. ''Misschien,'' mompelde ze zacht en keek hem even verward aan toen hij haar een kopje gaf. Hij had op zich natuurlijk wel gelijk, maar ze wilde het even niet geloven. Zij zou voor de rest van haar leven verminkt zijn, alleen omdat haar huismensen niet goed hij hun hoofd waren. ''Misschien....' Zijn stem onderbrak haar gedachtegang en ze keek hem even aan. ''Misschien zou je een verhaal willen horen? Iets over mijn leven?'' mauwde hij ietswat twijfelend en de witte poes dacht even na. Heel langzaam knikte ze, misschien kon dat haar afleiden. Ze moest er maar aan wennen dat de huismensen haar aanraakten, en dat ze niet meer alleen was. ''Ja,'' zei ze met een zachte stem en trok even aan haar gipspoot. ''Waarom niet, lijkt me best interessant om te horen.'' Gaf ze een beetje zacht toe. Ze gaf even een lik over haar witte borst en keek de kater toen afwachtend aan. Wat voor verhaal zou er achter hem schuilen?

PWEEEP EN DE MIJNNE FAALT =,=''

*Jayjay*
*Once i was a Clancat...*

''Ja.'' Zei de poes. ''Waarom niet, lijkt me best interessant om te horen.'' zei ze zacht. ''Nou ten eerste, je kent vast wel verhalen van die 'wilde katten''' begon hij. ''Het begint met 6 groepen laten we maar zeggen, de Thunderclan, de Riverclan, de Windclan, de Shadowclan, de Skyclan en de Bloodclan.'' Ging hij rustig verder. ''Ik was vroeger een kat van de Thunderclan. Ze zijn helemaal niet zulke gemene katten. Ze kunnen zelfs aardig zijn.'' gaf hij met nadruk. '' Ik ben er geboren, Ik had een broer en een zus.'' Ging hij verder met de herrineringen naar boven halend. ''Als je 6 maanden bent, word je uiteindelijk opgeleid tot Warrior, die verdedigen de clan en jagen. Ik had een strenge mentor.'' praatte hij verder. ''Uiteindelijk werd ik warrior en kreeg ik mijn apprentice, Softpaw. '' Mauwde hij met een lachje. '' Leuke knul, maar net voor zijn ceremonie vertrok ik om bij deze lieve mensen te wonen.'' mauwde hij toen wat sipper. ''Het was mijn beste beslissing ooit maar ik ben er nog steeds treurig over. Want ik heb mijn hele famillie achtergelaten...'' mauwde hij.
Hoe zou de poes zijn verhaal vinden?

--FAALT ERG ;-; --

Ze wist dat de kater een verhaal zou vertellen, misschien wel van zijn eigen verleden. ''Nou ten eerste, je kent vast wel verhalen van die 'wilde katten''' begon hij. ''Het begint met 6 groepen laten we maar zeggen, de Thunderclan, de Riverclan, de Windclan, de Shadowclan, de Skyclan en de Bloodclan.'' Ze knikte en krulde haar staart een beetje onhandig om haar lijfje. Ze luisterde aandachtig en onthield de clannamen. Misschien kwamen die later wel van pas. ''Ik was vroeger een kat van de Thunderclan. Ze zijn helemaal niet zulke gemene katten. Ze kunnen zelfs aardig zijn.'' Nu staarde ze hem met grote ogen aan, hij was een van die wilde katten geweest!? '' Ik ben er geboren, Ik had een broer en een zus.'' Ging hij verder en de spierwitte poes hield haar mond strak gesloten.''Als je 6 maanden bent, word je uiteindelijk opgeleid tot Warrior, die verdedigen de clan en jagen. Ik had een strenge mentor.'' praatte hij verder. ''Uiteindelijk werd ik warrior en kreeg ik mijn apprentice, Softpaw. '' Mauwde hij met een lachje. '' Leuke knul, maar net voor zijn ceremonie vertrok ik om bij deze lieve mensen te wonen.'' Ze keek hem verbaasd aan, als hij zo'n goed leven had, want dat kon ze uit zijn woorden opmaken, waarom was hij dan weggegaan? ''Het was mijn beste beslissing ooit maar ik ben er nog steeds treurig over. Want ik heb mijn hele famillie achtergelaten...'' Ze keek hem even aan en fronste. ''Maar waarom heb je dan gekozen om hier te komen wonen in plaats van te blijven waar je was?'' Vroeg ze en keek hem aan.

Onderwerp: Re: Life's hard right now.[&JAYJAY]