Is this real? Are you real? [Open]

Vrolijk trippelde Snowleaf door het WindClan territorium. Ze was vaak alleen, maar ze wist wel dat Inkmask gewoon vrienden wilden blijven en dat was goed. Het was niet de bedoeling dat ze elkaar nooit meer aankeken, maar toch was ze vaak alleen. Ze was stil en rustig, en ze dacht vaak na over de positieve dingen van haar. Ze was veranderd, ze was rustig geworden en zacht, ze had een mooiere en zachtere stem gekregen, en ze was niet meer onhandig voor haar gevoel. Ze was vaker vrolijk in plaats van depressief en paniekerig. Kortom, ze was gewoon helemaal veranderd. Haar pas vertraagde toen de zon haar sneeuwwitte vacht verwarmde, ze sloot haar ogen genietend. Het zachte gras streelde haar poten als ze erover heen liep. Ze stond nu ongeveer in het midden van het veld. De zon scheen achter haar, het was een prachtig gezicht. Ze keek naar de rand van het grasveld, er verscheen een kat. Snowleaf zwiepte vrolijk met haar staart, ze keek rustig naar de kat die nu op haar af kwam lopen. Het was een bekende kat...

Is this real? Are you real? [Open] 35n7ygl

mag ik meedoen?

Leafblade kwam op de poes af en vroeg moed je niet naar de Windclan kamp vroeg hij. Hij keek naar de sneeuw witten poes,hij ging zitten en keek om hoog om haar aantkijken hij was even groot als een kit. Hij was blij en swiepte ook met zijn staart,hij sprong een sprongtje en rolde door de bloemmen. Hij liep naar de Windclan kamp hij was maar klein voor een warrior maar vocht voor zijn vrijheid en hij vroeg aan de poes: kom je en hoe heetje. Hij had een glimlach en beed op zijn staart en zij mmm leker om op mijn staart te bijten. Leafblade keek de vroutjes poes aan en pakte een bloem en gaf de bloem aan haar en zij die bloem heeft een betekeniss van je leven. Hij rolde weer door de bloemmen,en sprong in een boom.

Wishpaw zag hoe Leafblade Snowleaf uitnodigde om te spelen. Zelf zat ze hoog in de boom. Dat was omdat ze alleen was. Dan klom ze zo snel mogelijk in een boom. In de boom bleef ze dan zitten om te kijken hoe de vogels weer terug kwamen en op dunne takjes gingen zitten. Er kwam net een roodborstje aanvliegen. Wishpaw kon zien dat dit een jongen was. Hij ging op een bijzonder dun takje zitten... en KRAK. Wishpaw stortte naar beneden op het moment dat Leafblade in de boom sprong. Ze landde hard op de grond en de tak waar ze op had gezeten kwam hard op haar pootje terecht. Ze kermde van de pijn. Wishpaw duwde de tak van haar pootje af. Dat deed heel veel pijn. Ze voelde haar pootje. Ai, dat had ze beter niet kunnen doen. Een pijnscheut trok door heel haar lichaam. Ze rook de geur van vers bloed. In stilte vervloekte Wishpaw de boom, het roodborstje, de tak... en zichzelf. Hoe kon ze nou zo dom zijn? Jezelf steeds verbazen als een vogel op een dun takje kon zitten, en zelf op en te zwakke naar beneden storten! Dom, dom, dom. Wishpaw probeerde te gaan zitten. Dat mislukte jammerlijk. Ze viel weer om en kwam op haar gebroken pootje terecht. `Leafblade! Snowleaf!' riep ze. `Help me!' voegde ze er fluisterend aan toe. De pijn werd ondragelijk. Wishpaw vocht om niet buiten bewustzijn te raken. Dat was tevergeefs. Ze raakte haar pootje aan en viel weg.

Oakclaw snuffelde in de lucht. Ze rook muis, vogel, vis, konijn en... Bloed? Ze snuffelde nog eens in de lucht, opende haar mond en de stank van bloed kwam in haar geurklieren. "Jakkes!", gromde ze. Ze liep in een hoog tempo naar een groepje bomen. Snuffelend ging ze op de geur af. Ze rook dat Leafblade en Snowleaf er ook zijn. Na een poosje kwam ze bij een boom waar allemaal takken omheen lagen. Een klein figuurtje lag bewusteloos naast een dood roodborstje een een paar takjes. "Arm poesje", mompelde ze. Ze liep wat dichterbij en zag dat het Wishpaw was. Na een blik op het pootje miauwde ze bezord: "Gaat het een beetje Wishpaw?" Voorzichtig porde ze in haar zij. Als ze wat beter keek zat het pootje vol met bloed. Het was vervrongen en stonk. "Ik haal Dapplepaw of ineens spinrag." Vlug liep ze naar een spinnenweb. Ze haalde de dikke spin weg en wikkelde het rond haar poot. Na een tijdje had ze 2 poten spinrag verzameld. Voorzichtig drukte ze het op het pootje. Gelukkig was Wishpaw bewusteloos want ze had ervaring met uit bomen vallen. En als het moest verzorgd worden deed het ongelofelijk veel pijn. "Wishpaw? Kun je me horen? Gaat alles oké?" Oakclaw ging bezord naast haar liggen. Zachtjes begon ze het gewonde pootje schoon te likken.

Wishpaw werd wakker. Een pijnscheut stak door haar gewonde poot. Wishpaw voelde de warmte van Oakclaw tegen zich aan. Ze zag dat Oakclaw haar poot aan het schoonlikken was. `Wishpaw? Kun je me horen? Gaat alles oké?' vroeg Oakclaw. Wishpaw knikte slap. Ze voelde zich leeg. Wat was er net gebeurd? Ze wist het niet meer. `Oakclaw, wat is er gebeurd?' vroeg ze. Ze keek vragend naar Oakclaw. Wishpaw keek naar de grond. Er liep een klein torretje door het groene gras. Het torretje wandelde over een grasspriet en viel toen de grasspriet ophield. Er verscheen een glimp van een lach op Wishpaws gezicht.

`Oakclaw, wat is er gebeurd?, vroeg Wishpaw. Een duistere gedachten kroop in haar hoofd. Had Wishpaw een hersenschudding opgelopen? "Je bent uit een boom gevallen.", miauwde Oakclaw zorgelijk. Uit haar ooghoeken zag ze een tor vallen. Een Wishpaw glimlachte half. "Waar zijn Leafblade en Snowleaf? Ze waren bij jou.", vroeg ze. Ze bleef doorlikken tot het bloed was gestopt. Ze zuchtte en stond op. Ze porde voorzichtig met haar neus in Wishpaw' zij. "Wishpaw, probeer is op te staan?!"

`Waar zijn Leafblade en Snowleaf? Ze waren bij jou,' hoorde Wishpaw Oakclaw vragen. `Ik... Wie zijn Leafblade en Snowleaf?' vroeg Wishpaw. Oakclaw likte aan haar poot tot het bloeden was gestopt. `Wie zijn Leafblade en Snowleaf?' herhaalde Wishpaw haar vraag mompelend. Oakclaw zuchtte en stond op. Ze porde voorzichtig met haar neus in Wishpaws zij. `Wishpaw, probeer eens op te staan?!' vroeg ze. Wishpaw keek vreemd naar Oakclaw. `Wie ben jij? En waarom moet ik opstaan?' vroeg ze. Ze bleef liggen. Alles draaide rond. `Waarom draait alles?' vroeg ze. Ze deed haar ogen dicht. Wishpaw wilde ze weer openen, maar dat kon niet. In paniek schudde ze haar kopje heen en weer. `Help! Help!' riep ze. Toen sloeg ze haar kopje tegen de grond en verloor weer het bewustzijn.

Musicheart was op jacht geweest. Ze had een konijn, een vogel, en nog een paar andere prooi gevangen. Ze had het begraven. Nog één prooi en dan is het genoeg. Dacht ze, en ze liep verder. Ze rook een geur... mar het was geen prooi, het waren katten. Oppeens rook ze een andere geur ''Bloed!'' zei haar gedachten hard door haar hooft. Ze volgde racend het geurspoor en kwam aan bij wishpaw en oakclaw. Nou, die namen had ze onthouden. Ze kende deze katten niet. Ze liep op hun af. ''Wat is er gebeurt?'' vroeg ze. ''Moet ik de medicijnkat halen?'' Ze miauwde het snel. Ze hoopte dat de apprentice oke was. Ze wachtte op het antwoord, en zou dan wel iets doen. Ze kon niet blijven staan toe te kijken. Ongeduldig wachtte ze af.

- Ik hoop dat ik mee mag doen ? x -

Van mij wel... Smile

De wereld was een roes van stemmen, geuren en pijn toen Wishpaw wakker werd. Ze opende haar ogen, maar dat ging moeizaam. Ze keek rond, maar zag alleen maar rood. Alsof de wereld rood is... dacht Wishpaw flauw. Ze schudde haar kopje, maar dat had ze beter niet kunnen doen. Een barstende hoofdpijn maakte zich meester van haar. Ze wou opstaan, maar was te duizelig om omhoog te komen. Bovendien begon haar hele lichaam pijn te doen. Wishpaws poot deed bijna ondragelijk veel pijn. Er werd iets gezegd, maar het ging aan haar voorbij. `Waarom moest je in die stomme boom klimmen?! Je ziet wat er van komt!' Wishpaw mompelde wel vaker in zichzelf. `Stomme, stomme, stomme kat die je bent!' Ze had niet door dat ze de woorden hardop zei, in plaats van dacht. Een pijnscheut ging door haar lichaam. `Help!' riep ze. De pijn was hard. Heel hard. Wishpaw probeerde het bloed uit haar ogen te knipperen. Maar daardoor zag ze alleen nog maar donkerder rood. Zachtjes jammerend ging Wishpaw liggen, wachtend op de volgende pijnscheut die haar het leven zou nemen.

Oakclaw drukte troostend haar neus in het bloedende vachtje. Ze likte zachtjes over de oortjes van Wishpaw. `Waarom moest je in die stomme boom klimmen?! Je ziet wat er van komt!' mompelde Wishpaw. `Stomme, stomme, stomme kat die je bent!' Oakclaw schrok van die woorden. "Maar Wishpaw, dat is niet waar wat je daar zegt, je moet je niet zo straffen", murmelde ze troostend. Ze likte het pootje van Wishpaw. Oakclaw fronste haar voorhoofd. Wishpaw had duidelijk ergens last van. `Help!' riep Wishpaw. "Rustig maar, alles komt goed.", miauwde ze zachtjes. Ze keek bezogrd om zich heen. Oakclaw zag dat Wishpaw zachtjes jammerde. "Wishpaw opstaan alsjeblieft, voor mij.", jammerde Oakclaw. Ze vocht tegen haar tranen. Wishpaw was haar vriendin. Ze haalde een paar keer diep adem. Eerst likte ze het bloed uit Wishpaw's oogjes. Ze pakte voorzichtig het kostbare bundeltje op. Ze liep naar de plas waar de windclankatten meestal kwamen drinken. Nu was de plas bevroren. Voorzichtig legde ze Wishpaw neer. Met haar poot sloeg ze een wak in het ijs. Ze greep voorzichtig Wishpaw's nekvel vast en leide het katje er naartoe. "Drink Wishpaw. En er niet in vallen hé." Oakclaw boog zich over het koude water en likte er van. Ze keek zijdeling naar Wishpaw.

`Wishpaw, opstaan alsjeblieft, voor mij!' jammerde Oakclaw. Wishpaw probeerde haar aan te kijken, maar zag niets door het bloed. Oakclaw likte het bloed uit haar ogen en pakte haar op. Ze liep naar de plas waar de WindClanners meestal dronken. Wishpaw keek om zich heen. De plas was bevroren, maar er waren vermoedelijk wel katten aan het drinken. Oakclaw legde Wishpaw neer. Wishpaw keek naar de lucht. Hij was blauw, zonder enig spoor van een wolk. Wishpaw zuchtte en werd opgetild aan haar nekvel, net als vroeger, toen ze nog een kitten was. `Drink, Wishpaw. En er niet in vallen hé?' Oakclaw boog zich over het koude water en nam een slokje. Wishpaw probeerde om te gaan staan, maar haar poten waren nog te zwak om dat toe te laten. En ze hadden ook helemaal geen gevoel meer! Wishpaw worstelde zich naar het water en nam voorzichtig een lik. Het koude water vulde haar mond en toen het door haar keel gleed kreeg ze het gevoel dat alles toch goed zou komen. Ze boog zich verder voorover om nog een slok te nemen. Ze leunde voorover. Het water was even verfrissend als net. Maar toen Wishpaw nog een slok wou nemen, verloor ze haar evenwicht en tuimelde ze het bijna bevroren water in. Wishpaw hapte naar adem, maar was onder water en slikte het koude vocht in. Ze hoestte en probeerde naar boven te komen. Dat mislukte, want ze zonk alleen nog maar. De plas was vermoedelijk niet diep, maar diep genoeg voor Wishpaw om niet naar boven te komen. Ze trappelde, maar werd steeds zwakker. Tot ze helemaal niet meer bewoog.

Oakclaw snorde aanmoedigend toen Wishpaw een slokje nam. Wishpaw was duidelijk van plan nog de drinken en leunde naar voren. Het poesje verloor haar evenwicht en viel in het wak. Oakclaw schrok en keek naar het spartelende poesje. "Wishpaw toch.", riep ze angstig. Ze zag dat het kleintje stil bleef. Het was natuurlijk nog altijd zwak. Oakclaw sprong. Ze belandde in het water. Een rilling gleed over haar rug. Brrr... Ze knipperde met haar ogen. Het water deed mijn aan haar oren en ogen. Ze raakte de bodem met haar achterpoten. Oakclaw zag nog net Wishpaw verstijfd op de bodem liggen. Met grote slagen zwom Oakclaw naar het arme diertje. Ze pakte voorzichtig Wishpaw's nekvel beet. Het koste haar veel moeite om het halfverdronken poesje naar boven te krijgen. Toen ze eindelijk boven kwam zag ze dat het was gaan sneeuwen. Ook dat noch. Ze verzamelde al haar krachten en zwierde het kleintje naar de kant. Zelf moest ze nu ook uit het wak geraken. Ze zwom naar de rand van het wak. Met veel moeite probeerde ze zich omhoog te hijsen. Een kreet van angst en verbazing welde op in haar mond. Want het wak brak. Ze zwom naar een andere kant. Daar had ze ook pech. Ze zuchtte, een tel wou ze het opgeven. Toen zag ze Wishpaw rillen. "Ik moet het doen, voor Wishpaw.", kreunde ze. Oakclaw schudde nogmaals haar kop. Ze zette zich af, haar voorpoten en buik kwamen op het ijs te liggen. Een oorverdovend gekraak kwam van het ijs af. Met een kreet van opluchting hees Oakclaw zich uit het water. Ze glibberde naar Wishpaw. Oakclaw zakte naast Wishpaw door haar poten. "We hebben het gehaald.", mompelde ze. Daarna werd alles in duisternis gevuld.

(sorry verkeerd acc)
Smile

Onderwerp: Re: Is this real? Are you real? [Open]