And who are you, mister? ~ Eriksen

Een rosse poes liep door het territorium heen. Dat van haar. Ze kwam uit het hok dat als slaapplaats diende en stapte door de dikke sneeuw. Haar gele ogen gleden over de omgeving heen. Het was nu nog vroeg dus alles was heel rustig. Dat gaf de poes een goed humeur. Ze zuchtte even luid toen ze de koude aan haar voetkussens voelde. Ze gromde zacht en zwiepte met haar staart heen en weer van ergernis. Ze hield toch niet van sneeuw en bladkaal. Ze vond het enorm irritant en koud. Ook was er steeds minder prooi. Al was er in dit territorium wel genoeg prooi voor haar alleen. Rowan had een paar schrammen op haar lijf door het gevecht met de zwarte poes. Ze had haar gezien in Bloodclan territorium. Ze kende het nog niet en door de poes werd haar humeur enorm slecht. Door Blacksoul was ze kwaad geworden en de slechte poes die niemand kende. Alhoewel. Soms was haar humeur zo slecht dat ze elke kat kon aanvallen. Ze rolde met haar ogen en stapte tussen de bomen door. Ze verliet haar eigen territorium en liep door neutraal gebied. Hier hing geen enkele geur van een kat dus hier kon ze niets fout doen. Ze had geen zin om nu een slecht humeur te krijgen. De poes ging onder een boom zitten en haar gele ogen gleden over de witte omgeving. Het was hier zo rustig dat ze bijna in slaap kon vallen, maar een prooi maakte haar weer wakker. Ze opende haar felle ogen en keek om haar heen. Een grote sneeuwhaas zat daar. Ze sloop naar het dier toe en besprong het. Vele trappen kreeg ze door de stevige achterpoten, maar ze kon het dier doden. Ze schrokte het op met grote happen want ze had veel honger. Ze likte haar snuit en poten schoon en ging weer onder een boom zitten. Ze hoorde verderop wat sneeuw kraken door pootstappen. De poes spitste haar oren en zag verderop iets lopen, maar het was wit dus je zag het heel erg moeilijk. Al zag ze een paar rosse plekken verschijnen. Een kat. De poes bleef zitten en wachtte tot de kater dichterbij gekomen was voor ze zou reageren. Ze wachtte altijd af tot ze wist wat voor aard de kat had.

Eriksen

Vrolijk dartelde het vogeltje door de sneeuw, alleen was het niet alleen. Niet ver verwijderd van het diertje, achter een struik, sloop de kater. Zijn licht getinte ogen volgden elke beweging die zijn prooi maakte. Het moest wel, om zijn leven door te laten gaan moest hij zo af en toe een ander wezen van het zijne beroven. Niet dat het doden van zijn prooi hem erg veel deed, het was iets wat katten deden. Voorzichtig hief hij een poot op en zette die wat verderop weer neer. Zo kwam hij stukje bij beetje dichterbij, e de vogel had nog steeds niets in de gaten. Langzaam kwam Eriksen tot stilstand en spande zijn achterpoten. Het was tijd voor de sprong. In minder dan een seconde tijd bevond hij zich boven de vogel, zijn poten uitgestrekt. Met een plof viel zijn lijf neer op de grond en zat het verenbolletje vast tussen zijn poten. Snel zorgde de Rogue ervoor dat het beest uit zijn lijden werd verlost, door het nekje door te bijten. Iet wat trots pakte hij zijn gedode prooi op in zijn bek. Maar een andere geur leidde hem af van zijn maal. Rogue? Nieuwsgierig volgde hij het geurspoor, het vogeltje stevig tussen zijn kaken geklemd. Eriksen duwde zijn kop door een laag struiken en hoorde het ijs onder zijn poten kraken. De andere kat blijkbaar ook. Verderop, verscholen onder een boom, zat een langharige poes. Door de schaduwen kon hij de kleuren niet zo goed opmaken. Nog steeds met het vogeltje tussen zijn kaken kwam hij dichterbij en ging zitten op een passende afstand. Het was en bleef een vreemde kat. "Hallo," Zie hij terwijl hij een knikje maakte met zijn kop. Met lichtelijk vernauwde ogen bekeek hij de poes, terwijl hij wachtte op een reactie van haar.

De rosse poes keek rustig naar de omgeving. De geur van de onbekende kater kwam steeds dichterbij. Haar staart zwiepte heen en weer. Ze schudde met haar kop en begon haar poten nog eens te wassen net als de kleine schrammen op haar lijf. Ze snoof de geuren nog eens op en merkte verderop een kater. De kater van de geuren. Ze bekeek de onbekende en hij kwam steeds dichterbij. Hij knikte haar toe en zei 'hallo.' De poes knikte terug als begroeting en bekeek de kater even. Het was een witte kater met rosse kleuren die bedekt waren met strepen. Zijzelf was ook wit en ros, maar zonder de strepen. Haar gele ogen waren op de kat gericht. "Goedenavond." Haar stem was kalm en neutraal. Ze wilde eerst zijn karakter eens bestuderen. Ze was anders niet echt vriendelijk, maar ach. Wat kon ze anders deze hele avond doen? Ze krulde haar staart rond haar poten en spitste haar oren naar voren. "Ik ben Rowan, wat is jou naam als ik die mag weten?" Opnieuw klonk de kalme neutrale stem van de poes. Ze wist niet zo veel om te zeggen tegen hem. Ze wilde niet meteen een heel gesprek invoeren. Straks had ze geen zin om nog met hem te praten als hij haar niet aanstond. Ze kende nog niet veel katten die ze wel mocht. Blacksoul begon op een normale manier, maar daarna deed ze grof en kil. Ze kon niet tegen zo'n katten. Als ze het op tijd wist, had ze de kat al kunnen afblaffen. Ze schudde de gedachte van haar af en bekeek de kater nog eens. Hij leek haar nog wel redelijk. Ze zwiepte een keer met haar rosse staart en wachtte kalm op een reactie van hem.

"Goedenavond." Ook haar stem klonk kalm en de poes krulde haar staart langs haar poten, Eriksen gaf weer een knikje. "Ik ben Rowan, wat is jou naam als ik die mag weten?" Het verbaasde hem lichtelijk dat een Rogue haar naam zo snel zou zeggen. Hij kende katten die daar nog niet eens aan dachten. Het gaf hem een goede eerste indruk van haar, maar zou dit wel zo blijven. "Mijn naam is Eriksen," Begon hij en deed een pas dichterbij zodat de schaduwen zich wat wegtrokken. De poes had dus een lange vacht. De kleuren waren bijna gelijk aan die van hem, wit met rossige vlekken, maar alleen de donkere strepen misten. Nu hij haar uiterlijk had waargenomen, kon hij weer verdergaan. "Is sneeuw iets voor jou?" Vroeg de kater terwijl zijn blik langzaam gleed naar het oppervlak bedekt met wit. Sommige katten hadden er een bloedhekel aan, maar anderen weer niet. Niet dat het een zeer interessante vraag was, hij had gewoon even niets te zeggen. Maar wie weet konden vanuit deze vraag wel een gesprek voortzetten.

Lekker kort x3

De rosse poes bekeek de kater even. Het was kalm nu en haar humeur was dan ook beter. Ze was een kat met alle aarden en karakters. Ze kon moordlustig zijn, maar ook best vriendelijk. Erg lief en slijmend was ze niet echt, of toch nog nooit geweest. Haar gele ogen richtten zich naar de kater die zich voorstelde. "Mijn naam is Eriksen," Ze knikte. "Aangenaam, Eriksen." De poes zette haar neer en likte haar poot schoon waarna deze over haar oor gleed. Ze snoof zacht de geuren op en hoorde de vraag van de kater. "Is sneeuw iets voor jou?" Ze liet haar blik over de witte sneeuw glijden. Ze wist eigenlijk niet wat ze ervan vond. Ze vond de winter vreselijk omdat er minder voedsel was. En het was ook niet zo heel erg warm. "Ik weet het niet. Ik let niet veel op de sneeuw. Het lastige is natuurlijk dat de prooi steeds schaarser word. Dat is het enige dat ik niet fijn vind." Ze keek de kater aan en wachtte nieuwsgierig af. Ze wilde ook wel eens weten wat hij ervan vond. Meningen verschilden en sommige meningen waren ook wel eens interessant. De poes haar blik was nog steeds rustig en haar humeur was goed. De kater zou haar humeur vast en zeker niet gaan verpesten dus konden haar schrammen genezen van het gevecht met de zwarte Bloodclankat.

Vanuit zijn ooghoek zag hij dat de poes toch haar blik over de sneeuw liet glijden. Een teken van interesse? Het kon, maar misschien had ze even afleiding nodig. "Ik weet het niet. Ik let niet veel op de sneeuw. Het lastige is natuurlijk dat de prooi steeds schaarser word. Dat is het enige dat ik niet fijn vind." En toen was hij degene o wie werd gewacht. Een kleine glimlach verscheen op zijn gezicht en hij richtte ook zijn blik weer op Rowan. Het was tenminste wel zo sociaal. "Tja, het is soms mooi om te zien. Je verwacht niet het zo fragiel is, het smelt bijna meteen als je het aanraakt. Qua prooi is het weer wel vervelend, veel katten worden ziek omdat ze geen voedsel hebben. Dus is sneeuw voor mij ook wat neutraal, maar alles heeft zo zijn goede en slechte kanten, niet?" Hij keek de poes weer aan, dit keer was het haar beurt om een gespreksonderwerp te kiezen. Of zou het zo bij haar niet gaan?

De rosse poes keek naar de kater. Het was een fijn gesprek dat moest ze toegeven. Ze had nog niet veel gesprekken gehad sinds ze hier woonde. Ze wilde vaak niet praten of er werd gevochten. Ze zuchtte even en keek hem met haar gele ogen aan. "Tja, het is soms mooi om te zien. Je verwacht niet het zo fragiel is, het smelt bijna meteen als je het aanraakt. Qua prooi is het weer wel vervelend, veel katten worden ziek omdat ze geen voedsel hebben. Dus is sneeuw voor mij ook wat neutraal, maar alles heeft zo zijn goede en slechte kanten, niet?" De poes herhaalde alle woorden in haar gedachten en knikte. Hij had er wel gelijk in natuurlijk. Ze had al opgemerkt dat de prooi soms in haar hok kwamen schuilen voor de koude. Ze dacht even na. Het werd nu een stuk stiller tussen beide katten en dat betekende wel dat ze iets nieuws moesten verzinnen om over te praten. En daar was de poes niet goed in. Haar gedachten gleden weer aan die clans. Iets dat ze nog nooit gezien had. Misschien wist deze kater er meer over. "Ik heb gisteren een Bloodclankat tegengekomen. Ze leven in groep en hebben hun eigen territorium. Wist jij dat die hier leefden? Ken jij er meer van?" Haar stem was kalm en ook weer nieuwsgierig. Als ze alles erover kende dan kon ze toch meer doen. Ze was al aangevallen geweest. Niet dat ze daar problemen mee had, ze vocht wel eens graag. Al haatte ze het dat de poes had gedreigd al haar clankatten erbij te halen.

Het was helaas zo dat de poes een stilte liet vallen. Iets wat elke kat wilde mijden die een goed gesprek wilde voeren. Maar ja, misschien wilde zij dat niet. Misschien infiltreerde hij haar privacy wel. De kater schudde zijn kop lichtjes en keek de poes weer aan. "Ik heb gisteren een Bloodclankat tegengekomen. Ze leven in groep en hebben hun eigen territorium. Wist jij dat die hier leefden? Ken jij er meer van?" Iets in haar ogen vertelde hem dat ze aardig nieuwsgierig was over dit onderwerp. Maar wat wist hij er nou van wat een andere Rogue niet wist? Hij had er maar eentje ontmoet en die had op het eerste gezicht niet zo 'kwaadaardig' geleken. "Nou," Begon hij, maar elke kat kon horen dat hij zijn best deed om iets op te graven uit zijn geheugen. Het lukte niet zo goed. "Soms kan je hun grenslijnen ruiken, net zoals bij de andere vier Clans. Ik weet niet of je het een echte 'Clan' kan noemen, aangezien ze zich niet zo net gedragen. En ik ken eigenlijk alleen de poes Ziva, maar die had niet zo moordlustig geleken. Misschien verborg ze dat. Maar hoe was die kat die jij ontmoette dan?" En nu was het zijn beurt om zijn gesprekspartner nieuwsgierig aan te kijken.

Onderwerp: Re: And who are you, mister? ~ Eriksen