Falling water

Onderwerp: Falling water di 1 jan 2013 - 17:35

Het water klotste tegen de rotsen, en maakte ze glibberig. De waterval bevroor eigenlijk nooit, en dat maakte het de meest geliefde plaats voor de roodgouden poes. Met een zucht ging Dearheart zitten, en likte over haar poot. Na twee minuten poetsen, vond ze het wel genoeg en ging er gemakkelijk bij zitten. Hier kwam ze altijd wanneer ze haar gedachten eens op een rijtje wou zette. Er gebeurde de laatste tijd weinig. Te weinig om het leven interessant te maken. Alle dagen waren het zelfde. Altijd vroeg opstaan 's ochtends met stijve gewrichten, en het karige ontbijt, dat bestond uit water dat een groot ijsblok was geworden en een muis die vel over been was, verorberen alsof je nog nooit gegeten had. Nooit eens een flink ontbijt in de winter, en de rest van de dag was ook al niet best. Dan had je ook nog de ijzige kou die je verkouden maakte. Dearhearts grote liefde was ook nog niet langsgekomen, maar daar snakte ze niet naar. De vrijheid was het enige dat ze lief had. Dearheart ging in het water staan, en liet het over haar poten stromen. Het zonnetje kwam tevoorschijn en toverde een glimlach op haar gezicht. 'Even doorbijten meid, de winter is zo om.' Sprak ze zichzelf orde toe. Achter haar hoorde ze voetstappen dichterbij komen. Ze draaide zich niet om. 'Hallo, en wie ben jij?' glimlachte ze zachtjes, nog steeds naar het water kijkend.

Open

Onderwerp: Re: Falling water di 1 jan 2013 - 17:51

Een voor één deed De rossige kater zijn groene ogen open. Er brak alweer een koude dag aan. De rossige kater genaamd Stormpaw keek het apprentice hol rond. Er klonk een diepe zucht uit Stormpaw. Waarom was hij nog steeds een apprentice? Het was duidelijk te zien dat hij daar al te groot voor was. De apprentices waarmee hij sliep waren tussen de 6 en de 12 moons, en hij zelf? Hij was ondertussen al 14 moons. Stormpaw besloot maar op te staan. Hij hees zich omhoog en rekte zich uit. Hij voelde hoe zijn poten stijf bleven en zijn gewrichten leken wel vastgevroren. 'Hopelijk word het snel weer warmer' Bedacht hij zich. Nou ja, bij het jagen word ik wel warm.' Stormpaw bewoog zich stap voor stap naar de uitgang van de apprentices den. Eenmaal buiten besloot hij niet te eten. Hij had amper honger en aan de prooi zat ook al bijna geen vlees dus het maakte niks uit. Hij besloot te gaan jagen. Op een rustig tempo stapte Stormpaw naar de uitgang van het camp en verdween de tunnel in. Aan de buitenkant van het camp besloot Stormpaw te gaan jagen in de richting naar de waterval. Stormpaw ging over in een rustig stapje maar versnelde al snel. Zijn poten bewogen steeds sneller en sneller onder hem. Stormpaw voelde hoe de wind door zijn vacht streelde tijdens het lopen. Hij kwam steeds dichter bij de waterval maar had nog steeds geen prooispoor opgevangen. In de verte zag hij de waterval al stromen en het vallen van het water was al goed te horen. Stormpaw vertraagde zijn pas. Ondertussen waren zijn gewrichten al warm. Stormpaw merkte pas bij het vertragen dat de zon was begonnen met schijnen. Stormpaw glimlachte. Ineens kreeg hij een rossige poes in de gaten. Hij rook dat ze van de Riverclan was maar hij wist zeker dat hij deze poes nog niet kende. Stormpaw liep stappend op de poes af. 'Hallo, en wie ben jij?' Hoorde hij haar vragen zonder zich om te draaien. Met een kleine brok van spijt in zijn keel zei hij 'Ik ben Stormpaw' Hij had wel door dat het moeilijk te geloven was dat hij nog apprentice was maar ja. Wat deed hij eraan? Hij liep dichter bij de poes en vroeg dan. 'En wie ben jij?'