People change...

Onderwerp: People change... wo 20 maa 2013 - 19:17

_{QUIETWIND
Ze keek even voor haar uit en liet een verveelde blik op haar gezicht verschijnen. De warmte overspoelde haar, en zoog al het leven uit haar lichaam. Fijn, toch? Niet dus. Ze schudde haar fijne kopje even en liet vervolgens haar amberkleurige blik rusten op enkele grassprietjes die mee danste op het ritme van de wind. Ze had de laatste dagen weer enkele nieuwe katten ontmoet: Quietwind, Lionroar en Frostkit. Allemaal waren het toffe katten, maar zoals gewoonlijk de laatste tijd, voelde ze zich niet op haar gemak. Alles leek zo anders te zijn zonder haar beste vriend, de kater waarop ze een crush had. Maar ondertussen had ze besloten het links te laten liggen, en dat ze moest verder gaan met haar leven...}

Onderwerp: Re: People change... wo 20 maa 2013 - 19:39

_{Oké, het was tijd voor wat tijd voor hemzelf. Eventjes zijn gedachtes weer op een rijtje zetten. In het kamp ging dat natuurlijk niet, dus moest hij weer eventjes weg daar. Na eerst gekeken te hebben waar hij de laatste tijd allemaal was geweest – ook om even alleen te zijn – trok hij de conclusie om naar een plek te gaan waar hij nog niet was geweest. Bij al de andere plekken was hij iemand tegen het lijf gelopen of anders om. Dus de kans dat hij daar weer iemand tegen zou komen was erg groot.
Het was niet zo dat hij niet sociaal was, maar soms wilde hij gewoon even wat tijd voor zichzelf. Dat had iedereen toch wel? Vreemd genoeg leek hem dat de laatste tijd niet echt gegund te zijn, waarom wist hij niet. Misschien vond Starclan dat hij eens wat meer katten moest leren kennen, gewoon… Daarom? Hij kon niet echt een goede reden vinden, maar die was er vast wel – anders zou het niet gebeuren, toch?

Opnieuw leek het hem niet gegund te zijn. Hij zag al iemand zitten. Ergens wilde hij zich omdraaien, had echt behoefte voor wat tijd voor zichzelf, maar hij bedacht zich. Dit was de enige plek waar hij zich eventueel goed zou kunnen verstoppen, dus… Hij moest het wel proberen, toch? Wie weet plande de ander er net op om weg te gaan, je wist het maar nooit.
Hoe dichterbij hij kwam, hoe beter hij de details van de kat kon zien. Gevlekte vacht – dan moest het dus al of Emberstorm zijn of Spottedleaf – en later werd de bouw ook goed zichtbaar, waardoor hij een conclusie kon trekken over wie het was. Wist ook zeker dat hij het goed had. ‘Goedendag Spottedleaf,’ miauwde hij rustig, ‘Ik had niet verwacht hier iemand te zien.’ Eerlijker kon hij op het moment niet zijn. ‘Dus… Wat brengt jou hier?’ vroeg hij toen hij een vossenlengte van haar verwijderd halt hield.

OOC; Is het trouwens niet Cats?
Dat is een troll-actie c:}

Onderwerp: Re: People change... wo 20 maa 2013 - 20:03

_{Algauw drong er een bekende geur haar neusgaten binnen, en keek ze even op. 'Goedendag Spottedleaf,' Hoorde ze een kater rustig miauwen. "Hallo," Begroette ze hem simpel terug. Een begroeting moest niet veel zijn voor haar. Aangezien je niet een hele speech moest gaan geven, vond zijzelf dan toch. ‘Ik had niet verwacht hier iemand te zien.’ Ze draaide haar kopje half naar achteren, en keek de kater zijdelings aan. Ze kon niet anders, aangezien ze haar kop niet hélemaal naar achteren kon draaien. Dat konden alleen uilen. Nog voordat ze een antwoord wist te verzinnen, zei de kater weer iets anders. ‘Dus… Wat brengt jou hier?’ Ze dacht even na, maar wist later het perfecte antwoord uit haar duim te zuigen. "Ik dacht dat niemand naar hier zou komen, maar blijkbaar had ik het fout." Stelde ze vast. Een onzekere twinkeling was zichtbaar in haar amberkleurige ogen. Ze haatte het nou eenmaal om te liegen, en aangezien ze dat zonet had gedaan wist ze de twinkeling niet te onderdrukken. Eigenlijk was ze naar hier gekomen om alleen te zijn, zoals ze wel eens vaker deed. Maar aangezien ze dat echt niet tegen hem zou zeggen, had ze dat andere maar gemiauwd.
"Ehm.. En jij, wat heb jij hier te zoeken?" Het klonk een tikkeltje arrogant, maar ze wist het nog te verzachten door een onschuldige lach op haar gezicht te laten verschijnen. Ze wou geen ruzie met hem, het mocht niet uit de hand lopen zoals bij Emberstorm...

OOC: True... o3o"}

Onderwerp: Re: People change... wo 20 maa 2013 - 22:16

_{De wind had niet zijn kant opgestaan, vandaar dat hij zijn zicht maar had moeten vertrouwen. Zij het zo dat hij dingen vrij snel onthield, geen echt fotografisch geheugen – maar als hij iets lang genoeg zag dan onthield hij het wel. Hij was als apprentice ook een visuele leerder geweest, het moest eerst altijd voorgedaan worden en dan pikte hij het zo op. Natuurlijk paste hij later wat dingen aan, door de tijd heen, maar hij had de basis altijd op die manier geleerd.

Een simpele begroeting kwam terug van de poes haar kant. Ach, het ging om het gebaar en het feit dat ze hem had gehoord. Daarbij wist hij ook niet echt of hij er wel zin in had om hele verhalen aan te horen. Uiteindelijk zou hij er wel naar luisteren en er ook dingen over zeggen – uit beleefdheid – maar dat hij luisterde betekende niet dat hij het echt leuk vond om te doen. Natuurlijk hield hij graag anderen, maar soms moest hij ook eventjes de tijd hebben om zichzelf te helpen. Om het zo maar eventjes te noemen.
Haar antwoord leek erg veel op hoe hij er momenteel over dacht, maar dan nog met wat dingen erbij. Wat hij precies van haar antwoord moest vinden wist hij niet, het was niet echt een correct antwoord. Want waarom zou je naar een plek gaan waarvan je dacht dat niemand er zou komen? Die informatie ontbrak; hoewel hij maar één reden kon verzinnen, maar hij ging geen antwoorden voor anderen invullen. Wie weet zat hij er wel helemaal naast.
Hij knipperde tweemaal met zijn ogen en keek op toen zijn vraag werd teruggekaatst – maar dan wel anders geformuleerd. Eerst zweeg hij eventjes en keek naar de grond, wist niet zo goed hoe hij het moest verwoorden. Echter zag hij niet in waarom hij niet gewoon de waarheid moest vertellen, hij hoefde zich nergens voor te schamen of zo. Dat vond hij dan. ‘Ik kwam hier ook omdat ik dacht dat er niemand zou zijn. Gewoon omdat ik eventjes wat behoefte had aan wat tijd alleen, als je snapt wat ik bedoel,’ beantwoordde hij haar vraag terwijl hij opkeek. ‘Daarover gesproken: ik stoor je toch hopelijk niet? Als je me hier liever niet hebt zoek ik wel een ander plekje op.’ Hij had liever alleen willen zijn, misschien zij ook wel. En wie was hij dan om haar rust te verstoren?

OOC; Ik heb het gevoel dat ik het je wel erg moeilijk maak nu ;}...}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 8:38

_{Spottedleaf had zich voorgehouden deze keer aardig te doen, en niet zo'n duistere sfeer rond haar te laten hangen. De vorige keer dat ze met de kater had gepraat, was ze niet echt zo goedgezind geweest, maar nu wel. Deze keer had ze dus geen zin om het weer te verprutsen, en hem weer af te snauwen. Ze besloot dus om zich om te draaien, zodat ze hem recht kon aankijken. ‘Ik kwam hier ook omdat ik dacht dat er niemand zou zijn. Gewoon omdat ik eventjes wat behoefte had aan wat tijd alleen, als je snapt wat ik bedoel,’ Ze knikte en lachte eventjes flauw. ‘Daarover gesproken: ik stoor je toch hopelijk niet? Als je me hier liever niet hebt zoek ik wel een ander plekje op.’ Vroeg hij. Ze schudde haar kop en opende haar mond, klaar om iets te zeggen. "Nee hoor, maar als je zelf liever naar ergens anders zou willen gaan, dan snap ik dat." Ze kon afleiden van zijn woorden dat hij liever alleen was geweest, dus dat betekende dat Spottedleaf die wens van hem niet in vervulling had laten komen. Maar goed, ze kon niet àlles weten, toch?}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 19:50

_{Ergens vroeg hij zich af of ze haar excuses al zou hebben aangeboden aan Emberstorm, maar hij besloot om zijn nieuwsgierigheid te onderdrukken. De periode tussen zijn woorden die haar aan het denken hadden gezet en nu was niet erg lang. Daarbij was het ook helemaal niet zijn bedoeling om haar te gaan pushen, hij was allang blij dat ze had besloten om het ook echt te gaan doen – wanneer maakte niet uit, zolang het maar gebeurde.
Er kwam een bedenkelijke glim in zijn ogen bij het horen van haar woorden, keek weg. Natuurlijk zou het vreemd zijn om nu al weg te gaan, dan had hij haar beter niet kunnen aanspreken. Aan de andere hand wist hij nog steeds niet zeker of dat zij ook liever alleen had willen zijn, want dan was zijn beslissing gemakkelijk genomen. Het was moeilijker dan het leek: een beslissing nemen. Voor de meesten zou het vast wel makkelijk zijn geweest, maar voor iemand zoals hem… Hij moest altijd weer belachelijk veel nadenken over dingen. Wilde berekenen wat voor invloed de twee verschillende reacties hadden op de toekomst, maar dat was altijd lastig. Het bleef immers de toekomst en die kon niemand voorspellen – dus hij ook niet.
‘Ik ben hier allang niet meer geweest,’ merkte hij ineens op, keek nog steeds niet op, ‘Het is wel een lange tijd geleden dat ik hier voor het laatst was geweest, de herinneringen aan deze plek zijn vaag – voelen bijna nostalgisch. Dus alles een beetje opfrissen kan niet kwaad.’ Hij hief zijn kop op, maar richtte zijn blik niet op haar maar op de ingang van het gangenstelsel. Niet dat hij al de gangen ooit uit zijn hoofd had gekend, of ooit de durf – of tijd – had gehad om erin te gaan, maar alsnog. Zelfs het buiten terrein voelde ietwat onbekend aan.

OOC; Laten we het erop houden dat kunst algemeen geen wonderen verricht qua mijn post kwaliteit. Mijn excuses.}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 20:45

_{‘Ik ben hier allang niet meer geweest,’ Merkte hij plots op. Ze keek hem er even vragend voor aan, want waarom begon haar daar plots over? ‘Het is wel een lange tijd geleden dat ik hier voor het laatst was geweest, de herinneringen aan deze plek zijn vaag – voelen bijna nostalgisch. Dus alles een beetje opfrissen kan niet kwaad.’ Ze knikte, en hees haarzelf nadien overeind. Door even simpel te schudden, wist ze alle stof en aarde uit haar vacht te verwijderen. Of, tenminste toch het meeste... "Oh, oké. Dan denk ik dat het het beste is dat ik je even alleen la-" Haar zin werd onderbroken doordat ze plots verstarde. Das, schoot er door haar hoofd heen. In een fractie van een seconde schoot ze naar achteren, het verlaten hol in. Ze was ervan overtuigd dat de das van een andere kant kwam, en aangezien de dassengeur zelf in het oude hol zeer vaag was, was ze er zo goed als zeker van dat de das die ze had geroken zich er niet had gevestigd. Zonder nog te checken of Quietwind haar was gevolgd bleef ze doorlopen, niet wetende waar het stelsel van tunnels haar naarote leidde...}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 20:58

_{Ja, hij had weer hardop zijn gedachtes uitgesproken. Soort van, het was ook deels bewust geweest. Hij had het meer als een soort reden gebruikt om hier te willen blijven, om weer even vertrouwd te worden met deze plek. Niet dat hij ook echt van plan was om het hol in te gaan, hij voelde er geen behoefte voor om te verdwalen – hij had wel wat betere dingen te doen. Echter wist hij niet zeker of ze zijn woorden wel goed zou opvatten, het was ook niet zo dat hij haar plek wilde opeisen. Misschien konden ze hier wel allebei blijven, maar dan zonder iets te zeggen. Dat ze alsnog na konden denken over dingen, als zij dat al van plan was. Dat kon toch best?
Zijdelings keek hij de poes aan wanneer ze sprak, keek haar met een vragende blik aan toen ze verstarde. Wat was er? Had hij iets verkeerds gedaan. Nog voor hij iets had kunnen zeggen spurtte ze het hol in. Hij kwam overeind, wist niet zo goed wat hij ervan moest vinden. Hij draaide zijn kop, keek de andere kant op. Had ze iets gezien? Een zacht briesje bracht de geur mee die hij eerder niet had geroken omdat hij niet had opgelet. Langzaam werden zijn ogen groter. Ergens… Ergens was een das en die was te dichtbij voor zijn gevoel. Hij wilde zich een kwartslag draaien en terug rennen naar het kamp maar bedacht zich.
Wat als het beest het hol in zou kruipen en Spottedleaf tegen het lijf zou lopen? De kater beet op zijn onderlip, wist niet goed wat hij moest doen. Na nog een tel te hebben nagedacht trok hij een besluit en rende het verlaten hol in, achter de poes aan. Zijn pupillen werden groter in de hoop dingen wat beter te zien, maar hij kon beter wat meer op zijn neus vertrouwen. ‘Spottedleaf?’ miauwde hij met een opgeheven stem in de hoop dat ze hem zou horen. Hij had nog een beetje gevoel voor richting, maar of hij dat nog zou hebben als hij zich om zou draaien was maar de vraag.}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 21:12

_{Geschokt bleef ze door rennen, niet het besef hebbende dat Quietwind haar probeerde te vinden. Ze hoorde hem vaag haar naam roepen, ergens in de verte... Ze sperde haar ogen wijdopen, maar wist zich later weer te vermannen. Hier schoot ze niets mee op, ze bracht hen alleen maar in gevaar. De schildpad poes schudde haar kopje eventjes, en opende nadien haar mond. "Ik ben hier!" Mauwde ze terug, al kreeg ze iets té laat het besef dat het bijna onmogelijk was voor de kater om haar te zien. Met voorzichtige passen draaide ze zich om, zoekende naar het licht dat zou aangeven dat ze bijna de uitgang van het hol hadden bereikt. Maar helaas... Er was niks anders te zien dan inktzwarte tunnels waarvan ze niet eens wist waar die haar naartoe zouden brengen. Op dit soort momenten moest ze zichzelf onder controle zien te houden, haarzelf in bedwang zien te houden. Nu mocht ze alles behalve beginnen te flippen. "Zeg nog eens iets?" Zei ze luid genoeg zodat ze er zeker van was dat hij haar had gehoord. Misschien -als haar insticnt goed genoeg was- kon ze op het geluid afgaan. Alles zou natuurlijk handiger zijn wanneer ze elkaar terug hadden gevonden, aangezien geen haartje aan haar lijf eraan dacht hem hier alleen achter te laten.}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 22:05

_{Gelukkig was hij het soort kat die vrijwel altijd rustig kon blijven, ondanks alle situaties. Noem het maar gerust stress bestending. Er was steeds minder licht en er kwam een punt waarop zijn ogen gewoon niet meer zodanig konden accommoderen dat hij nog goed kon zien. Misschien dat als hij vlak voor haar stond hij haar wel zou kunnen zien, maar er was steeds minder licht en je kon gerust zeggen dat er helemaal geen licht meer was. Met een van zijn flanken raakte hij de wand aan en ook voelde hij met zijn snorharen of er een geen doodlopende weg voor hem zou komen, die hem zou dwingen om af te slaan.
Zijn oren draaiden zich gelijk bij het horen van haar stem, zorgde ervoor dat hij die kant opging. Volledig geconcentreerd op de plek waar het geluid vandaan kwam – herhaalde de richting telkens een soort van in zijn hoofd – liep hij langzaam dicht langs de wand ernaartoe. Opnieuw hoorde hij haar stem, maar het bracht hem ietwat in de war. Gewoon omdat het soms lijkt alsof geluiden van een andere kant komen. ‘Wacht,’ miauwde hij op een heldere en luide toon, ‘Blijf waar je bent en… Blijf ook praten.’ Dat zou misschien nog wel eens een opgave worden, want waar kon je nou precies over praten op een moment zoals dit? Hij schudde de gedachte van zich af en bleef verder lopen in, hopelijk, de goede richting. Wel was hij ervan overtuigd dat hij haar wel zou vinden, of hij zou bij de uitgang komen en dan zou hij moeten blijven praten… Dus dan had hij liever optie een. Gewoon, omdat optie twee hem zo ongemakkelijk leek, voor hem dan.}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 22:17

_{Blijkbaar had Quietwind ook het idee gekregen dat één van beide moest blijven praten, anders zou hij het niet aan haar vragen, toch? ‘Blijf waar je bent en… Blijf ook praten.’ Ze trok even één van haar twee wenkbrauwen omhoog, maar kreeg door dat lastig doen hen niet verder zou helpen. "Ehm oké..." Miauwde ze met een duidelijk twijfel ondertoon hoorbaar in haar stem. Ze haalde even diep adem, en vervolgde haar zin. "Misschien is die das ook hierheen gekome-" Ze hield op met praten, en nam het besluit dat het beter was dat ze ergens anders over zouden praten. "Ik denk dat, zodra ik hier uit ben, ik mijn excuses aan Emberstorm ga geven." Mauwde ze met een bevende stem. Echter hield ze haar lichaam wél onder controle, aangezien ze niet stond te beven op haar poten. Wat misschien wel raar was, maar haar stem onder controle houden was altijd een grote uitdaging voor haar geweest. Daarom zeiden katten vaak dat ze iemand was die recht uit haar hart sprak.}

Onderwerp: Re: People change... do 21 maa 2013 - 22:33

_{Ze deed er niet moeilijk over. Wellicht zag ze in dat dat nu niet echt handig was, maar een van de voornaamste redens dat hijzelf niet wilde praten was dat hij teveel zou afdwalen in zijn eigen wereld. Zijn wereld vol met gedachtes over… De meest kleine, onnozele dingen die niemand iets aangingen. Dat waren meer woorden die enkel en alleen voor hemzelf bestemd waren, want ergens bleef hij toch echt een filosofische kat. Mocht misschien wel onhandig zijn soms, maar hij verveelde zich zo wel zelden. Hij kon altijd wel over iets nadenken, het was maar hoe je het bekeek.
Of het lag aan de situatie, maar om de een of andere reden kon hij zich gewoon uit haar woorden voorstellen hoe ze zich voelde bij de dingen waar ze het over had. Rustig bleef hij doorlopen, vertrouwde volledig op zijn gehoor en natuurlijk ook een beetje op zijn tast. ‘Dat is goed om te horen,’ reageerde hij op haar woorden, ‘Het doet me deugt om te horen dat je mijn woorden echt in achting hebt genomen.’ Misschien dat zij nou ook in beweging zou gaan komen omdat hij wat had gezegd.
‘Over die das gesproken: het kan heel goed zijn dat hij ook is omgedraaid, als hij al deze kant op kwam. Als hij hierheen was gekomen hadden we hem waarschijnlijk toch allang geroken, nietwaar?’ Zijn zintuigen pasten zich vrij snel aan, gewoon omdat hij in zijn vrije tijd er soms mee experimenteerde – ja, hij verveelde zich echt zelden – dus zou hij het wel merken. Hoe het met haar zat wist hij niet, maar hij wist zeker dat ze wel redelijk goed geuren kon oppikken.}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 11:07

_{‘Dat is goed om te horen,’ Was zijn reactie. Ze slikte even, maar wiebelde nadien weer eventjes met haar oren. ‘Het doet me deugt om te horen dat je mijn woorden echt in achting hebt genomen.’ Ze knikte, ook al wist ze dat Quietwind dat niet zou zien. Het was eerder voor haarzelf bedoeld, dat ze zijn woorden had begrepen. Als we hier nog uit geraken, dacht ze terwijl er lichte angst in haar amberkleurige ogen vonkte. ‘Over die das gesproken: het kan heel goed zijn dat hij ook is omgedraaid, als hij al deze kant op kwam. Als hij hierheen was gekomen hadden we hem waarschijnlijk toch allang geroken, nietwaar?’ Ze luisterde aandachtig naar zijn woorden en kwam tot de vaststelling dat hij gelijk had. "Alsnog was het geen slim idee van me om naar hier te lopen," Mauwde ze met schuldgevoel in haar maag. Het was haar schuld; Als zij niet naar hier was gelopen zouden ze nog altijd in veiligheid zijn, dan zouden ze waarschijnlijk wel aan de vos zijn ontkomen... Voorzichtig zette ze een stap naar voren, waarna meerdere stappen volgden. Beetje bij beetje zette ze haar lichaam weer in beweging, en zocht ze naar de uitgang van het hol, én naar Quietwind.}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 17:47

_{De aarde schuurde zachtjes langs zijn flank. Waarschijnlijk zou die helemaal bruin zijn van de aarde als hij hier eenmaal uit was. Gelukkig was het groenblad en hoefde hij zich dus geen zorgen te maken over regen, want als het zou regenen zou het waarschijnlijk modder worden. Modder kon je er niet afschudden, dus dan was hij gedwongen om het schoon te likken en dat smaakte alles behalve fijn. Ach ja, het regende niet dus hij hoefde zich er geen zorgen over te maken.
‘Zeg dat nou niet,’ miauwde hij na het horen van zijn woorden. Eerst had hij een paar tellen gezwegen, had zich eventjes moeten concentreren op waar het geluid nou precies vandaan kwam. Al dat gegalm af en toe hielp niet echt mee. ‘Velen zouden hetzelfde hebben gedaan,’ vervolgde hij – wetende dat hij het zelf ook had zou hebben gedaan als hij jonger was. Het was een kwestie van kalm blijven, eerst rustig de situatie analyseren: het gevaar een plaats geven en de dreiging een soort van lokaliseren. Tegen de tijd dat je daarmee klaar was, was je allang vergeten dat er een hol achter je was en dacht je enkel aan het feit om de katten in het kamp te waarschuwen.
Met voorzichtige stappen bleef hij zich een weg banen door het gangenstelsel, hopend dat hij de goede richting opging. Voor een keer in zijn leven had hij de situatie eens niet volledig onder controle en het voelde vreemd en niet fijn. Alles behalve fijn zelfs.

OOC; Was het niet een das? *is weer eens in de war*}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 19:15

_{‘Zeg dat nou niet,’ Ze tikte even met haar staart tegen de wand van de gang waarin ze liep, en wist zo te schatten hoe smal die was. Net niet breed genoeg om met z'n tweeën naast elkaar te staan. Maar toen Quietwind weer sprak, kreeg ze het gevoel dat het niet meer lang zou duren voordat hij haar vond, of zij hem. Het hing er allemaal van af: Wie stapte er het snelst, en wie zou de andere als eerste opmerken. ‘Velen zouden hetzelfde hebben gedaan,’ Ze zuchtte even diep, en liet nadien de zuurstof weer uit haar mond glijden. "Dan nog," Ondertussen zou hij al wel moeten doorhebben dat ze niet iemand was die haar liet doen, met andere woorden: Spottedleaf kon er vaak niet tegen dat iemand haar onderschatte, of dat anderen haar uitdaagden. "Ik zou niet weten wat ik zou doen als-" Ze beet even op haar lip, en hielt even halt. "Laat maar." Ze propte hetgeen dat ze wou zeggen in haar achterhoofd, en zette nadien haar lichaam weer in beweging. "Sorry dat ik af en toe nogal onduidelijk ben." Was dit wel het goede moment om zulke dingen te zeggen? Het maakte haar niet uit, want wie weet kwam één van beide om, en dan zou ze nooit de kans meer krijgen om dat te zeggen.}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 22:24

_{Het stem werd steeds duidelijker, het geluid werd helderder; het betekende simpelweg dat hij de goede kant opging. Om ook echt te zeggen dat ze dichtbij waren wilde hij niet zeggen, een conclusie over zoiets trekken vond hij iets te gehaast. Of hij was dichterbij dan hij dacht, of hij was verder weg dan hij dacht. Een van de twee, fifty fifty. Zo simpel was het en ging er voor een keer in zijn leven het eens niet moeilijker maken dan het was, hij moest zich nu op anderen dingen concentreren. Zo dacht hij ook niet echt na over zijn woorden, zei maar wat.
Echter dacht hij er dan nog wel een beetje bij na, hij hoorde haar wel en reageerde er ook gemeend op. Denken over zijn woorden was bij Quietwind altijd wel erg letterlijk genomen, dacht serieus na over hoe hij dingen moest formuleren. Dat deed hij nu echter niet. Hij was meer gefocust op het geluid, zijn gehoor en niet op wat er allemaal over zijn lippen kwam. De situatie liet het nu niet toe.

Er ontsnapte een zwak lachje uit zijn keel. ‘Dan staan we alvast quitte,’ merkte hij op, ‘Want ik kan ook erg vaak onduidelijk bezig zijn, wat je misschien al doorhebt.’ Op haar andere woorden reageerde hij echter niet. Het was duidelijk dat ze er niet verder op in wilde gaan en dat respecteerde hij. Het was algemeen bekend dat hij wel de laatste kat was die iemand ging opjutten omdat hij perse antwoorden wilde. Dat hield niet in dat hij nooit nieuwsgierig was, maar hij onderdrukte het.
‘Zeg… Kun jij eigenlijk überhaupt wel iets zien?’ Hij was nu zo gefocust op zijn tast en ruik zintuigen dat zelfs als er al één straaltje licht aanwezig was hij alsnog niks kon zien. Om andere dingen beter tot hun recht te laten komen moesten er offers gebracht worden. Dat was dan wel tijdelijk nu, maar het principe bleef hetzelfde.}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 22:45

_{Voorzichtig bewoog de schildpad poes zich voort, haar oren en neus vertrouwende. Ze hoopte met heel haar hart dat Quietwind en zijzelf hier heel uit zouden geraken. Maar iets deed haar keer op keer twijfelen, maar wat? Misschien was het een voorgevoel? Nee, als het dat was, zou ze het sowieso verkeerd hebben aangezien ze alles behalve handig was met voorgevoelens. Vaak schatte Spottedleaf voorgevoelens verkeerd in, en gebeurde er altijd iets hélemaal anders dan dat ze verwacht had. Dus het kon evengoed zijn dat alles weer in orde ging komen, terwijl ze net dacht dat niets meer ging zijn zoals het was. Je kon het noemen zoals je wou: Te paniekerig nadenken over bepaalde dingen, te snel conclusies trekken... Zij noemde het gewoon voorgevoelens verkeerd inschatten. Simpeler kon het bijna niet worden. ‘Dan staan we alvast quitte,’ Ze spitste haar oren nog iets meer naar voren, en vernauwde haar amberkleurige ogen in de hoop zo iets te kunnen zien. ‘Want ik kan ook erg vaak onduidelijk bezig zijn, wat je misschien al doorhebt.’ Ze wiebelde even met haar oren, en wist na een hele lange tijd weer een glimlach op haar gezicht te laten verschijnen. "Zo zie je: Iedereen heeft wel iets gemeen met de ander." Lachte ze even, al verdween die lach algauw. ‘Zeg… Kun jij eigenlijk überhaupt wel iets zien?’ Ze focuste zich even op haar zicht, maar wist geen enkel straaltje licht op te vangen. "Als ik überhapt iets kon zien, dan denk ik dat ik je allang had gevonden." Ze grijnsde even. Ergens in de verte zag ze wel een flauw straaltje licht, maar het was niet meer dan echter een wit puntje. "Maar ja, in de verte zie ik een klein wit stipje."}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 23:17

_{Enkel bij het praten en lichtelijk denken aan zijn zicht merkte hij dat zijn oogspieren weer begonnen te werken. De lengtevormige spiertjes zorgden ervoor dat zijn iris nog wat groter werd, maar er was een grens en die had hij allang bereikt. Het enige nadeel hieraan was dat hij gelijk een stuk minder geconcentreerd was: de lichte echo van haar stem was nu weer moeilijk te onderscheiden van de echtelijke plek waar deze vandaan kwam. Hij moest weer wat meer met zijn flank tegen de wand leunen om deze te voelen, moest allerlei aanpassingen maken enkel door één klein verschil aan zichzelf. Zijn verminderde concentratie.
Bij het horen van haar opmerking kreeg hij een grijns op zijn gelaat. ‘Dat is waar.’ Zo bleek die ene vage zin: soort zoekt soort, toch waar te zijn. Meestal raakte je bevriend met anderen waar je de meeste eigenschappen mee gelijk had, gewoon omdat je dan een soort van automatisch dezelfde interesses had en dat handig was als je een gesprek met iemand wilde aanknopen. Nu kon hij overal wel lichte interesse voor maken, maar er waren ook gewoon dingen die hij van zichzelf interessant vond en dus ook leuker vond om over te praten.
‘En opnieuw heb je gelijk, gedeeltelijk dan: want dit is ook een werkelijk doolhof, zelfs met licht.’ Hij wist niet hoe vaak hij nu al was afgeslagen en een andere richting op was gegaan, waar de uitgang was… Dat was hij allang vergeten: maar misschien dat als hij zijn eigen geur terug volgde hij vanzelf wel weer bij de uitgang kwam. Zo moeilijk kon het toch niet zijn?
Hij bleef stilstaan na het horen van haar woorden. ‘Echt? R-… Loop er maar naartoe, de kans dat het de uitgang is is vrij groot. Want er is niet echt iets anders wat hier licht kan afgeven, voor zover ik weet.’ Was er wel iets anders waar licht vandaan zou kunnen komen? Het was onmogelijk dat er een minuscuul gaatje ergens zat dat helemaal een weg naar buiten baande. Nee, dat zou niet mogelijk zijn, het moest de uitgang wel zijn.}

Onderwerp: Re: People change... vr 22 maa 2013 - 23:31

_{Toen de kater haar zei dat ze naar het stipje licht moest gaan, bleef ze verstard stilstaan. Haar spieren verkrampte zodra ze zich weer wou bewegen. "N-nee," Miauwde ze vastberaden. "Ik verlaat dit hol niet zonder er zeker van te zijn dat jij ook weer de weg terug vind." Het klonk misschien heldhaftig, echter was ze dat niet. Zelf opoffering noemde ze het ook niet. Ze wist gewoonweg dat ze haarzelf dag na dag slecht zou voelen als ze nu het hol uitliep, maar hem nooit meer terug te zien kreeg. En daarbij: Ze was nou eenmaal niet het type dat iemand anders ergens zomaar achterliet. Zodra ze zich aan iets hechtte, ook al had ze dat ding of dier nog maar één keer gezien, liet ze het niet meer in de steek. En door de lastige situatie en het vage gesprek dat ze met hem hield, voelde ze aan dat ze een soort band met hem had gekweekt. Weeral het bewijs dat de keren dat je iemand ziet, niets te maken heeft met de band die je met die bepaalde persoon had. Alles hing van alles af, kon je wel zeggen. De gevoelens die je had voor elkaar, de dingen die je tegen elkaar zei, of de blikken die je uitwisselden. Want, ook al heb je iemand maar één keer aangekeken, als de eerste blik die je met die persoon uitwisselde een goede en zachte blik was, wist je meteen veel meer over die persoon. Sommigen logen ook, maar dat was dan weer een heel ander verhaal. Zelfs de omgeving had af en toe invloed op de gevoelens die je op dat moment voor elkaar voelde. Aangezien ze nu medelijden had met Quietwind, én ze voelde zich schuldig tegenover hem. "Maar ik zal hier blijven wachten, als jij me dan weet te vinden, kunnen we tezamen naar het licht stappen." Ergens klonk dat heel vaag, maar zoals ze al tegen hem had gezegd: Af en toe kon ze nogal onduidelijk overkomen.}

Onderwerp: Re: People change... za 23 maa 2013 - 0:37

_{Ietwat verstijfd bleef de kater staan, alsof hij ineens in de ogen van medusa had gekeken en in steen was veranderd. Hij snapte het niet. Waarom wilde ze niet gaan? Waarom wilde ze perse dat hij eerst bij haar was? Ze kon toch gewoon naar buiten gaan en dan blijven praten, dan kon hij alsnog haar stem volgen en buiten komen – of dacht ze daar niet aan? Waarschijnlijk niet, anders zou ze niet weigeren. Er was ook een kans dat het de uitgang wel helemaal niet was, dat ze het zich inbeeldde en het dadelijk alsnog zinloos zou zijn.
Een zucht verliet zijn keel en hij liet zijn hoofd hangen, bewoog zich echter niet. ‘Spottedleaf,’ bracht hij zacht uit, wist niet zeker of ze het wel zou horen. Hij wist ook niet wat hij van haar actie moest vinden. Hij zag er de logica niet van in, maar dat was hij dan weer: wat dat betreft was hij een stijve hark. Ergens wilde hij het als onnozel bestempelen, maar dit deed hij niet. Ze moest er vast wel een goede reden voor hebben. Alleen wist hij niet welke en dat zat hem dwars, als hij deze wist kon hij best vrede hebben met haar besluit: maar hij wist het niet en kon het momenteel ook niet.
‘Oké,’ bracht hij uit in een moeizame ademstocht, ‘Blijf waar je bent, ik zal je zo snel mogelijk proberen te vinden.’ Langzaam bracht hij zijn ledenmaten weer in bewegingen, liet zijn spieren weer aanspannen en ook ontspannen – het lag eraan op welke je focuste. Zijn pas was iets sneller dan eerst, omdat hij wist dat als hij haar zou vinden, hij ook gelijk de uitgang zou vinden. En hij wilde hieruit, de koude en het donker was hij beu. Het was niet voor hem gemaakt. Hij voelde zich niet zozeer claustrofobisch, maar ja… Soms vond je dingen gewoon onprettig.

Na nog een tijdje te hebben rondgedwaald, een soort van dan, botste hij tegen iets op. Wist niet zo goed wat. Even schudde hij zijn kop, waarna hij zijn mond opende: ‘Spottedleaf?’ Het was niet meer dan een fluistering, maar als hij tegen haar was op gebotst dan had hij haar dus gevonden. Ergens kon hij het ook gewoon uitvinden door de blokkade nog een keer aan te raken, maar als het ook echt de poes was… Tja, dan zou dat een beetje vreemd zijn. En wellicht ergens ook best gênant, de beelden die hij zich erbij voorstelde dan.

OOC; Hnnngg, ik heb buikpijn dus het einde is een beetje afgeraffeld. Sorry >.<'}

Onderwerp: Re: People change...