Badgers can be everywhere... [& Brokenpaw]

_{Haast huppelend liep de poes over het territorium. Ja vrolijk was ze wel. De sneeuw kwam met bakken uit de lucht en eigenlijk had het geen zin om het witte spul van haar vacht af te schudden, want zodra ze dat had gedaan, lag er al weer sneeuw. Het was vrij koud om rond te lopen, maar het deerde de jonge poes niet. Eigenlijk lette ze niet eens zo op wat er om haar heen gebeurde, haar gedachten waren maar bij een ding. Die ene kater... Zou hij aan haar denken? Zou hij haar leuk vinden? Zou hij haar echt mooi vinden zoals hij zei? Allerlei vragen gingen door haar hoofd tot ze plots op de grond lag. Ze schudde haar kop, die plots pijn deed. Wat had ze gedaan? Ze keek even op en zag een boom voor haar staan. Was ze zo in dromenland geweest, dat ze eerst de boom niet eens gevoeld had? Tja, dat moest wel... Ze schudde even met haar hoofd. Erbij blijven Line, ging er doorheen en rustig keek ze rond. Waar was ze eigenlijk? Rustig keek ze van links naar rechts en merkte toen het dassenhol op. Was ze hier helemaal?

Voorzichtig liep ze dichterbij en stak haar hoofd in het hol, 'Hallo?' vroeg ze, haar stem weergalmde tegen de wanden van het onbewoonde hol. Het begon harder te sneeuwen en eigenlijk wou ze wel even beschutting zoeken. Toen ze na een tijdje nog steeds niks had gehoord, liep ze voetje voor voetje het hol binnen. Niet ver van de ingang ging ze liggen en bang dat er toch nog een das zou leven, schrok ze van elk kleine geluidje. Ineengedoken zat ze in het hol te wachten tot de sneeuwbui over was. Ze had besloten haar gedachten erbij te houden en nu even niet aan de Bloodclankater te denken. Wat als er namelijk echt een das in het hol zat? Als ze dan niet oplette, was ze er zo geweest. Voorzichtig legde ze haar staart over haar neusje en keek voor zich uit, haar oren in haar nek gelegd.}

Vier donker bruine poten liepen rustig het kamp uit. Hij keek niet op of om naar de andere clankatten. Hij hield niet zo van die katten die hem aan zaten te staren. Hij hoefde geen bemoeiende katten. Die katten die dachten te weten wat goed voor hem was of dachten hem te kunnen zeggen wat hij moest doen. Het enige wat hij gemeen had met die katten was dat ze in dezelfde clan geboren waren. En ja, hij zou zich aan de warrior code houden en hij zou voor ze vechten als het moest, maar daar bleef het ook bij. Hij hoefde ze niet persoonlijk te kennen, en iedereen die hem wilde leren kennen kwam die maar naar hem toe. Hij schudde wild zijn middellange tot lange vacht uit. Rustig keek hij toe hoe de sneeuw van zijn vacht zich mengde met de sneeuw op de grond. Waarna een volgende lading sneeuw uit de lucht een aanval deed op zijn vacht. Zijn donker bruine vacht, in de lente, de zomer en de herfst was het een mooie schut kleur tegenover de boomstammen. Maar zodra er sneeuw begon te vallen vallen was het over met die pret, zijn prooien zouden hem makkelijk doorhebben in de witte poedersneeuw. Mooi plan, hij ging even jagen.
Rustig verkende zijn goud/oranje ogen het gebied. Waarschijnlijk zou hij een beestje in zijn winterslaap tegen komen, zoals een eekhoorn, als hij teminste geluk had. Tot zijn blik viel op een hol, een hol met de grootte van een konijnen of dassenhol. Zijn oren schoten meteen oplettend naar achter terwijl hij zijn poten sluipend die richting in zette. Hij keek strak naar het hol tot hij er was aangekomen en zag wat erin zat. Er zat een poes in verstopt. Hij stapte voor het hol en ging zitten. Hij keek naar haar kop. Ergens was hij wel benieuwd wat de poes in het hol deed. Ze had haar staart voor haar neus gelegd maar keek hem wel terug aan. Ze was niet de lelijkste poes die hij ooit had gezien, sterker nog wel een van de moiste, voor zover hij naar poezen had gekeken en hij van haar kon zien. “Zit je lekker?”vroeg hij, oftewel wat ze deed, misschien snapte ze het, misschien niet dan zou dat zijn volgende vraag zijn.

_{Even schrok de poes zich dood toen ze een stem hoorde, ze was recht gesprongen en keek toen recht in de ogen van een kater, “Zit je lekker?” Had hij gevraagd. Een paar seconde bleef ze hem geschrokken en zwijgend aankijken, daarna schudde ze even met haar kop en ging weer wat rustiger zitten, 'Ja, denk ik' antwoordde ze zacht en keek naar de grond, 'Ik was gewoon aan het schuilen voor de sneeuwbui' De poes wist een lichte glimlach op haar gezicht te drukken en keek even naar de apprentice, eigenlijk schaamde ze zich wel een beetje voor hem, omdat ze net zo geschrokken was. Nu kon ze niet meer terug, dus het was te hopen dat hij haar nu niet als een bang mietje ging zien. 'Heb ik jou al eens eerder gesproken?' vroeg ze weer een beetje gekalmeerd. De jonge poes inspecteerde de kater eens van top tot teen en kwam tot de conclusie dat dit Brokenpaw moest zijn. Een kater waarvan ze wel al eens had gehoord en welke ze wel eens had gezien, maar nooit gesproken. 'Voor als je het niet wist, ik ben Linepaw' De meesten kende haar wel door dat voorval met Applepaw, datgene waar ze nu liever niet aan dacht. Ze glimlachte even en keek de kater aan. Ze moest toegeven dat hij knap was, maar Red bleef knapper. 'Zet die kater toch uit je kop Line!' zei een stemmetje in haar hoofd. Ze wist dat ze de kater moest vergeten, het was tegen de warriorcode, ze konden nooit samen zijn of ze moest rogue worden, maar dat nooit. Ze was erg loyaal aan haar clan, haar clan was haar alles. Dat liet ze niet zomaar achter! 'Maar wat doe jij hier eigenlijk?' vroeg ze vriendelijk, 'Ook aan het schuilen?'}

Een korte grijns verscheen op zijn kop toen ze duidelijk schrok van zijn aanwezigheid. Hij ging zitten en keek naar haar, ze was gaan zitten. Hij tilde zijn poot op en likte de even. 'Ja, denk ik' hoorde hij haar een beetje zacht reageren. Hij schudde zijn vacht wild uit om alweer de sneeuw van zijn vacht af te halen. Het sneeuwde best hevig. Hij keek op naar de lucht, zijn ogen half gesloten om er geen sneeuw in te krijgen. De poes sprak weer wat uit, schuilen voor de sneeuwbij. "Zo erg is hij toch niet" sprak hij zacht en keek weer naar de poes. Ze was zeker niet de lelijkste. Toch jammer dat hij niet om de uiterlijk viel. Als ze ook maar zijn vrienden wouden zijn moest hij een beetje in hun innerlijk gesnuffeld kunnen hebben. En aangezien hij dat nog niet had kunnen doen bij haar was ze niets meer dan, een kennis. Wel raar dat hij zelf zomaar tegen de poes begon te spreken. 'Heb ik jou al eens eerder gesproken?' vroeg de poes. Dat leek hem sterk aangezien hij na de dood van zijn moeder tegen niemand meer gesproken had. Een lichte zucht verliet zijn bek. "Nee, dat lijkt me niet" sprak hij. Hij keek even kort naar de grond. Hij liet zijn ogen weer naar de poes glijden en zette zijn blik weer blik op emotieloos.
Hij verschoof zijn poten even en slikte even. 'Voor als je het niet wist, ik ben Linepaw' zei ze. Weer verscheen er een grijns op zijn kop. Ergens had hij wel wat over haar gehoord maar er echt op gelet had hij niet. "Ik ben Brokenpaw" zei hij. Hij dacht zeker te weten niet dat ze van hem gehoord had. Hij was niet bepaald de belangrijkste of de... sociaalste. Hij vond het echt een wonder dat hij al een beetje met haar in gesprek was, dat hij haar naam al wist. Langzaam ging hij liggen, waarna hij de koude sneeuw tegen zijn buik voelde, het was koud maar door zijn dikke vacht had hij er geen last van. 'Maar wat doe jij hier eigenlijk?' vroeg ze met een vriendelijke toon in haar stem. 'Ook aan het schuilen?' ging ze verder. "Nee, ik was aan het jagen" zei hij en keek naar het hol

_{"Nee, ik was aan het jagen" zei hij, ze knikte even, maar uiteindelijk snapte ze het toch niet en keek ze hem even vragend aan, 'Maar wat doe je hier dan? Dichtbij dit dassenhol valt er toch niet veel te vinden, of wel soms?' vroeg ze rustig, 'En dit ziet er niet echt uit als jagen' Dat laatste zei ze nogal speels en even grinnikte ze. 'Of was je soms op poezen aan het jagen? Maar dan moet ik je spijtig genoeg meedelen dat je hier aan het verkeerde adres zit.' Vrolijk keek ze hem aan, natuurlijk zat hij hier dan aan het verkeerde adres, Red was diegene bij wie zij hoorde. Hij was haar alles, echt haar alles. Hij zou de kater zijn met wie zij zou verder leven en zij zou diegene zijn met wie zij haar leven wou delen al was dat tegen de warrior code. Haar clan verlaten daarvoor zou ze echter nooit doen, dit was haar thuis, haar famillie, hier wou ze niet weg, nog lang niet...

- Flut x'D -}

Onderwerp: Re: Badgers can be everywhere... [& Brokenpaw]