This wasn't the right time, my dears! [Nightsky's kitting]

Waarom had ze dat nou gedaan? Tegen Lionblaze uitvallen was wel het ergste wat ze kon doen! Hij had niks gedaan... Zij ook met haar stomme mouse-brains! Lionblaze had alleen maar lief tegen haar gedaan en oké, hij deed een beetje alsof ze partners waren en zij zijn bezit was, zeg maar, maar hij had verder heel aardig tegen haar gedaan. Maar er was iets... iets vreemds sinds die ontmoeting tussen hen. Ze voelde niet het leuke gevoel meer, de vlinders waren er niet meer. Het leek alsof de innerlijke vlinders waren verscheurd door een innerlijke hond ofzo, of door een innerlijke BloodClan of... Whatever! Dat boeide niet, ze moest zodra ze de kans kreeg het kamp uitgaan en een ontmoeting afspreken met Lionblaze en in de ontmoeting zeggen dat het haar speet. Dat zou ze doen.

Nightsky gaapte, en keek vredig de open plek rond. Iedereen was al weer bezig met de dagtaken van een Warrior. Apprentice's stampten op het ijs om een wak te maken voor het vissen, en een was zo hard bezig dat die door het ijs zakte. De anderen lachten en hielpen hem eruit. 'Je vangt vissen niet met je tanden hoor, Mosspaw!' Mosspaw rolde met zijn ogen en zei met een chagrijnige stem: 'Haha. We lachen ons dood, hoor, Snakepaw' Nightsky keek met een lichte grijns naar de Apprentice's, die nog maar pas 'paw's waren geworden. Nightsky voelde een trap in haar buik, met hetzelfde pootje. Waarom altijd dezelfde kitten? Nightsky schudde haar kop, en haar maag rommelde. Ze riep: 'Snakepaw, kun je...' Verder kwam ze niet. Een harde pijnscheut schoot door haar baarmoeder heen. Ze had meerdere malen pijn gehad, maar nooit op deze manier. Weer kreeg ze een heftige pijnschok, en plots wist ze het. De kittens... Ze kwamen! Maar dan werden ze te vroeg geboren! Misschien stierven ze wel... Weer een pijnscheut. Geen tijd voor dit gepieker! Ze moest naar de Nursery! Met een zware buik wankelde ze naar de Nursery toe en plofte in haar mosnest. Ze kreunde: 'N-Nightstream! Help....' Ze grabbelde naar een stok en zette haar tanden erin. Ze beet erop bij iedere pijn scheut, en elke scheut werd heviger en heviger. Het enige wat ze nu hoopte, was dat haar kittens het zouden halen...

Volgorde: Hyperkit > Nightsky > Treekit > Nightsky > Mistykit > Nightsky > Emberkit > Nightsky
Nightstream/Stormstar/Mousefur mogen altijd inspringen!

De koepel waar hij in lag opgekruld begon te bewegen, het lichaam van het katertje werd naar beneden geduwd. Wat was dit?! Hij wilde blijven! Wild spartelde het katertje tegen, maar hij werd naar beneden gezogen! Hij zette zijn hele kleine pootjes tegen de wanden die steeds smaller werden. Hij probeerde nog een poging om in de warme ruimte te blijven, maar het lukte niet. Hij viel op een ijskoude grond. Wild begon hij te piepen. Wat was het hier koud! Koud koud koud! Hij wilde terug! terug naar zijn heerlijk warme kamertje! Hij begon klagelijk te piepen. Wanneer werd het weer warm? En wat was dat stomme licht wat hem verblinde?! Opeens stopte hij met miauwen. De geur van heerlijke warme moedermelk stroomde zijn kleine neusje binnen. Hij zette zijn pootjes af, en probeerde te bewegen. Zo snel hij kon kroop hij naar de geur toe. Eindelijk vond hij een tepel waar hij zijn mondje om kon zetten. En dat deed hij ook gelijk. Met grote teugen nam hij slokken. Hij klaagde niet meer hoor! Van hem zou je niets meer horen.Maar de vraag waar hij was, die was er nog steeds.

-Sorry niet mijn sterkste punt-

De krampen werden heviger en heviger, en Night zette haar klauwen in de grond. Het stokje was verbrijzeld tussen haar kaken. Ze voelde een kitten zijn weg naar buiten vinden, en het werd steeds erger. Ze krijste, nu was de pijn optimaal. Ze wist dat deze bevalling zeer moeilijk zou verlopen, de kittens waren er eigenlijk niet klaar voor. Maar toen zag ze Lionblaze voor zich staan. Ze wist dat het niet echt was, maar het stelde haar gerust. Hij was als een partner voor haar... Nee! Ze mocht de Clan niet verraden voor hem! Plots was de pijn even ten einde. Ze greep de kitten vast en likte de kitten schoon. Hij was zwart met wit, net zoals zij was. 'Je bent prachtig' fluisterde ze. Plots merkte ze dat ze geen geschop meer voelde, en ze lachte. 'Dus jij was dat? Nou dan weet ik wel een naam voor je!' Ze likte hem nog een keer en murmelde: 'Hyperkit' Ze duwde hem naar haar ondertussen gezwollen buik, en liet hem drinken. Het voelde fijn, alleen de krampen schoten terug. Ze klauwde de grond helemaal stuk, en liet een tweede krijs horen

-flut

De kleine kitten had zivh bij tijd gevormd tot een grotere kitten, bijna klaar om te worden geboren. Ze trapte een keer tegen de wand van de buik toen ze werd meegevoerd in een lang soort tunnel. Ze werd er door heen gezogen, tewijl ze een beetje spartelde. Ze wist niet wat er gebeurde. Wat gebeurt er?
Plots kwam ze in een koude ruimte. Ze kon niet zien hoe het er uitzag, haar ogen waren nog dicht. Ze wilde hier niet zijn! Het was hier koud! Te koud! Ze wist niet goed wat ze moet doen en piepte zachtjes. Instinctief bewoog ze zich naar de buik van haar moeder. Ze voelde een andere kitten naast haar. Terwijl ze begon te drinken aan de tepel. Ze nam grote slokken. Terwijl ze de warme vacht van haar moeder voelde aan haar kleine voetkussentjes.

ook niet mijn beste punt

Nightsky kreeg steeds meer moeite, en de pijn werd steeds erger. Haar ogen zaten al half dicht van vermoeidheid, en wie weet hoeveel kits er hierna nog moesten. Ze had nu een misselijk gevoel, maar ze zette door. En toen was, net zoals de vorige keer, de pijn eventjes verdwenen. Ze draaide zich om en greep het kleine poesje vast. Ze likte ook hier het vlies eraf, en drukte haar kop tegen haar kit. 'Och, hoe zou ik jou nou noemen?' fluisterde ze. Ze keek naar hem, en plots viel er een stok naar beneden. Ze griste haar kit weg voor de stok haar raakte. Ze zei: 'Dat met die stok... Ik noem je Treekit, door de stok die bijna op je viel' Ze legde Treekit bij Hyperkit, maar een nieuwe kramp kwam. Zou het nooit ophouden?

-speedpostje

De druk in het kleine kamertje werd opgevoerd. De eerste keerndat er veel druk op de ruimte kwam krimpte zij ook ineen de tweede keer echter niet. De ruimte was leger geworden, want het voelde erg leeg aan nu. Zeker kon ze het niet weten, omdat ze niks zag. Er was meer dan dit kamertje dat wist ze wel. Soms had ze namelijk stemmen gehoord niet hard maar stilletjes wel. En toen werd de druk weer opgevoerd en ze voelde dat iets haar aan haar leek te trekken. Het werd steeds smaller en haar pootjes gingen wild heen en weer. Een koude windvlaag raakte haar kopje en een tijdje later ook de rest van haar lijf. Voorzichtig kroop ze in richting van de van de wind en botste hard tegen iets aan. Geschrokken piepte ze en ging er een stuiptrekking door haar lijf heen. Haar nagels zetten zich uit en nagelde zich vast in de grond. En toen ze wou doorkruipen kreeg ze haar nagels niet terug in haar pootjes. Gespannen begon ze te trekken. Toen de nageltje in een keer introkken. Zachtjes pakte ze een tepel en begon stilletjes de warme melk te drinken.

-To much details xd-

Vredig keek Nightsky naar haar twee kittens, die lief lagen te drinken. Ze had door dat Treekit een kleine kopie van Lionblaze was. Daar was ze zowel blij mee als bezorgd om. Ze was er blij mee dat ze een soort aandenken van hem had, maar ze was tegelijk ook heel bezorgd. Als hij zo'n kopie was, dan... Wat als iemand hem in haar kit herkent? Dan is zowel zij als hij de klos. Ze legde haar oren in haar nek. Dat zou niet gebeuren! Er zijn ook veel rode katers in RiverClan. Een serie aan krampen volgden er, maar Nightsky negeerde de vreselijke en pijnlijke krampen. Tenminste, dat probeerde ze. Ze hield zichzelf vredig door naar de kleine, drinkende kits te kijken, maar tegelijk stroomden de dikke tranen over haar wangen. Langzaam druppelden ze op de grond, en ze drukte haar kaken hard op elkaar om de schreeuw die ergens in haar borst schuilde tegen te houden. Een huivering gleed over haar ruggengraat, en ze boog haar kop. Dit was pas de derde! Hoeveel kits konden katten krijgen? Ze had gehoord dat Angelwing zeven kittens had... Haar ogen vlogen wijd open, van pijn en afschuw. Als zij hierna nog vier keer deze heftige krampen moest ondergaan, zou ze werkelijk sterven van de vreselijke pijn. Was Lionblaze nou maar hier... Oh, StarClan, waarom moest dit nou weer gebeuren?; dacht ze wanhopig. Plots was het voorbij: een prachtige kit lag achter haar. Ze pakte het zachtjes bij haar nekvel, en legde haar bij de anderen. Een kopie van haar... Allerlei vlekken die aangaven dat ze net als haar moeder een tortoiseshell poesje was. Nightsky glimlachte zwakjes, en was erg vermoeid door de zware bevalling. Ze was al een stuk magerder. Plots wist ze welke naam ze wou geven: Mistykit. Ze had het voorvoegsel Misty al mooi gevonden, en vroeger ging ze met haar vader altijd op een uitstekende rotspunt zitten, kijkend naar de mistige horizon. Drie kittens. Nog een klein bultje bij haar buik. Zou dat de láátste zijn?

_{Het warme water rond op de kitten bracht veel warmte af, Hoewel er rond om haar heen een zakje zat kon ze goed bewegen. Vandaag voelde het ander dan normaal, Het was krapper geworden en er kwam soms wat lucht mee naar binnen. Opeens was er een grote druk wat al het water naar buiten deed, Het velletje om de de kitten kwam strak op haar heen, en een voor een gingen de dingen die soms tegen haar aan kwam weg. Ze voelden niets meer dan het lastige vel om haar heen. Even leek het stil te zijn, er werd niet meer op haar neer ge druk en de kitten voelden ook niets. Plots kwam er weer zoon druk aan dit keer harder, en zat ze in een nauwe buis. Ze kon geen kant op, Haar voor pootjes waren naar geperst en haar achter botjes plat op de buis bedruk. uit het niets kwam ze los, met een pof viel de kitten op de grond in het warme mos. Het was koud en alles voelde raar aan, de kitten begon hard te miauwde en proberen aan lucht te komen, heel even raten ze in paniek en kreeg daarna pas in de de gaten dat ze door haar neusje kon ademen. Ze kroop door het mos heen en voorzichtig schoof het na geboorten vel van haar af. Ze kruipen Dichter naar het warme toe, hoewel ze geen richting kon lukten het haar toch om dichten naar haar moeder te gaan. Ze botste met haar sneutjes tegen de buik van haar moeder aan, en ze bewoog met haar hooft op en neer. Toen ze ineens een bobbeltje voelden nam ze het in haar mond en begon zonder er bij na te denken te zuigen aan het ding. Het raar spul wat er in zat smakten lekker en de warme van moeder gaaf haar genoeg voor de zware koud te overleven.}