Oh mama, it was so scary! ~ Willowbliss

De zoete guur van de Nursery maakte willowbliss voorlijk, ze keek naar het weerloze hoopje dat in haar lang vacht lag te slapen. Hoewel het al een heel tijd gelede was dat ze haar grote liefde Stormclaw had gezien wist ze haar zelf bij elkaar te houden. Ze wilden zo veel dingen gaan doen met hem, en deze keer was ze echt verliefd. Maar hij was nergens meer te vinden. De cream kleurige poes keek even naar boven, maar trok al snel weer haar gedachten bij elkaar. Haar kitten was nu het belangrijkste en zo trots al een pauw begon ze zacht over de vacht van het kleintje te likken. De kitten voelde warm aan en het leek wel of ze aan het dromen was, aan de trekjes te zien. Willowbliss duwde haar poot zachtjes tegen Eclipskit's achter stuk aan maar ze gaf geen beweging. Na een tijdje was Eclipskit weer een beetje rustig en ze zakten met haar kop naar beneden om weer te gaan slapen. Voor ze haar ogen dicht kon doen schoot Eclipskit met een ruk op, de worden die ze zei waren moeilijk te verstaan van de schrik die ze uit stalde wat te zien dat het niet goed was wat ze aan dromen was. Met grote ogen keek ze naar haar kitten, '' Sssstil maar kleintje, bang zijn hoeft niet bang je bent veilig hier bij mij dat beloof ik je! '' miauwde ze zag en legde haar staart om de kitten heen. '' je had vast een nare droom, wat was er gebeurt?'' voegde ze er vervolgens aan toen. De nek haren van haar kwam overeind van de schrik die de kitten uitstalden. Snel kroop ze nog wat dichter tegen Eclipskit aan om haar nog wat meer te troste van de schrik.

Eclipskit kroop van angst nog dichter tegen willowbliss aan, ze voelde haar hartje hard kloppen. ’’Je bent de beste moeder ooit.’’ Fluisterde ze. Willowbliss keek op de kitten neer en gaf haar een zorgzaam grote lik op haar hoofdje. '' Heel fijn om te horen, ik word er blij van Eclipskit'' miaude ze tegen haar, en een warme gesnor maten ze er achter aan. De kitten begon naar droom uit te leggen, en Willowbliss spitste haar oren om geconsenteerd te kijken en luister naar wat haar kindje te zeggen had. ’’Ik ging uit de Nursery mama, ik liep wat rond in het kamp. Er verscheen een schaduw. Ik dacht dat het Stormstar zou zijn.’’ Ze pauzeerde even en schudde met haar kop. ’’Ik liep dichterbij, verstijfde van schrik. Dat was Stormstar niet, het was een sterke warrior, vast één van de Bloodclan. Haar hele vacht zat onder opgedroogd bloed. Het was gewoon verschrikkelijk om aan te zien. Mijn lijf wilde niet meer reageren. Mijn stem kon het niet aan om ook maar één ding te zeggen. Ik weet gewoon niet wat me overkwam. De warrior zette haar nagels uit, volgens mij had ik al gauw de beheersing over alles weer terug maar was het te laat.’’ Ze hapte naar adem en ging verder. ’’Gelukkig ben ik veilig, bij jou mama.’’ Ze zwiepte met haar staart en kroop nog iets verder tegen haar moeder aan zodat ze helemaal op haar gedrukt zat. '' Wat heb jij deze nacht veel mee gemaakt'' ze zei het met een klein lachje. '' dit je nooit over komen, dat beloof ik je schatje'' snel deed ze haar lange dikke staart op haar kitten heen. ’’Hoe komt het eigenlijk dat ik zo’n nare droom had. Ik dacht dat dromen er waren om je vrolijk te maken in je slapen.’’ Ze keek Eclipskit een tijdje aan voor ze antwoord kon geven, eigenlijk wist ze het zelf ook niet. '' Ik weet ook niet waarom we soms van die eng dromen hebben. Soms wil de sterclan ons er mee iets vertellen of juist niet. Mijn moeder zijn altijd dat het klein meisjes paarden zijn die rond je hooft galopperen en helaas slecht zijn, net als bloodclanners. Ze zorgen voor nare dromen. Maar als je je oogjes opent zie je dat je veilig bent hier. Ik en je vader zullen altijd bij je zijn! Okal ik hij her niet, hij is altijd in je hart.'' Ze trok haar rechter voor poot op en raten de borstkas aan van Eclipskit. '' je roep me en ik sta voor je klaar, wanneer je dat ooit nodig mocht hebben. en geloof mij maar dat die bloodclaner nooit aan jou komt zonder mij aan te raken of je vader of mede clankaten!'' zei willowbliss vol vertrouwen. ’’Ooit had ik namelijk een prachtige droom. Jij kwam er in voor.’’ Ze slikte en twijfelde kort of ze het zou zeggen. ’’En papa. Het was mooi weer en jullie waren gelukkig samen. Niemand kon jullie breken, jullie hielden van elkaar, jullie bleven altijd bij mekaar. Maar blijkbaar was ook die droom niet waar.’’ Ze draaide haar hoofd richting haar poten.''Waarom zijn dromen er dan?'' zei Eclipskit. '' Ze hebben bijna altijd een betekenis, Je vader en ik zijn ook echt gelukkig met elkaar''. Maar hoe ga ik het ooit zeggen want er gebeurt kan zijn tegen haar, dadelijk schrikt ze nog en durfde de grote dag buiten niet meer aan, dacht Willowbliss gespannen. '' Je vader is nu weg, hij komt vast terug en dan zul je zien dat hij ook echt om je geeft dat beloof ik je'' Voegde ze er aan toe met een liefde volle stem tegen Eclipskit. '' Maar nu moet je echt proberen je oogjes weer dicht te doen, het is nog nacht en Morgen moet je goed fit zijn voor je eerst dag naar buiten.''


@ Haha, Geniaal die praat zitten bij elkaar. Sorry als het niet mooi is ik was vandaag niet bij het recht pad.