And who are you, little kit? [&FLECKKIT]

________________________________________

Lichtelijk jaloers zijnd op haar Clangenoten zag Scepterpaw toe hoe de volgende leerling opgehaald werd om te gaan jagen. Ze sloeg haar eigen staart rond haar voorpoten, waardoor ze een volwassen indruk maakte. Haar korte vacht was in een mum van tijd lang en bruin geworden. Haar groengrijze ogen boorden zich diep in die van een andere leerling toen ook zij opgehaald werd. Ze vond het jammer dat er overdag zo weinig leerlingen waren in het kamp. Of ze gingen mee met hun mentor, of ze hadden opeens geen tijd om te praten. En als er al leerlingen waren die in het kamp waren, hadden die meestal straf en mochten ze niet met haar praten. Scepterpaw was nog maar een paar keer uit het kamp geweest en een van die keren was geweest toen Pinkears haar mee had genomen. Scepterpaw had vol genegenheid naar de poes gekeken. Ze was ook heel lief voor Scepterpaw geweest, waardoor de jonge poes haar meteen vertrouwd had. Maar nu was er geen Pinkears die haar mee zou kunnen nemen en moest ze een ander tijdverdrijf uitzoeken, wat voornamelijk bestond uit het feit dat ze hier in het kamp moest blijven. Lichtelijk ontzet van deze als maar aanwezig zijnde keuze, liet Scepterpaw haar oortjes plat achteruitgaan. Misschien was het ook wel gewoon zo omdat zij het niet waard was om te gaan jagen met iemand. Misschien was het voor haar wel niet weggelegd om krijgster te worden. Opnieuw kwam het verlegen, verdrietige gevoel opzetten wat ze altijd had als het ging om het krijger worden. Ze vond het verschrikkelijk dat ze zo over zichzelf dacht, maar kon niks anders bedenken. Het kwam dagelijks in haar hoofd en bleef daar dan ook een tijdje hangen, als een vervelend gezwel dat maar niet over wilde gaan en bleef voortduren.

Uiteindelijk stond de jonge poes op en liep met een boze tred naar het einde van haar Den. Ze keek naar buiten. Er waren heel weinig katten nog in het kamp, de meesten waren gaan jagen. Even droomde Scepterpaw hoe het zou zijn als zij zou gaan jagen. Als zij de spieren zou hebben die alle katten hier hadden. Als zij zou kunnen jagen en ze genoeg prooi binnenhaalde voor de Clan, waardoor iedereen trots op haar zou zijn. Scepterpaw schudde haar gedachten weg. Het was een droom. Het zou waarschijnlijk nooit werkelijkheid worden. Ze wilde het wel, maar dat zou waarschijnlijk toch niet gebeuren. Met een schuddend kopje liep Scepterpaw naar de kraamkamer. Meteen hoorde ze de kits opgewonden piepen, waardoor er een liefdevolle glans in haar ogen verscheen. Ze keek neer op de kits en gaf ze allemaal een kopje. ‘Hallo, jongens,’ zei ze daarna, waardoor ze zich iets vrolijker voelde. Alleen bij de kits kon ze zichzelf zijn en hoefde ze niet verlegen te zijn. Maar zodra er een andere kat in haar buurt kwam, werd ze weer verlegen en geheel onzeker. Scepterpaw besloot de vervelende gedachte opzij te schuiven en begon doorns uit het mos te trekken, maar had niet door dat er achter zich iets bewoog.
________________________________________

Heel erg langzaam werd Fleckkit wakker uit een droom. Fleckkit was nog niet zo snel bang dus kon ze dit gewoon gemakkelijk dromen als ze wilde. Ze droomde dat ze al warrior was. Ze had een wandeling naar de rivier gedaan en keek wat rond. Plots zag ze een mooie bruie gespierde kate met een mooi patroon van zwarte strepe over zijn hele lichaam. Toen voede ze dat haar hart sneller begon te kloppen en dat de sneheid zich toen weer verminderde. Jaa nu wist ze het zekerze was op hem gevallen. Rustig en sharmant liep ze richting de kater die antwoorde; "Heey schoonheid. Wat doe jij hier nou zo alleen?" Fleckkit gaf geen antwoord uit verlegenheid voor de kater. Ze wilde geen antwoord geven en begon een andere vraag te stellen. " Ik kan het beter aan jouvragen wat doe jij in ons terrein? Je ruikt niet naar Rivierclan." Ookal was ze op deze kat gevallen ze moest wel haar eigen clan verdedigen tegen indringers ookal waren somige wel heel erg knap. Rustig maar ook helemaal niet onder de indruk van haar woorden antwoorde hij; " Ik ben inderdaad geen rivierclan. Maar mijn naam is Kofu." Fleckkit hield haar kop schuin. Deze kater gaf gewoon nog toe dat hij geen rivierclan was ook nog. Hij durfde wel. Een rilling ontstond in haar lichaam. Niet een rilling van angst maar gewoon een warme rilling. De kater liep op haar af en streelde haar met zijn staart. ' Mijn naam is Flecktail. Mar noem me maar Fleck" zei ze zachtjes. Ohh hij kon echt goed verleiden. " Maar uit wat voor can kom jij eigenlijk Kofu" Kofu stond stil bij haar oor en fuisterde " Ik kom uit de bloedclan schoonheid." Fleck krimpte ineen en voelde hoe de kaer haar in een houdgreep hield. Hij deed haar geen pijn maar aarom niet. " Verlaat onmiddelijk de rivierclan Kofu!' Schreeuwde ze naar de kater. Ze sloeg met haar klauw naar de kater waardoor ie zijn evenwicht veroor en zij uit zijn houdgreep kon ontsnappen. De kater wilde terug vechten maar Fleck was Kofu voor. Ze duwde met haar kop de kater in het water en zag hoe hij verdrnk Fleck wilde net alles gaan vertellen aan haar clanmaatjes maar werd toen wakker. Fleckkit legde haar bruine kop op haar witte pootjes en mompelde zacht 'Waarom nou weer nu.... Het is ook echt altijd het spannende stukje en dan moet ik persee weer wakker worden he. Ze stond op en zag hoe er een grijzige leerling het hol binnen stapte. De grijze leerling antwoorde ‘Hallo, jongens,’ En gaf ze een vooreen een kopje. Daarna zag ze hoe ze naar het mos liep om er doorns uit te gaan trekken en Fleckkit zag dat ze zch veveelde. Misschien kon zij hier wat aan doen. Fleckkit spande haar schouders en naam een mooie hoge boog sprong en belande op de poes. 'Wauw een leerling! Kom allemaal stapelen!' Blijkbaar lieten de andere kittens van een stuk of vijf dat zich geen tweede keer zeggen en kwamen ze allemaal snel in beweging. Ze voelde hoe de druk boven haar steeds zzwaarder werd en zwaarder. Totdat de vijfde kitten erop sprong viel Fleckkit van de poes haar rug af terwijl alle kittens mee vielen. Fleckkit stond op en schudde met haar kopje. 'Thnxx frends i will play laterzz wit you ok? Ze gaf een gebaar met haar staartje en liep naar de poes toe. 'Dat was echt lollig vond je niet?' Er was ondertussen al een brede glimlach op haar gezicht aan het stralen. 'Wauww jij bent toch een leerling? Het zou vast hartstikken gaaf zijn zeg! iet meer bang zijn, jagen, een mentor hebben en als aller leukste alleen het kamp uit!' Fleckkit draaide ee rondje waarop ze haar staart beetpakte. Met staart en al zei ze ' Mojn aaaaammm is Fleckkoskit. Ze spuugde haar staart uit en lachte. Dat is mijn naam! Nhee kijk dit was de zin" zei ze geheimzinnig. "Mijn naam Is Fleckkit. En de jouwe? Okee en de jouwe zei ze niet maar ze kon nu toch lekker haar zin verbeteren nou en. Ze lachte terwij haar staart tikte op de grond. Dit kon nog een leuke dag gaan worden hea. Ze draaide nog ee keer en pakte haar staart beet. ' Pffffffff... Iok gua nouee njouu nadoeeeekn. Ze leip naar het mos toe en trok een boos gezicht. Ze pulkte wat doors weg met haar staart nogsteeds in haar mond. 'Koooijk ddhift ben gije nua. Booooas geicht eng og eer grara digen. Maaaaek gowen lal. Feckkit spuugde haar staart uit en kon het niet meer inhouden van het lachen. Toen ze uitgelachen was zij ze. 'Jij bent leerling he. Die moeten lol hebben niet velegen zijn en zulke saaie dinge doen! Fleckkit rede rihting de opening van het dan en draaide zich om/ 'Kom je nog slome? Wie het eerste bij de prooistapel is wint!" Zo snel als ze kon rende ze naar de prooistapel toe. Als de grijze poes nu kwam kon ze Fleckkit nog inhalen. Maar als ze nu niet snel kwam had ze gewonnen.