тнιѕ ιѕ тнє єηd [Smoketear]

_{Sneeuwvlokken vielen vanuit de lucht op de grond. Smoketail was het kamp uitgelopen. Hij had wel vaker ruzie met Smoketear, maar nu was hij het zat. En Smoketear blijkbaar ook. Smoketear was hem gevolgd. Smoketail versnelde zijn pas. Smoketear wou waarschijnlijk dit keer hem echt pijn gaan doen. Wat sneeuwvlokken bleven in zijn vacht hangen. Smoketail stopte, en begon te hijgen. De oude kater was vermoeid van het wegrennen voor Smoketear. Nu was er niet veel keus voor hem. Als hij nu verder zou rennen, zou hij uiteindelijk neervallen, maar als hij hier bleef staan zou hij ook verslonden worden. Hijgend bleef Smoketail staan. Smoketear zou zometeen wel komen. Smoketail keek angstig naar de weg waar hij vandaan kwam, en Smoketear waarschijnlijk zometeen ook zou komen. Sneeuw dwarrelde voor zijn ogen. Met angst wachtte Smoketail hijgend tot Smoketear zou komen om hem pijn te doen. En daar zag hij de kater. Het kamp was ver achter hun, en hij had geen idee hoe hij zometeen terug zou komen. "Ik weet dat ik jóúw dit keer gevolgd ben, maar toch moet ik je nog even laten zien wat ik doe met katten die denken alles te zijn," snauwde Smoketear. Met grote angstige ogen keek Smoketail de kater aan.

Vorige topic}

_{Zijn poten raasde over de grond terwijl hij die ouwe zak achtervolgde met zijn oren in z'n nek geplakt. Zijn ogen vlamde vuur en zijn klauwen zaten half naar buiten gedrukt. Sneeuw en aarde stoof gemixt op bij elke stap die hij zette. De kater had duidelijk in de gaten dat hij niet van plan die met woorden op te lossen. Nee, dit keer moest hij zijn klauwen maar eens gebruiken, en dat was zeker. Toen hij de rook gekleurde kater voor hem zag hijgen en hem angstig kijken vertraagde hij zijn pas. Zijn ogen vlamde vuur terwijl hij de kater aan keek, en vervolgens sprak; "Ik weet dat ik jóúw dit keer gevolgd ben, maar toch moet ik je nog even laten zien wat ik doe met katten die denken alles te zijn," grauwde hij met zijn nagels vol uit zijn poten, zijn klauwen waren groot en massief, gewoon groter dan de gemiddelde katten, en dus ook katers, zijn bouw was groot en massief gespierd, en zijn schouders waren extra breed. "Weetje oudje, ik zal je dit keer een lesje leren. Je hebt me vaak genoeg op mn zenuwen gebracht met je domme gedrag, en je mag dan een Elder zijn, je bent zeker niet het soort Elder dat respect verdiend!" Grauwde hij terwijl hij naar voren sprong en zijn klauw op zijn keel zetten terwijl hij zijn nagels naar binnen stak. Toen besefte hij dat hij wel heel dom bezig was. Hij haalde zijn klauwen uit zijn keel en zette zijn poot er naast terwijl hij van de Elder afstapte. Wat had hij gedaan? Deze kater was maar een Elder, hij kon toch geen Elder, tevens een clan genoot zo behandelen. Spijt ging door zijn ogen heen. Dit was zeker niet zijn slimste actie, of beter gezegd, dit was één van zijn meest domme acties ooit.}

_{"Ik weet dat ik jóúw dit keer gevolgd ben, maar toch moet ik je nog even laten zien wat ik doe met katten die denken alles te zijn," hoorde hij de kater zeggen. Smoketail kon niet wegrennen, Smoketear zal hem toch weer achtervolgen. Met grote ogen naar de kater kijkend, wachtte hij maar af tot de pijn die hij zou lijden, want voorkomen kon hij het toch niet. "Weetje oudje, ik zal je dit keer een lesje leren. Je hebt me vaak genoeg op mn zenuwen gebracht met je domme gedrag, en je mag dan een Elder zijn, je bent zeker niet het soort Elder dat respect verdiend!" grauwde Smoketear naar hem terwijl hij naar hem toe sprong. Smoketail zette zijn poot iets naar achter, en toen kreeg hij de klauwen van Smoketear in zijn keel. Hij voelde het bloed tussen de haren van zijn vacht stromen. Hij voelde dat de klauwen van de kater uit zijn keel werd gehaald. Hij viel op de grond, en wilde zijn laatste woorden uitspreken, maar voelde zich te zwak om nog maar iets uit te kunnen brengen.}

_{Geschokt staarde Smoketear naar het verzwakte lichaam die voor het was neer gestort. Hij staarde verwilderd naar het lichaam. Hij voelde geen hartslag meer, hij voelde de warmte langzaam uit het lichaam weg sijpelen. Had hij? Nee, nee toch? Hij had een Clan genoot vermoord! Hij schudde gestrest met zijn kop. Hij pakte de kater bij zijn nekvel. Hij moest maken dat het lichaam verdween, tenminste, dat zijn lucht er af zou vallen. Hij liep naar een rivier die door het territorium van Riverclan heen stroomde en gooide daar het levenloze lichaam van Smoketail in. Maar voor dat hij dat deed pakte hij nog een steen in zijn bek en sloeg die zo hard een paar keer op de keel zodat de klauw afdrukken zouden verdwijnen. Daarna duwde hij het lichaam helemaal in het wild stromende water. Hij staarde naar de lucht. Het spijt me zo Starclan, alstublieft, hoe kan ik het nou goed maken? Smeekte hij hopeloos. Hij zag hoe de wolken donkerder werden boven zijn kop, en donderslag weerklonk door het territorium, niet alleen dat, het begon ook te regenen. Haarde regendruppels vielen op zijn gespierde massieve lichaam. Hij vond zich zelf een monster. Hij keek naar het water waar hij het lichaam van Smoketail in had gegooid. Hij drukte zijn klauwen dieper in het drek en ging daarna zijn klauwen zo schoonmaken en verwijderde alle tekens die leiden naar een gevecht. Hij liep daarna met de stroom mee om het lichaam er weer uit te halen. En na een poosje vond hij het lichaam ook. Hij pakte de oude kater's zijn lichaam bij zijn nekvel er uit en legde 'm in het doorweekte gras. "Het spijt me zo..." Hij had een Elder vermoord, een oude chagrijnige rot kater maar het was niet altijd zo slecht geweest. What have I done? Hij begon het lichaam schoon te likken, en even later hoorde hij poot stappen van een patrouille zijn kant op komen. Nu kon hij ook nog liegen... Hij had geen keuze.

~Open!
Maar geen enkele Riverclan zou er achter komen dat Smoketear de kater heeft vermoord!}

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

Verbaasd keek hij op toen hij de geur van Smoketear rook, met daarbij een geur die langzaam zwakker leek te worden. De grote kater baande zich een weg door het struikgewas en toen hij eindelijk zicht kreeg keek hij verbaasd op toen hij de grote kater, Smoketear, naast een van Riverclans elders stond. De elder, bekend als Stormtail, bewoog niet. Dood. Arcticlight liep op Smoketear af en keek deze vragend aan. "Vertel eens, Smoketear. Wat is hier gebeurd?" Zijn stem klonk serieus, terwijl hij zijn kristalblauwe ogen op Smoketear richtte. Hij verdacht de kater niet van doden. Zo'n eervolle warrior zou dat toch nooit doen? Of wel..? Nee, dat zou het niet zijn. Wie wist was de elder in de rivier gevallen, of had een ander hem aangevallen. Arcticlight slikte zag waarna hij zijn blik op het dode lichaam wierp.

_{Petalcloud was op patrouille, samen met Arcticlight en nog wat andere katten. Arcticlight keek op een gegeven moment verbaasd op en even later bereikte Smoketears geur Petalcloud. Ze rook ook nog iemand, een elder, Smoketail. Grappig eigenlijk, dat hun namen zo op elkaar leken. Toch was ze ook een beetje verbaasd. Ze dacht dat die twee niet zo met elkaar konden opschieten. Ze had ze nooit echt erge ruzie zien maken of zoiets, maar ze maakten ook nooit een gezellig praatje. Petacloud bedacht zich dat ze nog geen enkele prooi had gevangen die ochtend en ze hoopte dat haar vroegere mentor er niet naar zou vragen. Ze wilde hem niet teleurstellen. Toen ze echter aankwamen bij de twee katers, vergat ze deze kleine zorg echter meteen. Smoketail was dood.

Petalcloud rende naar het tweetal toe en keek haar oude mentor aan. 'Smoketear, wat is er gebeurd?' vroeg ze geschrokken. Arcticlight sprak bijna dezelfde woorden uit. Ze zag dat beide katten nat waren. Was Smoketail in de rivier gevallen? Misschien was hij door zijn leeftijd niet sterk genoeg meer om met die stroming te kunnen zwemmen. Arme Smoketear. Hij was hem vast achterna gesprongen, maar had hem niet meer kunnen redden. Ze had zoiets ooit bijna zelf meegemaakt...
Toen merkte ze de grote wond bij Smoketails keel op. Waren ze aangevallen? Smoketear was niet gewond. Ze keek naar de wond. Nee, het kon niet door een aanval komen. Een wond door klauwen zag er heel anders uit. Misschien was de elder door een golf tegen een rots gesmeten. Maar toch... het was een vreemde plek om je te stoten... Ze moest maar op Smoketears reactie wachten. Hij wist wel wat er was gebeurd.}

Bravesoul kwam die morgen laat het kamp uit. Hij had de patrouilles gemist en besloot alleen te gaan jagen. Na een paar muisjes en kikkers te hebben gevangen en begraven, ving hij verschillende geuren op. Hij hief zijn hoofd en zette een stapje naar voren, en snoof de lucht goed in. Hij rook zijn vader, Smoketail; een elder van RiverClan, bloed, en nog wat katten. Hij schrok van de geur van bloed en begon te sprinten, misschien was zijn vader wel gewond, in gevaar, of zelfs dood. Zijn hart bonsde in zijn keel en hij kwam bij het groepje aan. Hij zag zijn vader zitten en een zucht van opluchting verliet zijn mond. Toen pas viel de blik op de kater op de grond, Smoketail. Hij keek naar zijn vader, die blik. Hij hoorde wat Petalcloud en Articlight vroegen, maar hij wist het antwoord al, waarom. ''Pap..'' Stamelde hij en schudde zijn hoofd, zijn uitdrukking was vol afschuwen. ''Waarom pap.. waarom.'' Hij deed een stap naar achteren en schreeuwde het uit. ''Waarom heb je hem vermoord?! Nou waarom!'' Een aantal tranen verlieten zijn ogen, hij was vreselijk teleurgesteld in zijn vader, hij schaamde zich omdat hij z'n vader had. ''Eerst laat je mam in de steek, en nu word je een moordenaar?'' De spottende, walgende toon was duidelijk hoorbaar.

_{Vol afschuw en zelfhaat staarde hij naar het dode lichaam van de Elder, en even later drongen de poot stappen van een patrouille zijn oor gaten binnen. Nee, niet nu! Ging er door zijn kop heen. Ogen vol schok en nieuwsgierigheid waren op hem gericht, en hij wist dat hij nu moest uitleggen wat er gebeurd was. De massieve kater voelde zich nu net een klein muisje omringd door dassen. De eerste die sprak was Arcticlight, de kater die de patrouille leidde. Hij vroeg vrijwel meteen op een serieuze toon wat er gebeurd was. "Ik..." Begon hij, maar meteen drongen andere geschokte nieuwsgierige stemmen zijn oor gaten binnen. De warrior die ooit zijn apprentice was, Petalcloud was ook naar voren gekomen. 'Smoketear, wat is er gebeurd?' Vroeg ze. "Ik..." Begon hij weer, en toen, tot zijn grote schok was Bravesoul er ook. ''Pap..'' Bravesoul schudde zijn kop vol afschuw. Wat? Dacht zijn zoon meteen dat híj de moordenaar was. Ja, dat was zo, per ongeluk! Het was niet zijn bedoeling! Toen ging hij zo denken, hij had de kater niet vermoord, de hij had de kater aangevallen, maar de kater was zelf zo gerold dat zijn klauw hem had geraakt, hij had de kater niet vermoord, de kater had zich zelf vermoord! Laf beest dat het was. ''Waarom pap.. waarom.'' Smoketear keek zijn zoon recht aan. Zijn ogen verraadde niks van wat er gebeurd was. "Stop," murmelde hij meteen, maar zijn zoon ging door. ''Waarom heb je hem vermoord?! Nou waarom!'' Smoketear zwiepte waarschuwend met zijn staart, en net toen hij zijn bek weer open wou trekken trok zijn zoon weer zijn bek open. ''Eerst laat je mam in de steek, en nu word je een moordenaar?'' Smoketear maakte zich groot. "Bravesoul! Nu is het genoeg! Hou je bek en laat mij spreken!" Sprak hij luid en duidelijk opgefokt. Hij zuchtte. Hij wou niet liegen. "Smoketail en ik hadden ruzie, hij daagde me uit, en uiteraard was ik laf genoeg de kater aan te vallen," vertelde hij, duidelijk spijt in zijn ogen te bekennen. "Hij ging door, en door," vertelde hij veder. "Maar het was nooit mijn bedoeling de kater de dood in te jagen! Nooit!" Vertelde hij. "Ik heb hem geprobeerd te redden..." murmelde hij. "Maar ik... ik faalde..." sprak hij zachter. "Noem me een verrader, noem me een lafaard, noem je hoe je wilt! Maar dat dit gebeurde heb ik deze Elder nooit toe gewenst, en ik zou nooit, nooit een Elder, een kat uit mijn vaders clan vermoorden!" Sprak hij uit met opgeheven kop waarna hij de patrouille recht aan keek. Hij zuchtte. "Het lijkt me beter om nu eerst Smoketails lichaam naar het kamp te brengen, en deze kater in eren naar Starclan te laten gaan," sprak hij kalm, en verdrietig. Hij keek zijn zoon kort recht aan, daarna wende hij zijn blik af en keek hij naar het lichaam van de kater.}

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

Op een kalme manier keek hij Smoketear weer aan. Sommigen zouden denken dat het hem niets uitmaakte dat de elder dood was, aangezien hij enorm kalm bleef in deze situatie. Het was gewoon zo dat hij erin geloofde dat Starclan een prachtig gebied was voor de overledenen en dat Smoketail hierheen was gegaan. Natuurlijk zou hij verdriet hebben dat de kater hen had verlaten, maar hij wist dat hij deze kater ooit nog terug zou zien wanneer ook hij deze plek verliet en naar Starclan ging. Als hij daar überhaupt heen ging, wie wist wat er allemaal nog zou kunnen gebeuren. Twee andere katten kwamen er ook bij. Zijn ogen gleden over Petalcloud en Bravesoul. Hij bleef hangen bij Bravesoul. De jonge warrior gaf zijn vader de schuld en noemde hem zelfs een moordenaar. Arcticlight keek ervan op, maar zich erin mengen deed hij niet. Hij wist zelf ook nog niet wat er gebeurd was, maar Smoketear ervan verdenken dat deze kat ook écht Smoketail had vermoord deed hij nog niet. Smoketear begon uit te leggen wat er gebeurde en aandachtig luisterde de grote en stevige kater naar zijn mede warrior. Zachtjes knikte hij. Maar wat was er nu gebeurd? "Ik zie dat Smoketail nat is, is hij in het water terecht gekomen?" Vroeg hij. Hij geloofde er gewoon niet in dat Smoketear de elder had vermoord. Natuurlijk leek het erop alsof dit wel het geval was. Maar hij wilde het gewoon niet geloven. Smoketear, de eervolle warrior, zoon van Stormstar, een moordenaar? Nee. "Bravesoul, Petalcloud." Hij knikte naar de twee warriors en keek terug naar Smoketail. "Lopen jullie alvast vooruit, ik zal Smoketear wel helpen met het dragen van Smoketail's lichaam. Als je dat niet erg vind." Zijn kristalblauwe ogen keken Smoketear vragend aan. Als de kater de elder alleen wilde dragen dan maakte het hem ook niet veel uit, het was enkel veel makkelijker om het met z'n tweeën te doen.

_{-Ik kon t niet laten alvast te posten-
Smoketear deed zijn verhaal. De woorden rolden over zijn lippen, het deed pijn het zo onduidelijk en bijna als een leugen te moeten vertellen, maar hij vertelde de details niet waarin Smoketear overduidelijk de schuldige zou wezen. Hij kon het niet vertellen, dat voelde verboden. "Ik zie dat Smoketail nat is, is hij in het water terecht gekomen?" Hoorde hij Arcticlight vragen. Smoketear knikte. Dat klopte, het lichaam van Smoketail was in het water terecht gekomen. Maar hoe kon hij niet vertellen, want dan zou hij moeten liegen, hij had het lichaam van Smoketail in het water gegooid. Hij had Smoketail vermoord, met zijn eigen rechter klauw, die had hij in de keel van de kater gestoken, en daarna zo danig bewerkt met een steen dat zijn klauw er niet meer in zou passen, dat het niet eens meer op een klauw leek. Die steen lag nu ook ergens op de boden van het water. Hij zei geen woord. "Ik vind t echt verselijk," murmelde hij zacht en bedroefd. Hij keek zijn zoon recht aan, en hield zo die blik even vast. Ik haat me zelf ging er door zijn kop heen. "Bravesoul, Petalcloud." Hoorde hij Arcticlight zeggen. "Lopen jullie alvast vooruit, ik zal Smoketear wel helpen met het dragen van Smoketail's lichaam. Als je dat niet erg vind." Smoketear keek Arcticlight recht aan en knikte. "Prima," miauwde hij. Hij keek naar het lichaam van de dode Elder en liep er alvast naar toe.}

_{Bravesoul was de volgende die arriveerde. Meteen beschuldigde hij zijn eigen vader van moord. 'Bravesoul! Hoe kom je erbij dat hij...' begon Petalcloud verontwaardigd, maar Smoketear begon te praten. En met het woord begon wat hij zei meer en meer op een bekentenis te lijken. Geschokt keek ze hem aan, niet wetend wat ze moest denken. Nee, nee, dat kon niet. Smoketear was haar mentor. Haar mentor, haar goede, dappere, sterke, loyale mentor. Hij kón zoiets gewoon niet gedaan hebben. Het kon niet!

Smoketear zei dat hij het niet expres had gedaan, dat hij had geprobeerd om de elder nog te redden. Natuurlijk had hij het niet expres gedaan. Het was gewoon een ongeluk geweest. Maar... waarom had hij het dan geprobeerd te verbergen door de klauwsporen te verbergen met een steen? Want nu begreep ze waarom de wond zo'n vreemde vorm had. Hij had het geheim willen houden. Als Bravesoul niks had gezegd had hij erover gelogen. Hij zou gezegd hebben dat de kater in het water was gevallen, zoals zij ook eerst had gedacht. Hij had het willen verbergen voor de rest van de clan! Hoe had ze hem ooit kunnen vertrouwens? Hoe had ze ooit tegen hem op kunnen kijken? Hoe had ze ooit niets anders gewild dan dat hij trots op haar was? Hij, die nu een moordenaar bleek te zijn.

"Lopen jullie alvast vooruit, ik zal Smoketear wel helpen met het dragen van Smoketail's lichaam. Als je dat niet erg vind," zei Arcticlight tegen haar en Bravesoul. Petalcloud knikte langzaam. Toen draaide ze zich om naar het kamp. Wat moest ze tegen Stormstar zeggen? Dat Smoketail dood was? Dat zijn eigen zoon hem had gedood?}

A R C T I C L I G H T

I would give a million stars if you would take my hand
All the colors of the rainbow for a single smile

Afwachtend op een reactie van Smoketear keek hij kort nog even naar Bravesoul en Petalcloud. Maar er kwam nog geen reactie van hun kant. Enkel een knikje van Petalcloud die vervolgens zich omdraaide en alvast begon met lopen. Hij richtte zijn blik op Bravesoul, maar van deze jonge warrior kreeg hij nog geen reactie. Wel van Smoketear, want deze opende zijn mond en begon met spreken. "Ik vind t echt verselijk," Arcticlight knikte zachtjes. "Dat kan ik wel begrijpen," Zei hij zacht met een brok in zijn keel. De dood van een kat was nooit leuk, nooit. "Prima," Eindelijk gaf Smoketear antwoord aan hem en liep hij samen met de warrior naar Smoketail, de overleden elder. Hij tilde de kat op en voelde hoe even het hele gewicht op hem landde maar het gewicht werd hem snel afgenomen door de andere warrior. Hij knikte zacht als teken dat hij zou beginnen met lopen. Zeker maar voorzichtig liep hij vooruit. Op naar het kamp. Hij staarde strak voor zich uit, niets zeggend terwijl hij zo liep. Wat zouden de katten in het kamp ervan vinden? Ze zouden er waarschijnlijk kapot van zijn, weer een kat die het loodje legde.

_{"Ik vind t echt verselijk," mompelde hij. Hij verwachtte een vuurspuwende blik van zijn zoon dus hij ontweek zijn zoon zijn blik en negeerde hem. "Well, laten we dan maar gaan..." sprak hij droevig. Arcticlight had voorgesteld hem te helpen met het dragen van het lichaam, en Smoketear was er mee in gestemd. Arcticlight tilde een deel van Smoketails lichaam op, en Smoketear nam het andere stuk. Arcticlight liet merken dat ze gingen lopen, en Smoketear zelf kwam ook al snel in beweging. Smoketear wist dat hij het verhaal uit moest leggen aan de clan, en hij voelde zich toch wel zenuwachtig. Maar hij zou gewoon vertellen wat er gebeurd was, maar allemaal zonder te bevestigen dat híj de dader was. Smoketear haatte liegen, en al helemaal tegen zijn geliefde, maar hij kon niet anders, hij wou zijn reputatie op pijl houden. Puur voor de clan, en misschien ook voor zich zelf.

Ik zal een vervolg topic maken waar de Smoke en Arctic met het lichaam van Smoketail in het kamp komen.}

Onderwerp: Re: тнιѕ ιѕ тнє єηd [Smoketear]