Counting Bodies Like Sheep To The Rhythm Of The War Drums

Don't fret precious I'm here, step away from the window
Go back to sleep
Safe from pain and truth and choice and other poison devils,
See, they don't give a fuck about you, like I do.

Buiten was het lichtjes aan 't sneeuwen, terwijl binnen het huis alles gezellig versiert was met lampjes en ander kerstspul. Het was de zwart/witte poes allemaal een worst, ze lag lekker op de warme verwarming the slapen, terwijl op de achtergrond zachtjes kerstmuziek werd gedraaid. Het leven van de poes was opmerkelijk rustig, ze was redelijk geliefd binnen de andere huiskatten en had een lief en zorgzaam baasje. Het eten had wel eens wat verschillend gemogen, maar goed. Daar had ze weinig over te zeggen. Het smaakte wel redelijk, dus ze zou niet zo snel gaan klagen. En ze wist dat haar baasje, een oude mevrouw, nou niet echt veel verschillende smaken zou uitproberen.
De poes deed voorzichtig een blauw/groen oog open en staarde slaperig om zich heen. Ze rekte zich uit en schudde haar lange vacht eens goed uit. “Reinette!” Hoorde ze opeens vanuit de voorkamer. Direct stonden de oortjes van de poes overeind. Ze hielt van de Franse klank van haar naam, ze hielt over het algemeen wel van haar naam. Reinette geeuwde nog een keer breed en sprong daarna sierlijk van de verwarming af en trippelde in de richting van de voorkamer.
Zachtjes spinnend liep ze langs de benen van haar baasje en sprong daarna op de armleuning. Ze hielt ervan als de oudere mevrouw door haar vacht ging en tussen d'r oren aaide. Ze gaf de vrouw een kopje en begon harder te spinnen toen ze de magere vingers over haar kop voelde gaan. Ze miauwde eventjes zachtjes en hoorde een zacht gegrinnik naast haar. Reinette ging op de leuning liggen en legde haar kopje op d'r poten, langzaam viel ze weer in een diepe slaap.

Het leek kouder in de kamer toen de zwart/witte poes weer wakker werd en om zich heen keek. De oudere mevrouw, haar baasje, leek in slaap te zijn gevallen en buiten begon het weer langzaam licht te worden. Had ze zo lang liggen slapen? Ze rekte zich uit, geeuwde breed en sprong van de stoel af. Op haar gemak trippelde ze in de richting van de keuken, waar haar voedsel en water bakje stond. Rustig boog ze zich erover en begon te eten.
Het beviel haar niet dat het zo rustig was in het huis, het voelde aan alsof er iets niet klopte. Toen Reinette klaar was met eten, keek ze om zich heen en geeuwde nogmaals. Zou ze naar buiten toe gaan en kijken of er nog andere katten waren? Nee, eigenlijk had ze niet zo veel zin om naar buiten te gaan. Ze besloot om terug te gaan naar de stoel en nog een paar uur slaap te pakken te krijgen.
Dus liep de poes terug naar de stoel en sprong er weer op. Ze legde zichzelf neer op de schoot van haar baasje, rolde zich op als een bal en viel weer in een vredige slaap.

Een waterig zonnetje scheen in haar gezicht, slaperig keek Reinette op en merkte dat de zon hoog aan de hemel stond. Ze bleek weer een paar uur geslapen te hebben, mooi zo. Ze draaide haar kopje en knipperde een paar keer met d'r ogen, voordat ze zichzelf wakker verklaarde. Voorzichtig stond de poes op en rekte zich uit. Waarna ze haar baasje een kopje gaf en merkte dat de hand helemaal koud was. Eventjes hielt Reinette haar kop schuin en sprong op de rugleuning. Het volledige lichaam van haar baasje was koud en levenloos. Geschrokken sprong de poes van de stoel af en blies naar het levenloze lichaam. Wat was hier nou weer aan de hand? Wat was er met haar baasje aan de hand!? Ze miauwde een keer hartverscheurend en jammerde daarna nog eventjes door. Was haar baasje echt dood? Het kon niet waar zijn! Ze had zo lang voor har gezorgd, al sinds ze als kitten bij haar ouders was weggehaald. Waarom moest het dan zo eindigen? Reinette sprong weer op de stoel, gaf de mevrouw een paar likken over d'r hand en wang heen en sprong daarna weer van de stoel af. Nog een keer keek ze achterom naar haar oude baasje en stoof daarna het huis uit.

Langzaam drong het tot haar door dat ze haar baasje echt kwijt was. Dat ze nu niemand meer had om voor haar te zorgen. Ze was alleen, helemaal alleen. Eenmaal bij het hek aangekomen, sprong ze erboven op en wankelde eventjes. “Hey, schoonheid!” hoorde ze opeens achter zich, waardoor ze haar klauwen in 't hek zetten en haar vacht overeind kwam te staan van schrik. “Damn you, Klavier, laat me niet zo schrikken!” Blies ze de kater toe. Ze had niet echt een hekel aan Klavier, alleen zijn constante geflirt werd haar soms wat te veel. “Wat is er aan de hand? Je ziet er nogal van streek uit,” Voor het eerst leek het alsof ze echte medelijden in zijn stem hoorde. Ze keek eventjes weg en zuchtte. “Mijn baasje is dood, ik ben alleen. Ik wil niet in het huis blijven, dan moet ik hier waarschijnlijk weg en ik wil niet weg,” ze keek de crème kleurige kater eventjes aan. Zou hij haar willen helpen? Klavier zuchtte zachtjes en schudde zijn kop. “Het zou jammer zijn als je hier weg zou moeten, Reinette. Maar misschien kan je je huidige leventje achter je leven en een wilde kat worden.” Reinette keek Klavier aan alsof hij geschift was. Een rogue leven? Voor haar? Ze wist niet zeker of dat wel iets voor haar was. Goed, ze kon jagen, ze kon voor zichzelf zorgen. Maar of het wel voor haar geschikt was, ze wist het niet.
De zwart/witte poes schudde haar kop en stond op. “Ik zal er over na denken, dank je Klavier,” zei ze zachtjes. Ze gaf de kater een lik over z'n wang heen en sprong van het hek af. “Ik zie je nog wel een keertje, Klavier. Ik zal je nog wel een keer opzoeken,” ze glimlachte eventjes en liep daarna weg.

Ze liet de huizen steeds verder achter zich. Stiekem vroeg ze zich af of het lichaam van haar oude baasje ooit gevonden zou worden. Er kwam immers niemand in dat huis, afgezien van een schoonmaakster. Maar die kwam ook maar zeer weinig. Reinette schudde haar kop, niet over nadenken. Ze was nu een rogue kat! Ze hoefde zich geen zorgen meer te maken over huiskatten en regels. Ze was vrij om te gaan en staan waar ze zelf wilde.
Opeens bleef ze stil staan. Muis! Ze had het goed geroken, een paar meter bij haar vandaan was een muis. Ze zakte door haar poten heen, verlichtte de tred van haar lichaam en sprong op de muis af. Net te laat, de muis schoot er van door. Voor de poten van een andere kat langs. Reinette's blauwgroene ogen keken omhoog, er stond een kater voor haar neus en hij keek niet blij. Oeps.

I’ll be the one to protect you from your enemies and all your demons
I'll be the one to protect you from a will to survive and a voice of reason
I'll be the one to protect you from your enemies and your choices son
They're one in the same, I must isolate you…
Isolate and save you from yourself …

[+Smoketear]

||Words:: 1147||Mood:: Dangerous||Company:: Reinette||
Een ijzige windvlaag waaide door zijn donker bruine vacht terwijl zijn vlammende ogen waren gericht op een poes voor hem. De poes was verdrietig en staarde hem betraand aan. Smoketear voelde zich zo goed als verlamd, en hij wist niet wat hij er mee aan moest. De poes zat niet in Riverclan, maar kwam hem wel bekend voor, van een Gathering? Smoketear stak zijn nagels in de grond. De poes was mooi, dat zeker, ze had mooie ogen en een mooie volle vacht en ook een volle staart. Jong en prachtig. Enkel haar betraande gezicht maakte het zo'n droevig beeld. Smoketear deed een stap naar achteren. Wat moest hij hier mee, ze zat niet eens bij hem in de clan.

Zon licht scheen op zijn gezicht en hij opende zijn ogen abrupt. Smoketear staarde even verward om zich heen, maar die verwarring verdween al snel toen hij besefte dat hij gewoon in zijn nest lag in de Warriors den. Niks speciaals. Het was gewoon een domme droom. Smoketear vroeg zich af waarom hij zulke rare dromen had, zeker weten dat het geen sighns waren from Starclan, gewoon domme voorgevoelens? Was dat mogelijk. Smoketear gromde en ging recht op zitten. Waarom voorgevoelens over zo iets doms? Waarom zou Smoketear zich ongemakkelijk voelen bij een poes die hij niet eens kent!? Smoketear liet een zucht over zijn lippen rollen. Het maakte ook niks uit. Smoketear stapte de warriors den uit na een goede wasbeurt. Zijn poten raakte met zijn massieve poten het sneeuw en een korte rilling gleed door zijn massieve lichaam heen, maar hij vermande zich al snel en liep door naar de prooi stapel. Hij keek er na, hij kon maar beter gaan jagen. Hij draaide zich om en liep door naar het kamp uit gang. Éénmaal buiten het kamp versnelde hij zijn pas. Sneeuw stoof op bij elke pas die hij neer zette. De verse lucht van prooi drong zijn neus gaten binnen en een grijns kwam rond zijn lippen. Mooi, ondanks dat het prooi schaars was, had hij nu toch prooi gevonden. Smoketear zakte vrijwel direct in een sluip houding. Zijn poten bewogen zich licht over de grond en het was vrijwel onmogelijk hem te horen. Ook stond de wind de juiste kant op en rook hij de prooi, en de prooi hem niet. Smoketear sloop dichter bij en al snel verscheen het beestje in zijn zicht. Het was zoals hij al had geroken een muis, een tenger muisje met amper vlees er aan, maar het was tenminste eetbaar. Hij sloop nog een paar stappen dichter bij tot hij zo'n ander halve fox-length van het dier af was. Hij zwiepte een paar keer met zijn staart en bekeek het dier goed, op het perfecte moment schoot hij naar voren en plaatste hij zijn massieve poot neer op de muis. Hij nam het dier in zijn bek en brak de nek van de muis snel, zo dat het dier geen kans zou krijgen om ook maar enig ander dier te waarschuwen, mochten die in de beurt zijn. Het prooi was al schaars, dus het jagen moest zorgvuldig gebeuren, zonder ook maar enig foutje. Als de clan zou verzwakken zouden ze niet blij zijn, en kon een ander clan zoals Shadowclan makkelijk hun ten prooi vallen voor extra territorium ofzo. Goed gevoed zijn hoorde bij gezondheid en kracht, als je niet genoeg at kon je ook niet genoeg spieren op bouwen, en was je energie al snel op gebrand zodat je geen puf meer had voor wat dan ook. Smoketear liep naar een struik waar hij een gat groef om zijn muis in te verstoppen. Hij veegde modder terug in het gat tot dat die goed gevuld was, hij markeerde zijn lucht er over zodat hij het gemakkelijk weer terug kon vinden. Opnieuw snoof hij lucht op om mogelijke prooi geuren op te pikken, dat niet gebeurde. Een zucht rolde over zijn lippen, maar hij ging gewoon veder. Hij versnelde zijn pas, maar stopte abrupt toen hij de geur van waterrat op pik,. hij was ook dicht bij de rivier die grensde aan Thunderclan territorium, daar moest die rat ergens zijn hol hebben, bij de rivier. Smoketear zakte in een diepe sluip houding. Zijn poten raakte de grond zachtjes, maar er kwam geen geluid af, en zoo sloop hij naar voren in de richting van de rat. Op een gepast afstand, zo'n ander half fox-length weg van de rat, bleef hij stil staan. Hij staarde naar de waterrat die net zo mager en tenger was als de muis die hij zojuist gevangen had. Hij sprong naar voren en haakte het dier omhoog, hij drukte met zijn massieve poot de rat op de grond en gaf ook dat dier niet de kans om een kreet te slaan, en de rat bleef roerloos op de grond liggen. Hij grijnsde en nam de rat in zijn bek. Met de rat liep hij naar een andere struik waar hij het dier begroef. Meteen ging hij veder. Maar veel succes had hij niet.

Hier na had hij zo'n drie andere prooien gevangen. Twee muizen, en 1 vis uit een wak van het ijs die in het water lag. Zijn lichaam voelde warm en sterk aan, ondanks het koude ijzige winter weer. Al snel versnelde hij zijn pas. Hij ging richting de grens die The Border van Riverclan aan gaf. Als hij die zou oversteken zou hij in niemands land zijn. Ging hij de andere kant op zou hij in Thunderclan territorium belanden. Jagen, daar was hij nu wel klaar mee, hij kon beter gewoon nu even de grens markering een beetje verversen, daarna zou hij gewoon terug gaan met het prooi zodat de Queens en Elders weer wat te eten hadden voor de kittens, die er op dit moment aanwezig waren in de clan. Smoketear snoof de lucht op en hij vernauwde zijn ogen toen hij een Kittypet rook, zeker weten over de grens van Riverclan, dik over de grens. Die kittypet had zeker de grootste fout van d'r leven gemaakt, en dat zou Smoketear nu zeker weten laten merken. Hij stapte in de richting van de geur en snoof het nog eens goed op. De Kittypet was zeker niet meer ver weg. Naar mate hij dichter bij kwam hoer sterker de geur werd, en niet veel later kwam de kittypet in beeld. Smoketear versmalde zijn ogen en lied een vijandige brom uit zijn keel op borrelen. De Kittypet was zwart wit en stonk een uur in de wind naar de "zoete" onnatuurlijke lucht van de Twolegs. "Well, well, well, en wat hebben we hier," gromde hij waarna hij in de richting van de kittypet liep. "Kittypet, je bevind je op territorium van Riverclan, besef je dat, laf beest?" Gromde hij gevaarlijk. Hij stak zijn nagels uit en keek de Kittypet recht in de ogen aan. "You've made a big mistake," siste hij kill.

~Neeuu, niet lang hoor, zeker niet.